Δεν κοπάζει η Aπογοήτευση (πολλών)

Γιώργος Σταματόπουλος
​Μας σκότισαν τον νου όλο τον Αύγουστο για το ποιοι θα είναι οι νέοι καναλάρχες, πώς θα διαμορφωθεί το τηλεοπτικό συχνοσύμπαν της χώρας, κάθαρση και λοιπές αρλούμπες.
Λες και θα αλλάξει ο πολιτισμός της επικοινωνίας, λες κι έγινε επανάσταση στο συχνοτικό κατεστημένο ή άρχισε η δημοκρατία να εμφανίζεται δειλά δειλά μέσα από τις προσπάθειες της αριστερής μας κυβέρνησης.
Οι ίδιοι άνθρωποι, αλλά και διαφορετικοί, με την ίδια πάντα νοοτροπία και υπόσταση: αναγνωρισιμότητα, δόξα, αναρρίχηση, πλουτισμός, τα γνωστά.
Ποια κοινωνία, ποια γλώσσα, ποια ευγένεια, ποια Παιδεία, ποιος αυτοσαρκασμός; Ποια κριτική στην εξουσία; Τίποτα απ' όλα αυτά, οπαία, άρα, η φασαρία· ναι, μια τρύπα στο νερό.
Η αποχή από την τηλεόραση για περίπου ένα μήνα είναι υγεία! Ξεχνάς για λίγο τη γελοιότητα πολλών συναδέλφων του Σκάι και ασχολείσαι με τη γη και τα πανηγύρια που σε ξεκουφαίνουν τον Αύγουστο παντού σ' όλη τη χώρα, είτε στην ορεινή είτε στην παράλια ζώνη.
Δεν αντιστέκεται καμία Ελλάδα· το ψώνιο και η επιδειξιομανία κυριαρχούν κι εδώ, όταν όμως (μερικοί) μπαίνουν στον χορό, λες κάτι αλήθεια σώζεται ακόμη, κάτι συμβαίνει εδώ, αλλά ποιος κάθεται να προβληματιστεί, να στοχαστεί και λοιπές ανοησίες...
Ιδια παντού η απογοήτευση, σ' όλη την επικράτεια κι ας νομίζουν άλλα οι φωστήρες της κυβέρνησης. Είναι τεράστια, ανεπούλωτη σχεδόν, η πληγή που άνοιξε στο σώμα της Αριστεράς ετούτη η κυβέρνηση.
Το χειρότερο όλων είναι ότι σπρώχνει μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας σε κάποιου είδους χουντοφρένεια, άκρως ανησυχητική κι επικίνδυνη. Και τι να πεις;
Ειδικά οι ψευδοαστοί, οι ψιλοβολεμένοι και λοιποί κηφήνες, κρατικοδίαιτοι οι περισσότεροι, είναι λάβροι κατά του πολιτικού συστήματος γενικώς, παρ' ότι έως πρότινος το υπηρετούσαν με υπερηφάνεια, γλείφοντας όλα τα υποπόδια της ιεραρχίας αυτού του συστήματος.
Ολοι περιμένουν μια λύση από άλλους (ποιους;), όλοι βρίζουν αλλά δεν λένε να βγουν από το καβούκι της μικρής ασφάλειας που αφειδώς τους παρείχαν άπαντες οι προηγούμενοι κυβερνώντες.
Ζει και βασιλεύει εντούτοις το πελατειακό σύστημα, που είναι και πολιτειακό. Η Πολιτεία προστατεύει τους λακέδες της εξουσίας -σήμερα ακόμη περισσότερο. Υπάρχουν και παραδείγματα πολλά για όσους τυχόν προβάλουν ενστάσεις.
Και τι να πεις για τους χειροκροτητές. Ξεροκέφαλοι, φανατικοί· βλέπουν ότι τα ασυμμάζευτα δεν συμμαζεύονται αλλά δεν ιδρώνει τ' αυτί τους.
Μπορούν να προκαλέσουν οργή ακόμη και σ' έναν τοίχο, οι αθεόφοβοι (χρηστοί πολίτες κατά τ' άλλα, έλλογοι, δημιουργικοί -αλλά τι σόι δημιουργοί είναι με τέτοια μυαλά είναι άλλης τάξεως ζήτημα-, συγγραφείς, ποιητές, πολιτικοί μηχανικοί, γιατροί... όλος ο καλός ο κόσμος).
Ας κάνουν μια βόλτα στην περιφέρεια τα νέα αφεντικά της χώρας και ας αφήσουν κατά μέρος τις χοντροκομμένες και γελοίες εξυπνάδες τους.