Γράφει ο Κώστας Λάμπος
Οι εκλογές αποτελούν αναμφισβήτητα το μοναδικό εργαλείο του λαού να παρεμβαίνει στις εξελίξεις σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας, εκλέγοντας τους αντιπροσώπους του στους δήμους, στις περιφέρεις, στο κοινοβούλιο και στο ευρωκοινοβούλιο.
Για να είναι αποτελεσματικό αυτό το εργαλείο χρειάζεται αντικειμενική ενημέρωση, και όχι προπαγάνδα, που θα γίνει γνώση, ήρεμη σκέψη και σωστή επεξεργασία της ενημέρωσης που θα γίνει ατομική-κοινωνική συνείδηση, η οποία θα καταλήξει στην κοινωνικά χρήσιμη, δηλαδή στη, για τις σημερινές συνθήκες, σωστή επιλογή.
Σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας και καπιταλιστικής παρακμής οι εκλογές έχουν υποβαθμιστεί σε νομιμοποίηση της εξουσίας του κεφαλαίου, όπως αυτή εκφράζεται θεσμικά σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, πράγμα που υποβαθμίζει την αποτελεσματικότητα του εργαλείου των εκλογών με αποτέλεσμα να αποθαρρύνει, να απογοητεύει και τελικά να απομακρύνει τον ίδιο το λαό από τη χρήση του με αποχή από τις εκλογές, πράγμα που σε τελική ανάλυση εξυπηρετεί το σύστημα κυριαρχίας και αποδυναμώνει τη λειτουργία και αυτής της ίδιας της αστικής δημοκρατίας.
Η ιστορία διδάσκει πως οι λαοί αγωνίζονται από καταβολής της οργανωμένης κοινωνικής ζωής, για την κοινωνική ισότητα, την κοινωνική αυτοδιεύθυνση και την άμεση δημοκρατία με πρωτοπόρες τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού σε μετωπική συγκρότηση και σύγκρουση συνολικά με το σύστημα και τους εκφραστές του. Το σύστημα κυριαρχίας του κεφαλαίου με στόχο να εμποδίζει και να διασπά το προοδευτικό, δημοκρατικό κοινωνικό μέτωπο οργανώνει κόμματα, παρατάξεις, συμμαχίες που ανταγωνίζονται, με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, με λάφυρο τη διαχείριση των δήμων, των περιφερειών της χώρας, της Ευρώπης, δι’ αντιπροσώπων, που σημαίνει χωρίς την άμεση συμμετοχή της ίδιας της κοινωνίας και συνεπώς σε βάρος της κοινωνίας. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι η παραπλάνηση του εκλογικού σώματος το οποίο οι διαχειριστές και οι υποψήφιοι διαχειριστές της εξουσίας, που σημαίνει διαχειριστές του πλούτου σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, το αντιμετωπίζουν ως κοπάδι μη έλλογων όντων που πρέπει να το εντάξουν στη στρούγκα τους και σε ειδικές συνθήκες προσωρινά διαπλεκόμενων λυκοσυμμαχιών να μπορούν να το μετακινούν από στρούγκα σε στρούγκα.
Οι κοινωνίες οφείλουν να αντιδράσουν σ’ αυτές τις πρακτικές, να αρνηθούν την οπαδοποίησή τους και την κοπαδοποίησή τους και να προσπαθήσουν να προσανατολίσουν τη σκέψη και τη δράση τους στον κοινωνικό αγώνα που θα τις οδηγεί σταδιακά και με σιγουριά έξω και πέρα από το ψευτοδημοκρατικό αντιπροσωπευτικό σύστημα, που γεννάει και θρέφει την ανισότητα, την ανταγωνιστικότητα, τη διαπλοκή, τη φτώχεια, την πείνα, τη βία, τον πόλεμο, το ρατσισμό και το φασισμό και θα ανοίγει το δρόμο, όχι για μια καλύτερη τάχα διαχείρηση του καπιταλισμού, αλλά για την κοινωνική ισότητα και την άμεση δημοκρατία με περιεχόμενο την αταξική κοινωνία.
Η ενότητα των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού ας αρχίσει από αυτή την Κυριακή με την απόρριψη της συμπεριφοράς των πολιτικών τσοπαναραίων που τις θεωρούν κοπάδι προβάτων τα οποία μπορούν να τα μετακινούν από στρούγκα σε στρούγκα σαν να ήταν η ψήφος τους περιουσιακό στοιχείο των επικεφαλής της κάθε κομματικής ή παραταξιακής στρούγκας τους οποίους δανείζουν, φυσικά με αντάλλαγμα, για ένα διάστημα με την ελπίδα πως θα τους επιστραφούν την επόμενη αναμέτρηση.
Δύσκολος και μακρύς ο δρόμος, αλλά όσο καθυστερούμε να αυτονομηθούμε ως κοινωνίες και ως άτομα από το σκοταδισμό, τις εξουσιαστικές ιδεολογίες και τους μεσσίες, σωτήρες ‘ανθρωποποιμένες’ που εφαρμόζουν την πολιτική «διαίρει και βασίλευε», τόσο οι πιθανότητες να απαλλαγούμε από την καπιταλιστική βαρβαρότητα θα λιγοστεύουν και το μέλλον των παιδιών μας θα γίνεται σκοτεινότερο.
Ας απαλλαγούμε οριστικά από τις ψευδαισθήσεις πως κάποιοι εξουσιαστές με φανταχτερές ταμπέλες θα μας σώσουν και ας συνειδητοποιήσουμε πως οι κοινωνίες θα σωθούν μόνες τους από τους εξουσιαστές και τα αφεντικά του κόσμου, αλλά γι’ αυτό πρέπει να ξεπεράσουμε τις αντιπροσωπευτικές ψευδοδημοκρατίες και να αρχίσουμε να οικοδομούμε σταδιακά τη μοναδική γνήσια δημοκρατία, την άμεση δημοκρατία.
Το πρώτο βήμα γι’ αυτή την επιλογή μας είναι να αρνηθούμε τη ψήφο μας σε όσους μας αντιμετωπίζουν ως πρόβατα, μας υπόσχονται καλύτερη σφαγή και μας ανταλλάσουν στο ζωοπάζαρο της νομής της εξουσίας. Ας αποδείξουμε ότι δεν είμαστε πρόβατα, αλλά Πολίτες με πολιτική σκέψη που οραματιζόμαστε και αγωνιζόμαστε για μια ΑΤΑΞΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Οι εκλογές αποτελούν αναμφισβήτητα το μοναδικό εργαλείο του λαού να παρεμβαίνει στις εξελίξεις σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας, εκλέγοντας τους αντιπροσώπους του στους δήμους, στις περιφέρεις, στο κοινοβούλιο και στο ευρωκοινοβούλιο.
Για να είναι αποτελεσματικό αυτό το εργαλείο χρειάζεται αντικειμενική ενημέρωση, και όχι προπαγάνδα, που θα γίνει γνώση, ήρεμη σκέψη και σωστή επεξεργασία της ενημέρωσης που θα γίνει ατομική-κοινωνική συνείδηση, η οποία θα καταλήξει στην κοινωνικά χρήσιμη, δηλαδή στη, για τις σημερινές συνθήκες, σωστή επιλογή.
Σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας και καπιταλιστικής παρακμής οι εκλογές έχουν υποβαθμιστεί σε νομιμοποίηση της εξουσίας του κεφαλαίου, όπως αυτή εκφράζεται θεσμικά σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, πράγμα που υποβαθμίζει την αποτελεσματικότητα του εργαλείου των εκλογών με αποτέλεσμα να αποθαρρύνει, να απογοητεύει και τελικά να απομακρύνει τον ίδιο το λαό από τη χρήση του με αποχή από τις εκλογές, πράγμα που σε τελική ανάλυση εξυπηρετεί το σύστημα κυριαρχίας και αποδυναμώνει τη λειτουργία και αυτής της ίδιας της αστικής δημοκρατίας.
Η ιστορία διδάσκει πως οι λαοί αγωνίζονται από καταβολής της οργανωμένης κοινωνικής ζωής, για την κοινωνική ισότητα, την κοινωνική αυτοδιεύθυνση και την άμεση δημοκρατία με πρωτοπόρες τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού σε μετωπική συγκρότηση και σύγκρουση συνολικά με το σύστημα και τους εκφραστές του. Το σύστημα κυριαρχίας του κεφαλαίου με στόχο να εμποδίζει και να διασπά το προοδευτικό, δημοκρατικό κοινωνικό μέτωπο οργανώνει κόμματα, παρατάξεις, συμμαχίες που ανταγωνίζονται, με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, με λάφυρο τη διαχείριση των δήμων, των περιφερειών της χώρας, της Ευρώπης, δι’ αντιπροσώπων, που σημαίνει χωρίς την άμεση συμμετοχή της ίδιας της κοινωνίας και συνεπώς σε βάρος της κοινωνίας. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι η παραπλάνηση του εκλογικού σώματος το οποίο οι διαχειριστές και οι υποψήφιοι διαχειριστές της εξουσίας, που σημαίνει διαχειριστές του πλούτου σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, το αντιμετωπίζουν ως κοπάδι μη έλλογων όντων που πρέπει να το εντάξουν στη στρούγκα τους και σε ειδικές συνθήκες προσωρινά διαπλεκόμενων λυκοσυμμαχιών να μπορούν να το μετακινούν από στρούγκα σε στρούγκα.
Οι κοινωνίες οφείλουν να αντιδράσουν σ’ αυτές τις πρακτικές, να αρνηθούν την οπαδοποίησή τους και την κοπαδοποίησή τους και να προσπαθήσουν να προσανατολίσουν τη σκέψη και τη δράση τους στον κοινωνικό αγώνα που θα τις οδηγεί σταδιακά και με σιγουριά έξω και πέρα από το ψευτοδημοκρατικό αντιπροσωπευτικό σύστημα, που γεννάει και θρέφει την ανισότητα, την ανταγωνιστικότητα, τη διαπλοκή, τη φτώχεια, την πείνα, τη βία, τον πόλεμο, το ρατσισμό και το φασισμό και θα ανοίγει το δρόμο, όχι για μια καλύτερη τάχα διαχείρηση του καπιταλισμού, αλλά για την κοινωνική ισότητα και την άμεση δημοκρατία με περιεχόμενο την αταξική κοινωνία.
Η ενότητα των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού ας αρχίσει από αυτή την Κυριακή με την απόρριψη της συμπεριφοράς των πολιτικών τσοπαναραίων που τις θεωρούν κοπάδι προβάτων τα οποία μπορούν να τα μετακινούν από στρούγκα σε στρούγκα σαν να ήταν η ψήφος τους περιουσιακό στοιχείο των επικεφαλής της κάθε κομματικής ή παραταξιακής στρούγκας τους οποίους δανείζουν, φυσικά με αντάλλαγμα, για ένα διάστημα με την ελπίδα πως θα τους επιστραφούν την επόμενη αναμέτρηση.
Δύσκολος και μακρύς ο δρόμος, αλλά όσο καθυστερούμε να αυτονομηθούμε ως κοινωνίες και ως άτομα από το σκοταδισμό, τις εξουσιαστικές ιδεολογίες και τους μεσσίες, σωτήρες ‘ανθρωποποιμένες’ που εφαρμόζουν την πολιτική «διαίρει και βασίλευε», τόσο οι πιθανότητες να απαλλαγούμε από την καπιταλιστική βαρβαρότητα θα λιγοστεύουν και το μέλλον των παιδιών μας θα γίνεται σκοτεινότερο.
Ας απαλλαγούμε οριστικά από τις ψευδαισθήσεις πως κάποιοι εξουσιαστές με φανταχτερές ταμπέλες θα μας σώσουν και ας συνειδητοποιήσουμε πως οι κοινωνίες θα σωθούν μόνες τους από τους εξουσιαστές και τα αφεντικά του κόσμου, αλλά γι’ αυτό πρέπει να ξεπεράσουμε τις αντιπροσωπευτικές ψευδοδημοκρατίες και να αρχίσουμε να οικοδομούμε σταδιακά τη μοναδική γνήσια δημοκρατία, την άμεση δημοκρατία.
Το πρώτο βήμα γι’ αυτή την επιλογή μας είναι να αρνηθούμε τη ψήφο μας σε όσους μας αντιμετωπίζουν ως πρόβατα, μας υπόσχονται καλύτερη σφαγή και μας ανταλλάσουν στο ζωοπάζαρο της νομής της εξουσίας. Ας αποδείξουμε ότι δεν είμαστε πρόβατα, αλλά Πολίτες με πολιτική σκέψη που οραματιζόμαστε και αγωνιζόμαστε για μια ΑΤΑΞΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ