17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973

ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΦΑΓΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΥ, ΛΙΛΗ

Την Κυριακή 18 του Νοέμβρη 1973 κατάφερα να επιστρέψω σπίτι μου. (Κάθομαι απέναντι από την ΕΣΑ). Με την απόφαση να καταγγείλω το Έγκλημα στην Ευρώπη. Πέρασα στη μηχανή μου πέντε ψιλές κόλλες χαρτί κι άρχισα να καταγράφω ώρα την ώρα τις νωπές αναμνήσεις μου. Που άρχιζαν με τη χαρά, το παραλήρημα, το θρίαμβο, για να καταλήξουν στη σφαγή. Αλλά στις τέσσερις η κυκλοφορία είχε σταματήσει. Το πένθος και η σιωπή κάλυπταν την πόλη. Τα πλήκτρα της μηχανής μου αντηχούσαν στ’ αυτιά μου σαν πολυβόλα. Ο φόβος, πάλι ο φόβος χύμηξε στα σπλάχνα μου. Τότε άνοιξα στο πάτωμα πέντε τόμους της εγκυκλοπαίδειας του Πυρσού. Κάθε που τέλειωνα μια σελίδα, μοίραζα από ένα αντίγραφο και σ’ ένα τόμο. Μόλις άκουγα βήματα στην αυλή, έκλεινα τους τόμους και τους τοποθετούσα στη βιβλιοθήκη. Έτσι κατάφερα να τελειώσω τούτο το Χρονικό στις 22 του Νοέμβρη σε 20 πυκνογραμμένες σελίδες. (. . .) (απο το οπισθοφυλλο του βιβλιου)

https://palaiokinimatopoleio.wordpress.com/2017/11/14/17-%CE%BD%CE%BF%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%85-1973/

---