Ο Lewis Mumford για τον μύθο του homo faber

Αθανάσιος Γεωργιλάς

…Καθώς ο πρώιμος άνθρωπος είχε την ίδια εγκεφαλική δυνατότητα με τον σημερινό, η στοχαστική και φαντασιοδημιουργός του δραστηριότητα εγκλωβισμένη από την απουσία λόγου με την αστείρευτη ενέργεια της να αναλύει, να διαλύει και να συνθέτει εικόνες, νοήματα, αισθήσεις και σημασίες και σε σημείο να μην μπορεί να διακρίνει ακόμα όρια του φανταστικού από το αληθινό, του ονείρου από το πραγματικό, αποτέλεσε την γενεσιουργό δύναμη που τον ώθησε ίσως και πριν από εκατό χιλιάδες χρόνια, μέσα από χιλιάδες αποτυχίες ή μικρές επιτυχημένες στιγμές από τις πρώτες ζωώδεις κραυγές σε πιο σημαίνουσες αρθρώσεις φωνηέντων, και διαμέσου της επανάληψης, της τελετουργίας, του ερωτικού παιχνιδιού, της μητρικής φροντίδας και της κυνηγετικής συνεργασίας σε όλο και περισσότερο οργανωμένες φωνές που ταυτοποιούσαν εικόνες και σημασίες σε ένα ενιαίο λεκτικό σύνολο. Αυτή η βασανιστική ανακάλυψη της γλώσσας είναι για τον Μάμφορντ το υψηλότερο και το πιο περίτεχνο επίτευγμα της ανθρωπότητας μεγαλύτερο σε σπουδαιότητα και από τον οποιοδήποτε πυρηνικό αντιδραστήρα ή την ανακάλυψη των νόμων που διέπουν την βαρύτητα στο πιο απομακρυσμένο αστέρι του γαλαξία μας…

Η συνέχεια στο:

http://eagainst.com/articles/lewis-mumford-faber/