Το Εργαστήριο Αγροτικού χώρου του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΤΜΧΠΠΑ) του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Π.Θ.), έχει αναλάβει την πρωτοβουλία να συντονίσει τη συνεργασία μεταξύ Εργαστηρίων του Π.Θ. (από τη Γεωπονική Σχολή, από το τμήμα Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας κ.α.) με στόχο την στήριξη των προσπαθειών ανάπτυξης της υπαίθρου. Την προσπάθεια αυτή ονομάζουμε για ουσιαστικούς και συμβολικούς λόγους « Κτίζουμε μαζί τη νέα Ύπαιθρο » και την προωθούμε μαζί με τις τοπικές κοινωνίες, τους κοινωνικούς της φορείς, τους απόδημους, την αυτοδιοίκηση και την αιρετή περιφέρεια. Οι βασικές αρχές που καθορίζουν αυτή την απόφασή μας και τη δράση μας είναι ότι η Επιστήμη πρέπει να υπηρετεί την κοινωνία και ότι το Πανεπιστήμιο για να παράγει γνώση θα πρέπει να συναντά την κοινωνία στο χώρο της. Στόχος μας είναι ιδιαίτερα σ’ αυτή την περίοδο κρίσης και με δεδομένη την έλλειψη αποτελεσματικών μηχανισμών στήριξης, να εξασφαλίσουμε στους κατοίκους και στους νέους της υπαίθρου την πληροφορία, τη γνώση και τη στήριξη με τη βοήθεια της νέας τεχνολογίας, ανάλογα με τις ανάγκες που διαπιστώνονται και έχουν ανάγκη.
Η πρωτοβουλία προσανατολίζεται προς διάφορες δράσεις (επιλογή προϊόντων, δημιουργία ομάδων, χρήση ενέργειας, συνεταιρισμοί γυναικών κτλ) με στόχο την άμεση απάντηση στα προβλήματα αλλά και στις ευκαιρίες που δημιουργεί η ίδια η κρίση. Παράλληλα, η βούληση αρκετών νεαρών θεσσαλών να επιστρέψουν στον τόπο τους μας ώθησαν να εργασθούμε για την επεξεργασία μιας πολιτικής υποδοχής αυτού του πληθυσμού η οποία επικεντρώνεται κυρίως, στους άξονες κατοικία, εξυπηρετήσεις και απασχόληση.
Αυτές οι δράσεις σχεδιάζονται και υλοποιούνται με μεθόδους και διαδικασίες που ανέπτυξε το Εργαστήριο Αγροτικού Χώρου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, κατά τρόπο προσαρμοσμένο στις ανάγκες και δυνατότητες των τοπικών κοινωνιών της θεσσαλικής υπαίθρου. Αρχή μας είναι ότι δεν υπάρχει μια μόνο ανάπτυξη για την ύπαιθρο αλλά διαφορετικές ανάλογα με τις περιοχές της, την ιστορία τους και τις κοινωνίες της. Αυτή η διαφορετικότητα φανερώνει και τη δύναμη των περιοχών της υπαίθρου να αξιοποιήσουν τους πόρους τους και αποδεικνύει τελικά ότι κάθε τόπος και κάθε στιγμή εξαρτάται από την δική του ιστορία.
Η κοινότητα του Ελληνόπυργου του Δήμου Μουζακίου αποτελεί μια από τις πιλοτικές εφαρμογές της πρωτοβουλίας. Η επιλογή της βασίστηκε κυρίως στο δυναμισμό, στο έργο και στη βούληση για δράση της απόδημης κοινότητάς της…
Το ενδιαφέρον για το εγχείρημα του Ελληνόπυργου δεν περιορίζεται μόνο στο ίδιο το έργο που επιτελείται εκεί αλλά και στην μεταφορά του ως παράδειγμα σε άλλες κοινότητες της Θεσσαλίας και της Ελλάδας. Την κοινότητα θα επισκεφθεί μια αντιπροσωπεία εκατό περίπου «πολιτών της Μεσογείου» για να γνωρίσουν το έργο που επιτελείται σ’ αυτή. Επίσης, πολλοί ξένοι φοιτητές ζητούν να πραγματοποιήσουν τις διπλωματικές τους εργασίες με θέμα την ανάπτυξη του Ελληνόπυργου. Στην Ευρώπη ήδη αποτελεί θέμα παρουσίασης σε άρθρα εκπομπές κτλ. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και δημοσιότητες, ένα έργο σημαντικό επιτελείται στον Ελληνόπυργο το οποίο σε μεγάλο μέρος οφείλεται στο δυναμισμό και στο ενδιαφέρον των αποδήμων του. ...
http://clubs.pathfinder.gr/ellhnopyrgos/795433?forum=70319&read=39
Η συνεχής και συστηματική προσπάθεια για την ανάπτυξη που γίνεται εδώ και χρόνια από όλους τους φορείς του χωριού άρχισε να αποδίδει τους πρώτους καρπούς, Ήδη έχουν γίνει σοβαρές επενδύσεις στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (φωτοβολταικά) και τελευταία άρχισαν εργασίες για τη φύτευση καστανιών στα χωράφια που βρίσκονται στο βουνό και είναι εγκαταλελειμμένα τουλάχιστον τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Πέρα από τις καστανιές αρκετοί σχεδιάζουν να φυτέψουν ρίγανη και άλλα αρωματικά φυτά τα οποία ευδοκιμούν στην περιοχή και είναι πολύ καλής ποιότητας...
http://www.ellinopirgos.gr/
Από την εφημερίδα του χωριού:
Επανασυστήνεται η γιδοβίτσα
Για τους νεότερους: Τι ήταν η Γιδοβίτσα Όσοι είχαν λίγα γίδια στο χωριό συνήθως από μια, δύο γίδες μέχρι 10 το πολύ τα φύλαγαν αυτοί που τα είχαν με τη σειρά, δηλαδή ανάλογα με τα γίδια που είχες πήγαινες αντίστοιχες μέρες και φύλαγες τη γιδοβίτσα. Για παράδειγμα αν η γιδοβίτσα είχε 60 γίδια το μέτρο φύλαξης των γιδιών ήταν ο κάτοχος δύο γιδιών να τα φυλάει μια μέρα το μήνα. Μπορούσε όμως τη γιδοβίτσα να τη φυλάει τσοπάνος με αμοιβή.
Στο χωριό υπήρξαν από μια μέχρι και τρεις γιδοβίτσες, μία σε κάθε μαχαλά. Επομένως γιδοβίτσα ήταν κοπάδι από γίδια τα οποία είχαν πολλά αφεντικά. Το κοπάδι αυτό σχηματίζονταν το πρωί κάθε μέρας όταν τα γίδια έφευγαν από το κάθε ένα σπίτι και έσμιγαν σε ένα συγκεκριμένο μέρος του χωριού για να οδεύσει μετά προς το λόγγο, απ όπου γύριζε με το ηλιοβασίλεμα. Κι ήταν η ώρα που οι στράτες και τα σοκάκια του χωριού ζούσαν μια ζωή, πολύβουη, γιατί έρχονταν μαζί και τα γελάδια, κι οι άνθρωποι απ’ τα χωράφια με τα χοντρά ζώα φορτωμένα, τα παιδιά έπαιζαν, κυριολεκτικά ένας χαμός από φωνές ζώων, παιδιών και ανθρώπων, διανθισμένες από βλαστήμιες, μουγκανητά, αλυχτίσματα, βελάσματα, κουδουνίσματα κι εκείνα τα ανεπανάληπτα φωνητικά καλέσματα που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι καθώς σαλάγαγαν τα ζώα να σταματήσουν, να προχωρήσουν, να στρίψουν, να πάνε κατά τα παχνιά.
Η γιδοβίτσα λοιπόν επανασυστήνεται αφού ήδη τρεις συγχωριανοί μας με πρώτο και καλύτερο τον πρόεδρο του χωριού κ. Γιάννη Βλάχο το Χρήστο το Μηνίτσιο και τον Αποστόλη τον Οικονόμου να έχουν πάρει πέντε γίδια περίπου ο κάθε ένας. Προς το παρόν τα προσέχει ο καθένας μόνος του όμως είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν τη σοφία των παλαιοτέρων χωριανών μας για να εξοικονομήσουν χρόνο κυρίως αφού αν τα ενώσουν όλα μαζί αντί για 30 μέρες το μήνα θα τα προσέχουν μόνο δέκα μέρες έκαστος ,δεν θα τα ταΐζουν μέσα στο μαντρί και δεν θα είναι αναγκασμένοι να έχουν τρεις τράγους ή να τα πάνε σε άλλο κοπάδι για να ζευγαρώσουν.
Καλή αρχή λοιπόν και το παράδειγμά τους είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και άλλοι συγχωριανοί.
Από το: http://www.tanea.gr/oikonomia/article/?aid=4764828:
Καθώς η ομίχλη υποχωρεί, το χωριό φανερώνει τις ρυτίδες του. Στο καφενείο, στην εκκλησία, στα σοκάκια του συναντάς άσπρα μουστάκια και τραγιάσκες που καλύπτουν γυμνά κεφάλια. Μοναδικό στίγμα νιότης μια φωτογραφία των Αετών Ελληνόπυργου, της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας, με σήμα δανεισμένο από την Μπαρτσελόνα. Οι παίκτες της δεν μένουν εδώ. Μετακόμισαν στα Τρίκαλα, στην Καρδίτσα και αλλού. Αναζήτησαν ευκαιρίες και δουλειές σε πόλεις, αφήνοντας πίσω μια γηρασμένη ύπαιθρο. Τώρα που τα μεροκάματα λιγόστεψαν, αρκετοί σκέφτονται να επιστρέψουν στο χωριό για να συμμετάσχουν σε ένα κοινωνικό πείραμα.
Η συνταξιούχος μηχανικός και Ελληνοπυργιώτισσα, η Φυλακτία Καρατώλου, απαριθμεί τις επενδυτικές ευκαιρίες καθώς ανηφορίζουμε στο χωριό της μέσα από τις κουτσουπιές. Δείχνει πλαγιές με αμπέλια, μιλάει για το ανεκμετάλλευτο καστανόδασος, την καλλιέργεια ενεργειακών φυτών, την υγρασία που βοηθά στην εκτροφή σαλιγκαριών. Οταν σταματάμε στην κορυφή των Ταμπουριών, στον εξώστη του θεσσαλικού κάμπου, απλώνεται από κάτω μια γη σπαρμένη με κονδύλια κοινοτικών επιδοτήσεων. Στον Ελληνόπυργο Καρδίτσας όμως δεν θέλουν να δημιουργήσουν δουλειές με ευρωπαϊκά ή κρατικά κεφάλαια. Θα βασιστούν στις δικές τους δυνάμεις: ένα κοινωνικό ταμείο στο οποίο θα συνεισφέρουν τα μέλη της Διασποράς. Εκείνοι που έφυγαν θα δανειοδοτούν - άτοκα - όσους θέλουν να επιστρέψουν.
ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ. Το σχέδιο ονομάζεται Χάρτα Εδαφικής Διακυβέρνησης. Πίσω από τον βαρύγδουπο τίτλο του βρίσκεται το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ο Δήμος Μουζακίου και το ευρωπαϊκό πρόγραμμα NOVAGRIMED. Εφαρμόζεται πιλοτικά στον Ελληνόπυργο από την περασμένη άνοιξη. Στο χωριό έχουν απομείνει 110 μόνιμοι κάτοικοι, συνταξιούχοι του ΟΓΑ οι περισσότεροι. Διασκορπισμένοι όμως σε αστικά κέντρα και στο εξωτερικό ζουν περίπου 5.000 απόδημοι, οργανωμένοι σε έξι πολιτιστικούς συλλόγους. Εκείνοι συγκεντρώνουν ποσά σε ένα κοινό ταμείο για να χρηματοδοτήσουν την επένδυση κάποιου άνεργου, νέου συντοπίτη τους. Εχουν μαζέψει περίπου 50.000 ευρώ. Θα τα δίνουν υπό μορφή άτοκου δανείου, η αποπληρωμή του οποίου θα ξεκινά όταν ο νέος επιχειρηματίας αρχίσει να βγάζει τα πρώτα κέρδη. «Αξιοποιούμε τα κοινωνικοπολιτικά δίκτυα και τα μετατρέπουμε σε οικονομικά», λέει ο Δημήτρης Γούσιος, καθηγητής στο Τμήμα Χωροταξίας Αγροτικού Χώρου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και υπεύθυνος του προγράμματος. Ηδη 50 άνεργοι νέοι έχουν παρακολουθήσει σχετικές συνεδρίες στο χωριό. «Προτιμούν να βγάλουν 500 ευρώ στην ύπαιθρο με μικρότερο ωράριο και έξοδα διαβίωσης, παρά να ζουν με τα ίδια σε κάποια πόλη», εξηγεί ο Γιάννης Φαρασλής, ερευνητής στο Εργαστήριο Αγροτικού Χώρου και Ελληνοπυργιώτης την καταγωγή. «Μιλάμε για έργα μικρής κλίμακας στο χωριό, για άμεσα οφέλη της υπαίθρου. Δεν περιμένουμε επενδύσεις από το κράτος», προσθέτει.
Ο ελληνόπυργος το χειμώνα:
Η πρωτοβουλία προσανατολίζεται προς διάφορες δράσεις (επιλογή προϊόντων, δημιουργία ομάδων, χρήση ενέργειας, συνεταιρισμοί γυναικών κτλ) με στόχο την άμεση απάντηση στα προβλήματα αλλά και στις ευκαιρίες που δημιουργεί η ίδια η κρίση. Παράλληλα, η βούληση αρκετών νεαρών θεσσαλών να επιστρέψουν στον τόπο τους μας ώθησαν να εργασθούμε για την επεξεργασία μιας πολιτικής υποδοχής αυτού του πληθυσμού η οποία επικεντρώνεται κυρίως, στους άξονες κατοικία, εξυπηρετήσεις και απασχόληση.
Αυτές οι δράσεις σχεδιάζονται και υλοποιούνται με μεθόδους και διαδικασίες που ανέπτυξε το Εργαστήριο Αγροτικού Χώρου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, κατά τρόπο προσαρμοσμένο στις ανάγκες και δυνατότητες των τοπικών κοινωνιών της θεσσαλικής υπαίθρου. Αρχή μας είναι ότι δεν υπάρχει μια μόνο ανάπτυξη για την ύπαιθρο αλλά διαφορετικές ανάλογα με τις περιοχές της, την ιστορία τους και τις κοινωνίες της. Αυτή η διαφορετικότητα φανερώνει και τη δύναμη των περιοχών της υπαίθρου να αξιοποιήσουν τους πόρους τους και αποδεικνύει τελικά ότι κάθε τόπος και κάθε στιγμή εξαρτάται από την δική του ιστορία.
Η κοινότητα του Ελληνόπυργου του Δήμου Μουζακίου αποτελεί μια από τις πιλοτικές εφαρμογές της πρωτοβουλίας. Η επιλογή της βασίστηκε κυρίως στο δυναμισμό, στο έργο και στη βούληση για δράση της απόδημης κοινότητάς της…
Το ενδιαφέρον για το εγχείρημα του Ελληνόπυργου δεν περιορίζεται μόνο στο ίδιο το έργο που επιτελείται εκεί αλλά και στην μεταφορά του ως παράδειγμα σε άλλες κοινότητες της Θεσσαλίας και της Ελλάδας. Την κοινότητα θα επισκεφθεί μια αντιπροσωπεία εκατό περίπου «πολιτών της Μεσογείου» για να γνωρίσουν το έργο που επιτελείται σ’ αυτή. Επίσης, πολλοί ξένοι φοιτητές ζητούν να πραγματοποιήσουν τις διπλωματικές τους εργασίες με θέμα την ανάπτυξη του Ελληνόπυργου. Στην Ευρώπη ήδη αποτελεί θέμα παρουσίασης σε άρθρα εκπομπές κτλ. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και δημοσιότητες, ένα έργο σημαντικό επιτελείται στον Ελληνόπυργο το οποίο σε μεγάλο μέρος οφείλεται στο δυναμισμό και στο ενδιαφέρον των αποδήμων του. ...
http://clubs.pathfinder.gr/ellhnopyrgos/795433?forum=70319&read=39
Η συνεχής και συστηματική προσπάθεια για την ανάπτυξη που γίνεται εδώ και χρόνια από όλους τους φορείς του χωριού άρχισε να αποδίδει τους πρώτους καρπούς, Ήδη έχουν γίνει σοβαρές επενδύσεις στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (φωτοβολταικά) και τελευταία άρχισαν εργασίες για τη φύτευση καστανιών στα χωράφια που βρίσκονται στο βουνό και είναι εγκαταλελειμμένα τουλάχιστον τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Πέρα από τις καστανιές αρκετοί σχεδιάζουν να φυτέψουν ρίγανη και άλλα αρωματικά φυτά τα οποία ευδοκιμούν στην περιοχή και είναι πολύ καλής ποιότητας...
http://www.ellinopirgos.gr/
Από την εφημερίδα του χωριού:
Επανασυστήνεται η γιδοβίτσα
Για τους νεότερους: Τι ήταν η Γιδοβίτσα Όσοι είχαν λίγα γίδια στο χωριό συνήθως από μια, δύο γίδες μέχρι 10 το πολύ τα φύλαγαν αυτοί που τα είχαν με τη σειρά, δηλαδή ανάλογα με τα γίδια που είχες πήγαινες αντίστοιχες μέρες και φύλαγες τη γιδοβίτσα. Για παράδειγμα αν η γιδοβίτσα είχε 60 γίδια το μέτρο φύλαξης των γιδιών ήταν ο κάτοχος δύο γιδιών να τα φυλάει μια μέρα το μήνα. Μπορούσε όμως τη γιδοβίτσα να τη φυλάει τσοπάνος με αμοιβή.
Στο χωριό υπήρξαν από μια μέχρι και τρεις γιδοβίτσες, μία σε κάθε μαχαλά. Επομένως γιδοβίτσα ήταν κοπάδι από γίδια τα οποία είχαν πολλά αφεντικά. Το κοπάδι αυτό σχηματίζονταν το πρωί κάθε μέρας όταν τα γίδια έφευγαν από το κάθε ένα σπίτι και έσμιγαν σε ένα συγκεκριμένο μέρος του χωριού για να οδεύσει μετά προς το λόγγο, απ όπου γύριζε με το ηλιοβασίλεμα. Κι ήταν η ώρα που οι στράτες και τα σοκάκια του χωριού ζούσαν μια ζωή, πολύβουη, γιατί έρχονταν μαζί και τα γελάδια, κι οι άνθρωποι απ’ τα χωράφια με τα χοντρά ζώα φορτωμένα, τα παιδιά έπαιζαν, κυριολεκτικά ένας χαμός από φωνές ζώων, παιδιών και ανθρώπων, διανθισμένες από βλαστήμιες, μουγκανητά, αλυχτίσματα, βελάσματα, κουδουνίσματα κι εκείνα τα ανεπανάληπτα φωνητικά καλέσματα που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι καθώς σαλάγαγαν τα ζώα να σταματήσουν, να προχωρήσουν, να στρίψουν, να πάνε κατά τα παχνιά.
Η γιδοβίτσα λοιπόν επανασυστήνεται αφού ήδη τρεις συγχωριανοί μας με πρώτο και καλύτερο τον πρόεδρο του χωριού κ. Γιάννη Βλάχο το Χρήστο το Μηνίτσιο και τον Αποστόλη τον Οικονόμου να έχουν πάρει πέντε γίδια περίπου ο κάθε ένας. Προς το παρόν τα προσέχει ο καθένας μόνος του όμως είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν τη σοφία των παλαιοτέρων χωριανών μας για να εξοικονομήσουν χρόνο κυρίως αφού αν τα ενώσουν όλα μαζί αντί για 30 μέρες το μήνα θα τα προσέχουν μόνο δέκα μέρες έκαστος ,δεν θα τα ταΐζουν μέσα στο μαντρί και δεν θα είναι αναγκασμένοι να έχουν τρεις τράγους ή να τα πάνε σε άλλο κοπάδι για να ζευγαρώσουν.
Καλή αρχή λοιπόν και το παράδειγμά τους είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και άλλοι συγχωριανοί.
Από το: http://www.tanea.gr/oikonomia/article/?aid=4764828:
Καθώς η ομίχλη υποχωρεί, το χωριό φανερώνει τις ρυτίδες του. Στο καφενείο, στην εκκλησία, στα σοκάκια του συναντάς άσπρα μουστάκια και τραγιάσκες που καλύπτουν γυμνά κεφάλια. Μοναδικό στίγμα νιότης μια φωτογραφία των Αετών Ελληνόπυργου, της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας, με σήμα δανεισμένο από την Μπαρτσελόνα. Οι παίκτες της δεν μένουν εδώ. Μετακόμισαν στα Τρίκαλα, στην Καρδίτσα και αλλού. Αναζήτησαν ευκαιρίες και δουλειές σε πόλεις, αφήνοντας πίσω μια γηρασμένη ύπαιθρο. Τώρα που τα μεροκάματα λιγόστεψαν, αρκετοί σκέφτονται να επιστρέψουν στο χωριό για να συμμετάσχουν σε ένα κοινωνικό πείραμα.
Η συνταξιούχος μηχανικός και Ελληνοπυργιώτισσα, η Φυλακτία Καρατώλου, απαριθμεί τις επενδυτικές ευκαιρίες καθώς ανηφορίζουμε στο χωριό της μέσα από τις κουτσουπιές. Δείχνει πλαγιές με αμπέλια, μιλάει για το ανεκμετάλλευτο καστανόδασος, την καλλιέργεια ενεργειακών φυτών, την υγρασία που βοηθά στην εκτροφή σαλιγκαριών. Οταν σταματάμε στην κορυφή των Ταμπουριών, στον εξώστη του θεσσαλικού κάμπου, απλώνεται από κάτω μια γη σπαρμένη με κονδύλια κοινοτικών επιδοτήσεων. Στον Ελληνόπυργο Καρδίτσας όμως δεν θέλουν να δημιουργήσουν δουλειές με ευρωπαϊκά ή κρατικά κεφάλαια. Θα βασιστούν στις δικές τους δυνάμεις: ένα κοινωνικό ταμείο στο οποίο θα συνεισφέρουν τα μέλη της Διασποράς. Εκείνοι που έφυγαν θα δανειοδοτούν - άτοκα - όσους θέλουν να επιστρέψουν.
ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ. Το σχέδιο ονομάζεται Χάρτα Εδαφικής Διακυβέρνησης. Πίσω από τον βαρύγδουπο τίτλο του βρίσκεται το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ο Δήμος Μουζακίου και το ευρωπαϊκό πρόγραμμα NOVAGRIMED. Εφαρμόζεται πιλοτικά στον Ελληνόπυργο από την περασμένη άνοιξη. Στο χωριό έχουν απομείνει 110 μόνιμοι κάτοικοι, συνταξιούχοι του ΟΓΑ οι περισσότεροι. Διασκορπισμένοι όμως σε αστικά κέντρα και στο εξωτερικό ζουν περίπου 5.000 απόδημοι, οργανωμένοι σε έξι πολιτιστικούς συλλόγους. Εκείνοι συγκεντρώνουν ποσά σε ένα κοινό ταμείο για να χρηματοδοτήσουν την επένδυση κάποιου άνεργου, νέου συντοπίτη τους. Εχουν μαζέψει περίπου 50.000 ευρώ. Θα τα δίνουν υπό μορφή άτοκου δανείου, η αποπληρωμή του οποίου θα ξεκινά όταν ο νέος επιχειρηματίας αρχίσει να βγάζει τα πρώτα κέρδη. «Αξιοποιούμε τα κοινωνικοπολιτικά δίκτυα και τα μετατρέπουμε σε οικονομικά», λέει ο Δημήτρης Γούσιος, καθηγητής στο Τμήμα Χωροταξίας Αγροτικού Χώρου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και υπεύθυνος του προγράμματος. Ηδη 50 άνεργοι νέοι έχουν παρακολουθήσει σχετικές συνεδρίες στο χωριό. «Προτιμούν να βγάλουν 500 ευρώ στην ύπαιθρο με μικρότερο ωράριο και έξοδα διαβίωσης, παρά να ζουν με τα ίδια σε κάποια πόλη», εξηγεί ο Γιάννης Φαρασλής, ερευνητής στο Εργαστήριο Αγροτικού Χώρου και Ελληνοπυργιώτης την καταγωγή. «Μιλάμε για έργα μικρής κλίμακας στο χωριό, για άμεσα οφέλη της υπαίθρου. Δεν περιμένουμε επενδύσεις από το κράτος», προσθέτει.
Ο ελληνόπυργος το χειμώνα:
RSS Feed
