Το παρακάτω κείμενο-πρόταση το έστειλε και προς εμένα ο Στέλιος, ένας παλιός φίλος, που καλεί -προτρέπει "όσους έχουν παρόμοιες αγωνίες, σκέψεις και απόψεις να βρούμε επιτέλους τρόπους να αποκτήσουν όλα αυτά πρακτική αξία", αρχίζοντας από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. "Αυτός είναι ο χώρος που μπορεί να λειτουργήσει ως το κατάλληλο περιβάλλον όπου θα μπορεί να καλλιεργηθεί και να ευδοκιμήσει η αυτόνομη κοινωνική και πολιτική πορεία του Πολίτη ... στον τόπο της κοινότητας πρέπει να γίνου πράξη οι σκέψεις και απόψεις περί χειραφέτησης του πολίτη...":
Σε λίγο καιρό -αρχές του 2014- θα έχουμε τις εκλογές για να αναδείξουμε τους άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης (Δημάρχους, Περιφερειάρχες κ.λ.π. ) και ήδη τα κόμματα άρχισαν τις σχετικές διεργασίες. Να επιλέξουν τους υποψήφιους είτε απο τον κομματικό χώρο είτε στηρίζοντας κάποια προβεβλημένα άτομα, όχι μεν απαραίτητα του κομματικού τους χώρου αλλά με υψηλές πιθανότητες επιτυχίας. Ακόμα συζητάνε και για διακομματικές συνεργασίες, όπως π.χ. ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ ή
ΠΑΣΟΚ-ΝΔ κ.λ.π. με στόχο να "κερδίσουν" τον τάδε δήμο ή τη δείνα περιφέρεια.
Αν τώρα οι παραπάνω διεργασίες γινόντουσαν με κριτήριο να προταθούν άτομα που θα προσφέρουν το ωφελιμότερο έργο στις τοπικές κοινωνίες θα αμβλύνονταν η αντίρησή μου, όμως απο την ίδια την συμπεριφορά των κομμάτων το κριτήριο περί του "ωφελιμότερου έργου" διαψεύδεται. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι ίδιοι οι κομματικοί αξιωματούχοι δηλώνουν με περισσή αφέλεια πως οι εκλογές αυτές αποτελούν ΠΡΟΚΡΙΜΑ για τις βουλευτικές εκλογές και προτρέπουν τα μέλη τους να δώσουν με συνέπεια αυτό τον αγώνα για να νοιώσουν νικητές όταν την Κυριακή των εκλογών θα καμαρώνουν μπροστά στον έγχρωμο χάρτη των αποτελεσμάτων. Για τους αξιωματούχους του κόμματος τα καλά αποτελέσματα θα προσμετρήσουν ως επιβεβαίωση της ικανότητάς τους να "καθοδηγούν" σωστά έναν αγώνα για την ποσοτική ενδυνάμωση του κόμματος. Για τους κομματικούς δε υποψήφιους θα αποτελούν ένα καλό εφαλτήριο για την αναρρίχηση στην κομματική-πολιτική ιεραρχία. Και αυτές καθαυτό οι εκλογές θα έχουν λειτουργήσει ως μέσο για την παραπάνω ΝΙΚΗ του κόμματος, όμως ΗΤΤΑ για τις τοπικές κοινωνίες.
Δε χρειάζεται να πούμε περισσότερα γιατί όλα τα παραπάνω είναι πάρα πολύ γνωστά στο βαθμό που επαναλαμβάνονται μόνιμα κάθε 4 χρόνια.Για το μόνο που μπορούμε και πρέπει να συζητήσουμε είναι η άποψη πως τα προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι,λένε, βαθειά πολιτικά και άρα η επίλυσή τους έχει να κάνει με το γενικό πολιτικό πρόβλημα της κεντρικής πολιτικής εξουσίας. Δε θα το αμφισβητήσω αυτό με τη γενική έννοια του όρου πολιτικά προβλήματα. Έχω αντίρρηση στην επίλυση των προβλημάτων. Η μη επίλυση ενός προβλήματος της τοπικής αυτοδιοίκησης ποτέ δεν εμποδίστηκε για λόγους ιδεολογικών ή ταξικών διαφορών ή ελλειπούς κοινωνιοπολιτικής ανάλυσης παρά σκόνταψε κάθε φορά στις διακομματικές αντιπαραθέσεις και σκοπιμότητες ή στις κοντόθωρες και ελλειματικού πολιτισμικού επιπέδου απόψεις και αποφάσεις των "αρμοδίων".
Επί παραδείγματι μήπως η ΜΗ ΥΠΑΡΞΗ αποχετευτικού συτήματος στα Μεσόγεια αποδίδεται στη μη ύπαρξη ανάλογης κοινωνικοπολιτικής ανάλυσης για την ταξική διαστρωμάτωση των γειτονιών στα Μεσόγεια;; Ας μην τα εκχυδαίζουμε.
Η σχέση και αλληλεξάρτηση των τοπικών προβλημάτων με αυτά της κεντρικής πολιτικής εξουσίας υφίσταται φυσικά,όμως μπορούμε να την επικαλεσθούμε σε τελευταία ανάλυση και σε θεωρητικές συζητήσεις. Εδώ όμως στην πραγματική ζωή της πόλης μας λείπει ακόμα και η πρωταρχική προσέγγιση του προβλήματος προς τί τότε να ανατρέχουμε σε τελευταία ανάλυση ή θεωρίες;
Ας αφήσουμε τους ρητορικούς λόγους και να έρθουμε στην πραγματικότητα. Για τί είδους προβλήματα συζητάμε; Για το αν θα έχει μια πόλη πεζοδρόμια ειδικά για ... πεζούς και όχι για παρκαρισμένα αυτοκίνητα, για την καθαριότητα της πόλης, για την ύπαρξη ή όχι χώρων πρασίνου ή αθλητικών κ.λ.π. ..κ.λ.π.Αυτά τα τοπικά προβλήματα ο κάθε πολίτης τα βιώνει καθημερινά και τα γνωρίζει και έχει άποψη ακόμα και ιδέες για την επίλυσή τους. Εξάλλου μας είναι γνωστές- ακόμα και επί οθωμανοκρατίας - μια σειρά αυτόνομες κοινότητες όπου οι απλοί άνθρωποι, ίσως και αναλφάβητοι, επεξεργάζονταν τις διάφορες πλευρές των προβλημάτων και δίναν τις πιο λειτουργικές λύσεις.
Για όλους τους παραπάνω λόγους απευθύνομαι σε όλα τα κόμματα -στελέχη, μέλη ,οπαδούς- και τους θερμοπαρακαλώ: Αφήστε μας να ΑΥΤΟδιοικηθούμε
και σας υποσχόμαστε πως στις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα σας τιμήσουμε.
Η πρακτική αυτή της κομματικής παρέμβασης όμως έχει και μια άλλη πολύ σπουδαία συνέπεια. Σχεδόν απαγορευτικά εμποδίζεται η αυτόνομη κοινωνική πορεία και πολιτική εξέλιξη των ανθρώπων της κοινότητας. Υπό την "υψηλή" εποπτεία και "σοφή" καθοδήγηση των κομματικών στελεχών οι άνθρωποι της τοπικής κοινωνίας περιθωρειοποιούνται, αυτοαπαξιώνονται και τελικά πείθονται πως το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ ταυτίζεται με το ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ και ο πολίτης αντί για ΕΝΕΡΓΟΣ εκφυλίζεται σε ΕΝΕΡΓΟΥΜΕΝΟ. Γιατί σήμερα που στο κάτω κάτω γνωρίζουμε και .....ανάγνωση και γραφή -και όχι μόνο- δεν μπορεί η ίδια η τοπική κοινωνία να ΑΥΤΟδιοικηθεί; Ίσα ίσα όσο θα απαλλασόμαστε απο την καθοδήγηση των "σοφών", τόσο και θα βελτιώνουμε την προσωπική μας κοινωνική-πολιτική συμπεριφορά . Μέσω της άμεσης ενασχόλησής μας με τα ΚΟΙΝΑ και το κοινωνικό-πολιτικό γίγνεσθαι θα αυτοπαιδαγωγούμαστε προς την κατεύθυνση να ταυτίζουμε την ΕΥΖΩΙΑ μας με το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ. Να εγκαταλείψουμε λοιπόν τα κριτήρια της κομματικής συγγένειας και να επιλέξουμε οι ίδιοι τους υποψήφιους άρχοντες με τα απλά κριτήρια της εντιμότητας, της αλήθειας και της κοινωνικής προσφοράς.Και σαν κάμουμε το λάθος θα ξέρουμε τον τρόπο να μην το επαναλάβουμε.Επιτέλους να πετάξουμε στα σκουπίδια τα πλαστικά μας κομματικά σημαιάκια και επιτέλους να αναδείξουμε ένα καινούργιο πολιτικό πολιτισμό.
Στέλιος Κατικαρίδης/ Νοέμβριος 2013.
Σε λίγο καιρό -αρχές του 2014- θα έχουμε τις εκλογές για να αναδείξουμε τους άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης (Δημάρχους, Περιφερειάρχες κ.λ.π. ) και ήδη τα κόμματα άρχισαν τις σχετικές διεργασίες. Να επιλέξουν τους υποψήφιους είτε απο τον κομματικό χώρο είτε στηρίζοντας κάποια προβεβλημένα άτομα, όχι μεν απαραίτητα του κομματικού τους χώρου αλλά με υψηλές πιθανότητες επιτυχίας. Ακόμα συζητάνε και για διακομματικές συνεργασίες, όπως π.χ. ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ ή
ΠΑΣΟΚ-ΝΔ κ.λ.π. με στόχο να "κερδίσουν" τον τάδε δήμο ή τη δείνα περιφέρεια.
Αν τώρα οι παραπάνω διεργασίες γινόντουσαν με κριτήριο να προταθούν άτομα που θα προσφέρουν το ωφελιμότερο έργο στις τοπικές κοινωνίες θα αμβλύνονταν η αντίρησή μου, όμως απο την ίδια την συμπεριφορά των κομμάτων το κριτήριο περί του "ωφελιμότερου έργου" διαψεύδεται. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι ίδιοι οι κομματικοί αξιωματούχοι δηλώνουν με περισσή αφέλεια πως οι εκλογές αυτές αποτελούν ΠΡΟΚΡΙΜΑ για τις βουλευτικές εκλογές και προτρέπουν τα μέλη τους να δώσουν με συνέπεια αυτό τον αγώνα για να νοιώσουν νικητές όταν την Κυριακή των εκλογών θα καμαρώνουν μπροστά στον έγχρωμο χάρτη των αποτελεσμάτων. Για τους αξιωματούχους του κόμματος τα καλά αποτελέσματα θα προσμετρήσουν ως επιβεβαίωση της ικανότητάς τους να "καθοδηγούν" σωστά έναν αγώνα για την ποσοτική ενδυνάμωση του κόμματος. Για τους κομματικούς δε υποψήφιους θα αποτελούν ένα καλό εφαλτήριο για την αναρρίχηση στην κομματική-πολιτική ιεραρχία. Και αυτές καθαυτό οι εκλογές θα έχουν λειτουργήσει ως μέσο για την παραπάνω ΝΙΚΗ του κόμματος, όμως ΗΤΤΑ για τις τοπικές κοινωνίες.
Δε χρειάζεται να πούμε περισσότερα γιατί όλα τα παραπάνω είναι πάρα πολύ γνωστά στο βαθμό που επαναλαμβάνονται μόνιμα κάθε 4 χρόνια.Για το μόνο που μπορούμε και πρέπει να συζητήσουμε είναι η άποψη πως τα προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι,λένε, βαθειά πολιτικά και άρα η επίλυσή τους έχει να κάνει με το γενικό πολιτικό πρόβλημα της κεντρικής πολιτικής εξουσίας. Δε θα το αμφισβητήσω αυτό με τη γενική έννοια του όρου πολιτικά προβλήματα. Έχω αντίρρηση στην επίλυση των προβλημάτων. Η μη επίλυση ενός προβλήματος της τοπικής αυτοδιοίκησης ποτέ δεν εμποδίστηκε για λόγους ιδεολογικών ή ταξικών διαφορών ή ελλειπούς κοινωνιοπολιτικής ανάλυσης παρά σκόνταψε κάθε φορά στις διακομματικές αντιπαραθέσεις και σκοπιμότητες ή στις κοντόθωρες και ελλειματικού πολιτισμικού επιπέδου απόψεις και αποφάσεις των "αρμοδίων".
Επί παραδείγματι μήπως η ΜΗ ΥΠΑΡΞΗ αποχετευτικού συτήματος στα Μεσόγεια αποδίδεται στη μη ύπαρξη ανάλογης κοινωνικοπολιτικής ανάλυσης για την ταξική διαστρωμάτωση των γειτονιών στα Μεσόγεια;; Ας μην τα εκχυδαίζουμε.
Η σχέση και αλληλεξάρτηση των τοπικών προβλημάτων με αυτά της κεντρικής πολιτικής εξουσίας υφίσταται φυσικά,όμως μπορούμε να την επικαλεσθούμε σε τελευταία ανάλυση και σε θεωρητικές συζητήσεις. Εδώ όμως στην πραγματική ζωή της πόλης μας λείπει ακόμα και η πρωταρχική προσέγγιση του προβλήματος προς τί τότε να ανατρέχουμε σε τελευταία ανάλυση ή θεωρίες;
Ας αφήσουμε τους ρητορικούς λόγους και να έρθουμε στην πραγματικότητα. Για τί είδους προβλήματα συζητάμε; Για το αν θα έχει μια πόλη πεζοδρόμια ειδικά για ... πεζούς και όχι για παρκαρισμένα αυτοκίνητα, για την καθαριότητα της πόλης, για την ύπαρξη ή όχι χώρων πρασίνου ή αθλητικών κ.λ.π. ..κ.λ.π.Αυτά τα τοπικά προβλήματα ο κάθε πολίτης τα βιώνει καθημερινά και τα γνωρίζει και έχει άποψη ακόμα και ιδέες για την επίλυσή τους. Εξάλλου μας είναι γνωστές- ακόμα και επί οθωμανοκρατίας - μια σειρά αυτόνομες κοινότητες όπου οι απλοί άνθρωποι, ίσως και αναλφάβητοι, επεξεργάζονταν τις διάφορες πλευρές των προβλημάτων και δίναν τις πιο λειτουργικές λύσεις.
Για όλους τους παραπάνω λόγους απευθύνομαι σε όλα τα κόμματα -στελέχη, μέλη ,οπαδούς- και τους θερμοπαρακαλώ: Αφήστε μας να ΑΥΤΟδιοικηθούμε
και σας υποσχόμαστε πως στις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα σας τιμήσουμε.
Η πρακτική αυτή της κομματικής παρέμβασης όμως έχει και μια άλλη πολύ σπουδαία συνέπεια. Σχεδόν απαγορευτικά εμποδίζεται η αυτόνομη κοινωνική πορεία και πολιτική εξέλιξη των ανθρώπων της κοινότητας. Υπό την "υψηλή" εποπτεία και "σοφή" καθοδήγηση των κομματικών στελεχών οι άνθρωποι της τοπικής κοινωνίας περιθωρειοποιούνται, αυτοαπαξιώνονται και τελικά πείθονται πως το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ ταυτίζεται με το ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ και ο πολίτης αντί για ΕΝΕΡΓΟΣ εκφυλίζεται σε ΕΝΕΡΓΟΥΜΕΝΟ. Γιατί σήμερα που στο κάτω κάτω γνωρίζουμε και .....ανάγνωση και γραφή -και όχι μόνο- δεν μπορεί η ίδια η τοπική κοινωνία να ΑΥΤΟδιοικηθεί; Ίσα ίσα όσο θα απαλλασόμαστε απο την καθοδήγηση των "σοφών", τόσο και θα βελτιώνουμε την προσωπική μας κοινωνική-πολιτική συμπεριφορά . Μέσω της άμεσης ενασχόλησής μας με τα ΚΟΙΝΑ και το κοινωνικό-πολιτικό γίγνεσθαι θα αυτοπαιδαγωγούμαστε προς την κατεύθυνση να ταυτίζουμε την ΕΥΖΩΙΑ μας με το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ. Να εγκαταλείψουμε λοιπόν τα κριτήρια της κομματικής συγγένειας και να επιλέξουμε οι ίδιοι τους υποψήφιους άρχοντες με τα απλά κριτήρια της εντιμότητας, της αλήθειας και της κοινωνικής προσφοράς.Και σαν κάμουμε το λάθος θα ξέρουμε τον τρόπο να μην το επαναλάβουμε.Επιτέλους να πετάξουμε στα σκουπίδια τα πλαστικά μας κομματικά σημαιάκια και επιτέλους να αναδείξουμε ένα καινούργιο πολιτικό πολιτισμό.
Στέλιος Κατικαρίδης/ Νοέμβριος 2013.
RSS Feed
