Της Νικόλ Λειβαδάρη
Ο Κέινς έφυγε νωρίς, ο Ρογκόφ σηκώνει τα χέρια ψηλά κι ο ΟΟΣΑ είναι, προφανώς, η νέα, διεθνής συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά το success story του Αντώνη Σαμαρά, τα παγκόσμια εγχειρίδια οικονομίας ξαναγράφονται, τα απανταχού think tanks αυτοπυρπολούνται και η υφήλιος υποκλίνεται μπροστά στο ελληνικό χρεοκοπημένο θαύμα.
Η ανάπτυξη έρχεται, αλλά εμείς απλώς δεν την βλέπουμε: Μας την κρύβει το βουνό του χρέους, που μετά από δύο «κουρέματα» έχει εκτοξευτεί από το 129,7% στο 156,9% του ΑΕΠ και οδεύει ενδόξως προς το 180,5% (εκτίμηση ΟΟΣΑ για το 2014).
Το φως φαίνεται στο βάθος του τούνελ, αλλά δεν αντέχουμε να το αντικρύσουμε: Μας έχει θαμπώσει η αισιοδοξία του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων. Που ευχαριστούν νυχθημερόν την τύχη τους επειδή η Μέρκελ, σε κρίση μεγαλοψυχίας, υποσχέθηκε να προσκαλέσει 10 έως 15 εξ αυτών σε «πιλοτικά προγράμματα κατάρτισης νέων» της BMW και της BASF.
Η ελπίδα ξαναγεννιέται, αλλά την καίει δόλια το φάντασμα της ύφεσης: Σωρευτική ύφεση 25% στην εξαετία 2008-2013, η μεγαλύτερη ύφεση που έχει καταγραφεί στα παγκόσμια χρονικά σε μη πολεμικούς καιρούς. Και μαζί, μια εσωτερική δημοσιονομική υποτίμηση-μαμούθ, που ούτε τα «γεράκια» του Σικάγο δεν θα είχαν αποτολμήσει να σχεδιάσουν.
Το πείραμα πέτυχε, απλώς δεν μας το αναγνωρίζουν οι κακόβουλοι. Ο ΟΟΣΑ λέει ότι το πρόγραμμα «μπάζει», θα έχει χρηματοδοτικό κενό και η Ελλάδα θα χρειαστεί νέο δάνειο από την τρόικα. Προφανώς δεν διάβασε Bild που έχρισε τον έλληνα πρωθυπουργό «φορέα ελπίδας».
Ο Πολ Ντόνοβαν της UBS λέει ότι είναι αδιανόητο να σκεφτεί καν κάποιος πως μια χώρα είναι δυνατό να διαχειριστεί δημόσιο χρέος της τάξης του 180% του ΑΕΠ. Εάν δεν είναι και εκείνος μυστικός γκουρού του …Λαφαζάνη, εξίσου προφανώς δεν έχει περάσει από τα σεμινάρια αισιοδοξίας της Ομάδας Αλήθειας της ΝΔ.
Ο Πολ Κρούγκμαν το είχε πει πριν χτυπήσει ύπουλα ο ΟΟΣΑ: «Ποια είναι η πρόταση του Ρεν για τις καταστροφικές ειδήσεις που φτάνουν; Ότι πρέπει να σταματήσουμε να ενοχλούμε με οικονομικές μελέτες, γιατί αυτές ελαχιστοποιούν την εμπιστοσύνη στην λιτότητα!». Τι μπορεί να ξέρει όμως ένα Νόμπελ Οικονομίας εάν δεν έχει απονεμηθεί από την ημεδαπή τρόικα;
Και άπαντες –οι πτωχοί τω πνεύματι– αγνοούν ότι η επιχείρηση εθνικής αισιοδοξίας διαθέτει και σχέδιο Β: Είναι το νέο, το τρίτο «κούρεμα», idiots! Θα κερδίσει η Μέρκελ τις γερμανικές εκλογές και θα πάμε πλέον στο περίφημο OSI –το «κούρεμα» του χρέους του επίσημου τομέα.
Παρεμπιπτόντως, το ότι νέο «κούρεμα» και νέο δάνειο σημαίνει και νέο Μνημόνιο, ουδείς το θεωρεί σημαντικό, διότι μπορεί και να χαλάσει το κλίμα ευφορίας.
Ως καθόλου σημαντικό εκλαμβάνεται και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του χρέους είναι πια διακρατικό –από τα 309 δισ τα 201 δισ ευρώ βρίσκεται στα χέρια εθνικών κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών. Δεν υπάρχουν πια τράπεζες, hedge funds και Τσαρλς Νταλάρα να παζαρέψουμε.
Και το Βερολίνο έχει αποδείξει στην πράξη ότι θα πουλήσει το δικό του haircut πολύ πιο ακριβά απ’ ό,τι τα εγχώρια ημιθανή ασφαλιστικά ταμεία.
Επίσης παρεμπιπτόντως, οι Ισπανοί κι οι Πορτογάλοι είναι απλώς ηλίθιοι που έδωσαν μάχη με νύχια και με δόντια για να αποφύγουν τέτοιου τύπου «κούρεμα». Ναι, εάν τους προτείνουμε «συμμαχία του Νότου» με αυτούς τους όρους, ευχαριστούν πολύ αλλά δεν θα πάρουν – με χαρά θα μας δουν να αυτοκτονούμε μόνοι μας.
Ναι, ζούμε το δικό μας, μοναδικό success story. Και περιμένουμε αμέριμνοι και αισιόδοξοι τους κινέζους επενδυτές, του ρώσους μεγιστάνες και τους γερμανούς τουρίστες. Για να γίνουμε η πιο χαρωπή χρεοκοπημένη αποικία του πλανήτη.
Πηγή
Ο Κέινς έφυγε νωρίς, ο Ρογκόφ σηκώνει τα χέρια ψηλά κι ο ΟΟΣΑ είναι, προφανώς, η νέα, διεθνής συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά το success story του Αντώνη Σαμαρά, τα παγκόσμια εγχειρίδια οικονομίας ξαναγράφονται, τα απανταχού think tanks αυτοπυρπολούνται και η υφήλιος υποκλίνεται μπροστά στο ελληνικό χρεοκοπημένο θαύμα.
Η ανάπτυξη έρχεται, αλλά εμείς απλώς δεν την βλέπουμε: Μας την κρύβει το βουνό του χρέους, που μετά από δύο «κουρέματα» έχει εκτοξευτεί από το 129,7% στο 156,9% του ΑΕΠ και οδεύει ενδόξως προς το 180,5% (εκτίμηση ΟΟΣΑ για το 2014).
Το φως φαίνεται στο βάθος του τούνελ, αλλά δεν αντέχουμε να το αντικρύσουμε: Μας έχει θαμπώσει η αισιοδοξία του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων. Που ευχαριστούν νυχθημερόν την τύχη τους επειδή η Μέρκελ, σε κρίση μεγαλοψυχίας, υποσχέθηκε να προσκαλέσει 10 έως 15 εξ αυτών σε «πιλοτικά προγράμματα κατάρτισης νέων» της BMW και της BASF.
Η ελπίδα ξαναγεννιέται, αλλά την καίει δόλια το φάντασμα της ύφεσης: Σωρευτική ύφεση 25% στην εξαετία 2008-2013, η μεγαλύτερη ύφεση που έχει καταγραφεί στα παγκόσμια χρονικά σε μη πολεμικούς καιρούς. Και μαζί, μια εσωτερική δημοσιονομική υποτίμηση-μαμούθ, που ούτε τα «γεράκια» του Σικάγο δεν θα είχαν αποτολμήσει να σχεδιάσουν.
Το πείραμα πέτυχε, απλώς δεν μας το αναγνωρίζουν οι κακόβουλοι. Ο ΟΟΣΑ λέει ότι το πρόγραμμα «μπάζει», θα έχει χρηματοδοτικό κενό και η Ελλάδα θα χρειαστεί νέο δάνειο από την τρόικα. Προφανώς δεν διάβασε Bild που έχρισε τον έλληνα πρωθυπουργό «φορέα ελπίδας».
Ο Πολ Ντόνοβαν της UBS λέει ότι είναι αδιανόητο να σκεφτεί καν κάποιος πως μια χώρα είναι δυνατό να διαχειριστεί δημόσιο χρέος της τάξης του 180% του ΑΕΠ. Εάν δεν είναι και εκείνος μυστικός γκουρού του …Λαφαζάνη, εξίσου προφανώς δεν έχει περάσει από τα σεμινάρια αισιοδοξίας της Ομάδας Αλήθειας της ΝΔ.
Ο Πολ Κρούγκμαν το είχε πει πριν χτυπήσει ύπουλα ο ΟΟΣΑ: «Ποια είναι η πρόταση του Ρεν για τις καταστροφικές ειδήσεις που φτάνουν; Ότι πρέπει να σταματήσουμε να ενοχλούμε με οικονομικές μελέτες, γιατί αυτές ελαχιστοποιούν την εμπιστοσύνη στην λιτότητα!». Τι μπορεί να ξέρει όμως ένα Νόμπελ Οικονομίας εάν δεν έχει απονεμηθεί από την ημεδαπή τρόικα;
Και άπαντες –οι πτωχοί τω πνεύματι– αγνοούν ότι η επιχείρηση εθνικής αισιοδοξίας διαθέτει και σχέδιο Β: Είναι το νέο, το τρίτο «κούρεμα», idiots! Θα κερδίσει η Μέρκελ τις γερμανικές εκλογές και θα πάμε πλέον στο περίφημο OSI –το «κούρεμα» του χρέους του επίσημου τομέα.
Παρεμπιπτόντως, το ότι νέο «κούρεμα» και νέο δάνειο σημαίνει και νέο Μνημόνιο, ουδείς το θεωρεί σημαντικό, διότι μπορεί και να χαλάσει το κλίμα ευφορίας.
Ως καθόλου σημαντικό εκλαμβάνεται και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του χρέους είναι πια διακρατικό –από τα 309 δισ τα 201 δισ ευρώ βρίσκεται στα χέρια εθνικών κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών. Δεν υπάρχουν πια τράπεζες, hedge funds και Τσαρλς Νταλάρα να παζαρέψουμε.
Και το Βερολίνο έχει αποδείξει στην πράξη ότι θα πουλήσει το δικό του haircut πολύ πιο ακριβά απ’ ό,τι τα εγχώρια ημιθανή ασφαλιστικά ταμεία.
Επίσης παρεμπιπτόντως, οι Ισπανοί κι οι Πορτογάλοι είναι απλώς ηλίθιοι που έδωσαν μάχη με νύχια και με δόντια για να αποφύγουν τέτοιου τύπου «κούρεμα». Ναι, εάν τους προτείνουμε «συμμαχία του Νότου» με αυτούς τους όρους, ευχαριστούν πολύ αλλά δεν θα πάρουν – με χαρά θα μας δουν να αυτοκτονούμε μόνοι μας.
Ναι, ζούμε το δικό μας, μοναδικό success story. Και περιμένουμε αμέριμνοι και αισιόδοξοι τους κινέζους επενδυτές, του ρώσους μεγιστάνες και τους γερμανούς τουρίστες. Για να γίνουμε η πιο χαρωπή χρεοκοπημένη αποικία του πλανήτη.
Πηγή
RSS Feed
