Χτες βράδυ γνώρισα έναν μπάτσο της αντιτρομοκρατικής. Απ’ αυτούς με τις κουκούλες που βλέπουμε στα δελτία. Έτσι ακριβώς μου συστήθηκε. Ευτυχώς, δεν τον γνώρισα ως όργανο του κράτους που κινήθηκε εναντίον μου να με συλλάβει. Διότι του συστήθηκα κι εγώ ως πιθανός δια της λογοτεχνίας και δια της φαντασίας τρομοκράτης, αλλά με πληροφόρησε πως δεν την ενδιαφέρουν διόλου κάτι τέτοιοι σαν εμένα την υπηρεσία του, οπότε να είμαι ήσυχος. Λίγο πριν μου τα πει αυτά, μας είχε πλησιάσει και χαιρέτισε την φίλη που ήτανε μαζί μου, είδα την έκπληξη στα μάτια της, αλλά πριν προλάβω να καταλάβω το γιατί, γύρισε αμέσως σε μένα με ύφος απολογητικό εκείνος, μου έδωσε το χέρι του σε χειραψία εγκάρδια, ήταν πολύ γλυκός κι ευγενικός, μου είπε το όνομά του και μου γνωστοποίησε πως ήταν παλαιός συμμαθητής της, 20 χρόνια πριν, μην νομίζω πως της την πέφτει δηλαδή και παρεξηγηθώ και μεταμορφωθώ σε κάναν Κοεμτζή ενδεχομένως και κάνουμε καμιά ζημιά στο μαγαζί.
Μετά, μου έσκασε και το μυστικό. Μπάτσος είμαι, μου λέει, της αντιτρομοκρατικής, από αυτούς που βλέπετε με τις κουκούλες στα δελτία. Η γυναίκα μου όμως είναι καλλιτέχνις και έτσι μετά από τόσα χρόνια που είμαστε μαζί, έχω έρθει κι εγώ κάπως προς την κουλτούρα, πάλι απολογήθηκε.
Σήμερα το πρωί που πέρασα ξανά μπρος από το τουρκικό προξενείο και όπως κάθε φορά περπάτησα δίπλα στους ματατζήδες για να τους παρατηρήσω και για να ακούσω τις κουβέντες τους, μα και για να κοιτάξω μες στα μάτια έντονα κάποιον από αυτούς, όπως το συνηθίζω πού και πού, να κόψω την αντίδρασή του στο βλέμμα το ανθρώπινο, να του προκαλέσω σκίρτημα μες στην ψυχή ανεπαίσθητο και να του υπενθυμίσω ότι νιώθει και αυτός ως άνθρωπος κάτω απ’ τη στολή και όλα τα συμπράγκαλα του οργάνου εν ώρα υπηρεσίας, να τον αποδομήσω κατά κάποιον τρόπο και να τον αφοπλίσω δηλαδή εντελώς, έστω και στιγμιαία, θυμήθηκα τον χθεσινό μπάτσο της αντιτρομοκρατικής, που φοράει και κουκούλα στο κεφάλι του, και που μου είπε ότι δεν την ενδιαφέρουν διόλου την υπηρεσία του οι δια της φαντασίας και της λογοτεχνίας τρομοκράτες.
http://yiannismakridakis.gr/?p=10102
Μετά, μου έσκασε και το μυστικό. Μπάτσος είμαι, μου λέει, της αντιτρομοκρατικής, από αυτούς που βλέπετε με τις κουκούλες στα δελτία. Η γυναίκα μου όμως είναι καλλιτέχνις και έτσι μετά από τόσα χρόνια που είμαστε μαζί, έχω έρθει κι εγώ κάπως προς την κουλτούρα, πάλι απολογήθηκε.
Σήμερα το πρωί που πέρασα ξανά μπρος από το τουρκικό προξενείο και όπως κάθε φορά περπάτησα δίπλα στους ματατζήδες για να τους παρατηρήσω και για να ακούσω τις κουβέντες τους, μα και για να κοιτάξω μες στα μάτια έντονα κάποιον από αυτούς, όπως το συνηθίζω πού και πού, να κόψω την αντίδρασή του στο βλέμμα το ανθρώπινο, να του προκαλέσω σκίρτημα μες στην ψυχή ανεπαίσθητο και να του υπενθυμίσω ότι νιώθει και αυτός ως άνθρωπος κάτω απ’ τη στολή και όλα τα συμπράγκαλα του οργάνου εν ώρα υπηρεσίας, να τον αποδομήσω κατά κάποιον τρόπο και να τον αφοπλίσω δηλαδή εντελώς, έστω και στιγμιαία, θυμήθηκα τον χθεσινό μπάτσο της αντιτρομοκρατικής, που φοράει και κουκούλα στο κεφάλι του, και που μου είπε ότι δεν την ενδιαφέρουν διόλου την υπηρεσία του οι δια της φαντασίας και της λογοτεχνίας τρομοκράτες.
http://yiannismakridakis.gr/?p=10102
RSS Feed