Στις 8 Αυγούστου 2015, έγινε στην πόλη Κολωνία της Γερμανίας μια μεγάλη παγγερμανική διαδήλωση για το Κουρδικό ζήτημα και τις νέες επιθέσεις του Ερντογάν και της τούρκικης κυβέρνησής του ενάντια στους Κούρδους της Τουρκίας, αλλά κυρίως του Νοτίου Κουρδιστάν στο Ιράκ και Συρία, με στόχο -μεταξύ των άλλων- και το εγχείρημα της Δημοκρατικής Αυτονομίας στην περιοχή της Ροζάβα.[1]
Μετέφρασα το κάλεσμα της διαδήλωσης από την ιστοσελίδα: http://tatortkurdistan.blogsport.de/
NO PASARAN – NEIN ZUM KRIEG
Τελευταία η κυβέρνηση του Ερντογάν κλιμακώνει την κατάσταση στην Τουρκία ολοένα και περισσότερο: Σχεδόν 1.000 Κούρδοι, Αλεβίτες και επαναστάτες ακτιβιστές-στριες έχουν συλληφθεί. Έχουμε νεκρούς και από τις δύο πλευρές. Η τουρκική πολεμική αεροπορία βομβαρδίζει συνεχώς τις θέσεις του ΡΚΚ στα όρη Καντίλ .Θέτει τον βασικό διαπραγματευτή της διαδικασίας λύσης από την κουρδική πλευρά, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, σε πλήρη απομόνωση.
Τρομοκρατικές συλλήψεις της τούρκικης αστυνομίας
Από 24/7 τρέχει ένα μεγάλης κλίμακας κύμα συλλήψεων Κούρδων, Αλεβιτών και αριστερών ακτιβιστών από την τούρκικη αστυνομία. Η πλειοψηφία είναι μέλη του HDP ( Δημοκρατικό Κόμμα των λαών) και του DBP (Δημοκρατικό Κόμμα των Περιφερειών), τα οποία κατηγορούν για συμμετοχή στο PKK
Οδομαχίες στη συνοικία Gazi της Κωνσταντινούπολης
Κατά τη διάρκεια μιας σύλληψης στην Κωνσταντινούπολη μια ακτιβίστρια σκοτώθηκε από την αστυνομία. Λόγω των πολυήμερων επιθέσεων από την αστυνομία κατά τη διάρκεια της παραδοσιακής διαδικασίας προσκυνήματος-πένθους του σωρού της πριν από τη κηδεία σε Χώρο Προσευχής (Cem-Haus) των Αλεβιτών στη συνοικία Γκάζι, το σώμα της δεν μπορούσε να θαφτεί. Η περιοχή Γκάζι, η οποία θεωρείται προπύργιο της τουρκικής αριστεράς στην Κωνσταντινούπολη, βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης από την έναρξη των συλλήψεων, με καθημερινές συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας.
Η τουρκική πολεμική αεροπορία βομβαρδίζει θέσεις του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ και την ανατολική Τουρκία
Η τουρκική πολεμική αεροπορία άρχισε ταυτόχρονα, παρά την κατάπαυση του πυρός που υπάρχει, να βομβαρδίζει βάσεις του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ και την ανατολική Τουρκία. Μεταξύ των στόχων της ήταν και κατοικημένες από άμαχους πολίτες περιοχές. Αρκετοί αντάρτες του PKK σκοτώθηκαν σε αυτές τις επιθέσεις. Ο πρόεδρος Ερντογάν και το κόμματου AKP βάζει σε μεγάλο κίνδυνο με αυτές τις επιθέσεις, όχι μόνο την επί πολλά χρόνια επίπονη διαδικασία επίλυσης- μεταξύ του PKK και της Τουρκίας- για την ειρηνική διευθέτηση του Κουρδικού ζητήματος. Μπορεί να βυθίσει τη χώρα κατευθείαν στο χάος του εμφυλίου πολέμου χάριν των συμφερόντων της πολιτικής εξουσίας, με το να κηρύξει τον πόλεμο σε όλες τις δυνάμεις στη χώρα που είναι υπέρ του εκδημοκρατισμού της Τουρκίας.
Ο τουρκικός στρατός καταστρέφει το περιβάλλον στο Κουρδιστάν
Ο πόλεμος του τουρκικού κράτους δεν είναι μόνο ένας πόλεμος ενάντια στους ανθρώπους, αλλά και ένας πόλεμος ενάντια στη φύση. Οι βομβιστικές επιθέσεις, η κατασκευή στρατιωτικών βάσεων και στρατιωτικών οδών, το κάψιμο των δασών και η αποδάσωση και η κατασκευή μεγα-φραγμάτων και σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας καταστρέφουν τη φυσική ισορροπία, τη φυσική ζωή που οι άνθρωποι ζούσαν για χιλιάδες χρόνια σε αρμονία με τη φύση. Χιλιάδες είδη ζώων και φυτών υποφέρουν από αυτή την επίθεση στη χλωρίδα και την πανίδα του Κουρδιστάν. Με την πυρπόληση των χωριών πέτυχαν και τα υπόλοιπα, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να πάνε στις πόλεις και να τους ξεριζώσουν από το φυσικό τους περιβάλλον
Ο απώτερος στόχος του Ερντογάν / AKP είναι η απόλυτη εξουσία στην Τουρκία
Από τις βουλευτικές εκλογές στις 7 Ιουνίου 2015, το AKP δεν μπορεί να κυβερνήσει μόνο του στην Τουρκία. Η είσοδος του αριστερού φιλελεύθερου HDP στο Κοινοβούλιο εμπόδισε την απόλυτη πλειοψηφία του ΑΚΡ. Έτσι, ο Ερντογάν δεν μπορούσε να πετύχει τον στόχο να επιβάλει το επιδιωκόμενο από τον ίδιο προεδρικό σύστημα. Η ειρηνική γραμμή του HDP, η θέση του και η προσπάθεια για την επίλυση του κουρδικού ζητήματος και τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας το μετέτρεψε σε ένα μεγάλο δημοκρατικό κόμμα της αντιπολίτευσης που θα μπορούσε να σταματήσει την αυταρχική πορεία και τον δεσποτισμό του Ερντογάν. Ο μόνος τρόπος για να το πετύχει αυτό ο Ερντογάν ήταν να πάει σε νέες εκλογές στην Τουρκία, μέσα σε εμπόλεμες και επιθετικές συνθήκες.
Η Rojava είναι για Erdogan/ AKP ένα μεγάλο αγκάθι στο μάτι
Μια Δημοκρατική Αυτοκυβέρνηση των λαών υπό την αιγίδα του PYD[2], το οποίο είναι εμπνευσμένο από τις ιδέες του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, είναι ο εφιάλτης του τουρκικού κράτους. Σπάει όλα τα αντι-δημοκρατικά, ρατσιστικά και σεξιστικά δόγματα των κρατών της περιοχής και για αυτό αντιπροσωπεύει μια επανάσταση. Ακόμη και ο Τούρκος Πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε αρκετές φορές, ακριβώς όπως Ταγίπ Ερντογάν, ότι δεν θα επιτρέψει –όπως το βλέπει αυτός-τη "διάσπαση" της Συρίας, και με αυτό εννοούσε τη Δημοκρατική Αυτονομία στη Rojava.
Η συμμαχία AKP-IS
Προκειμένου να επιτευχθούν οι ηγεμονικές αξιώσεις του στη Συρία, το κόμμα ΑΚΡ του Ερντογάν, υποστήριξε τις τρομοκρατικές, τζιχαντίστικες ομάδες του IS, πράγμα το οποίο δεν το έκανε μόνο για πολιτικούς και ρεαλιστικούς λόγους, αλλά και για ιδεολογικούς. Μόνο με αυτήν την υποστήριξή του ,θα μπορούσε το IS να πραγματοποιήσει τη γενοκτονία του Γεζίτικου(Eziden) πληθυσμό στα όρη Sengal (Ιράκ). Χιλιάδες άνθρωποι, ιδίως γεζίτισες γυναίκες είχαν απαχθεί από το IS, βιάσθηκαν, πουλήθηκαν σε σκλαβοπάζαρα ή δολοφονήθηκαν βάναυσα. Ακόμη και η μεγαλύτερη επίθεση του IS στο Kobanê από το Σεπτέμβριο του 2014 δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την υποστήριξη του ΑΚΡ. Το γεγονός ότι το IS δεν μπορεί πλέον να ελέγχεται από το ΑΚΡ, είναι σήμερα ένα αποδεκτό υποπροϊόν της μέχρι τώρα πολιτικής του. Επειδή το IS είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη που επιτίθεται στο εγχείρημα της Rojava και, επίσης, δεν βρίσκεται μακριά ιδεολογικά από τη γραμμή του Ερντογάν. Η πιο πρόσφατοι βομβαρδισμοί του IS από τον Ερντογάν είναι επομένως απλά μια φάρσα. Ο πραγματικός στόχος είναι να αποδυναμώσει τους Κούρδους για να διατηρήσει τη δική του εξουσία, εάν είναι αναγκαίο και με έναν πόλεμο. Εν τω μεταξύ το ΝΑΤΟ, παρά τις διεθνείς επικρίσεις από τους πολιτικούς και την κοινωνία, δήλωνε στη Τουρκία την «πληρέστερη αλληλεγγύη» του.
Η Γερμανία, η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ στηρίζουν τη Τουρκία.
Η έγκριση των εξαγωγών όπλων προς την Τουρκία και η ανάπτυξη των πυραύλων Πάτριοτ στην Τουρκία από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας, η πεισματική εμμονή στην απαγόρευση του ΡΚΚ από το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εσωτερικών της Γερμανίας, η ισχυρή δημοσιονομική και οικονομική συνεργασία της ΕΕ με την Τουρκία, η διάθεση μυστικών πληροφοριών στην Τουρκία από το ΝΑΤΟ ή η σύλληψη των Τούρκων και Κούρδων της αντιπολίτευσης (ATIK και NAV-DEM), παίζουν μεγάλο ρόλο για τη δυνατότητα να κυβερνά σχεδόν δικτατορικά ο Ερντογάν και το AKP του. Έτσι, η πολιτική του στη Συρία, δηλαδή η υποστήριξη του IS, η πολιτική πολέμου εναντίον των Κούρδων, η ισλαμίστικη γραμμή του εναντίον Αλεβιτών, των Χριστιανών και των μη-πιστών, η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική και η κατάφωρη εκμετάλλευση των εργαζομένων, η σεξιστική πολιτική κατά των γυναικών ή η αυταρχική πολιτική ενάντια στους νέους , στηρίζεται άμεσα ή έμμεσα από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, την ΕΕ ή το ΝΑΤΟ.
Οι πολίτες της Ευρώπης (και της Ελλάδας φυσικά), δεν μπορούμε πλέον να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε αμέτοχοι, πώς εκατομμύρια άνθρωποι γίνονται θύματα της εμμονής στην εξουσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του κόμματός του, το AKP!!!
Τέρμα με την γραμμή του πολέμου του τουρκικού κράτους !!!
Τέλος με την απομόνωση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν !!!
Ελευθερία για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους !!!
Καλούμε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας να αλλάξει επιτέλους την πολιτική της για την Τουρκία, εμποδίζοντας κάθε εξαγωγή όπλων προς την Τουρκία και την περιοχή, καθώς και να συμβάλει στην ειρηνική επίλυση του κουρδικού ζητήματος, με την κατάργηση της απαγόρευσης του ΡΚΚ!!!
Η Rojava πρέπει επιτέλους να αναγνωριστεί !!!
Ζήτω η αδελφοσύνη των λαών !!! Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη !!!
Ελάτε στην πανγερμανική διαδήλωση στην Κολωνία, ώρα 12:00, Ebertplatz, στις 8 Αύγ., 2015 !!!
Και το δικό μου σχόλιο:
Επειδή στις μέρες που περνάμε, οι πολίτες στη χώρα μας βομβαρδιζόμενοι από το κομματικό μας σύστημα καλούμαστε να το ψηφίσουμε ξανά και να αναδείξουμε ποιο από τα κόμματα θα μας επιβάλει καλύτερα τα μνημόνια, την κατάθλιψη, την παραίτηση από κάθε ελπίδα και την επιστροφή στην ιδεοληψία της «ανάθεσης στον καλύτερο σωτήρα μας» για τη διαμόρφωση των συνθηκών ζωής μας, θα είναι ευεργετικό για τον καθένα μας να στρέψουμε το βλέμμα στο τι γίνεται σήμερα στη Ροζάβα και το Κουρδιστάν.
Ποιο διεθνές παράδειγμα υπάρχει αυτήν την περίοδο πιο δυνατό από τους ίδιους τους συροκούρδους πρόσφυγες στο τουρκικό Κουρδιστάν που επιστρέφουν πίσω στα ερείπια του Κομπάνι για να ξαναστήσουν τη ζωή, αντί να ξεπουλούν μπιρ-παρά την περιουσία τους, να προωθούνται σε διαδρομές θανάτου από μεσίτες δουλέμπορους, να συνωστίζονται όπως οι πρόσφυγες από τη Συρία στα παράλια της Τουρκίας, χώρας-δουλέμπορου, και να γίνονται επαίτες της «μεγαλοψυχίας» των ευρωπαϊκών δυνάμεων που συνέργησαν στην καταστροφή της χώρας τους; Ποιο άλλο παράδειγμα αυτήν την περίοδο των μεγάλων μεταναστευτικών-προσφυγικών ρευμάτων, υπάρχει ως αντιστάθμισμα σ’ αυτό το ανεπίστρεπτο αδιέξοδο που συμβαίνει μεταξύ παραλίων της Μικράς Ασίας και συρμάτινων τειχών της Ουγγαρίας; Ποια αξιοπρεπής πρόταση, άλλη, υπάρχει αυτή την τραγική περίοδο που διαβιούμε με την προετοιμασία των μεταναστευτικών πληθυσμών για «κάρβουνο στη μηχανή» των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών σε μια γερασμένη Ευρώπη με δημογραφικό πρόβλημα; Ποια άλλη αντίσταση και μάλιστα τοπικοποιημένη-εδαφικοποιημένη, πέρα από την κουρδική αυτονομία, λειτουργεί σήμερα όταν ένα μέρος της ανθρωπότητας σκιαγραφώντας την αντίσταση στη Δύση έχει περάσει σε σκοτεινούς φονταμενταλιστικούς κύκλους ενώ ένα άλλο μέρος της σε φοβικούς εθνικισμούς υπό τύπον «σκεπτικισμού», απέναντι στην παγκοσμιοποίηση της αγοράς;
Για μας τους έλληνες βαλκάνιους-μεσανατολίτες-μεσογειακούς-νοτιοευρωπαίους, οι πολύπλευρες και πολυσήμαντες εξελίξεις στο κουρδικό δεν είναι παρά ένα παράδειγμα που οφείλουμε να εξετάσουμε ψύχραιμα και πέρα από ιδεολογικές αγκυλώσεις. Ο αμυντικός ριζοσπαστισμός που αναπτύχθηκε από πλευράς των κούρδων της Συρίας αποτελεί μια πολύ σοβαρή βάση και για την Ελλάδα, για ένα κίνημα στις περιφέρειες πέρα από τα επίσημα πολιτικά σύνορα. Οι οργανώσεις βάσης σε κάθε γειτονιά των πόλεων και σε κάθε χωριό είναι απαραίτητοι όροι για το σχεδιασμό της παραγωγής, της αλλαγής των θεσμών και στη δημιουργίας δεσμών, πέρα από εθνικότητες, θρησκείες και ιδεολογικές γραμμές προκειμένου να υπερβούμε κατ’ αρχήν στην πράξη το υπάρχον, συγκεντρωτικό κράτος-δυνάτης, που δεν έχει τίποτα να μας προσφέρει πια.
[1] Η επανάσταση στην Rojava αντιπροσωπεύει μια μοναδική διαδικασία δημοκρατίας βάσης, ισότητας φύλων και οικολογίας, στο Νοτιοδυτικό Κουρδιστάν, στη Β. Συρία. Στις 19 Ιούλη 2012 στο Kobanî ξεκίνησε η επανάσταση στη περιοχή της Rojava. Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του Λαϊκού Συμβουλίου του δυτικού Κουρδιστάν (MGRK) ο πληθυσμός έδιωξε το καθεστώς Μπάαθ της Συρίας, σε μεγάλο βαθμό αναίμακτα. Ενώ η υπόλοιπη Συρία βυθιζόταν σε εμφύλιο πόλεμο η Rojava πρότεινε έναν τρίτο δρόμο πέρα από το καθεστώς Μπάαθ και την Αντιπολίτευση που υποστηρίχθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τη Δύση, τη Τουρκία και τα κράτη του Κόλπου.
Έτσι, το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα βρέθηκε αντιμέτωπο με την πρόκληση της οικοδόμησης στη Μέση Ανατολή μιας μοναδικής Άμεσης Δημοκρατίας, με βάση την απελευθέρωση και την ισότητα των φύλων, καθώς και την οικολογία. Μέσω της "Δημοκρατικής Αυτονομίας» το κράτος καταστάθηκε περιττό και αποκηρύχθηκαν όλες οι μορφές εθνικισμού. Από τότε, ο πληθυσμός αυτοοργανώνεται σε ένα σύστημα συμβουλίων. Η οικοδόμηση της «Δημοκρατικής Αυτονομίας» απειλείται από τις αντιδραστικές δυνάμεις, όπως η τρομοκρατική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος.
[2] PYD: Partiya Yekîtiya Demokrat –Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας. Ιδρύθηκε το 2003. Το PYD είναι το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα των Κούρδων στην Rojava / Συρία και είναι ένας εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Αυτονομίας.
Μετέφρασα το κάλεσμα της διαδήλωσης από την ιστοσελίδα: http://tatortkurdistan.blogsport.de/
NO PASARAN – NEIN ZUM KRIEG
Τελευταία η κυβέρνηση του Ερντογάν κλιμακώνει την κατάσταση στην Τουρκία ολοένα και περισσότερο: Σχεδόν 1.000 Κούρδοι, Αλεβίτες και επαναστάτες ακτιβιστές-στριες έχουν συλληφθεί. Έχουμε νεκρούς και από τις δύο πλευρές. Η τουρκική πολεμική αεροπορία βομβαρδίζει συνεχώς τις θέσεις του ΡΚΚ στα όρη Καντίλ .Θέτει τον βασικό διαπραγματευτή της διαδικασίας λύσης από την κουρδική πλευρά, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, σε πλήρη απομόνωση.
Τρομοκρατικές συλλήψεις της τούρκικης αστυνομίας
Από 24/7 τρέχει ένα μεγάλης κλίμακας κύμα συλλήψεων Κούρδων, Αλεβιτών και αριστερών ακτιβιστών από την τούρκικη αστυνομία. Η πλειοψηφία είναι μέλη του HDP ( Δημοκρατικό Κόμμα των λαών) και του DBP (Δημοκρατικό Κόμμα των Περιφερειών), τα οποία κατηγορούν για συμμετοχή στο PKK
Οδομαχίες στη συνοικία Gazi της Κωνσταντινούπολης
Κατά τη διάρκεια μιας σύλληψης στην Κωνσταντινούπολη μια ακτιβίστρια σκοτώθηκε από την αστυνομία. Λόγω των πολυήμερων επιθέσεων από την αστυνομία κατά τη διάρκεια της παραδοσιακής διαδικασίας προσκυνήματος-πένθους του σωρού της πριν από τη κηδεία σε Χώρο Προσευχής (Cem-Haus) των Αλεβιτών στη συνοικία Γκάζι, το σώμα της δεν μπορούσε να θαφτεί. Η περιοχή Γκάζι, η οποία θεωρείται προπύργιο της τουρκικής αριστεράς στην Κωνσταντινούπολη, βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης από την έναρξη των συλλήψεων, με καθημερινές συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας.
Η τουρκική πολεμική αεροπορία βομβαρδίζει θέσεις του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ και την ανατολική Τουρκία
Η τουρκική πολεμική αεροπορία άρχισε ταυτόχρονα, παρά την κατάπαυση του πυρός που υπάρχει, να βομβαρδίζει βάσεις του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ και την ανατολική Τουρκία. Μεταξύ των στόχων της ήταν και κατοικημένες από άμαχους πολίτες περιοχές. Αρκετοί αντάρτες του PKK σκοτώθηκαν σε αυτές τις επιθέσεις. Ο πρόεδρος Ερντογάν και το κόμματου AKP βάζει σε μεγάλο κίνδυνο με αυτές τις επιθέσεις, όχι μόνο την επί πολλά χρόνια επίπονη διαδικασία επίλυσης- μεταξύ του PKK και της Τουρκίας- για την ειρηνική διευθέτηση του Κουρδικού ζητήματος. Μπορεί να βυθίσει τη χώρα κατευθείαν στο χάος του εμφυλίου πολέμου χάριν των συμφερόντων της πολιτικής εξουσίας, με το να κηρύξει τον πόλεμο σε όλες τις δυνάμεις στη χώρα που είναι υπέρ του εκδημοκρατισμού της Τουρκίας.
Ο τουρκικός στρατός καταστρέφει το περιβάλλον στο Κουρδιστάν
Ο πόλεμος του τουρκικού κράτους δεν είναι μόνο ένας πόλεμος ενάντια στους ανθρώπους, αλλά και ένας πόλεμος ενάντια στη φύση. Οι βομβιστικές επιθέσεις, η κατασκευή στρατιωτικών βάσεων και στρατιωτικών οδών, το κάψιμο των δασών και η αποδάσωση και η κατασκευή μεγα-φραγμάτων και σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας καταστρέφουν τη φυσική ισορροπία, τη φυσική ζωή που οι άνθρωποι ζούσαν για χιλιάδες χρόνια σε αρμονία με τη φύση. Χιλιάδες είδη ζώων και φυτών υποφέρουν από αυτή την επίθεση στη χλωρίδα και την πανίδα του Κουρδιστάν. Με την πυρπόληση των χωριών πέτυχαν και τα υπόλοιπα, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να πάνε στις πόλεις και να τους ξεριζώσουν από το φυσικό τους περιβάλλον
Ο απώτερος στόχος του Ερντογάν / AKP είναι η απόλυτη εξουσία στην Τουρκία
Από τις βουλευτικές εκλογές στις 7 Ιουνίου 2015, το AKP δεν μπορεί να κυβερνήσει μόνο του στην Τουρκία. Η είσοδος του αριστερού φιλελεύθερου HDP στο Κοινοβούλιο εμπόδισε την απόλυτη πλειοψηφία του ΑΚΡ. Έτσι, ο Ερντογάν δεν μπορούσε να πετύχει τον στόχο να επιβάλει το επιδιωκόμενο από τον ίδιο προεδρικό σύστημα. Η ειρηνική γραμμή του HDP, η θέση του και η προσπάθεια για την επίλυση του κουρδικού ζητήματος και τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας το μετέτρεψε σε ένα μεγάλο δημοκρατικό κόμμα της αντιπολίτευσης που θα μπορούσε να σταματήσει την αυταρχική πορεία και τον δεσποτισμό του Ερντογάν. Ο μόνος τρόπος για να το πετύχει αυτό ο Ερντογάν ήταν να πάει σε νέες εκλογές στην Τουρκία, μέσα σε εμπόλεμες και επιθετικές συνθήκες.
Η Rojava είναι για Erdogan/ AKP ένα μεγάλο αγκάθι στο μάτι
Μια Δημοκρατική Αυτοκυβέρνηση των λαών υπό την αιγίδα του PYD[2], το οποίο είναι εμπνευσμένο από τις ιδέες του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, είναι ο εφιάλτης του τουρκικού κράτους. Σπάει όλα τα αντι-δημοκρατικά, ρατσιστικά και σεξιστικά δόγματα των κρατών της περιοχής και για αυτό αντιπροσωπεύει μια επανάσταση. Ακόμη και ο Τούρκος Πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε αρκετές φορές, ακριβώς όπως Ταγίπ Ερντογάν, ότι δεν θα επιτρέψει –όπως το βλέπει αυτός-τη "διάσπαση" της Συρίας, και με αυτό εννοούσε τη Δημοκρατική Αυτονομία στη Rojava.
Η συμμαχία AKP-IS
Προκειμένου να επιτευχθούν οι ηγεμονικές αξιώσεις του στη Συρία, το κόμμα ΑΚΡ του Ερντογάν, υποστήριξε τις τρομοκρατικές, τζιχαντίστικες ομάδες του IS, πράγμα το οποίο δεν το έκανε μόνο για πολιτικούς και ρεαλιστικούς λόγους, αλλά και για ιδεολογικούς. Μόνο με αυτήν την υποστήριξή του ,θα μπορούσε το IS να πραγματοποιήσει τη γενοκτονία του Γεζίτικου(Eziden) πληθυσμό στα όρη Sengal (Ιράκ). Χιλιάδες άνθρωποι, ιδίως γεζίτισες γυναίκες είχαν απαχθεί από το IS, βιάσθηκαν, πουλήθηκαν σε σκλαβοπάζαρα ή δολοφονήθηκαν βάναυσα. Ακόμη και η μεγαλύτερη επίθεση του IS στο Kobanê από το Σεπτέμβριο του 2014 δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την υποστήριξη του ΑΚΡ. Το γεγονός ότι το IS δεν μπορεί πλέον να ελέγχεται από το ΑΚΡ, είναι σήμερα ένα αποδεκτό υποπροϊόν της μέχρι τώρα πολιτικής του. Επειδή το IS είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη που επιτίθεται στο εγχείρημα της Rojava και, επίσης, δεν βρίσκεται μακριά ιδεολογικά από τη γραμμή του Ερντογάν. Η πιο πρόσφατοι βομβαρδισμοί του IS από τον Ερντογάν είναι επομένως απλά μια φάρσα. Ο πραγματικός στόχος είναι να αποδυναμώσει τους Κούρδους για να διατηρήσει τη δική του εξουσία, εάν είναι αναγκαίο και με έναν πόλεμο. Εν τω μεταξύ το ΝΑΤΟ, παρά τις διεθνείς επικρίσεις από τους πολιτικούς και την κοινωνία, δήλωνε στη Τουρκία την «πληρέστερη αλληλεγγύη» του.
Η Γερμανία, η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ στηρίζουν τη Τουρκία.
Η έγκριση των εξαγωγών όπλων προς την Τουρκία και η ανάπτυξη των πυραύλων Πάτριοτ στην Τουρκία από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας, η πεισματική εμμονή στην απαγόρευση του ΡΚΚ από το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εσωτερικών της Γερμανίας, η ισχυρή δημοσιονομική και οικονομική συνεργασία της ΕΕ με την Τουρκία, η διάθεση μυστικών πληροφοριών στην Τουρκία από το ΝΑΤΟ ή η σύλληψη των Τούρκων και Κούρδων της αντιπολίτευσης (ATIK και NAV-DEM), παίζουν μεγάλο ρόλο για τη δυνατότητα να κυβερνά σχεδόν δικτατορικά ο Ερντογάν και το AKP του. Έτσι, η πολιτική του στη Συρία, δηλαδή η υποστήριξη του IS, η πολιτική πολέμου εναντίον των Κούρδων, η ισλαμίστικη γραμμή του εναντίον Αλεβιτών, των Χριστιανών και των μη-πιστών, η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική και η κατάφωρη εκμετάλλευση των εργαζομένων, η σεξιστική πολιτική κατά των γυναικών ή η αυταρχική πολιτική ενάντια στους νέους , στηρίζεται άμεσα ή έμμεσα από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, την ΕΕ ή το ΝΑΤΟ.
Οι πολίτες της Ευρώπης (και της Ελλάδας φυσικά), δεν μπορούμε πλέον να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε αμέτοχοι, πώς εκατομμύρια άνθρωποι γίνονται θύματα της εμμονής στην εξουσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του κόμματός του, το AKP!!!
Τέρμα με την γραμμή του πολέμου του τουρκικού κράτους !!!
Τέλος με την απομόνωση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν !!!
Ελευθερία για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους !!!
Καλούμε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας να αλλάξει επιτέλους την πολιτική της για την Τουρκία, εμποδίζοντας κάθε εξαγωγή όπλων προς την Τουρκία και την περιοχή, καθώς και να συμβάλει στην ειρηνική επίλυση του κουρδικού ζητήματος, με την κατάργηση της απαγόρευσης του ΡΚΚ!!!
Η Rojava πρέπει επιτέλους να αναγνωριστεί !!!
Ζήτω η αδελφοσύνη των λαών !!! Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη !!!
Ελάτε στην πανγερμανική διαδήλωση στην Κολωνία, ώρα 12:00, Ebertplatz, στις 8 Αύγ., 2015 !!!
Και το δικό μου σχόλιο:
Επειδή στις μέρες που περνάμε, οι πολίτες στη χώρα μας βομβαρδιζόμενοι από το κομματικό μας σύστημα καλούμαστε να το ψηφίσουμε ξανά και να αναδείξουμε ποιο από τα κόμματα θα μας επιβάλει καλύτερα τα μνημόνια, την κατάθλιψη, την παραίτηση από κάθε ελπίδα και την επιστροφή στην ιδεοληψία της «ανάθεσης στον καλύτερο σωτήρα μας» για τη διαμόρφωση των συνθηκών ζωής μας, θα είναι ευεργετικό για τον καθένα μας να στρέψουμε το βλέμμα στο τι γίνεται σήμερα στη Ροζάβα και το Κουρδιστάν.
Ποιο διεθνές παράδειγμα υπάρχει αυτήν την περίοδο πιο δυνατό από τους ίδιους τους συροκούρδους πρόσφυγες στο τουρκικό Κουρδιστάν που επιστρέφουν πίσω στα ερείπια του Κομπάνι για να ξαναστήσουν τη ζωή, αντί να ξεπουλούν μπιρ-παρά την περιουσία τους, να προωθούνται σε διαδρομές θανάτου από μεσίτες δουλέμπορους, να συνωστίζονται όπως οι πρόσφυγες από τη Συρία στα παράλια της Τουρκίας, χώρας-δουλέμπορου, και να γίνονται επαίτες της «μεγαλοψυχίας» των ευρωπαϊκών δυνάμεων που συνέργησαν στην καταστροφή της χώρας τους; Ποιο άλλο παράδειγμα αυτήν την περίοδο των μεγάλων μεταναστευτικών-προσφυγικών ρευμάτων, υπάρχει ως αντιστάθμισμα σ’ αυτό το ανεπίστρεπτο αδιέξοδο που συμβαίνει μεταξύ παραλίων της Μικράς Ασίας και συρμάτινων τειχών της Ουγγαρίας; Ποια αξιοπρεπής πρόταση, άλλη, υπάρχει αυτή την τραγική περίοδο που διαβιούμε με την προετοιμασία των μεταναστευτικών πληθυσμών για «κάρβουνο στη μηχανή» των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών σε μια γερασμένη Ευρώπη με δημογραφικό πρόβλημα; Ποια άλλη αντίσταση και μάλιστα τοπικοποιημένη-εδαφικοποιημένη, πέρα από την κουρδική αυτονομία, λειτουργεί σήμερα όταν ένα μέρος της ανθρωπότητας σκιαγραφώντας την αντίσταση στη Δύση έχει περάσει σε σκοτεινούς φονταμενταλιστικούς κύκλους ενώ ένα άλλο μέρος της σε φοβικούς εθνικισμούς υπό τύπον «σκεπτικισμού», απέναντι στην παγκοσμιοποίηση της αγοράς;
Για μας τους έλληνες βαλκάνιους-μεσανατολίτες-μεσογειακούς-νοτιοευρωπαίους, οι πολύπλευρες και πολυσήμαντες εξελίξεις στο κουρδικό δεν είναι παρά ένα παράδειγμα που οφείλουμε να εξετάσουμε ψύχραιμα και πέρα από ιδεολογικές αγκυλώσεις. Ο αμυντικός ριζοσπαστισμός που αναπτύχθηκε από πλευράς των κούρδων της Συρίας αποτελεί μια πολύ σοβαρή βάση και για την Ελλάδα, για ένα κίνημα στις περιφέρειες πέρα από τα επίσημα πολιτικά σύνορα. Οι οργανώσεις βάσης σε κάθε γειτονιά των πόλεων και σε κάθε χωριό είναι απαραίτητοι όροι για το σχεδιασμό της παραγωγής, της αλλαγής των θεσμών και στη δημιουργίας δεσμών, πέρα από εθνικότητες, θρησκείες και ιδεολογικές γραμμές προκειμένου να υπερβούμε κατ’ αρχήν στην πράξη το υπάρχον, συγκεντρωτικό κράτος-δυνάτης, που δεν έχει τίποτα να μας προσφέρει πια.
[1] Η επανάσταση στην Rojava αντιπροσωπεύει μια μοναδική διαδικασία δημοκρατίας βάσης, ισότητας φύλων και οικολογίας, στο Νοτιοδυτικό Κουρδιστάν, στη Β. Συρία. Στις 19 Ιούλη 2012 στο Kobanî ξεκίνησε η επανάσταση στη περιοχή της Rojava. Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του Λαϊκού Συμβουλίου του δυτικού Κουρδιστάν (MGRK) ο πληθυσμός έδιωξε το καθεστώς Μπάαθ της Συρίας, σε μεγάλο βαθμό αναίμακτα. Ενώ η υπόλοιπη Συρία βυθιζόταν σε εμφύλιο πόλεμο η Rojava πρότεινε έναν τρίτο δρόμο πέρα από το καθεστώς Μπάαθ και την Αντιπολίτευση που υποστηρίχθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τη Δύση, τη Τουρκία και τα κράτη του Κόλπου.
Έτσι, το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα βρέθηκε αντιμέτωπο με την πρόκληση της οικοδόμησης στη Μέση Ανατολή μιας μοναδικής Άμεσης Δημοκρατίας, με βάση την απελευθέρωση και την ισότητα των φύλων, καθώς και την οικολογία. Μέσω της "Δημοκρατικής Αυτονομίας» το κράτος καταστάθηκε περιττό και αποκηρύχθηκαν όλες οι μορφές εθνικισμού. Από τότε, ο πληθυσμός αυτοοργανώνεται σε ένα σύστημα συμβουλίων. Η οικοδόμηση της «Δημοκρατικής Αυτονομίας» απειλείται από τις αντιδραστικές δυνάμεις, όπως η τρομοκρατική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος.
[2] PYD: Partiya Yekîtiya Demokrat –Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας. Ιδρύθηκε το 2003. Το PYD είναι το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα των Κούρδων στην Rojava / Συρία και είναι ένας εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Αυτονομίας.