Του Λευτέρη Κουγιουμουτζή
«Ξέρετε, τα ένσημα του τελευταίου τριμήνου δεν συνυπολογίζονται για το επίδομα ανεργίας», μου αποκρίνεται ευγενέστατα η υπάλληλος του ΟΑΕΔ κοιτάζοντάς με πίσω από το τζάμι. Εδώ και λίγη ώρα προσπαθεί να αυτοκυριαρχηθεί – όση ώρα περίμενα τη σειρά μου έφτασε η πληροφορία ότι το υποκατάστημά τους θα συγχωνευτεί με ένα άλλο και επικρατεί αναστάτωση. Τι κι αν βρέθηκε πολλές φορές προ τετελεσμένου τα τελευταία χρόνια, δεν μπορεί να εξοικειωθεί με το αναπάντεχο του πράγματος. Μειώσεις μισθών, κατάργηση δικαιωμάτων, κι έχει να διαχειριστεί και τους εμποτισμένους με προκατάληψη πολίτες-τηλεθεατές που την αντιμετωπίζουν ως δημόσιο παράσιτο, παρ' όλο που ποτέ δεν έφυγε κανείς παραπονεμένος απ’ το γκισέ της.
Βγαίνω απ’ τις σκέψεις μου κι επεξεργάζομαι την πληροφορία που μόλις μου έδωσε. Γιατί να μην προσμετρώνται τα ένσημα του τελευταίου τριμήνου; Δεν κατέβαλα τις εισφορές μου κανονικά, εγώ κι ο εργοδότης μου; Ας είναι, με την απορία θα μείνω. «Ξέρετε, για να πάρετε το επίδομα θα πρέπει να έχετε επιδοτηθεί για λιγότερο από 400 ημέρες τα τελευταία τέσσερα χρόνια», συνεχίζει. Καινούργιος όρος αυτός, ισχύει από φέτος. Προφανώς θεώρησαν στην κυβέρνηση πως αν έχω επιδοτηθεί για περισσότερες από 400 ημέρες την τελευταία τετραετία με το κουτσουρεμένο επίδομα ανεργίας, θα πρέπει να έχω κάνει κομπόδεμα και μου φτάνει για να ζήσω. Πρέπει να αισθάνομαι τυχερός που δεν μου ζητάνε και φόρο για τους τόκους.
Στοχάζομαι και συνειδητοποιώ τη μέγιστη αντίφαση: την ίδια ώρα που μια υπηρεσία του κράτους (ΟΑΕΔ) αγνοεί την ύπαρξή μου το τελευταίο τρίμηνο παρ' όλο που βρίσκομαι όρθιος μπροστά της με σάρκα και οστά, μια άλλη υπηρεσία, του ίδιου κράτους παρακαλώ (Εφορία), προεξοφλεί την ευζωία μου για το επόμενο έτος και με φορολογεί προκαταβολικά. Οταν έχω λαμβάνειν, δεν υπάρχω, όταν κάνει να δίνω, είμαι απέθαντος! Εδώ μιλάμε για φιλοσοφικό πρωτογενές πλεόνασμα: το ον και το μη ον, η ταυτόχρονη ύπαρξη και μη ύπαρξη, η ύλη και η αντιύλη… Δεν μπορεί να είναι τυχαία αυτά τα φαινόμενα. Κάποιοι επικεφαλής εργάστηκαν χρόνια για τη δημιουργία τους, αυτό το τιτάνιο έργο πρέπει να τους αναγνωριστεί επιτέλους, έστω από τις επόμενες γενεές.
Ρωτώ αν δικαιούμαι το επίδομα. «Δεν γνωρίζουμε ακόμα», αποκρίνεται η υπάλληλος. Σωστά, άλλωστε όταν παίζεις Τζόκερ ξέρεις εκ των προτέρων αν θα κερδίσεις ή περιμένεις πρώτα την κλήρωση; Να είμαστε και ρεαλιστές. Ρωτώ πότε θα πάρω απάντηση για το αν δικαιούμαι το επίδομα. «Σε δύο μήνες, θα ξαναπεράσετε από 'δώ…», μου απαντά η υπάλληλος με ένα θλιμμένο και συμπονετικό χαμόγελο. Σε δύο μήνες… Πώς τη βγάζουν ώς τότε; Δεν βαριέσαι, σκέφτομαι, αφού δεν υπήρξα το τελευταίο τρίμηνο, ας μην υπάρξω για δυο μήνες ακόμα. Δεν μπορεί, θα γίνεται με κάποιον τρόπο. Αλλωστε, μπορεί τροφή για βρώση να μην εξασφάλισα, αλλά από τροφή για σκέψη άλλο τίποτα. Να ενημερώσω μόνο τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και την Εφορία, να μη μου γυρέψουνε τα ρέστα.
http://www.efsyn.gr/?p=208092
«Ξέρετε, τα ένσημα του τελευταίου τριμήνου δεν συνυπολογίζονται για το επίδομα ανεργίας», μου αποκρίνεται ευγενέστατα η υπάλληλος του ΟΑΕΔ κοιτάζοντάς με πίσω από το τζάμι. Εδώ και λίγη ώρα προσπαθεί να αυτοκυριαρχηθεί – όση ώρα περίμενα τη σειρά μου έφτασε η πληροφορία ότι το υποκατάστημά τους θα συγχωνευτεί με ένα άλλο και επικρατεί αναστάτωση. Τι κι αν βρέθηκε πολλές φορές προ τετελεσμένου τα τελευταία χρόνια, δεν μπορεί να εξοικειωθεί με το αναπάντεχο του πράγματος. Μειώσεις μισθών, κατάργηση δικαιωμάτων, κι έχει να διαχειριστεί και τους εμποτισμένους με προκατάληψη πολίτες-τηλεθεατές που την αντιμετωπίζουν ως δημόσιο παράσιτο, παρ' όλο που ποτέ δεν έφυγε κανείς παραπονεμένος απ’ το γκισέ της.
Βγαίνω απ’ τις σκέψεις μου κι επεξεργάζομαι την πληροφορία που μόλις μου έδωσε. Γιατί να μην προσμετρώνται τα ένσημα του τελευταίου τριμήνου; Δεν κατέβαλα τις εισφορές μου κανονικά, εγώ κι ο εργοδότης μου; Ας είναι, με την απορία θα μείνω. «Ξέρετε, για να πάρετε το επίδομα θα πρέπει να έχετε επιδοτηθεί για λιγότερο από 400 ημέρες τα τελευταία τέσσερα χρόνια», συνεχίζει. Καινούργιος όρος αυτός, ισχύει από φέτος. Προφανώς θεώρησαν στην κυβέρνηση πως αν έχω επιδοτηθεί για περισσότερες από 400 ημέρες την τελευταία τετραετία με το κουτσουρεμένο επίδομα ανεργίας, θα πρέπει να έχω κάνει κομπόδεμα και μου φτάνει για να ζήσω. Πρέπει να αισθάνομαι τυχερός που δεν μου ζητάνε και φόρο για τους τόκους.
Στοχάζομαι και συνειδητοποιώ τη μέγιστη αντίφαση: την ίδια ώρα που μια υπηρεσία του κράτους (ΟΑΕΔ) αγνοεί την ύπαρξή μου το τελευταίο τρίμηνο παρ' όλο που βρίσκομαι όρθιος μπροστά της με σάρκα και οστά, μια άλλη υπηρεσία, του ίδιου κράτους παρακαλώ (Εφορία), προεξοφλεί την ευζωία μου για το επόμενο έτος και με φορολογεί προκαταβολικά. Οταν έχω λαμβάνειν, δεν υπάρχω, όταν κάνει να δίνω, είμαι απέθαντος! Εδώ μιλάμε για φιλοσοφικό πρωτογενές πλεόνασμα: το ον και το μη ον, η ταυτόχρονη ύπαρξη και μη ύπαρξη, η ύλη και η αντιύλη… Δεν μπορεί να είναι τυχαία αυτά τα φαινόμενα. Κάποιοι επικεφαλής εργάστηκαν χρόνια για τη δημιουργία τους, αυτό το τιτάνιο έργο πρέπει να τους αναγνωριστεί επιτέλους, έστω από τις επόμενες γενεές.
Ρωτώ αν δικαιούμαι το επίδομα. «Δεν γνωρίζουμε ακόμα», αποκρίνεται η υπάλληλος. Σωστά, άλλωστε όταν παίζεις Τζόκερ ξέρεις εκ των προτέρων αν θα κερδίσεις ή περιμένεις πρώτα την κλήρωση; Να είμαστε και ρεαλιστές. Ρωτώ πότε θα πάρω απάντηση για το αν δικαιούμαι το επίδομα. «Σε δύο μήνες, θα ξαναπεράσετε από 'δώ…», μου απαντά η υπάλληλος με ένα θλιμμένο και συμπονετικό χαμόγελο. Σε δύο μήνες… Πώς τη βγάζουν ώς τότε; Δεν βαριέσαι, σκέφτομαι, αφού δεν υπήρξα το τελευταίο τρίμηνο, ας μην υπάρξω για δυο μήνες ακόμα. Δεν μπορεί, θα γίνεται με κάποιον τρόπο. Αλλωστε, μπορεί τροφή για βρώση να μην εξασφάλισα, αλλά από τροφή για σκέψη άλλο τίποτα. Να ενημερώσω μόνο τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και την Εφορία, να μη μου γυρέψουνε τα ρέστα.
http://www.efsyn.gr/?p=208092
RSS Feed
