ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ
Η οικογένεια του Θοδωρή Γεωργάτου είχε ζήσει καλύτερες μέρες. Τον τελευταίο χρόνο, όμως, βρέθηκε στο όριο της απελπισίας. Ανεργη η γυναίκα, δύο παιδιά στο σχολείο και ο πατέρας για μήνες απλήρωτος, αν και εργαζόμενος σε ποστάλι, σε πλοίο στις γραμμές του Αιγαίου. Δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στα στοιχειώδη, ούτε βέβαια να πληρώσουν το νοίκι του σπιτιού τους. Ακόμα κι όταν ο Θοδωρής πήρε ένα μέρος από τα χρωστούμενα, αντιμετώπιζε το πρόβλημα της μείωσης κατά 35% του μισθού του, λόγω της κατάργησης ή περικοπής επιδομάτων. Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, μια κάποια διέξοδος βρέθηκε από την παλαιά φρουρά. Μαζί με τη γυναίκα του ζήτησαν από τη μητέρα του, που ζούσε μόνη της, να έρθει να συγκατοικήσουν, φέρνοντας και την «κουρεμένη» αλλά... υπαρκτή σύνταξή της.
Πληθαίνουν οι περιπτώσεις όπου οι συντάξεις των ηλικιωμένων μετατρέπονται σε σανίδα σωτηρίας νοικοκυριών. Λαμβάνονται και δύσκολες αποφάσεις: πολλές οικογένειες παίρνουν στο σπίτι ηλικιωμένους που βρίσκονταν σε Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων. Αναλαμβάνουν οι ίδιοι τη φροντίδα, αξιοποιώντας τη σύνταξη και αποφεύγοντας το κόστος της Μονάδας. Σύμφωνα με στοιχεία της Πανελλήνιας Ενωσης Μονάδων Φροντίδας Ηλικιωμένων, ενώ η πληρότητα των κέντρων προ κρίσης ήταν σχεδόν 100% (θεωρούνταν λίγες οι υπάρχουσες θέσεις) είχε ήδη, ένα χρόνο μετά, πέσει κάτω του 80%.
Θρήνος
Ακόμα και ο θάνατος αφήνει πρόσθετο αποτύπωμα. «Τώρα να δεις θρήνους οικογενειών για την απώλεια των παππούδων. Δεν είναι μόνο η θλίψη για τον χαμό ενός αγαπημένου προσώπου, συχνά συνοδεύεται και με οικονομική καταστροφή», περιγράφει ο Βαγγέλης, από τα ορεινά χωριά της Αιτωλοακαρνανίας. «Παλιότερα, όταν κάποιος άνθρωπος ήταν πολύ μεγάλος σε ηλικία και αντιμετώπιζε οξύτατα προβλήματα υγείας, ο θάνατός του έφερνε βεβαίως την οδύνη της απώλειας, αλλά και μια αίσθηση ότι “ξεκουράστηκε”. Τώρα, υπάρχει διπλό σοκ, γιατί μπορεί να χάνεται το μόνο έσοδο της οικογένειας»...
Μοιάζει υπερβολικό αλλά είναι αληθινό. Σε όλη την Ελλάδα, για χιλιάδες οικογένειες, οι συντάξεις των παππούδων έχουν μετατραπεί σε βασικό (αν όχι μοναδικό) εισόδημα ανθρώπων που βρέθηκαν στην ανεργία ή αντιμέτωποι με την πτώχευση επιχειρήσεων, την οικονομική ανέχεια και την αδυναμία διαβίωσης με πενιχρούς μισθούς.
Απόδειξη; Το ένα στα δύο νοικοκυριά πανελλαδικά (48,6%) έχουν ως κύριο, πολλές φορές και μόνο, έσοδο τις συντάξεις. Αυτό προκύπτει από έρευνα της εταιρείας MARC, η οποία πραγματοποιήθηκε εντός του 2014 για λογαριασμό της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ). Στην ίδια έρευνα καταγράφηκε πως τα νοικοκυριά που στηρίζονται κυρίως σε μισθούς αποτελούν το 35,9%, έναντι 10,3% που βασίζονται σε εισοδήματα από ελεύθερα επαγγέλματα και επιχειρήσεις...
http://www.kathimerini.gr/783765/article/epikairothta/ellada/perizhthtoi-oi-synta3ioyxoi
Η οικογένεια του Θοδωρή Γεωργάτου είχε ζήσει καλύτερες μέρες. Τον τελευταίο χρόνο, όμως, βρέθηκε στο όριο της απελπισίας. Ανεργη η γυναίκα, δύο παιδιά στο σχολείο και ο πατέρας για μήνες απλήρωτος, αν και εργαζόμενος σε ποστάλι, σε πλοίο στις γραμμές του Αιγαίου. Δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στα στοιχειώδη, ούτε βέβαια να πληρώσουν το νοίκι του σπιτιού τους. Ακόμα κι όταν ο Θοδωρής πήρε ένα μέρος από τα χρωστούμενα, αντιμετώπιζε το πρόβλημα της μείωσης κατά 35% του μισθού του, λόγω της κατάργησης ή περικοπής επιδομάτων. Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, μια κάποια διέξοδος βρέθηκε από την παλαιά φρουρά. Μαζί με τη γυναίκα του ζήτησαν από τη μητέρα του, που ζούσε μόνη της, να έρθει να συγκατοικήσουν, φέρνοντας και την «κουρεμένη» αλλά... υπαρκτή σύνταξή της.
Πληθαίνουν οι περιπτώσεις όπου οι συντάξεις των ηλικιωμένων μετατρέπονται σε σανίδα σωτηρίας νοικοκυριών. Λαμβάνονται και δύσκολες αποφάσεις: πολλές οικογένειες παίρνουν στο σπίτι ηλικιωμένους που βρίσκονταν σε Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων. Αναλαμβάνουν οι ίδιοι τη φροντίδα, αξιοποιώντας τη σύνταξη και αποφεύγοντας το κόστος της Μονάδας. Σύμφωνα με στοιχεία της Πανελλήνιας Ενωσης Μονάδων Φροντίδας Ηλικιωμένων, ενώ η πληρότητα των κέντρων προ κρίσης ήταν σχεδόν 100% (θεωρούνταν λίγες οι υπάρχουσες θέσεις) είχε ήδη, ένα χρόνο μετά, πέσει κάτω του 80%.
Θρήνος
Ακόμα και ο θάνατος αφήνει πρόσθετο αποτύπωμα. «Τώρα να δεις θρήνους οικογενειών για την απώλεια των παππούδων. Δεν είναι μόνο η θλίψη για τον χαμό ενός αγαπημένου προσώπου, συχνά συνοδεύεται και με οικονομική καταστροφή», περιγράφει ο Βαγγέλης, από τα ορεινά χωριά της Αιτωλοακαρνανίας. «Παλιότερα, όταν κάποιος άνθρωπος ήταν πολύ μεγάλος σε ηλικία και αντιμετώπιζε οξύτατα προβλήματα υγείας, ο θάνατός του έφερνε βεβαίως την οδύνη της απώλειας, αλλά και μια αίσθηση ότι “ξεκουράστηκε”. Τώρα, υπάρχει διπλό σοκ, γιατί μπορεί να χάνεται το μόνο έσοδο της οικογένειας»...
Μοιάζει υπερβολικό αλλά είναι αληθινό. Σε όλη την Ελλάδα, για χιλιάδες οικογένειες, οι συντάξεις των παππούδων έχουν μετατραπεί σε βασικό (αν όχι μοναδικό) εισόδημα ανθρώπων που βρέθηκαν στην ανεργία ή αντιμέτωποι με την πτώχευση επιχειρήσεων, την οικονομική ανέχεια και την αδυναμία διαβίωσης με πενιχρούς μισθούς.
Απόδειξη; Το ένα στα δύο νοικοκυριά πανελλαδικά (48,6%) έχουν ως κύριο, πολλές φορές και μόνο, έσοδο τις συντάξεις. Αυτό προκύπτει από έρευνα της εταιρείας MARC, η οποία πραγματοποιήθηκε εντός του 2014 για λογαριασμό της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ). Στην ίδια έρευνα καταγράφηκε πως τα νοικοκυριά που στηρίζονται κυρίως σε μισθούς αποτελούν το 35,9%, έναντι 10,3% που βασίζονται σε εισοδήματα από ελεύθερα επαγγέλματα και επιχειρήσεις...
http://www.kathimerini.gr/783765/article/epikairothta/ellada/perizhthtoi-oi-synta3ioyxoi
RSS Feed
