Από την Εφημερίδα των Συντακτών | Συντάκτης: Ιωάννα Σωτήρχου
Όλοι έχουμε αγοράσει τουλάχιστον ένα μπουκαλάκι νερού, 0,50 ευρώ το μισό λίτρο. Μήπως θα το σκεφτόμασταν αλλιώς αν αναλογιζόμασταν ότι η ΕΥΔΑΠ παρέχει στους καταναλωτές αρίστης ποιότητας πόσιμο νερό, τιμολογώντας στην τιμή του μισού ευρώ τα 1.000 λίτρα νερό; Αλλωστε, υπάρχει καλύτερο νερό από το τρεχούμενο;
Εμπορευματοποίηση ενός κοινού αγαθού που οφείλει να είναι δημόσιο και προσβάσιμο σε όλους;
Οι πολυεθνικές του νερού έχουν ετήσια κέρδη 40% υψηλότερα του φαρμακευτικού και πετρελαϊκού τομέα, ενώ μόνο δύο εταιρείες μαζί ελέγχουν πάνω από το 70% της παγκόσμιας αγοράς, λειτουργώντας ως ολιγοπώλιο και έχοντας ιδιωτικοποιήσει κοινωνικούς φυσικούς πόρους. Μήπως να γεμίζαμε κανένα παγούρι;
Και δεν είναι μόνο ότι πρώην στέλεχος πολυεθνικής χαρακτήρισε «ακραία» την ιδέα ότι η πρόσβαση στο νερό θα πρέπει να θεωρείται ανθρώπινο δικαίωμα.
Είναι μερικές από τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης του νερού που ακούγονται απίστευτες: Το δικαίωμα άντλησης νερού που εξασφάλισε η Νεστλέ από την πηγή μικρής πόλης στο Πακιστάν, το οποίο αφού το εμπλούτισε το διαθέτει τόσο ακριβά που η τοπική κοινωνία δεν μπορεί να το αγοράσει.
Στη Νιγηρία οι οικογένειες που ζουν κοντά στην εγκατάσταση εκμετάλλευσης του νερού τους ξοδεύουν τον μισό μισθό τους σε νερό… Τι είναι πραγματικά ακραίο;
1,5 εκατ. τόνοι πλαστικού ετησίως!
Δεν είναι μόνο οι ποταμοί και οι πηγές που δεν χρησιμοποιούνται για την ικανοποίηση των τοπικών αναγκών, αλλά για τα κέρδη των πολυεθνικών, είναι και η επιβάρυνση από τα φορτηγά και η ενέργεια που δαπανάται για τη μεταφορά του και κυρίως η ρύπανση από τα μη διασπώμενα πλαστικά.
Οι 1,5 εκατομμύριο τόνοι πλαστικού ετησίως που απαιτούνται για το εμφιαλωμένο νερό χρειάζονται αντίστοιχα βαρέλια πετρελαίου και εκατοντάδες χρόνια για να διασπαστούν ως απορρίμματα.
Αν τοποθετούσαμε δίπλα δίπλα τα πλαστικά μπουκάλια νερού που καταναλώνουμε ετησίως στην Ελλάδα, θα περιφράσσαμε δύο φορές τις ακτές της Μεσογείου, 40.000 χιλιόμετρα.
Η συνέχεια
Όλοι έχουμε αγοράσει τουλάχιστον ένα μπουκαλάκι νερού, 0,50 ευρώ το μισό λίτρο. Μήπως θα το σκεφτόμασταν αλλιώς αν αναλογιζόμασταν ότι η ΕΥΔΑΠ παρέχει στους καταναλωτές αρίστης ποιότητας πόσιμο νερό, τιμολογώντας στην τιμή του μισού ευρώ τα 1.000 λίτρα νερό; Αλλωστε, υπάρχει καλύτερο νερό από το τρεχούμενο;
Εμπορευματοποίηση ενός κοινού αγαθού που οφείλει να είναι δημόσιο και προσβάσιμο σε όλους;
Οι πολυεθνικές του νερού έχουν ετήσια κέρδη 40% υψηλότερα του φαρμακευτικού και πετρελαϊκού τομέα, ενώ μόνο δύο εταιρείες μαζί ελέγχουν πάνω από το 70% της παγκόσμιας αγοράς, λειτουργώντας ως ολιγοπώλιο και έχοντας ιδιωτικοποιήσει κοινωνικούς φυσικούς πόρους. Μήπως να γεμίζαμε κανένα παγούρι;
Και δεν είναι μόνο ότι πρώην στέλεχος πολυεθνικής χαρακτήρισε «ακραία» την ιδέα ότι η πρόσβαση στο νερό θα πρέπει να θεωρείται ανθρώπινο δικαίωμα.
Είναι μερικές από τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης του νερού που ακούγονται απίστευτες: Το δικαίωμα άντλησης νερού που εξασφάλισε η Νεστλέ από την πηγή μικρής πόλης στο Πακιστάν, το οποίο αφού το εμπλούτισε το διαθέτει τόσο ακριβά που η τοπική κοινωνία δεν μπορεί να το αγοράσει.
Στη Νιγηρία οι οικογένειες που ζουν κοντά στην εγκατάσταση εκμετάλλευσης του νερού τους ξοδεύουν τον μισό μισθό τους σε νερό… Τι είναι πραγματικά ακραίο;
1,5 εκατ. τόνοι πλαστικού ετησίως!
Δεν είναι μόνο οι ποταμοί και οι πηγές που δεν χρησιμοποιούνται για την ικανοποίηση των τοπικών αναγκών, αλλά για τα κέρδη των πολυεθνικών, είναι και η επιβάρυνση από τα φορτηγά και η ενέργεια που δαπανάται για τη μεταφορά του και κυρίως η ρύπανση από τα μη διασπώμενα πλαστικά.
Οι 1,5 εκατομμύριο τόνοι πλαστικού ετησίως που απαιτούνται για το εμφιαλωμένο νερό χρειάζονται αντίστοιχα βαρέλια πετρελαίου και εκατοντάδες χρόνια για να διασπαστούν ως απορρίμματα.
Αν τοποθετούσαμε δίπλα δίπλα τα πλαστικά μπουκάλια νερού που καταναλώνουμε ετησίως στην Ελλάδα, θα περιφράσσαμε δύο φορές τις ακτές της Μεσογείου, 40.000 χιλιόμετρα.
Η συνέχεια
RSS Feed
