Θραξ Αναρμόδιος
αναρμοδίως επί παντός
Ας πούμε οτι κάποιος απευθύνει το εξής ερώτημα στους γνωστούς του, συγγενείς ή ακόμα και περαστικούς: «Πως θα σου φαινόταν αν αντί για τους πολιτικούς, την βουλή, την κυβέρνηση κλπ, παίρναμε εμείς όλοι οι πολίτες τις αποφάσεις, με βάση την αρχή της πλειοψηφίας; Θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα τα πράγματα;»
Τι απαντήσεις θα πάρει;
Η πιθανώτερη: «Και πως μπορεί να γίνει αυτό;».
Επίσης πιθανή: «Δεν μπορεί να γίνει αυτό.»
Τι σημαίνουν αυτές οι απαντήσεις;
Οτι αυτός που απαντάει πρώτον, δεν απαντάει στο ερώτημα και δεύτερο και σημαντικώτερο, πως ούτε καν του πέρασε ποτέ η ιδέα από το μυαλό, πως αντί να αποφασίζουν μόνο οι πολιτικοί, η κυβέρνηση και η βουλή για τα πάντα, υπάρχουν και άλλες επιλογές.
Δεν του έχει περάσει ποτέ από το μυαλό.
Δεν προβληματίστηκε ποτέ πάνω σ’ αυτό το ζήτημα.
Και βέβαια δεν ευθύνεται μόνο αυτός για τον μη-προβληματισμό του αυτόν. Ενα ολόκληρο σύστημα δίνει καθημερινό αγώνα, και ξοδεύει τεράστιους πόρους, για να ΜΗΝ συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο.
Να μην αντιληφθεί ο μέσος άνθρωπος, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, πως μέσα στις επιλογές του βρίσκεται και η επιλογή πως αντί να αποφασίζουν οι πολιτικοί-βουλή-κυβέρνηση για την ζωή του, μπορεί να αποφασίζει εκείνος και οι άλλοι πολίτες.
Αυτό είναι και το πρόβλημά μας: οτι δεν του έχει περάσει ποτέ από το μυαλό.
Και έτσι παραχωρεί την εξουσία του, είναι ο φυσικός ιδιοκτήτης αυτής της εξουσίας, σε κάποιους επαγγελματίες οι οποίοι τον κυβερνούν, του φτιάχνουν τους νόμους στους οποίους πρέπει να υπακούει εκείνος, και του απονέμουν δικαιοσύνη.
Και ο ίδιος ζει ως υπήκοος. Ενας σκλάβος δηλαδή.
Σκλάβος, επειδή δεν μπορεί να κάνει μια απλή σκέψη. Και να δει οτι πέρα από τα δεσμά του κοινοβουλευτισμού, υπάρχει και άλλη επιλογή: Να γίνει ο ίδιος αφέντης στον τόπο του. Και ελεύθερος άνθρωπος.
Θραξ Αναρμόδιος
https://anarmodios.wordpress.com/2017/02/26/1-598/#more-3124
Η δημοκρατία είναι τόσο απλή που χωράει σε ένα φύλλο A4
[Κατεβάστε αυτό το κείμενο στον υπολογιστή σας σε μορφή Microsoft Word, σε ένα Α4, για να το τυπώσετε και να το μοιράσετε.]
Χρησιμοποιούμε όλοι την λέξη δημοκρατία και τα παράγωγά της σχεδόν καθημερινά. Ομως η άγνοιά μας για το τι είναι δημοκρατία είναι τεράστια. Κι όμως δεν θα πρεπε μια και για να περιγραφεί το τι είναι η δημοκρατία, φτάνει και περισσεύει ένα φύλλο Α4.
Η δημοκρατία είναι μία απλή μέθοδος για να αυτο-κυβερνηθεί ένα σύνολο ανθρώπων. Είναι μια διαδικασία που μοιράζει την πολιτική ισχύ, την εξουσία δηλαδή, εξίσου σε όλα τα μέλη αυτού του συνόλου. Είτε πρόκειται για έναν σύλλογο, είτε πρόκειται για μια ολόκληρη χώρα.
Η δημοκρατία είναι μια διαδικασία που μας δίνει την δυνατότητα να παίρνουμε και να εφαρμόζουμε αποφάσεις, να επιτηρούμε την εφαρμογή τους, και να απονέμουμε δικαιοσύνη, συμμετέχοντας όλοι και άμεσα στα όργανα, τα σώματα και τους θεσμούς, χωρίς αντιπροσώπους.
Στην δημοκρατία προβλέπεται ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΟΡΓΑΝΟ: η γενική συνέλευση όλων των μελών. Αυτή η γενική συνέλευση είναι που αποφασίζει τι άλλα όργανα ή σώματα ή θεσμούς θα συστήσει. Διότι η δημοκρατία αλλάζει διαρκώς τους θεσμούς της. Η δημοκρατία δεν γίνεται ποτέ τέλεια. Παραμένει πάντοτε ατελής. Αλλάζει ή καταργεί όργανα, σώματα και θεσμούς και στην θέση τους βάζει άλλα.
Μπορεί μια δημοκρατία να αποφασίσει πως θα έχει ένα όργανο, για παράδειγμα, που θα προετοιμάζει τα νομοσχέδια, και θα ονομάσει μάλιστα αυτό το όργανο Βουλή, και μετά θα έρχονται τα νομοσχέδια στην γενική συνέλευση για να γίνουν νόμοι. Μπορεί μια άλλη δημοκρατία να αποφασίσει μια εντελώς άλλη διαδικασία για το νομοπαρασκευαστικό έργο.
Με τον ίδιο τρόπο μια δημοκρατία δημιουργεί και αλλάζει συνεχώς και όλους τους άλλους θεσμούς και όργανα που πιστεύει ότι χρειάζεται. Από την κυβέρνηση της ως τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης. Ολα τα μέλη-πολίτες είναι εν δυνάμει πρωθυπουργοί, υπουργοί κλπ. Ολα τα μέλη-πολίτες είναι εν δυνάμει δικαστές καθώς η δημοκρατία υποστηρίζει πως και η απονομή δικαιοσύνης είναι καθαρά πολιτικό ζήτημα και όχι τεχνικό. Ολοι αυτοί οι θεσμοί και τα όργανα καθώς και οι μορφή τους, αποφασίζονται από την γενική συνέλευση όλων των μελών. Δηλαδή από όλους.
Η γενική συνέλευση έχει κατάλογο εγγεγραμμένων μελών. Δεν γίνεται δημοκρατία χωρίς κατάλογο μελών (με όνομα, διεύθυνση και τηλέφωνο).
Για την ανάδειξη στα αξιώματα χρησιμοποιείται η κλήρωση μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων για το κάθε αξίωμα. Οχι η εκλογή. Η εκλογή είναι ολιγαρχικός τρόπος. Με εκλογή, και όχι κλήρωση, γίνεται η ανάδειξη για τις ελάχιστες εκείνες μόνο θέσεις που απαιτούν απαραιτήτως υψηλή εξειδίκευση και κατάρτιση. (Οι υπουργοί για παράδειγμα θα αναδεικνύονταν μάλλον με κλήρωση).
Η θητεία στα αξιώματα δεν υπερβαίνει ποτέ το ένα έτος. Μπορεί να υπάρχουν αξιώματα με διάρκεια ένα 24ωρο. Κανείς δύο φορές στην ίδια θέση. Ιδίως εκείνοι που επιλέχθηκαν με εκλογή. Ολοι είναι ανακλητοί πριν λήξει η θητεία τους και όλοι δίνουν απολογισμό στο τέλος της. Η δημοκρατια πιστεύει πως όλοι οι πολίτες πρέπει να ασκούνται στην εξουσία και στην πολιτική. Γι’ αυτό αλλάζει συχνά τα πρόσωπα στα αξιώματα, ώστε να αποκτούν εμπειρία όσο περισσότεροι γίνεται, και ει δυνατόν όλοι.
Με λίγα λόγια, νομοθέτες είναι ΟΛΟΙ οι πολίτες. Κυβερνήτες και δικαστές γίνονται όλοι οι πολίτες, είτε με κλήρωση, είτε εκ περιτροπής, και ελάχιστοι με εκλογή. Δεν γίνονται ποτέ κυβερνήτες, νομοθέτες και δικαστές, οργανωμένες ομάδες πολιτών όπως είναι τα σημερινά κόμματα. Αυτό που γίνεται τώρα με τα κόμματα είναι ολιγαρχία.
Η δημοκρατία επειδή γνωρίζει πως απειλείται και από τον πολύ πλούτο αλλά και από την πολύ φτώχεια παίρνει μέτρα ώστε να μην υπάρχει τίποτε από τα δύο. Πέραν όμως τούτου, η δημοκρατία, επειδή δεν είναι οικονομικό σύστημα όπως ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός, δεν έχει εξαρχής κάποιο οικονομικό σχέδιο ή δόγμα για να εφαρμόσει. Τις οικονομικές αποφάσεις τις παίρνουν όλοι οι πολίτες στην γενική συνέλευση, για κάθε ένα θέμα ξεχωριστά.
Δηλαδή με σημερινούς όρους μπορεί να πάρουν σήμερα για ένα θέμα μια «δεξιά» ή μια «αριστερή» απόφαση. Και αν μετά από ένα διάστημα πειστούν πως πήραν λάθος απόφαση, να την αλλάξουν.
Και τέλος, επειδή το σύνολο που αντιπροσωπεύει η γενική συνέλευση μπορεί να απειληθεί στρατιωτικά, ο κάθε πολίτης είναι ταυτοχρόνως και οπλίτης, σχεδόν εφόρου ζωής. Οι έννοιες πολίτης και οπλίτης για την δημοκρατία είναι αξεχώριστες.
Θραξ Αναρμόδιος
ΥΓ. Αν η περιγραφή μου δεν χωράει σε ένα φύλλο Α4 όπως υποσχέθηκα, δεν φταίει η δημοκρατία αλλά η φλυαρία μου. Διαλέξτε μικρότερη γραμματοσειρά και θα χωρέσει. Αν και πάλι δεν χωράει, τότε διαγράψτε όλα εκείνα τα τμήματα του κειμένου που είναι με πλάγια γράμματα. Τυπώστε την σελίδα και διαδώστε την δημοκρατία στους συμπολίτες μας.
https://anarmodios.wordpress.com/2011/10/09/1-433/
αναρμοδίως επί παντός
Ας πούμε οτι κάποιος απευθύνει το εξής ερώτημα στους γνωστούς του, συγγενείς ή ακόμα και περαστικούς: «Πως θα σου φαινόταν αν αντί για τους πολιτικούς, την βουλή, την κυβέρνηση κλπ, παίρναμε εμείς όλοι οι πολίτες τις αποφάσεις, με βάση την αρχή της πλειοψηφίας; Θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα τα πράγματα;»
Τι απαντήσεις θα πάρει;
Η πιθανώτερη: «Και πως μπορεί να γίνει αυτό;».
Επίσης πιθανή: «Δεν μπορεί να γίνει αυτό.»
Τι σημαίνουν αυτές οι απαντήσεις;
Οτι αυτός που απαντάει πρώτον, δεν απαντάει στο ερώτημα και δεύτερο και σημαντικώτερο, πως ούτε καν του πέρασε ποτέ η ιδέα από το μυαλό, πως αντί να αποφασίζουν μόνο οι πολιτικοί, η κυβέρνηση και η βουλή για τα πάντα, υπάρχουν και άλλες επιλογές.
Δεν του έχει περάσει ποτέ από το μυαλό.
Δεν προβληματίστηκε ποτέ πάνω σ’ αυτό το ζήτημα.
Και βέβαια δεν ευθύνεται μόνο αυτός για τον μη-προβληματισμό του αυτόν. Ενα ολόκληρο σύστημα δίνει καθημερινό αγώνα, και ξοδεύει τεράστιους πόρους, για να ΜΗΝ συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο.
Να μην αντιληφθεί ο μέσος άνθρωπος, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, πως μέσα στις επιλογές του βρίσκεται και η επιλογή πως αντί να αποφασίζουν οι πολιτικοί-βουλή-κυβέρνηση για την ζωή του, μπορεί να αποφασίζει εκείνος και οι άλλοι πολίτες.
Αυτό είναι και το πρόβλημά μας: οτι δεν του έχει περάσει ποτέ από το μυαλό.
Και έτσι παραχωρεί την εξουσία του, είναι ο φυσικός ιδιοκτήτης αυτής της εξουσίας, σε κάποιους επαγγελματίες οι οποίοι τον κυβερνούν, του φτιάχνουν τους νόμους στους οποίους πρέπει να υπακούει εκείνος, και του απονέμουν δικαιοσύνη.
Και ο ίδιος ζει ως υπήκοος. Ενας σκλάβος δηλαδή.
Σκλάβος, επειδή δεν μπορεί να κάνει μια απλή σκέψη. Και να δει οτι πέρα από τα δεσμά του κοινοβουλευτισμού, υπάρχει και άλλη επιλογή: Να γίνει ο ίδιος αφέντης στον τόπο του. Και ελεύθερος άνθρωπος.
Θραξ Αναρμόδιος
https://anarmodios.wordpress.com/2017/02/26/1-598/#more-3124
Η δημοκρατία είναι τόσο απλή που χωράει σε ένα φύλλο A4
[Κατεβάστε αυτό το κείμενο στον υπολογιστή σας σε μορφή Microsoft Word, σε ένα Α4, για να το τυπώσετε και να το μοιράσετε.]
Χρησιμοποιούμε όλοι την λέξη δημοκρατία και τα παράγωγά της σχεδόν καθημερινά. Ομως η άγνοιά μας για το τι είναι δημοκρατία είναι τεράστια. Κι όμως δεν θα πρεπε μια και για να περιγραφεί το τι είναι η δημοκρατία, φτάνει και περισσεύει ένα φύλλο Α4.
Η δημοκρατία είναι μία απλή μέθοδος για να αυτο-κυβερνηθεί ένα σύνολο ανθρώπων. Είναι μια διαδικασία που μοιράζει την πολιτική ισχύ, την εξουσία δηλαδή, εξίσου σε όλα τα μέλη αυτού του συνόλου. Είτε πρόκειται για έναν σύλλογο, είτε πρόκειται για μια ολόκληρη χώρα.
Η δημοκρατία είναι μια διαδικασία που μας δίνει την δυνατότητα να παίρνουμε και να εφαρμόζουμε αποφάσεις, να επιτηρούμε την εφαρμογή τους, και να απονέμουμε δικαιοσύνη, συμμετέχοντας όλοι και άμεσα στα όργανα, τα σώματα και τους θεσμούς, χωρίς αντιπροσώπους.
Στην δημοκρατία προβλέπεται ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΟΡΓΑΝΟ: η γενική συνέλευση όλων των μελών. Αυτή η γενική συνέλευση είναι που αποφασίζει τι άλλα όργανα ή σώματα ή θεσμούς θα συστήσει. Διότι η δημοκρατία αλλάζει διαρκώς τους θεσμούς της. Η δημοκρατία δεν γίνεται ποτέ τέλεια. Παραμένει πάντοτε ατελής. Αλλάζει ή καταργεί όργανα, σώματα και θεσμούς και στην θέση τους βάζει άλλα.
Μπορεί μια δημοκρατία να αποφασίσει πως θα έχει ένα όργανο, για παράδειγμα, που θα προετοιμάζει τα νομοσχέδια, και θα ονομάσει μάλιστα αυτό το όργανο Βουλή, και μετά θα έρχονται τα νομοσχέδια στην γενική συνέλευση για να γίνουν νόμοι. Μπορεί μια άλλη δημοκρατία να αποφασίσει μια εντελώς άλλη διαδικασία για το νομοπαρασκευαστικό έργο.
Με τον ίδιο τρόπο μια δημοκρατία δημιουργεί και αλλάζει συνεχώς και όλους τους άλλους θεσμούς και όργανα που πιστεύει ότι χρειάζεται. Από την κυβέρνηση της ως τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης. Ολα τα μέλη-πολίτες είναι εν δυνάμει πρωθυπουργοί, υπουργοί κλπ. Ολα τα μέλη-πολίτες είναι εν δυνάμει δικαστές καθώς η δημοκρατία υποστηρίζει πως και η απονομή δικαιοσύνης είναι καθαρά πολιτικό ζήτημα και όχι τεχνικό. Ολοι αυτοί οι θεσμοί και τα όργανα καθώς και οι μορφή τους, αποφασίζονται από την γενική συνέλευση όλων των μελών. Δηλαδή από όλους.
Η γενική συνέλευση έχει κατάλογο εγγεγραμμένων μελών. Δεν γίνεται δημοκρατία χωρίς κατάλογο μελών (με όνομα, διεύθυνση και τηλέφωνο).
Για την ανάδειξη στα αξιώματα χρησιμοποιείται η κλήρωση μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων για το κάθε αξίωμα. Οχι η εκλογή. Η εκλογή είναι ολιγαρχικός τρόπος. Με εκλογή, και όχι κλήρωση, γίνεται η ανάδειξη για τις ελάχιστες εκείνες μόνο θέσεις που απαιτούν απαραιτήτως υψηλή εξειδίκευση και κατάρτιση. (Οι υπουργοί για παράδειγμα θα αναδεικνύονταν μάλλον με κλήρωση).
Η θητεία στα αξιώματα δεν υπερβαίνει ποτέ το ένα έτος. Μπορεί να υπάρχουν αξιώματα με διάρκεια ένα 24ωρο. Κανείς δύο φορές στην ίδια θέση. Ιδίως εκείνοι που επιλέχθηκαν με εκλογή. Ολοι είναι ανακλητοί πριν λήξει η θητεία τους και όλοι δίνουν απολογισμό στο τέλος της. Η δημοκρατια πιστεύει πως όλοι οι πολίτες πρέπει να ασκούνται στην εξουσία και στην πολιτική. Γι’ αυτό αλλάζει συχνά τα πρόσωπα στα αξιώματα, ώστε να αποκτούν εμπειρία όσο περισσότεροι γίνεται, και ει δυνατόν όλοι.
Με λίγα λόγια, νομοθέτες είναι ΟΛΟΙ οι πολίτες. Κυβερνήτες και δικαστές γίνονται όλοι οι πολίτες, είτε με κλήρωση, είτε εκ περιτροπής, και ελάχιστοι με εκλογή. Δεν γίνονται ποτέ κυβερνήτες, νομοθέτες και δικαστές, οργανωμένες ομάδες πολιτών όπως είναι τα σημερινά κόμματα. Αυτό που γίνεται τώρα με τα κόμματα είναι ολιγαρχία.
Η δημοκρατία επειδή γνωρίζει πως απειλείται και από τον πολύ πλούτο αλλά και από την πολύ φτώχεια παίρνει μέτρα ώστε να μην υπάρχει τίποτε από τα δύο. Πέραν όμως τούτου, η δημοκρατία, επειδή δεν είναι οικονομικό σύστημα όπως ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός, δεν έχει εξαρχής κάποιο οικονομικό σχέδιο ή δόγμα για να εφαρμόσει. Τις οικονομικές αποφάσεις τις παίρνουν όλοι οι πολίτες στην γενική συνέλευση, για κάθε ένα θέμα ξεχωριστά.
Δηλαδή με σημερινούς όρους μπορεί να πάρουν σήμερα για ένα θέμα μια «δεξιά» ή μια «αριστερή» απόφαση. Και αν μετά από ένα διάστημα πειστούν πως πήραν λάθος απόφαση, να την αλλάξουν.
Και τέλος, επειδή το σύνολο που αντιπροσωπεύει η γενική συνέλευση μπορεί να απειληθεί στρατιωτικά, ο κάθε πολίτης είναι ταυτοχρόνως και οπλίτης, σχεδόν εφόρου ζωής. Οι έννοιες πολίτης και οπλίτης για την δημοκρατία είναι αξεχώριστες.
Θραξ Αναρμόδιος
ΥΓ. Αν η περιγραφή μου δεν χωράει σε ένα φύλλο Α4 όπως υποσχέθηκα, δεν φταίει η δημοκρατία αλλά η φλυαρία μου. Διαλέξτε μικρότερη γραμματοσειρά και θα χωρέσει. Αν και πάλι δεν χωράει, τότε διαγράψτε όλα εκείνα τα τμήματα του κειμένου που είναι με πλάγια γράμματα. Τυπώστε την σελίδα και διαδώστε την δημοκρατία στους συμπολίτες μας.
https://anarmodios.wordpress.com/2011/10/09/1-433/
RSS Feed
