alternativenews.org
Το κουζινομάχαιρο, παλαιστινιακό όπλο απελπισίαs
«Είναι αυτή μια τρίτη ιντιφάντα;», αναρωτιούνται οι αναλυτές. Το ερώτημα μου φαίνεται ότι δεν έχει σημασία: αυτό που είναι βέβαιο, εντούτοις, είναι ότι είμαστε μάρτυρες του τερματισμού μιας μακράς περιόδου σχετικής ηρεμίας στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, ιδιαίτερα στην Ιερουσαλήμ και τα περίχωρά της.
Η σχετική ηρεμία υπήρχε καθώς εκκρεμούσαν οι διπλωματικές πρωτοβουλίες του Μαχμούντ Αμπάς, υπό την «καθοδήγηση» των Ηνωμένων Πολιτειών και των χωρών της Ε.Ε. Όλα μοιάζουν να δείχνουν ότι η παρατεταμένη ηρεμία που δόθηκε στον Παλαιστίνιο πρόεδρο από τον ίδιο του το λαό έχει τερματιστεί. Ο Αμπού Μάζεν [ΣτΜ ο Αμπάς] δεν πήρε τίποτα, ούτε καν σε συμβολικό επίπεδο. Αντίθετα, δέχθηκε εξευτελιστικά χαστούκια από μια ισραηλινή κυβέρνηση που αρνείται ακόμα και να προσποιηθεί ότι παίζει την κωμικο-τραγική και γκροτέσκα «ειρηνευτική διαδικασία».
Οι τελευταίες ισραηλινές προκλήσεις στο συγκρότημα του τεμένους Αλ Άκσα, στην Ιερουσαλήμ, τον πιο ευαίσθητο τόπο για τους Παλαιστίνιους (και για 1,6 δισεκατομμύρια μουσουλμάνους ανά τον κόσμο) περιλάμβανε βίαιες παρελάσεις δεξιών υπουργών και επιφανών πολιτικών, όπως και τη βεβήλωση του τεμένους Αλ Άκσα από την ισραηλινή αστυνομία.
Εάν επιμείνουμε να αποκαλούμε τα τωρινά γεγονότα «ιντιφάντα», είναι πιθανόν αυτή να είναι η ιντιφάντα των μαχαιριών, δηλαδή μια μακρά σειρά ατομικών πρωτοβουλιών, πρωτίστως από νεαρούς άντρες και γυναίκες που χρησιμοποιούν μαχαίρια, χαρτοκόπτες και ακόμα και κατσαβίδια εναντίον στρατιωτών ή Ισραηλινών αμάχων. Ξέρουν ότι ρισκάρουν τη ζωή τους, ιδιαίτερα καθώς ο Νετανιάχου και οι υποτακτικοί του έχουν καλέσει τους Ισραηλινούς να οπλιστούν και να πυροβολούν (Παλαιστίνιους) για να σκοτώσουν. Όπως ο Γκίντεον Λέβι γράφει σήμερα στη Χαάρετς, μια φρενίτιδα εξω-δικαστικών εκτελέσεων λαμβάνει χώρα σήμερα στο Ισραήλ, την οποία ζητωκραυγάζουν οι μάζες. Αυτή η φρενίτιδα καθιστά οποιαδήποτε παλαιστινιακή δράση, πράξη αυτοκτονίας.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι πράξεις αυτοκτονίας δεν είναι οργανωμένων μαχητών, ούτε είναι ατομικές πράξεις που υποστηρίζονται και χρηματοδοτούνται από εθνικά κινήματα. Αυτό είναι που εξηγεί την αδυναμία των μυστικών υπηρεσιών να αποτρέψουν αυτές τις επιθέσεις: μια νεαρή γυναίκα σηκώνεται ένα πρωί, παίρνει ένα κατσαβίδι και επιτίθεται σε έναν Ισραηλινό, γνωρίζοντας ότι αυτό σχεδόν σίγουρα θα της κοστίσει τη ζωή. Αυτή είναι η κατάσταση απελπισίας ενός παλαιστινιακού πληθυσμού που έχει χάσει οποιαδήποτε αυταπάτη σχετικά με την «ειρηνευτική διαδικασία».
Αυτό σημαίνει επίσης την αυξανόμενη απομόνωση από τον ίδιο του το λαό, του Μαχμούντ Αμπάς, ο οποίος συνέχισε τις άκαρπες διπλωματικές κινήσεις ενώ δεν υπήρχε κανείς εταίρος, ή πιο σωστά υπήρχε ένας εταίρος του οποίου η αδιαλλαξία και η προκλητική συμπεριφορά έκανε αυτά τα παιχνίδια γελοία.
Η αποκαλούμενη διεθνής κοινότητα κάλεσε σκανδαλωδώς να «τερματιστεί η βία και από τις δύο πλευρές» και είναι προσεκτική να μη χρησιμοποιήσει τα μέσα που έχει στη διάθεσή της για να επιβάλει την υιοθέτηση των διεθνών αποφάσεων που έχουν παρθεί εναντίον του ισραηλινού αποικιοκρατικού κράτους. Η διεθνής κοινότητα συνεχίζει να μεταχειρίζεται το Ισραήλ ως έναν αξιόπιστο σύμμαχο, έναν εταίρο με τον οποίο είναι καλό να κάνει μπίζνες.
* Ο Μισέλ Βαρσάφσκι (Μικάδο) είναι ένας Ισραηλινός αντι-σιωνιστής ακτιβιστής. Είχε ηγηθεί της Μαρξιστικής Επαναστατικής Κομμουνιστικής Ένωσης μέχρι τη διάλυσή της τη δεκαετία του ’90, και είναι συν-ιδρυτής του Κέντρου Εναλλακτικής Πληροφόρησης (AIC).
Άρθρο μεταφρασμένο από το AIC στην κατηγορία «Αναλύσεις – απόψεις» του ιστολογίου του Συλλόγου Ιντιφάντα, intifadagr.wordpress.com, όπου τα κείμενα δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκην το Σύλλογο ή το σύνολο των μελών του. Στο ίδιο ιστολόγιο, υπάρχει διαρκής ενημέρωση για τα τεκταινόμενα στην Παλαιστίνη
Πηγή: left.gr
Το κουζινομάχαιρο, παλαιστινιακό όπλο απελπισίαs
«Είναι αυτή μια τρίτη ιντιφάντα;», αναρωτιούνται οι αναλυτές. Το ερώτημα μου φαίνεται ότι δεν έχει σημασία: αυτό που είναι βέβαιο, εντούτοις, είναι ότι είμαστε μάρτυρες του τερματισμού μιας μακράς περιόδου σχετικής ηρεμίας στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, ιδιαίτερα στην Ιερουσαλήμ και τα περίχωρά της.
Η σχετική ηρεμία υπήρχε καθώς εκκρεμούσαν οι διπλωματικές πρωτοβουλίες του Μαχμούντ Αμπάς, υπό την «καθοδήγηση» των Ηνωμένων Πολιτειών και των χωρών της Ε.Ε. Όλα μοιάζουν να δείχνουν ότι η παρατεταμένη ηρεμία που δόθηκε στον Παλαιστίνιο πρόεδρο από τον ίδιο του το λαό έχει τερματιστεί. Ο Αμπού Μάζεν [ΣτΜ ο Αμπάς] δεν πήρε τίποτα, ούτε καν σε συμβολικό επίπεδο. Αντίθετα, δέχθηκε εξευτελιστικά χαστούκια από μια ισραηλινή κυβέρνηση που αρνείται ακόμα και να προσποιηθεί ότι παίζει την κωμικο-τραγική και γκροτέσκα «ειρηνευτική διαδικασία».
Οι τελευταίες ισραηλινές προκλήσεις στο συγκρότημα του τεμένους Αλ Άκσα, στην Ιερουσαλήμ, τον πιο ευαίσθητο τόπο για τους Παλαιστίνιους (και για 1,6 δισεκατομμύρια μουσουλμάνους ανά τον κόσμο) περιλάμβανε βίαιες παρελάσεις δεξιών υπουργών και επιφανών πολιτικών, όπως και τη βεβήλωση του τεμένους Αλ Άκσα από την ισραηλινή αστυνομία.
Εάν επιμείνουμε να αποκαλούμε τα τωρινά γεγονότα «ιντιφάντα», είναι πιθανόν αυτή να είναι η ιντιφάντα των μαχαιριών, δηλαδή μια μακρά σειρά ατομικών πρωτοβουλιών, πρωτίστως από νεαρούς άντρες και γυναίκες που χρησιμοποιούν μαχαίρια, χαρτοκόπτες και ακόμα και κατσαβίδια εναντίον στρατιωτών ή Ισραηλινών αμάχων. Ξέρουν ότι ρισκάρουν τη ζωή τους, ιδιαίτερα καθώς ο Νετανιάχου και οι υποτακτικοί του έχουν καλέσει τους Ισραηλινούς να οπλιστούν και να πυροβολούν (Παλαιστίνιους) για να σκοτώσουν. Όπως ο Γκίντεον Λέβι γράφει σήμερα στη Χαάρετς, μια φρενίτιδα εξω-δικαστικών εκτελέσεων λαμβάνει χώρα σήμερα στο Ισραήλ, την οποία ζητωκραυγάζουν οι μάζες. Αυτή η φρενίτιδα καθιστά οποιαδήποτε παλαιστινιακή δράση, πράξη αυτοκτονίας.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι πράξεις αυτοκτονίας δεν είναι οργανωμένων μαχητών, ούτε είναι ατομικές πράξεις που υποστηρίζονται και χρηματοδοτούνται από εθνικά κινήματα. Αυτό είναι που εξηγεί την αδυναμία των μυστικών υπηρεσιών να αποτρέψουν αυτές τις επιθέσεις: μια νεαρή γυναίκα σηκώνεται ένα πρωί, παίρνει ένα κατσαβίδι και επιτίθεται σε έναν Ισραηλινό, γνωρίζοντας ότι αυτό σχεδόν σίγουρα θα της κοστίσει τη ζωή. Αυτή είναι η κατάσταση απελπισίας ενός παλαιστινιακού πληθυσμού που έχει χάσει οποιαδήποτε αυταπάτη σχετικά με την «ειρηνευτική διαδικασία».
Αυτό σημαίνει επίσης την αυξανόμενη απομόνωση από τον ίδιο του το λαό, του Μαχμούντ Αμπάς, ο οποίος συνέχισε τις άκαρπες διπλωματικές κινήσεις ενώ δεν υπήρχε κανείς εταίρος, ή πιο σωστά υπήρχε ένας εταίρος του οποίου η αδιαλλαξία και η προκλητική συμπεριφορά έκανε αυτά τα παιχνίδια γελοία.
Η αποκαλούμενη διεθνής κοινότητα κάλεσε σκανδαλωδώς να «τερματιστεί η βία και από τις δύο πλευρές» και είναι προσεκτική να μη χρησιμοποιήσει τα μέσα που έχει στη διάθεσή της για να επιβάλει την υιοθέτηση των διεθνών αποφάσεων που έχουν παρθεί εναντίον του ισραηλινού αποικιοκρατικού κράτους. Η διεθνής κοινότητα συνεχίζει να μεταχειρίζεται το Ισραήλ ως έναν αξιόπιστο σύμμαχο, έναν εταίρο με τον οποίο είναι καλό να κάνει μπίζνες.
* Ο Μισέλ Βαρσάφσκι (Μικάδο) είναι ένας Ισραηλινός αντι-σιωνιστής ακτιβιστής. Είχε ηγηθεί της Μαρξιστικής Επαναστατικής Κομμουνιστικής Ένωσης μέχρι τη διάλυσή της τη δεκαετία του ’90, και είναι συν-ιδρυτής του Κέντρου Εναλλακτικής Πληροφόρησης (AIC).
Άρθρο μεταφρασμένο από το AIC στην κατηγορία «Αναλύσεις – απόψεις» του ιστολογίου του Συλλόγου Ιντιφάντα, intifadagr.wordpress.com, όπου τα κείμενα δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκην το Σύλλογο ή το σύνολο των μελών του. Στο ίδιο ιστολόγιο, υπάρχει διαρκής ενημέρωση για τα τεκταινόμενα στην Παλαιστίνη
Πηγή: left.gr
RSS Feed
