Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή εδώ και χρόνια χαρακτηρίζεται από πολεμικές συρράξεις, ακραίες συνθήκες φτώχειας και μαζικά προσφυγικά ρεύματα. Από την εισβολή στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η κατάσταση έχει πάρει νέες διαστάσεις. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δρα και αναπτύσσεται η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος (ISIS) των φανατικών ισλαμιστών.
Η δημιουργία του ISIS ήταν κατά βάση αποτέλεσμα αυτών των τελευταίων επεμβάσεων της «συμμαχίας των προθύμων» της Δύσης υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ. Την παραδοχή αυτή έκανε ο Τόνι Μπλερ, πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας. Σε συνέντευξή του στο CNN[1] αναγνώρισε ότι η εισβολή στο Ιράκ το 2003 συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία του ISIS, συμπληρώνοντας:
«Ασφαλώς δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως όσοι από εμάς απομακρύναμε τον [πρώην ηγέτη του Ιράκ] Σαντάμ [Χουσεΐν] το 2003 δεν φέρουμε καμία ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί το 2015».
Στη συνέχεια ζήτησε «συγνώμη» για τις «λανθασμένες» πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών της χώρας του και τον κακό σχεδιασμό της μετά Σ. Χουσεΐν εποχή.
Ο πόλεμος στο Ιράκ άφησε τη χώρα και το λαό της σε δραματική κατάσταση. Μετά την «απελευθέρωση» μόλις το 20% του πληθυσμού είχε πρόσβαση σε πραγματικές συνθήκες υγιεινής και το 25% των παιδιών ήταν υποσιτισμένο. Την ίδια στιγμή οι αμερικάνικες εταιρείες έκαναν πάρτι, βλέποντας τις δουλειές τους να «ανθίζουν»[2].
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες μαζικοποιήθηκαν ομάδες φανατικών ισλαμιστών, που όλα τα προηγούμενα χρόνια ζούσαν στο περιθώριο, αντλώντας κοινωνική νομιμοποίηση και δύναμη από τις φρικαλεότητες των συμμάχων.
Δεν ήταν όμως μόνο οι κοινωνικές συνθήκες που βοήθησαν στην άνοδό τους. Ήταν και το συνειδητό τους «σπρώξιμο» από αυτούς που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη δράση τους.
Όπως αποκάλυψε πρόσφατα η διαρροή απόρρητου εγγράφου της Υπηρεσίας Αντικατασκοπείας των ΗΠΑ από τον Αύγουστο του 2012, οι ΗΠΑ έβλεπαν με πολύ θετικό μάτι την προοπτική ενός «Σαλαφιστικού Πριγκηπάτου» στην ανατολική Συρία και ενός Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και το Ιράκ, που θα ελεγχόταν από την Αλ Κάιντα[3].
Την περίοδο αυτή, οι ΗΠΑ, θέλοντας να απομακρύνουν τον Ασάντ από την εξουσία, στήριξαν τους αντιπάλους του, συμπεριλαμβανομένων και των Τζιχαντιστών. Αυτή η στήριξη (ή ανοχή) ήταν ένας από τους λόγους που συνέβαλαν στην ενδυνάμωσή τους, πράγμα που σήμερα μεταφράζεται σε ένα χωρίς προηγούμενο αιματοκύλισμα της περιοχής.
Άλλωστε οι ΗΠΑ δεν έχουν διστάσει να στηρίξουν τους φανατικούς ισλαμιστές και στο παρελθόν, όπως τους Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, μετά τη σοβιετική εισβολή του 1979, από τους οποίους στη συνέχεια προέκυψαν οι Ταλιμπάν και η Αλ Κάιντα.
Οι λαοί της περιοχής δεν πρόκειται να δουν τις ζωές τους να καλυτερεύουν ούτε από αυταρχικά καθεστώτα τύπου Ασάντ, ούτε από τη «βοήθεια» των δυτικών και, φυσικά, ούτε από το ISIS.
Η μοναδική διέξοδος για την περιοχή είναι να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Κούρδων της βόρειας Συρίας, που σε συνθήκες πολέμου και εμπάργκο των δυτικών, οικοδομούν την «Δημοκρατική Αυτονομία» μέσα από την ομοσπονδία των τριών καντονιών της Ροζάβα- των καντονιών Cizîrê, Afrîn και Kobanî-διώχνοντας από την περιοχή τους το καθεστώς του Άσαντ και αποκρούοντας το ΙSIS και τις άλλες ισλαμιστικές ομάδες , καθώς και ξεπερνώντας τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και διανομής.
__________
[1] «Μπλερ:Η εισβολή στο Ιράκ το 2003 συνέβαλε στην άνοδο του Ισλαμικού Κράτους» στο http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=457113&catID=4
[2] «Ιράκ (2003-2015): Δώδεκα χρόνια “Σοκ και Δέος”» στο http://www.toperiodiko.gr/%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%BA-2003-2015-%CE%B4%CF%8E%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%AD%CE%BF%CF%82/#.Vi4ghtLhArg
[3] «Now the truth emerges: how the US fuelled the rise of Isis in Syria and Iraq» στο http://www.theguardian.com/commentisfree/2015/jun/03/us-isis-syria-iraq?CMP=share_btn_fb
Η δημιουργία του ISIS ήταν κατά βάση αποτέλεσμα αυτών των τελευταίων επεμβάσεων της «συμμαχίας των προθύμων» της Δύσης υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ. Την παραδοχή αυτή έκανε ο Τόνι Μπλερ, πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας. Σε συνέντευξή του στο CNN[1] αναγνώρισε ότι η εισβολή στο Ιράκ το 2003 συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία του ISIS, συμπληρώνοντας:
«Ασφαλώς δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως όσοι από εμάς απομακρύναμε τον [πρώην ηγέτη του Ιράκ] Σαντάμ [Χουσεΐν] το 2003 δεν φέρουμε καμία ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί το 2015».
Στη συνέχεια ζήτησε «συγνώμη» για τις «λανθασμένες» πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών της χώρας του και τον κακό σχεδιασμό της μετά Σ. Χουσεΐν εποχή.
Ο πόλεμος στο Ιράκ άφησε τη χώρα και το λαό της σε δραματική κατάσταση. Μετά την «απελευθέρωση» μόλις το 20% του πληθυσμού είχε πρόσβαση σε πραγματικές συνθήκες υγιεινής και το 25% των παιδιών ήταν υποσιτισμένο. Την ίδια στιγμή οι αμερικάνικες εταιρείες έκαναν πάρτι, βλέποντας τις δουλειές τους να «ανθίζουν»[2].
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες μαζικοποιήθηκαν ομάδες φανατικών ισλαμιστών, που όλα τα προηγούμενα χρόνια ζούσαν στο περιθώριο, αντλώντας κοινωνική νομιμοποίηση και δύναμη από τις φρικαλεότητες των συμμάχων.
Δεν ήταν όμως μόνο οι κοινωνικές συνθήκες που βοήθησαν στην άνοδό τους. Ήταν και το συνειδητό τους «σπρώξιμο» από αυτούς που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη δράση τους.
Όπως αποκάλυψε πρόσφατα η διαρροή απόρρητου εγγράφου της Υπηρεσίας Αντικατασκοπείας των ΗΠΑ από τον Αύγουστο του 2012, οι ΗΠΑ έβλεπαν με πολύ θετικό μάτι την προοπτική ενός «Σαλαφιστικού Πριγκηπάτου» στην ανατολική Συρία και ενός Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και το Ιράκ, που θα ελεγχόταν από την Αλ Κάιντα[3].
Την περίοδο αυτή, οι ΗΠΑ, θέλοντας να απομακρύνουν τον Ασάντ από την εξουσία, στήριξαν τους αντιπάλους του, συμπεριλαμβανομένων και των Τζιχαντιστών. Αυτή η στήριξη (ή ανοχή) ήταν ένας από τους λόγους που συνέβαλαν στην ενδυνάμωσή τους, πράγμα που σήμερα μεταφράζεται σε ένα χωρίς προηγούμενο αιματοκύλισμα της περιοχής.
Άλλωστε οι ΗΠΑ δεν έχουν διστάσει να στηρίξουν τους φανατικούς ισλαμιστές και στο παρελθόν, όπως τους Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, μετά τη σοβιετική εισβολή του 1979, από τους οποίους στη συνέχεια προέκυψαν οι Ταλιμπάν και η Αλ Κάιντα.
Οι λαοί της περιοχής δεν πρόκειται να δουν τις ζωές τους να καλυτερεύουν ούτε από αυταρχικά καθεστώτα τύπου Ασάντ, ούτε από τη «βοήθεια» των δυτικών και, φυσικά, ούτε από το ISIS.
Η μοναδική διέξοδος για την περιοχή είναι να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Κούρδων της βόρειας Συρίας, που σε συνθήκες πολέμου και εμπάργκο των δυτικών, οικοδομούν την «Δημοκρατική Αυτονομία» μέσα από την ομοσπονδία των τριών καντονιών της Ροζάβα- των καντονιών Cizîrê, Afrîn και Kobanî-διώχνοντας από την περιοχή τους το καθεστώς του Άσαντ και αποκρούοντας το ΙSIS και τις άλλες ισλαμιστικές ομάδες , καθώς και ξεπερνώντας τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και διανομής.
__________
[1] «Μπλερ:Η εισβολή στο Ιράκ το 2003 συνέβαλε στην άνοδο του Ισλαμικού Κράτους» στο http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=457113&catID=4
[2] «Ιράκ (2003-2015): Δώδεκα χρόνια “Σοκ και Δέος”» στο http://www.toperiodiko.gr/%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%BA-2003-2015-%CE%B4%CF%8E%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%AD%CE%BF%CF%82/#.Vi4ghtLhArg
[3] «Now the truth emerges: how the US fuelled the rise of Isis in Syria and Iraq» στο http://www.theguardian.com/commentisfree/2015/jun/03/us-isis-syria-iraq?CMP=share_btn_fb
RSS Feed
