7. Η Ζωή του Πνεύματος
Η ξεναγός αρχίζει να μας μιλάει για την πνευματική ζωή του χωριού καθώς περπατάμε χαλαρά και απολαμβάνουμε τη σεβάσμια ομορφιά του δάσους. Η δεντροστοιχία υψώνεται ψηλά από πάνω μας και καθώς το ηλιακό φως την διαπερνά μόνο σε σημεία, λεπτές ακτίνες διαπερνούν τη σκοτεινιά και φωτίζουν σημεία της χλόης στο έδαφος του δάσους. Μας προκαλεί δέος, σαν φυσικός καθεδρικός ναός και κολλάει με το θέμα της συζήτησης.
"Όταν τα Χωριά σε Κύκλο αναπτύσσονταν σε θεωρητική βάση", μας λέει, "διαπιστώθηκε ότι ιστορικά όλες οι εκ προθέσεως, συνειδητά σχεδιασμένες κοινότητες που διατηρήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, είχαν πνευματικό υπόβαθρο. Μονές, άσραμ, μοναστήρια και όλων των ειδών οι θρησκευτικές κοινότητες δεν άντεξαν μόνο κατά τη διάρκεια της ζωής των ιδρυτών τους αλλά και για πολλές γενιές, ακόμη και για αιώνες μετά. Οι κοινοτικές φυλές, που ζούσαν μια χαρά μέχρι που κατακτήθηκαν βίαια και διασκορπίστηκαν, είχαν επίσης διαμορφωθεί γύρω από κοινές πνευματικές αξίες και έθιμα που μοιραζόντουσαν όλοι οι άνθρωποι."
"Όταν οι άνθρωποι άρχισαν να αναζητούν ένα νέο τρόπο για να ζουν σε φυλές, με τη συνεργασία και την εγγύτητα ως κοινό στόχο, ήταν η εποχή όπου ανά τον κόσμο επικρατούσε πολύ λίγη συνεργατικότητα, αλλά πολύ κυριαρχία και ανταγωνισμός. Ήταν μια εποχή με πολύ λίγη συντροφικότητα μεταξύ των ανθρώπων, αλλά με πολύ απομόνωση και μεγάλη μοναξιά. Ήταν μια εποχή κατακερματισμού πολλών θρησκειών, που συναγωνίζονταν και ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, καθεμιά διακηρύσσοντας ότι κατείχε τον αληθινό λόγο του Θεού, την αληθινή οπτική του πνευματικού κόσμου. Ήταν επίσης μια εποχή όπου πολλοί, ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων, εγκατέλειπαν τις θρησκευτικές διδασκαλίες με τις οποίες είχαν μεγαλώσει. Ήταν μια εποχή που ήταν πολύ δύσκολο να φέρεις κοντά οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων διατηρούσε κοινές πνευματικές αξίες."
"Αλλά αυτό ακριβώς ήταν που τα ιδρυτικά μας μέλη, οι μητέρες και οι πατέρες του κινήματος Χωριά σε Κύκλο, ήξεραν ότι ήταν το πιο ουσιαστικό. Έτσι συγκεντρώθηκαν στα πρώτα συνέδρια και στις κατασκηνώσεις τους για να εξερευνήσουν πως θα ζήσουν μαζί τον Κυκλικό Τρόπο. Άρχισαν να μοιράζονται μεταξύ τους, μέσα στους κύκλους τους, συναισθήματα, πνευματικές εμπειρίες, ιδέες, επιθυμίες και προσδοκίες. Παρατήρησαν ποιες προέκυπταν ανάμεσά τους ως κοινές αξίες και πεποιθήσεις. Αρχισαν τότε να δημιουργούν νέες τελετές, νέα τραγούδια, νέους χορούς και νέες ιστορίες μέσα από αυτά τα συναισθήματα και τις κοινές αξίες. Αυτά που θα θεωρούσαν ότι ήταν αληθινά και συμπαντικά στοιχεία από τις παλιές θρησκείες θα τα ενσωμάτωναν και θα τα τιμούσαν, αλλά οι νέοι τρόποι έκφρασης δεν χρειαζόταν να μένουν σταθεροί και θα μπορούσαν συνεχώς να εξελίσσονται και να αλλάζουν. Ακόμη και ως ανθρώπινα όντα συνεχώς εξελισσόμαστε και αλλάζουμε. Τώρα μάλιστα ακόμα πιο γρήγορα, όσο η συνείδηση μας επεκτείνεται σε νέα και υψηλότερα επίπεδα κατανόησης, παράλληλα με τη συνεχώς αυξανόμενη γνώση μας για το σύμπαν."
Μόλις μπήκαμε σε ένα μεγάλο ξέφωτο στο δάσος, γύρω στα εκατό μέτρα πλάτος και αρκετές εκατοντάδες μέτρα μάκρος. Στο κέντρο του ξέφωτου υπάρχει μια μικρή λίμνη, ακίνητη και γαλήνια, που σιωπηλά αποτυπώνει την εικόνα των γύρω δέντρων και του ουρανού από πάνω. Διαβαίνουμε το δρόμο που περιβάλλει τη λίμνη και βρίσκουμε σε μικρή απόσταση, πίσω από θάμνους που τα κρύβουν και τα ξεχωρίζουν μεταξύ τους, ιερά από όλες τις θρησκείες του κόσμου. Στεκόμαστε με σιωπηλή ευλάβεια μπροστά σε όλα και μπαίνουμε στο χώρο για να διαλογιστούμε με τις ομορφιές και τα μυστήρια του. Προσπερνάμε μικρά παρεκκλήσια, εκκλησίες, ναούς, τεμένη και ιερά για τη Βεδάντα και τον Ινδουισμό, το Βουδισμό (Μαχαγιάνα, Θεραβάντα και Ζεν), τον Κομφουκιανισμό, τον Ταοϊσμό (υπάρχει ένα μικρό νησάκι με ένα οίκημα διαλογισμού και μια γέφυρα όπως βλέπουμε σε παλιούς κινέζικους πίνακες), για Ζωροάστρες, για την εβραϊκή θρησκεία, τον χριστιανισμό (Καθολικοί, Ορθόδοξοι και Προτεστάντες), τους Μουσουλμάνους, τους Σιχ, τους Τζάιν και τους Μπαχάι. Στο βάθος υπάρχει μια μεγάλη περιοχή, χωρίς κτίσματα, μόνο μερικά ιερά αντικείμενα από κύκλους φωτιάς, κύκλοι από πέτρες και ιερά δέντρα για τους ανιμιστές και τους λάτρεις των φυσικών στοιχείων, όπως οι Κέλτες, οι ιθαγενείς της Αμερικής και των νησιών του Ειρηνικού, οι Αβορίγινες της Αυστραλίας, διάφορες φυλές της Ασίας και της Αφρικής, της Βόρειας Ευρώπης και της Αρκτικής.
Σε μια ώρα διανύσαμε τα πνευματικά μονοπάτια της ανθρωπότητας και ενσωματώσαμε στις σκέψεις μας την κοινή μας ιστορία, αυτήν που μας έχει χωρίσει, αλλά και αυτή που μπορεί να μας ενώσει και πάλι.
Θρησκεία. Η λέξη άλλωστε (religion) σημαίνει "να ενώσει και πάλι μαζί".
Η ξεναγός αρχίζει να μας μιλάει για την πνευματική ζωή του χωριού καθώς περπατάμε χαλαρά και απολαμβάνουμε τη σεβάσμια ομορφιά του δάσους. Η δεντροστοιχία υψώνεται ψηλά από πάνω μας και καθώς το ηλιακό φως την διαπερνά μόνο σε σημεία, λεπτές ακτίνες διαπερνούν τη σκοτεινιά και φωτίζουν σημεία της χλόης στο έδαφος του δάσους. Μας προκαλεί δέος, σαν φυσικός καθεδρικός ναός και κολλάει με το θέμα της συζήτησης.
"Όταν τα Χωριά σε Κύκλο αναπτύσσονταν σε θεωρητική βάση", μας λέει, "διαπιστώθηκε ότι ιστορικά όλες οι εκ προθέσεως, συνειδητά σχεδιασμένες κοινότητες που διατηρήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, είχαν πνευματικό υπόβαθρο. Μονές, άσραμ, μοναστήρια και όλων των ειδών οι θρησκευτικές κοινότητες δεν άντεξαν μόνο κατά τη διάρκεια της ζωής των ιδρυτών τους αλλά και για πολλές γενιές, ακόμη και για αιώνες μετά. Οι κοινοτικές φυλές, που ζούσαν μια χαρά μέχρι που κατακτήθηκαν βίαια και διασκορπίστηκαν, είχαν επίσης διαμορφωθεί γύρω από κοινές πνευματικές αξίες και έθιμα που μοιραζόντουσαν όλοι οι άνθρωποι."
"Όταν οι άνθρωποι άρχισαν να αναζητούν ένα νέο τρόπο για να ζουν σε φυλές, με τη συνεργασία και την εγγύτητα ως κοινό στόχο, ήταν η εποχή όπου ανά τον κόσμο επικρατούσε πολύ λίγη συνεργατικότητα, αλλά πολύ κυριαρχία και ανταγωνισμός. Ήταν μια εποχή με πολύ λίγη συντροφικότητα μεταξύ των ανθρώπων, αλλά με πολύ απομόνωση και μεγάλη μοναξιά. Ήταν μια εποχή κατακερματισμού πολλών θρησκειών, που συναγωνίζονταν και ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, καθεμιά διακηρύσσοντας ότι κατείχε τον αληθινό λόγο του Θεού, την αληθινή οπτική του πνευματικού κόσμου. Ήταν επίσης μια εποχή όπου πολλοί, ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων, εγκατέλειπαν τις θρησκευτικές διδασκαλίες με τις οποίες είχαν μεγαλώσει. Ήταν μια εποχή που ήταν πολύ δύσκολο να φέρεις κοντά οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων διατηρούσε κοινές πνευματικές αξίες."
"Αλλά αυτό ακριβώς ήταν που τα ιδρυτικά μας μέλη, οι μητέρες και οι πατέρες του κινήματος Χωριά σε Κύκλο, ήξεραν ότι ήταν το πιο ουσιαστικό. Έτσι συγκεντρώθηκαν στα πρώτα συνέδρια και στις κατασκηνώσεις τους για να εξερευνήσουν πως θα ζήσουν μαζί τον Κυκλικό Τρόπο. Άρχισαν να μοιράζονται μεταξύ τους, μέσα στους κύκλους τους, συναισθήματα, πνευματικές εμπειρίες, ιδέες, επιθυμίες και προσδοκίες. Παρατήρησαν ποιες προέκυπταν ανάμεσά τους ως κοινές αξίες και πεποιθήσεις. Αρχισαν τότε να δημιουργούν νέες τελετές, νέα τραγούδια, νέους χορούς και νέες ιστορίες μέσα από αυτά τα συναισθήματα και τις κοινές αξίες. Αυτά που θα θεωρούσαν ότι ήταν αληθινά και συμπαντικά στοιχεία από τις παλιές θρησκείες θα τα ενσωμάτωναν και θα τα τιμούσαν, αλλά οι νέοι τρόποι έκφρασης δεν χρειαζόταν να μένουν σταθεροί και θα μπορούσαν συνεχώς να εξελίσσονται και να αλλάζουν. Ακόμη και ως ανθρώπινα όντα συνεχώς εξελισσόμαστε και αλλάζουμε. Τώρα μάλιστα ακόμα πιο γρήγορα, όσο η συνείδηση μας επεκτείνεται σε νέα και υψηλότερα επίπεδα κατανόησης, παράλληλα με τη συνεχώς αυξανόμενη γνώση μας για το σύμπαν."
Μόλις μπήκαμε σε ένα μεγάλο ξέφωτο στο δάσος, γύρω στα εκατό μέτρα πλάτος και αρκετές εκατοντάδες μέτρα μάκρος. Στο κέντρο του ξέφωτου υπάρχει μια μικρή λίμνη, ακίνητη και γαλήνια, που σιωπηλά αποτυπώνει την εικόνα των γύρω δέντρων και του ουρανού από πάνω. Διαβαίνουμε το δρόμο που περιβάλλει τη λίμνη και βρίσκουμε σε μικρή απόσταση, πίσω από θάμνους που τα κρύβουν και τα ξεχωρίζουν μεταξύ τους, ιερά από όλες τις θρησκείες του κόσμου. Στεκόμαστε με σιωπηλή ευλάβεια μπροστά σε όλα και μπαίνουμε στο χώρο για να διαλογιστούμε με τις ομορφιές και τα μυστήρια του. Προσπερνάμε μικρά παρεκκλήσια, εκκλησίες, ναούς, τεμένη και ιερά για τη Βεδάντα και τον Ινδουισμό, το Βουδισμό (Μαχαγιάνα, Θεραβάντα και Ζεν), τον Κομφουκιανισμό, τον Ταοϊσμό (υπάρχει ένα μικρό νησάκι με ένα οίκημα διαλογισμού και μια γέφυρα όπως βλέπουμε σε παλιούς κινέζικους πίνακες), για Ζωροάστρες, για την εβραϊκή θρησκεία, τον χριστιανισμό (Καθολικοί, Ορθόδοξοι και Προτεστάντες), τους Μουσουλμάνους, τους Σιχ, τους Τζάιν και τους Μπαχάι. Στο βάθος υπάρχει μια μεγάλη περιοχή, χωρίς κτίσματα, μόνο μερικά ιερά αντικείμενα από κύκλους φωτιάς, κύκλοι από πέτρες και ιερά δέντρα για τους ανιμιστές και τους λάτρεις των φυσικών στοιχείων, όπως οι Κέλτες, οι ιθαγενείς της Αμερικής και των νησιών του Ειρηνικού, οι Αβορίγινες της Αυστραλίας, διάφορες φυλές της Ασίας και της Αφρικής, της Βόρειας Ευρώπης και της Αρκτικής.
Σε μια ώρα διανύσαμε τα πνευματικά μονοπάτια της ανθρωπότητας και ενσωματώσαμε στις σκέψεις μας την κοινή μας ιστορία, αυτήν που μας έχει χωρίσει, αλλά και αυτή που μπορεί να μας ενώσει και πάλι.
Θρησκεία. Η λέξη άλλωστε (religion) σημαίνει "να ενώσει και πάλι μαζί".
RSS Feed