Όσο προοδεύει ο ανθρώπινος πολιτισμός, τόσο λιγότερο έξυπνοι γίνονται οι άνθρωποι, ισχυρίζεται μια νέα, επίμαχη αμερικανική επιστημονική έρευνα. Μάλιστα φέρνει ως παράδειγμα τους αρχαίους Αθηναίους, για τους οποίους αναφέρει ότι, αν οποιοσδήποτε από αυτούς μεταφερόταν με τη μηχανή του χρόνου στη σημερινή εποχή, θα ξεχώριζε.
Σύμφωνα με τη μελέτη, οι άνθρωποι έφθασαν στο διανοητικό αποκορύφωμά τους πριν από περίπου 2.000 έως 6.000 χρόνια και από τότε υπάρχει μια αργή πτωτική τάση στις νοητικές ικανότητές τους, η οποία έχει γίνει πιο έντονη στη σύγχρονη τεχνολογική εποχή. Η βασική αιτία γι' αυτό ισχυρίζονται ότι είναι το γεγονός πως εξαιτίας των πολλαπλών ευκολιών που παρέχει η τεχνολογία, δεν «δουλεύει» πια η πανάρχαια εξελικτική πίεση που ευνοεί τους πιο έξυπνους και ικανούς σε βάρος των χαζών και ανίκανων.
Ο καθηγητής αναπτυξιακής βιολογίας του πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ Τζέραλντ Κράμπτρι, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γενετικής «Trends in Genetics», σύμφωνα με τις βρετανικές Guardian, Telegragh και Independent, υποστηρίζει ότι η νοημοσύνη αναπτύχθηκε στους προϊστορικούς προγόνους μας στην Αφρική, πριν από 50.000 έως 500.000 χρόνια, επειδή όσο πιο έξυπνοι ήταν, τόσο καλύτερα μπορούσαν να επιβιώσουν (εύρεση τροφής με το κυνήγι, κατασκευή καταλυμάτων κ.α.). Τα γονίδια της εξυπνάδας οι πιο ευνοημένοι τα κληροδοτούσαν στις επόμενες γενιές.
Επειδή όμως στην εποχή μας οι άνθρωποι δεν χρειάζεται εξίσου να παλεύουν για να επιβιώσουν χάρη στην εξυπνάδα τους, έχει πια αχρηστευτεί η δύναμη της εξελικτικής επιλογής που ευνοούσε σταθερά τους πιο έξυπνους και ικανούς, με συνέπεια, από βιολογική άποψη, σταδιακά η ανθρωπότητα να... χαζεύει. Ενώ παλαιότερα οι διάφορες επιζήμιες μεταλλάξεις γονιδίων θα «ξεριζώνονταν» από το γενετικό υλικό, σήμερα συσσωρεύονται και ροκανίζουν τις ανώτερες διανοητικές ικανότητες των ανθρώπων ως είδος.
Σύμφωνα με τον Τζέραλντ Κράμπτρι, αρκεί οποιαδήποτε μετάλλαξη σε ένα από τα 2.000 έως 5.000 γονίδια που επηρεάζουν τη νοημοσύνη, για να μειωθούν οι διανοητικές, αλλά και οι συναισθηματικές ικανότητες των ανθρώπων, αφού νόηση και συναίσθημα αλληλοεπηρεάζονται. Η αρχή της διανοητικής πτώσης, κατά τον Αμερικανό βιολόγο, ξεκίνησε με την εφεύρεση της γεωργίας και μετά της αστικοποίησης, όταν πλέον οι άνθρωποι δεν ήταν υποχρεωμένοι ως άτομα (όπως έκαναν έως τότε οι κυνηγοί- συλλέκτες) να εκτίθενται στις συνεχείς προκλήσεις της φύσης και μπορούσαν πια να βασιστούν στους συνανθρώπους τους για να λύσουν τα διάφορα πιεστικά προβλήματα της επιβίωσης.
«Θα στοιχημάτιζα ότι αν ένας μέσος πολίτης της αρχαίας Αθήνας εμφανιζόταν ξαφνικά ανάμεσά μας, αυτός ή αυτή θα ήταν ανάμεσα στα πιο έξυπνα μυαλά μεταξύ των συντρόφων του, έχοντας πολύ καλή μνήμη, μια ευρεία γκάμα ιδεών και μια ξεκάθαρη άποψη για τα σημαντικά ζητήματα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο καθηγητής αναπτυξιακής βιολογίας.
Σχόλιο: Οι δυσκολίες κάνουν πάντα τα άτομα του είδους εφευρετικά. "Πενία τέχνας κατεργάζεται", έλεγαν οι "αρχαίοι ημών πρόγονοι"(χαρακτηριστική έκφραση ενός φιλόλογου παλιού καθηγητή μου στο σχολείο). αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή η έρευνα.
Όμως η ανάπτυξη της νοημοσύνης δεν είναι αποτέλεσμα μόνο των φυσικών παραγόντων και των γονιδίων, που υποστηρίζουν οι εξελεγκτικοί βιολόγοι. Είναι αποτέλεσμα και της εξέλιξης των κοινωνικών πολιτιστικών συνθηκών, καθώς και της γεωγραφίας. Η συμμετοχή των ατόμων στα "κοινά" διευρύνει την αντίληψη, τη φαντασία και τα συναισθήματά τους εξίσου με τις δυσκολίες του περιβάλλοντος. Γι αυτό και οι μετέχοντες της αθηναϊκής δημοκρατίας πολίτες Αθηναίοι, μπορεί πράγματι να είχαν ψηλότερο "άι-κιού" από τον σημερινό μέσο πολίτη της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και της κοινωνικής διαμεσολάβησης των κάθε είδους "ειδικών".
Από την άλλη πραγματικά η σημερινή τεχνολογία κάνει "μαλθακά" τα άτομα. Όμως αν χρησιμοποιηθούν οι απελευθερωτικές δυνατότητές της όχι μόνο από τα άτομα, αλλά και από τους κοινωνικούς συλλογικούς θεσμούς και τις ανθρώπινες κοινότητες, τότε μπορεί και τα άτομα και οι κοινότητες να επωφεληθούν από τη δυνατότητα να μικρύνουν το χρόνο ενασχόλησης για την επιβίωση και να επιμηκύνουν το χρόνο ενασχόλησης με την εσωτερική ανάπτυξη και αυτοβελτίωση, άρα και με τη βελτίωση
Σύμφωνα με τη μελέτη, οι άνθρωποι έφθασαν στο διανοητικό αποκορύφωμά τους πριν από περίπου 2.000 έως 6.000 χρόνια και από τότε υπάρχει μια αργή πτωτική τάση στις νοητικές ικανότητές τους, η οποία έχει γίνει πιο έντονη στη σύγχρονη τεχνολογική εποχή. Η βασική αιτία γι' αυτό ισχυρίζονται ότι είναι το γεγονός πως εξαιτίας των πολλαπλών ευκολιών που παρέχει η τεχνολογία, δεν «δουλεύει» πια η πανάρχαια εξελικτική πίεση που ευνοεί τους πιο έξυπνους και ικανούς σε βάρος των χαζών και ανίκανων.
Ο καθηγητής αναπτυξιακής βιολογίας του πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ Τζέραλντ Κράμπτρι, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γενετικής «Trends in Genetics», σύμφωνα με τις βρετανικές Guardian, Telegragh και Independent, υποστηρίζει ότι η νοημοσύνη αναπτύχθηκε στους προϊστορικούς προγόνους μας στην Αφρική, πριν από 50.000 έως 500.000 χρόνια, επειδή όσο πιο έξυπνοι ήταν, τόσο καλύτερα μπορούσαν να επιβιώσουν (εύρεση τροφής με το κυνήγι, κατασκευή καταλυμάτων κ.α.). Τα γονίδια της εξυπνάδας οι πιο ευνοημένοι τα κληροδοτούσαν στις επόμενες γενιές.
Επειδή όμως στην εποχή μας οι άνθρωποι δεν χρειάζεται εξίσου να παλεύουν για να επιβιώσουν χάρη στην εξυπνάδα τους, έχει πια αχρηστευτεί η δύναμη της εξελικτικής επιλογής που ευνοούσε σταθερά τους πιο έξυπνους και ικανούς, με συνέπεια, από βιολογική άποψη, σταδιακά η ανθρωπότητα να... χαζεύει. Ενώ παλαιότερα οι διάφορες επιζήμιες μεταλλάξεις γονιδίων θα «ξεριζώνονταν» από το γενετικό υλικό, σήμερα συσσωρεύονται και ροκανίζουν τις ανώτερες διανοητικές ικανότητες των ανθρώπων ως είδος.
Σύμφωνα με τον Τζέραλντ Κράμπτρι, αρκεί οποιαδήποτε μετάλλαξη σε ένα από τα 2.000 έως 5.000 γονίδια που επηρεάζουν τη νοημοσύνη, για να μειωθούν οι διανοητικές, αλλά και οι συναισθηματικές ικανότητες των ανθρώπων, αφού νόηση και συναίσθημα αλληλοεπηρεάζονται. Η αρχή της διανοητικής πτώσης, κατά τον Αμερικανό βιολόγο, ξεκίνησε με την εφεύρεση της γεωργίας και μετά της αστικοποίησης, όταν πλέον οι άνθρωποι δεν ήταν υποχρεωμένοι ως άτομα (όπως έκαναν έως τότε οι κυνηγοί- συλλέκτες) να εκτίθενται στις συνεχείς προκλήσεις της φύσης και μπορούσαν πια να βασιστούν στους συνανθρώπους τους για να λύσουν τα διάφορα πιεστικά προβλήματα της επιβίωσης.
«Θα στοιχημάτιζα ότι αν ένας μέσος πολίτης της αρχαίας Αθήνας εμφανιζόταν ξαφνικά ανάμεσά μας, αυτός ή αυτή θα ήταν ανάμεσα στα πιο έξυπνα μυαλά μεταξύ των συντρόφων του, έχοντας πολύ καλή μνήμη, μια ευρεία γκάμα ιδεών και μια ξεκάθαρη άποψη για τα σημαντικά ζητήματα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο καθηγητής αναπτυξιακής βιολογίας.
Σχόλιο: Οι δυσκολίες κάνουν πάντα τα άτομα του είδους εφευρετικά. "Πενία τέχνας κατεργάζεται", έλεγαν οι "αρχαίοι ημών πρόγονοι"(χαρακτηριστική έκφραση ενός φιλόλογου παλιού καθηγητή μου στο σχολείο). αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή η έρευνα.
Όμως η ανάπτυξη της νοημοσύνης δεν είναι αποτέλεσμα μόνο των φυσικών παραγόντων και των γονιδίων, που υποστηρίζουν οι εξελεγκτικοί βιολόγοι. Είναι αποτέλεσμα και της εξέλιξης των κοινωνικών πολιτιστικών συνθηκών, καθώς και της γεωγραφίας. Η συμμετοχή των ατόμων στα "κοινά" διευρύνει την αντίληψη, τη φαντασία και τα συναισθήματά τους εξίσου με τις δυσκολίες του περιβάλλοντος. Γι αυτό και οι μετέχοντες της αθηναϊκής δημοκρατίας πολίτες Αθηναίοι, μπορεί πράγματι να είχαν ψηλότερο "άι-κιού" από τον σημερινό μέσο πολίτη της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και της κοινωνικής διαμεσολάβησης των κάθε είδους "ειδικών".
Από την άλλη πραγματικά η σημερινή τεχνολογία κάνει "μαλθακά" τα άτομα. Όμως αν χρησιμοποιηθούν οι απελευθερωτικές δυνατότητές της όχι μόνο από τα άτομα, αλλά και από τους κοινωνικούς συλλογικούς θεσμούς και τις ανθρώπινες κοινότητες, τότε μπορεί και τα άτομα και οι κοινότητες να επωφεληθούν από τη δυνατότητα να μικρύνουν το χρόνο ενασχόλησης για την επιβίωση και να επιμηκύνουν το χρόνο ενασχόλησης με την εσωτερική ανάπτυξη και αυτοβελτίωση, άρα και με τη βελτίωση
RSS Feed
