δελτιο τυπου της θεματικης για την παιδεια
«Όταν ο οικολόγος πολίτης ισχυρίζεται ότι θέτει το πιο ενοχλητικό ερώτημα: ποιον κόσμο θα αφήσουμε στα παιδιά μας, αποφεύγει να θέσει ένα άλλο πραγματικά ανησυχητικό ερώτημα: Σε τι είδους παιδιά θα αφήσουμε τον κόσμο;»
Jaime Semprun
Σε ένα φεστιβάλ αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας θεωρούμε επιτακτική την ανάπτυξη διαλόγου για την παιδεία , καθώς είναι συνυφασμένη με τα προτάγματα της κοινωνίας της μετάβασης και της κοινωνικής οργάνωσης που οραματιζόμαστε. Με το σκεπτικό αυτό θέτουμε κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ ερωτήματα για το είδος και το σκοπό της εκπαίδευσης και την εξέλιξη του σχολείου στην τεχνοκρατούμενη εποχή μας, με τη ματιά της αλληλεγγύης και της συνεργασίας.
Το σκεπτικό μας συνοψίζεται στα εξής:
“Στρατηγικός στόχος δεν μπορεί παρά να είναι η κατάργηση του σχολείου σαν «ξέχωρου σώματος», η κοινωνικοποίηση της εκπαίδευσης και η ενσωμάτωσή της στην κοινωνική ζωή -σε ισορροπία με τη φύση - και στην παραγωγική διαδικασία, κάτω από τον έλεγχο των πολιτών και των άμεσων παραγωγών.
Στη φάση της μετάβασης, σχολείο θα χρειαστεί σίγουρα. Το τι είδους σχολείο όμως είναι αποφασιστικής σημασίας.
Όπως όλοι οι θεσμοί της κοινωνίας της μετάβασης, έτσι και ο θεσμός του σχολείου πρέπει να ενέχει τις συνθήκες της αυτοαναίρεσης σαν ιδιαίτερου θεσμού κάτω από την οπτική του “σχολείου χωρίς σχολείο” και που θα κλιμακώνεται απ' την κατώτερη προς την ανώτερη βαθμίδα.
Η σχέση εκπαιδευτού – εκπαιδευόμενων θα είναι σχέση ανταλλαγής εμπειρίας απο διαφορετικά επίπεδα.
Τα πρώτα βήματα προς αυτήν την καταύθυνση από τώρα, μπορεί να τα κάνει ένα κίνημα χειραφετικής εκπαίδευσης από εκπαιδευτικούς-μαθητές-φοιτητές, που θα συνδεθούν με τα ήδη υπαρχοντα εγχειρήματα της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, με τις ήδη υπάρχουσες αμεσοδημοκρατικές κοινότητες-συλλογικότητες, δρώντα κοινωνικά-οικολογικά δίκτυα, συνελεύσεις κλπ ώστε να αποτελούν αυτά, ήδη μέρος του “πεδίου” εκπαίδευσης.
Που θα μετατρέπουν σιγά-σιγά το υπάρχον σχολείο, σε χώρο άσκησης στην αυτοδιαχείριση και τον αυτοκαθορισμό με τη σχολική κοινότητα (μαθητές, καθηγητές-δάσκαλοι, γονείς) να αποφασίζει για τα σημαντικά της σχολικής ζωής” 1
Μια τέτοια προοπτική καλούμαστε να εξερευνήσουμε μέσα από τις δράσεις , τα εργαστήρια και τις παρουσιάσεις στο πλαίσιο της θεματικής της παιδειας σε αυτό το φεστιβάλ και σας προσκαλούμε να συμμετέχετε ενεργά, προκειμένου να αναπτύξουμε και να εδραιώσουμε τις απαραίτητες δομές στο χώρο της εκπαίδευσης που θα υποστηρίξουν τη μετάβαση στο χώρο της παιδείας.
1Γιώργος Κολέμπας , Χειραφετική Εκπαίδευση
«Όταν ο οικολόγος πολίτης ισχυρίζεται ότι θέτει το πιο ενοχλητικό ερώτημα: ποιον κόσμο θα αφήσουμε στα παιδιά μας, αποφεύγει να θέσει ένα άλλο πραγματικά ανησυχητικό ερώτημα: Σε τι είδους παιδιά θα αφήσουμε τον κόσμο;»
Jaime Semprun
Σε ένα φεστιβάλ αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας θεωρούμε επιτακτική την ανάπτυξη διαλόγου για την παιδεία , καθώς είναι συνυφασμένη με τα προτάγματα της κοινωνίας της μετάβασης και της κοινωνικής οργάνωσης που οραματιζόμαστε. Με το σκεπτικό αυτό θέτουμε κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ ερωτήματα για το είδος και το σκοπό της εκπαίδευσης και την εξέλιξη του σχολείου στην τεχνοκρατούμενη εποχή μας, με τη ματιά της αλληλεγγύης και της συνεργασίας.
Το σκεπτικό μας συνοψίζεται στα εξής:
“Στρατηγικός στόχος δεν μπορεί παρά να είναι η κατάργηση του σχολείου σαν «ξέχωρου σώματος», η κοινωνικοποίηση της εκπαίδευσης και η ενσωμάτωσή της στην κοινωνική ζωή -σε ισορροπία με τη φύση - και στην παραγωγική διαδικασία, κάτω από τον έλεγχο των πολιτών και των άμεσων παραγωγών.
Στη φάση της μετάβασης, σχολείο θα χρειαστεί σίγουρα. Το τι είδους σχολείο όμως είναι αποφασιστικής σημασίας.
Όπως όλοι οι θεσμοί της κοινωνίας της μετάβασης, έτσι και ο θεσμός του σχολείου πρέπει να ενέχει τις συνθήκες της αυτοαναίρεσης σαν ιδιαίτερου θεσμού κάτω από την οπτική του “σχολείου χωρίς σχολείο” και που θα κλιμακώνεται απ' την κατώτερη προς την ανώτερη βαθμίδα.
Η σχέση εκπαιδευτού – εκπαιδευόμενων θα είναι σχέση ανταλλαγής εμπειρίας απο διαφορετικά επίπεδα.
Τα πρώτα βήματα προς αυτήν την καταύθυνση από τώρα, μπορεί να τα κάνει ένα κίνημα χειραφετικής εκπαίδευσης από εκπαιδευτικούς-μαθητές-φοιτητές, που θα συνδεθούν με τα ήδη υπαρχοντα εγχειρήματα της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, με τις ήδη υπάρχουσες αμεσοδημοκρατικές κοινότητες-συλλογικότητες, δρώντα κοινωνικά-οικολογικά δίκτυα, συνελεύσεις κλπ ώστε να αποτελούν αυτά, ήδη μέρος του “πεδίου” εκπαίδευσης.
Που θα μετατρέπουν σιγά-σιγά το υπάρχον σχολείο, σε χώρο άσκησης στην αυτοδιαχείριση και τον αυτοκαθορισμό με τη σχολική κοινότητα (μαθητές, καθηγητές-δάσκαλοι, γονείς) να αποφασίζει για τα σημαντικά της σχολικής ζωής” 1
Μια τέτοια προοπτική καλούμαστε να εξερευνήσουμε μέσα από τις δράσεις , τα εργαστήρια και τις παρουσιάσεις στο πλαίσιο της θεματικής της παιδειας σε αυτό το φεστιβάλ και σας προσκαλούμε να συμμετέχετε ενεργά, προκειμένου να αναπτύξουμε και να εδραιώσουμε τις απαραίτητες δομές στο χώρο της εκπαίδευσης που θα υποστηρίξουν τη μετάβαση στο χώρο της παιδείας.
1Γιώργος Κολέμπας , Χειραφετική Εκπαίδευση
RSS Feed
