Πριν από τρία χρόνια ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία. Σχεδόν 150.000 Σύριοι έχουν πεθάνει. Υπάρχουν 9 εκατομμύρια από αυτούς στο δρόμο της προσφυγιάς, ενώ τρία εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Πόσο και τι κοστίζει όμως η φυγή;
Για να φθάσει κανείς από τη Συρία στην Ε.Ε. δεν είναι μόνο πολύ επικίνδυνο-πολλοί πεθαίνουν στα σύνορα ή στη θάλασσα- αλλά και πολύ ακριβό. Και δεν υπάρχει και καμία εξασφάλιση για τους πρόσφυγες ότι θα φθάσουν σε ένα ασφαλές μέρος και δεν θα τους γυρίσουν πίσω.
Η γερμανική εφημερίδα taz έκανε μια έρευνα στη Συρία, στις γειτονικές της χώρες και στην Ευρώπη για τους τρόπους με τους οποίους κατορθώνουν να φθάνουν στην Ε.Ε. οι Σύριοι πρόσφυγες και τι τους κοστίζει αυτή τους η Οδύσσεια.
Από τα στοιχεία αυτής της έρευνας βγαίνει το συμπέρασμα ότι η κατάσταση αλλάζει συνεχώς. Όπου σήμερα μια διαδρομή είναι ασφαλής, αύριο μπορεί να γίνει θανάσιμη. Ενώ για παράδειγμα μπορεί κανείς με λίγα σχετικά λεφτά να φύγει με αυτοκίνητο από τη Δαμασκό για το Λίβανο, στα σημεία ελέγχου μπορεί να χρειασθεί πολλά λεφτά για «φιλοδώρημα», ιδίως αν ανήκει σε κάποια μειονότητα ή σε αντίπαλη πολιτική ομάδα από τους «ελεγκτές». Ταυτόχρονα έχει συνεχώς το φόβο μην συλληφθεί ή σκοτωθεί στη διαδρομή.
Σε άλλα τμήματα της χώρας οι άνθρωποι είναι αποκλεισμένοι σε πολιορκημένες πόλεις όπως η Χομς. Για αυτούς η φυγή είναι σχεδόν αδύνατη. Στο κουρδικό βόρειο τμήμα της Συρίας πάλι, οι φυγάδες είναι υποχρεωμένοι να κάνουν μεγάλες παρακαμπτήριες διαδρομές, για να μη πέσουν στα χέρια των ισλαμιστών ανταρτών. Συχνά τα μερικώς κλειστά σύνορα προς την Τουρκία ή το Ιράκ είναι δυνατόν να τα περάσει κανείς μόνο με μεγάλες δυσκολίες και κόστος. Παρόλα αυτά για πολλούς Σύριους η φυγή είναι η μόνη ελπίδα που τους έχει απομείνει.
Το μεγάλο κόστος διαφυγής όμως έχει κάνει την προσφυγιά ταξική. Αυτοί που έχουν κάποια ελπίδα να φθάσουν σε ένα ασφαλές μέρος –π.χ. σε κάποια βόρεια ή κεντρική χώρα της Ευρώπης-είναι αυτοί που διαθέτουν πολλά χρήματα για αυτό. Όσοι είναι φτωχοί και δεν τα διαθέτουν δεν τους επιτρέπεται ούτε καν να σκεφθούν να πάρουν το δρόμο προς την Ε.Ε. Όσοι έχουν κάποια λίγα μπορεί να φθάσουν σε κάποια από τις γειτονικές χώρες.
Εκεί μπορεί να γλυτώσουν από τις βόμβες και τους πυροβολισμούς, αλλά η ζωή τους θα συνεχισθεί σε καταστροφικές συνθήκες. Εκεί επίσης προτιμούν να παραμείνουν και οι ευρωπαϊκές ελίτ, που πριν 3 χρόνια εκφράζονταν με θαυμασμό για τη «δημοκρατική επανάσταση» του συριακού λαού ενάντια στο καθεστώς Ασαντ. Σήμερα έχουν κλείσει τα δικά τους σύνορα και αφήνουν τα εκατομμύρια των Σύριων προσφύγων σε εξαθλιωμένες συνθήκες στις γειτονικές χώρες. Παρόλο που όλοι οι Σύριοι πρόσφυγες έχουν το δικαίωμα της προστασίας στην Ε.Ε.- λόγω του πολέμου δικαιούνται άσυλο σύμφωνα με το ευρωπαϊκό νομικό καθεστώς- οι ευρωπαϊκές εξουσίες τους κλείνουν το δρόμο και επιτρέπουν μόνο σε πολύ λίγους, στην ουσία στην συριακή αντικαθεστωτική ελίτ. .
Στον χάρτη πάνω οι συνήθεις διαδρομές με το αντίστοιχο κόστος τους σε ευρώ.
Για να φθάσει κανείς από τη Συρία στην Ε.Ε. δεν είναι μόνο πολύ επικίνδυνο-πολλοί πεθαίνουν στα σύνορα ή στη θάλασσα- αλλά και πολύ ακριβό. Και δεν υπάρχει και καμία εξασφάλιση για τους πρόσφυγες ότι θα φθάσουν σε ένα ασφαλές μέρος και δεν θα τους γυρίσουν πίσω.
Η γερμανική εφημερίδα taz έκανε μια έρευνα στη Συρία, στις γειτονικές της χώρες και στην Ευρώπη για τους τρόπους με τους οποίους κατορθώνουν να φθάνουν στην Ε.Ε. οι Σύριοι πρόσφυγες και τι τους κοστίζει αυτή τους η Οδύσσεια.
Από τα στοιχεία αυτής της έρευνας βγαίνει το συμπέρασμα ότι η κατάσταση αλλάζει συνεχώς. Όπου σήμερα μια διαδρομή είναι ασφαλής, αύριο μπορεί να γίνει θανάσιμη. Ενώ για παράδειγμα μπορεί κανείς με λίγα σχετικά λεφτά να φύγει με αυτοκίνητο από τη Δαμασκό για το Λίβανο, στα σημεία ελέγχου μπορεί να χρειασθεί πολλά λεφτά για «φιλοδώρημα», ιδίως αν ανήκει σε κάποια μειονότητα ή σε αντίπαλη πολιτική ομάδα από τους «ελεγκτές». Ταυτόχρονα έχει συνεχώς το φόβο μην συλληφθεί ή σκοτωθεί στη διαδρομή.
Σε άλλα τμήματα της χώρας οι άνθρωποι είναι αποκλεισμένοι σε πολιορκημένες πόλεις όπως η Χομς. Για αυτούς η φυγή είναι σχεδόν αδύνατη. Στο κουρδικό βόρειο τμήμα της Συρίας πάλι, οι φυγάδες είναι υποχρεωμένοι να κάνουν μεγάλες παρακαμπτήριες διαδρομές, για να μη πέσουν στα χέρια των ισλαμιστών ανταρτών. Συχνά τα μερικώς κλειστά σύνορα προς την Τουρκία ή το Ιράκ είναι δυνατόν να τα περάσει κανείς μόνο με μεγάλες δυσκολίες και κόστος. Παρόλα αυτά για πολλούς Σύριους η φυγή είναι η μόνη ελπίδα που τους έχει απομείνει.
Το μεγάλο κόστος διαφυγής όμως έχει κάνει την προσφυγιά ταξική. Αυτοί που έχουν κάποια ελπίδα να φθάσουν σε ένα ασφαλές μέρος –π.χ. σε κάποια βόρεια ή κεντρική χώρα της Ευρώπης-είναι αυτοί που διαθέτουν πολλά χρήματα για αυτό. Όσοι είναι φτωχοί και δεν τα διαθέτουν δεν τους επιτρέπεται ούτε καν να σκεφθούν να πάρουν το δρόμο προς την Ε.Ε. Όσοι έχουν κάποια λίγα μπορεί να φθάσουν σε κάποια από τις γειτονικές χώρες.
Εκεί μπορεί να γλυτώσουν από τις βόμβες και τους πυροβολισμούς, αλλά η ζωή τους θα συνεχισθεί σε καταστροφικές συνθήκες. Εκεί επίσης προτιμούν να παραμείνουν και οι ευρωπαϊκές ελίτ, που πριν 3 χρόνια εκφράζονταν με θαυμασμό για τη «δημοκρατική επανάσταση» του συριακού λαού ενάντια στο καθεστώς Ασαντ. Σήμερα έχουν κλείσει τα δικά τους σύνορα και αφήνουν τα εκατομμύρια των Σύριων προσφύγων σε εξαθλιωμένες συνθήκες στις γειτονικές χώρες. Παρόλο που όλοι οι Σύριοι πρόσφυγες έχουν το δικαίωμα της προστασίας στην Ε.Ε.- λόγω του πολέμου δικαιούνται άσυλο σύμφωνα με το ευρωπαϊκό νομικό καθεστώς- οι ευρωπαϊκές εξουσίες τους κλείνουν το δρόμο και επιτρέπουν μόνο σε πολύ λίγους, στην ουσία στην συριακή αντικαθεστωτική ελίτ. .
Στον χάρτη πάνω οι συνήθεις διαδρομές με το αντίστοιχο κόστος τους σε ευρώ.
RSS Feed
