Του Στέφανου Σταμέλλου
Σύμφωνα με πρόσφατα τα ρεπορτάζ και όπως αναφέρεται σε έγγραφο που κατέθεσε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης, το φαινόμενο της καταπάτησης δημοσίων εκτάσεων έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις. Τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στα σχετικά έγγραφα των Περιφερειακών Διευθύνσεων Δημόσιας Περιουσίας της χώρας δείχνουν ότι στην Αττική το ποσοστό των καταπατημένων δημοσίων εκτάσεων προσεγγίζει το 80% του συνόλου των ακινήτων, ενώ σε άλλες περιοχές της χώρας τα ποσοστά των καταπατημένων δημοσίων κτημάτων κυμαίνονται από 47% έως και 70%.
Με αφορμή το παραπάνω επαναφέρουμε ένα ζήτημα, που είχαμε θέσει ξανά στο παρελθόν και αφορά στην πόλη και το Δήμο της Λαμίας. Είναι κοινά παραδεκτό ότι η Λαμία δεν έχει ελεύθερους χώρους, δεν έχει χώρους για πάρκα, για παιδικές χαρές και πλατείες και μάλιστα σε συνοικίες νέες σχετικά για την πόλη. Η πόλη στο μεγαλύτερό της τμήμα, όπως είναι γνωστό, χτίστηκε τα τελευταία πενήντα - εξήντα χρόνια, μετά τον εμφύλιο, και μάλιστα “εκτός σχεδίου”. Η δόμησή της χαρακτηρίστηκε από τις καταπατήσεις των ρεμάτων, από τη μείωση των πεζοδρομίων και των δρόμων, το κόψιμο των δέντρων, το “κλείσιμο” των ιστορικών πλατειών, το γκρέμισμα των νεοκλασικών κτιρίων και γενικά την οικοπεδοποίηση και τσιμεντοποίηση και του ελάχιστου ελεύθερου χώρου, άναρχα και χωρίς σχέδιο.
Αναρωτιέται κανείς αν οι δημοτικές αρχές είχαν ποτέ πολιτική ελεύθερων χώρων, ιδιαίτερα στα τελευταία χρόνια. Αν είχαν πολιτική ελεύθερων χώρων, θα είχαν απαλλοτριωθεί οικόπεδα για να γίνουν πράσινο και θα είχαν προχωρήσει οι Πράξεις Αναλογισμού, που προέβλεπε η αναθεώρηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του 1992.
Πέραν αυτού όμως, ενδιαφέρθηκε ποτέ κανείς για την τύχη των δημοσίων κτημάτων γύρω από την πόλη, αλλά και για τα οικόπεδα του Δημοσίου μέσα στον οικιστικό ιστό; Στα αρχεία της Κτηματικής Υπηρεσίας Λαμίας βρίσκονται τίτλοι οικοπέδων μέσα στην πόλη και κτημάτων γύρω απ’ αυτή, που ανήκουν στο δημόσιο και τα οποία όμως έχουν μάλλον καταπατηθεί - δεν έχει σημασία με ποιον τρόπο - και έχουν κτισθεί από ιδιώτες. Ευτυχώς ελάχιστα απ’ αυτά κάποια στιγμή παραχωρήθηκαν στο Δήμο, ο οποίος βέβαια τα αξιοποίησε πάλι με το γνωστό τρόπο της ανέγερσης κτιρίων. Η απορία μας είναι τι απέγιναν και γιατί καμιά δημοτική αρχή δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη των υπολοίπων…
Είναι νομίζουμε καιρός να γίνει κάτι, τη στιγμή που όλοι διαπιστώνουν την έλλειψη ελεύθερων χώρων και χώρων πρασίνου στη Λαμία. Το ζήτημα δεν είναι αν θα υπάρξει ή όχι αντιπαράθεση με το παρελθόν για το ποιος φταίει και πώς φθάσαμε ως εδώ. Όλοι ξέρουμε ποιος φταίει. Θα υπάρξει όμως ειλικρινής διάθεση και αποφασιστικότητα από δω και μπρος; Ιδού «πεδίον δόξης λαμπρόν».
Λαμία, Σεπτέμβρης 2016
Σύμφωνα με πρόσφατα τα ρεπορτάζ και όπως αναφέρεται σε έγγραφο που κατέθεσε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης, το φαινόμενο της καταπάτησης δημοσίων εκτάσεων έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις. Τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στα σχετικά έγγραφα των Περιφερειακών Διευθύνσεων Δημόσιας Περιουσίας της χώρας δείχνουν ότι στην Αττική το ποσοστό των καταπατημένων δημοσίων εκτάσεων προσεγγίζει το 80% του συνόλου των ακινήτων, ενώ σε άλλες περιοχές της χώρας τα ποσοστά των καταπατημένων δημοσίων κτημάτων κυμαίνονται από 47% έως και 70%.
Με αφορμή το παραπάνω επαναφέρουμε ένα ζήτημα, που είχαμε θέσει ξανά στο παρελθόν και αφορά στην πόλη και το Δήμο της Λαμίας. Είναι κοινά παραδεκτό ότι η Λαμία δεν έχει ελεύθερους χώρους, δεν έχει χώρους για πάρκα, για παιδικές χαρές και πλατείες και μάλιστα σε συνοικίες νέες σχετικά για την πόλη. Η πόλη στο μεγαλύτερό της τμήμα, όπως είναι γνωστό, χτίστηκε τα τελευταία πενήντα - εξήντα χρόνια, μετά τον εμφύλιο, και μάλιστα “εκτός σχεδίου”. Η δόμησή της χαρακτηρίστηκε από τις καταπατήσεις των ρεμάτων, από τη μείωση των πεζοδρομίων και των δρόμων, το κόψιμο των δέντρων, το “κλείσιμο” των ιστορικών πλατειών, το γκρέμισμα των νεοκλασικών κτιρίων και γενικά την οικοπεδοποίηση και τσιμεντοποίηση και του ελάχιστου ελεύθερου χώρου, άναρχα και χωρίς σχέδιο.
Αναρωτιέται κανείς αν οι δημοτικές αρχές είχαν ποτέ πολιτική ελεύθερων χώρων, ιδιαίτερα στα τελευταία χρόνια. Αν είχαν πολιτική ελεύθερων χώρων, θα είχαν απαλλοτριωθεί οικόπεδα για να γίνουν πράσινο και θα είχαν προχωρήσει οι Πράξεις Αναλογισμού, που προέβλεπε η αναθεώρηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του 1992.
Πέραν αυτού όμως, ενδιαφέρθηκε ποτέ κανείς για την τύχη των δημοσίων κτημάτων γύρω από την πόλη, αλλά και για τα οικόπεδα του Δημοσίου μέσα στον οικιστικό ιστό; Στα αρχεία της Κτηματικής Υπηρεσίας Λαμίας βρίσκονται τίτλοι οικοπέδων μέσα στην πόλη και κτημάτων γύρω απ’ αυτή, που ανήκουν στο δημόσιο και τα οποία όμως έχουν μάλλον καταπατηθεί - δεν έχει σημασία με ποιον τρόπο - και έχουν κτισθεί από ιδιώτες. Ευτυχώς ελάχιστα απ’ αυτά κάποια στιγμή παραχωρήθηκαν στο Δήμο, ο οποίος βέβαια τα αξιοποίησε πάλι με το γνωστό τρόπο της ανέγερσης κτιρίων. Η απορία μας είναι τι απέγιναν και γιατί καμιά δημοτική αρχή δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη των υπολοίπων…
Είναι νομίζουμε καιρός να γίνει κάτι, τη στιγμή που όλοι διαπιστώνουν την έλλειψη ελεύθερων χώρων και χώρων πρασίνου στη Λαμία. Το ζήτημα δεν είναι αν θα υπάρξει ή όχι αντιπαράθεση με το παρελθόν για το ποιος φταίει και πώς φθάσαμε ως εδώ. Όλοι ξέρουμε ποιος φταίει. Θα υπάρξει όμως ειλικρινής διάθεση και αποφασιστικότητα από δω και μπρος; Ιδού «πεδίον δόξης λαμπρόν».
Λαμία, Σεπτέμβρης 2016
RSS Feed
