Ήδη μετράμε την τέταρτη χρονιά του πολέμου που διεξάγεται στη Συρία. Ενός πολέμου στον οποίο δε συμμετέχουν μόνο οι δυνάμεις του Ασάντ και οι Τζιχαντιστές, αλλά και άνθρωποι που αγωνίζονται, με αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα, ενάντια σε κάθε μορφή δικτατορίας, πολιτική ή θρησκευτική. Όμως, κάθε πόλεμος δημιουργεί καταστροφές, απώλειες και μετανάστευση. Οι Σύριοι πρόσφυγες φτάνουν πλέον τα τρία εκατομμύρια. Παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι και άνδρες εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για να μπορέσουν να ζήσουν. Για να μπορούν τα παιδιά να φοιτήσουν στο σχολείο και να παίζουν στους δρόμους. Για να μην φοβούνται πια τις βόμβες. Για να σταματήσουν να ακούνε πυροβολισμούς και να δέχονται επιθέσεις. Για όλους τους λόγους που κάθε απλός άνθρωπος θέλει την ειρήνη.
Το ταξίδι για την Ευρώπη όμως δεν είναι εύκολο! Η Ευρώπη, φοβούμενη αυτούς που έχουν χάσει τα πάντα, έχει οχυρωθεί, έχει φτιάξει φράχτες. Έχει θερμικές κάμερες και βυθίζει βάρκες. Δεν ξεχνάμε τα ναυάγια στη Λαμπεντούζα, στο Φαρμακονήσι και τόσα άλλα που γίνονται καθημερινά. Όσοι και όσες καταφέρουν και φτάσουν σ’ αυτή την Ευρώπη, θα βρούνε κλειστές τις πόρτες. Δεν υπάρχει καμία προστασία και νομική βοήθεια προς τους πρόσφυγες. Αντίθετα μάλιστα προβαίνει σε επιχειρήσεις-σκούπες (mos maiorum) με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία περισσότερων στρατοπέδων συγκέντρωσης και την «ποινικοποίηση» του πρόσφυγα. Ο ρόλος της Ελλάδας σε αυτή την «αποτρεπτική» πολιτική είναι κρίσιμος και το ελληνικό κράτος προσθέτει και τη δική του πινελιά: παράνομες επαναπροωθήσεις, βασανιστήρια και κακομεταχείριση των προσφύγων. Η ευρωπαϊκή πολιτική αποτυγχάνει συνεχώς. Δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη για ένα ασφαλές καταφύγιο και προτιμά να δίνει εκατομμύρια ευρώ στη «φύλαξη» των συνόρων.
Στη Θεσσαλονίκη, όπως και στη γειτονική Ειδομένη (Κιλκίς) είναι φανερό πλέον ότι όλη αυτή η κατάσταση στη Συρία είναι εδώ και μας αφορά, καθώς πρόσφυγες του πολέμου διεξάγεται εκεί έχουν φτάσει μέχρι εδώ. Κι όμως… Την ίδια στιγμή που δεκάδες δημόσια κτήρια παραμένουν άδεια και αχρησιμοποίητα, υπάρχουν πρόσφυγες που κοιμούνται σε διάφορα υπαίθρια σημεία της πόλης. Άλλοι παραμένουν για μέρες στα βόρεια σύνορα της χώρας, χωρίς φαγητό και ζεστά ρούχα, μήπως καταφέρουν κάποια στιγμή να περάσουν τα σύνορα.
Για μας είναι αυτονόητο ότι όλες και όλοι πρέπει να σταθούμε στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών. Ο κοινός αγώνας ντόπιων και ξένων μπορεί να νικήσει. Ως πρώτο βήμα της έμπρακτης αλληλεγγύης μας λοιπόν συλλέξαμε ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην Ειδομένη. Η μάχη για ανοιχτά σύνορα και άσυλο στους πρόσφυγες όμως είναι διαρκής. Όλοι μαζί θα αγωνιστούμε ενάντια στην Ευρώπη φρούριο και σ’ ότι γεννάει την προσφυγιά και τη μετανάστευση.
Παρέμβαση – Διαμαρτυρία στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης
Τετάρτη 20/05 στις 15.00
προσυγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου
Το ταξίδι για την Ευρώπη όμως δεν είναι εύκολο! Η Ευρώπη, φοβούμενη αυτούς που έχουν χάσει τα πάντα, έχει οχυρωθεί, έχει φτιάξει φράχτες. Έχει θερμικές κάμερες και βυθίζει βάρκες. Δεν ξεχνάμε τα ναυάγια στη Λαμπεντούζα, στο Φαρμακονήσι και τόσα άλλα που γίνονται καθημερινά. Όσοι και όσες καταφέρουν και φτάσουν σ’ αυτή την Ευρώπη, θα βρούνε κλειστές τις πόρτες. Δεν υπάρχει καμία προστασία και νομική βοήθεια προς τους πρόσφυγες. Αντίθετα μάλιστα προβαίνει σε επιχειρήσεις-σκούπες (mos maiorum) με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία περισσότερων στρατοπέδων συγκέντρωσης και την «ποινικοποίηση» του πρόσφυγα. Ο ρόλος της Ελλάδας σε αυτή την «αποτρεπτική» πολιτική είναι κρίσιμος και το ελληνικό κράτος προσθέτει και τη δική του πινελιά: παράνομες επαναπροωθήσεις, βασανιστήρια και κακομεταχείριση των προσφύγων. Η ευρωπαϊκή πολιτική αποτυγχάνει συνεχώς. Δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη για ένα ασφαλές καταφύγιο και προτιμά να δίνει εκατομμύρια ευρώ στη «φύλαξη» των συνόρων.
Στη Θεσσαλονίκη, όπως και στη γειτονική Ειδομένη (Κιλκίς) είναι φανερό πλέον ότι όλη αυτή η κατάσταση στη Συρία είναι εδώ και μας αφορά, καθώς πρόσφυγες του πολέμου διεξάγεται εκεί έχουν φτάσει μέχρι εδώ. Κι όμως… Την ίδια στιγμή που δεκάδες δημόσια κτήρια παραμένουν άδεια και αχρησιμοποίητα, υπάρχουν πρόσφυγες που κοιμούνται σε διάφορα υπαίθρια σημεία της πόλης. Άλλοι παραμένουν για μέρες στα βόρεια σύνορα της χώρας, χωρίς φαγητό και ζεστά ρούχα, μήπως καταφέρουν κάποια στιγμή να περάσουν τα σύνορα.
Για μας είναι αυτονόητο ότι όλες και όλοι πρέπει να σταθούμε στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών. Ο κοινός αγώνας ντόπιων και ξένων μπορεί να νικήσει. Ως πρώτο βήμα της έμπρακτης αλληλεγγύης μας λοιπόν συλλέξαμε ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην Ειδομένη. Η μάχη για ανοιχτά σύνορα και άσυλο στους πρόσφυγες όμως είναι διαρκής. Όλοι μαζί θα αγωνιστούμε ενάντια στην Ευρώπη φρούριο και σ’ ότι γεννάει την προσφυγιά και τη μετανάστευση.
Παρέμβαση – Διαμαρτυρία στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης
Τετάρτη 20/05 στις 15.00
προσυγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου
RSS Feed
