Άλλο- από απερισκεψία- να μιλάς για «αποανάπτυξη» και άλλο–όπως επίκαιρα ο πρωθυπουργός μας- να επιζητείς εκλιπαρώντας ξένους επενδυτές να προσέλθουν στη χώρα για επενδύσεις ώστε να έλθουν επιτέλους στον τόπο η ανάπτυξη, η προκοπή, η «ευημερία» και όλα τα καλά του καπιταλισμού και του δυτικού πολιτισμού.
Όσοι μιλάνε για «ανάπτυξη», ουδέποτε προβληματίστηκαν προφανώς εάν σε έναν πεπερασμένο πλανήτη με συγκεκριμένους πόρους και δυνατότητες των οικοσυστημάτων του, είναι εφικτή μια απεριόριστη ανάπτυξη και μια μεγέθυνση της οικονομίας που παριστάνεται από τους συμβατικούς οικονομολόγους με καμπύλη που πάει εκθετικά στο άπειρο.
Όσοι μιλούν για «αποανάπτυξη», έχουν σαν βασικό στόχο την αποαποικιοποίηση της ατομικής και κοινωνικής συνείδησης από την ιδεολογία της ανάπτυξης μέσα από την κριτική της και δεν εννοούν «υπο-ανάπτυξη», αλλά προτείνουν στη θέση της αλόγιστης και απεριόριστης ανάπτυξης την κατεύθυνση:
· «από-ανάπτυξη εδώ» (όπου υπάρχει μεγάλο οικολογικό και κοινωνικό αποτύπωμα, σχεδόν σε όλους τους τομείς στις βιομηχανικές χώρες)
· «συντήρηση εκεί»( όπου υπάρχει βιωσιμότητα)
· «ανάπτυξη παραπέρα»( όπου μειώνεται το οικολογικό και κοινωνικό αποτύπωμα, όπως π.χ. με την αγροτική οικογεωργία με την οποία μπορούμε να πετύχουμε μετατροπή, μεγάλου μέρους της περίσσειας του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας σε εδαφολογικό άνθρακα και έτσι να «ξαναψυχθεί» η γη: πρόταση της παγκόσμιας οργάνωσης των μικροαγροτών Via Campecina)
Η ιστορία των ιεραποστόλων και των Ινδιάνων.
Μια ομάδα ιεραποστόλων χαρίζουν στους ιθαγενείς ενός χωριού του Αμαζονίου κάτι καινούργια μαχαίρια για να κόβουν πιο γρήγορα την ξυλεία τους. Μετά από δυο χρόνια επιστρέφουν στην ζούγκλα και δεν βλέπουν κάποια διαφορά. Ρωτούν “τι έγινε με τα μαχαίρια;”. “Τα χρησιμοποιούμε μια χαρά” απάντησαν. “Τώρα μάλιστα έχουμε το διπλάσιο ελεύθερο χρόνο”. Δεν αυξήσανε την ανάγκη τους σε ξυλεία, αλλά διευκολύνθηκαν για να αυξήσουν τον ελεύθερό τους χρόνο. Αυτό θα χρειασθεί να κάνουν και οι άνθρωποι του «αναπτυγμένου» κόσμου: να χρησιμοποιήσουν τις δυνατότητες της σημερινής τεχνολογίας όχι για να μεγιστοποιούν την παραγωγή και τα κέρδη τους αλλά για να πετύχουν για τον συνολικό βίο τους μια ποιότητα στη ζωή τους!
Εμείς στην ιστοσελίδα της Τοπικοποίησης έχουμε διατυπώσει ώς εξής το αξιακό σύστημα της «αποανάπτυξης» για μια αξιοβίωτη ζωή(«ευζωία»-ευζην των αρχαίων, buen vivir των ιθαγενικών λαών ). Περιέχει μια σειρά όρους που- για να τους φέρνουμε εύκολα στη μνήμη μας- τους κωδικοποιήσαμε έτσι ώστε να αρχίζουν όλοι από το γράμμα Ε:
1.Επιβράδυνση στον χρόνο: Όχι όλο και πιο γρήγορα και επιφανειακά, αλλά πιο αργά και σε βάθος!
2.Εγγύτητα στον χώρο: Όχι όλο και πιο μεγάλα, όλο και πιο μακριά και παγκοσμιοποιημένα, αλλά πιο μικρά, πιο κοντά και τοπικά!
3.Επάρκεια στην ιδιοκτησία, στα μέσα και τους πόρους διαβίωσης: Όχι όλο και περισσότερα, αλλά ποιότητα, επάρκεια, τα λιγότερα είναι συνήθως αρκετά! Όχι μιας χρήσης και με ημερομηνία λήξης, αλλά καλύτερα και πιο γερά! Όχι απρόσωπα και ομογενοποιημένα, αλλά πιο όμορφα και προσωπικά !
4.Ενσυναίσθηση στις διανθρώπινες σχέσεις και στις σχέσεις με τις άλλες μορφές ζωής: Όχι εμπορευματοποίηση και ωφελιμισμός, αλλά αναγνώριση της διαφορετικότητας και συμπάθεια-αλληλοστήριξη!
5.Επαναοικειοποίηση τόπων, Κοινών συλλογικών αγαθών και χρόνου: Όχι καταστροφή τόπων και Κοινών με «ανάπτυξή» τους και αύξηση του εργάσιμου χρόνου, αλλά αποκατάσταση, επανάκτηση, υποστήριξή τους και αύξηση του ελεύθερου προσωπικού χρόνου για αυτοπραγμάτωση-αυτοανάπτυξη!
6.Ευρύτητα στη γνώση και τις δεξιότητες: Όχι εξειδίκευση και προώθηση του μονοδιάστατου οικονομικού ατόμου, αλλά ολιστική πολύπλευρη γνώση και ολοκληρωμένα πρόσωπα!
7.Επανανοηματοδότηση στη συνείδηση και τη ζωή: Όχι όλο και πιο ανταγωνιστικά, αλλά συνεργατικά και αλληλέγγυα! όποιος φροντίζει για όλους, φροντίζει και για τον εαυτό του!
Για περισσότερα:
http://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/1542735
http://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/0069
http://www.topikopoiisi.eu/theta941sigmaepsiloniotasigmaf/9771941
Όσοι μιλάνε για «ανάπτυξη», ουδέποτε προβληματίστηκαν προφανώς εάν σε έναν πεπερασμένο πλανήτη με συγκεκριμένους πόρους και δυνατότητες των οικοσυστημάτων του, είναι εφικτή μια απεριόριστη ανάπτυξη και μια μεγέθυνση της οικονομίας που παριστάνεται από τους συμβατικούς οικονομολόγους με καμπύλη που πάει εκθετικά στο άπειρο.
Όσοι μιλούν για «αποανάπτυξη», έχουν σαν βασικό στόχο την αποαποικιοποίηση της ατομικής και κοινωνικής συνείδησης από την ιδεολογία της ανάπτυξης μέσα από την κριτική της και δεν εννοούν «υπο-ανάπτυξη», αλλά προτείνουν στη θέση της αλόγιστης και απεριόριστης ανάπτυξης την κατεύθυνση:
· «από-ανάπτυξη εδώ» (όπου υπάρχει μεγάλο οικολογικό και κοινωνικό αποτύπωμα, σχεδόν σε όλους τους τομείς στις βιομηχανικές χώρες)
· «συντήρηση εκεί»( όπου υπάρχει βιωσιμότητα)
· «ανάπτυξη παραπέρα»( όπου μειώνεται το οικολογικό και κοινωνικό αποτύπωμα, όπως π.χ. με την αγροτική οικογεωργία με την οποία μπορούμε να πετύχουμε μετατροπή, μεγάλου μέρους της περίσσειας του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας σε εδαφολογικό άνθρακα και έτσι να «ξαναψυχθεί» η γη: πρόταση της παγκόσμιας οργάνωσης των μικροαγροτών Via Campecina)
Η ιστορία των ιεραποστόλων και των Ινδιάνων.
Μια ομάδα ιεραποστόλων χαρίζουν στους ιθαγενείς ενός χωριού του Αμαζονίου κάτι καινούργια μαχαίρια για να κόβουν πιο γρήγορα την ξυλεία τους. Μετά από δυο χρόνια επιστρέφουν στην ζούγκλα και δεν βλέπουν κάποια διαφορά. Ρωτούν “τι έγινε με τα μαχαίρια;”. “Τα χρησιμοποιούμε μια χαρά” απάντησαν. “Τώρα μάλιστα έχουμε το διπλάσιο ελεύθερο χρόνο”. Δεν αυξήσανε την ανάγκη τους σε ξυλεία, αλλά διευκολύνθηκαν για να αυξήσουν τον ελεύθερό τους χρόνο. Αυτό θα χρειασθεί να κάνουν και οι άνθρωποι του «αναπτυγμένου» κόσμου: να χρησιμοποιήσουν τις δυνατότητες της σημερινής τεχνολογίας όχι για να μεγιστοποιούν την παραγωγή και τα κέρδη τους αλλά για να πετύχουν για τον συνολικό βίο τους μια ποιότητα στη ζωή τους!
Εμείς στην ιστοσελίδα της Τοπικοποίησης έχουμε διατυπώσει ώς εξής το αξιακό σύστημα της «αποανάπτυξης» για μια αξιοβίωτη ζωή(«ευζωία»-ευζην των αρχαίων, buen vivir των ιθαγενικών λαών ). Περιέχει μια σειρά όρους που- για να τους φέρνουμε εύκολα στη μνήμη μας- τους κωδικοποιήσαμε έτσι ώστε να αρχίζουν όλοι από το γράμμα Ε:
1.Επιβράδυνση στον χρόνο: Όχι όλο και πιο γρήγορα και επιφανειακά, αλλά πιο αργά και σε βάθος!
2.Εγγύτητα στον χώρο: Όχι όλο και πιο μεγάλα, όλο και πιο μακριά και παγκοσμιοποιημένα, αλλά πιο μικρά, πιο κοντά και τοπικά!
3.Επάρκεια στην ιδιοκτησία, στα μέσα και τους πόρους διαβίωσης: Όχι όλο και περισσότερα, αλλά ποιότητα, επάρκεια, τα λιγότερα είναι συνήθως αρκετά! Όχι μιας χρήσης και με ημερομηνία λήξης, αλλά καλύτερα και πιο γερά! Όχι απρόσωπα και ομογενοποιημένα, αλλά πιο όμορφα και προσωπικά !
4.Ενσυναίσθηση στις διανθρώπινες σχέσεις και στις σχέσεις με τις άλλες μορφές ζωής: Όχι εμπορευματοποίηση και ωφελιμισμός, αλλά αναγνώριση της διαφορετικότητας και συμπάθεια-αλληλοστήριξη!
5.Επαναοικειοποίηση τόπων, Κοινών συλλογικών αγαθών και χρόνου: Όχι καταστροφή τόπων και Κοινών με «ανάπτυξή» τους και αύξηση του εργάσιμου χρόνου, αλλά αποκατάσταση, επανάκτηση, υποστήριξή τους και αύξηση του ελεύθερου προσωπικού χρόνου για αυτοπραγμάτωση-αυτοανάπτυξη!
6.Ευρύτητα στη γνώση και τις δεξιότητες: Όχι εξειδίκευση και προώθηση του μονοδιάστατου οικονομικού ατόμου, αλλά ολιστική πολύπλευρη γνώση και ολοκληρωμένα πρόσωπα!
7.Επανανοηματοδότηση στη συνείδηση και τη ζωή: Όχι όλο και πιο ανταγωνιστικά, αλλά συνεργατικά και αλληλέγγυα! όποιος φροντίζει για όλους, φροντίζει και για τον εαυτό του!
Για περισσότερα:
http://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/1542735
http://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/0069
http://www.topikopoiisi.eu/theta941sigmaepsiloniotasigmaf/9771941
RSS Feed
