Του Γιάννη Μακριδάκη
Πριν καμιά δεκαριά χρόνια περνώντας από ένα ξωκλήσι στο βορειότερο άκρο του νησιού, είδα το παλαιό τέμπλο πεταμένο έξω και κατασπασμένο. Άνοιξα το εκκλησάκι του Άη Γιάννη με το κλειδί που βρισκόταν εκεί, κάτω από μια πέτρα, μπήκα μέσα και είδα στη θέση του τέμπλου ένα ολοκαίνουριο από ξύλο σουηδικό!
Έπαθα σκοτοδίνη.
Μάζεψα τα κομμάτια του παλαιού τέμπλου, τα έβαλα στο τζιπ και τα κατέβασα στην πόλη, πήγα και τα παρέδωσα στην αρχαιολογική υπηρεσία, στα εργαστήρια συντήρησης
Τις επόμενες μέρες δέχτηκα τις επισκέψεις, τις επιθέσεις και τις απειλές των χωρικών της περιοχής διότι, έλεγαν, τους έμπλεξα την αρχαιολογία μέσα στα πόδια τους και τους σταμάτησε τα έργα ανακαίνισης του ξωκλησιού και άλλα τέτοια διάφορα. Έφτασαν και στο σημείο να μου στείλουν σαφές μήνυμα μέσω συγγενικού μου προσώπου, να μην τολμήσω να ξαναπατήσω στο χωριό διότι θα με σκοτώσουν!
Προχθές μου τηλεφώνησε φίλη, η οποία παρεβρέθηκε πρόσφατα σε κάποια τελετή που έλαβε χώρα σε εκείνο το χωριό και μου είπε ότι άκουσε από την προϊσταμένη της αρχαιολογικής υπηρεσίας στη διάρκεια του γεύματος που παρατέθηκε, ότι το τέμπλο που κάποτε παρέδωσα έχει συντηρηθεί και συναρμολογηθεί ξανά και ότι πρόκειται να τοποθετηθεί και πάλι στη θέση του, με τη φροντίδα της υπηρεσίας και την οικονομική υποστήριξη της εκκλησιαστικής επιτροπής (!) οι οποίοι προβαίνουν και σε εργασίες αποκάλυψης της τοιχοποιίας από τον σοβά, στο αρμολόγημα του ξωκλησιού και στην επαναφορά του, όσο γίνεται, στην πρότερη κατάσταση.
Εγώ τι άλλο μπορώ να πω παρά μόνον ότι χαίρομαι για αυτή την εξέλιξη και ότι ελπίζω να μην χρειάζονται από δω και πέρα να περνάνε δέκα και πλέον χρόνια για να μπορεί να καταλαβαίνει και να νιώθει κανείς τον πραγματικό πλούτο και τις πραγματικές αξίες και να τις διαχωρίζει από την ευτέλεια.
http://yiannismakridakis.gr/?p=4901
Πριν καμιά δεκαριά χρόνια περνώντας από ένα ξωκλήσι στο βορειότερο άκρο του νησιού, είδα το παλαιό τέμπλο πεταμένο έξω και κατασπασμένο. Άνοιξα το εκκλησάκι του Άη Γιάννη με το κλειδί που βρισκόταν εκεί, κάτω από μια πέτρα, μπήκα μέσα και είδα στη θέση του τέμπλου ένα ολοκαίνουριο από ξύλο σουηδικό!
Έπαθα σκοτοδίνη.
Μάζεψα τα κομμάτια του παλαιού τέμπλου, τα έβαλα στο τζιπ και τα κατέβασα στην πόλη, πήγα και τα παρέδωσα στην αρχαιολογική υπηρεσία, στα εργαστήρια συντήρησης
Τις επόμενες μέρες δέχτηκα τις επισκέψεις, τις επιθέσεις και τις απειλές των χωρικών της περιοχής διότι, έλεγαν, τους έμπλεξα την αρχαιολογία μέσα στα πόδια τους και τους σταμάτησε τα έργα ανακαίνισης του ξωκλησιού και άλλα τέτοια διάφορα. Έφτασαν και στο σημείο να μου στείλουν σαφές μήνυμα μέσω συγγενικού μου προσώπου, να μην τολμήσω να ξαναπατήσω στο χωριό διότι θα με σκοτώσουν!
Προχθές μου τηλεφώνησε φίλη, η οποία παρεβρέθηκε πρόσφατα σε κάποια τελετή που έλαβε χώρα σε εκείνο το χωριό και μου είπε ότι άκουσε από την προϊσταμένη της αρχαιολογικής υπηρεσίας στη διάρκεια του γεύματος που παρατέθηκε, ότι το τέμπλο που κάποτε παρέδωσα έχει συντηρηθεί και συναρμολογηθεί ξανά και ότι πρόκειται να τοποθετηθεί και πάλι στη θέση του, με τη φροντίδα της υπηρεσίας και την οικονομική υποστήριξη της εκκλησιαστικής επιτροπής (!) οι οποίοι προβαίνουν και σε εργασίες αποκάλυψης της τοιχοποιίας από τον σοβά, στο αρμολόγημα του ξωκλησιού και στην επαναφορά του, όσο γίνεται, στην πρότερη κατάσταση.
Εγώ τι άλλο μπορώ να πω παρά μόνον ότι χαίρομαι για αυτή την εξέλιξη και ότι ελπίζω να μην χρειάζονται από δω και πέρα να περνάνε δέκα και πλέον χρόνια για να μπορεί να καταλαβαίνει και να νιώθει κανείς τον πραγματικό πλούτο και τις πραγματικές αξίες και να τις διαχωρίζει από την ευτέλεια.
http://yiannismakridakis.gr/?p=4901
RSS Feed
