Γιώργος Σταματόπουλος
Σπάνια οι πολιτικοί ζητούν συγγνώμη για τις όποιες αστοχίες τους ή για τα κραυγαλέα ατοπήματά τους. Εσχάτως έχουν ξεσαλώσει και αντί συγγνώμης προβαίνουν σε ανοίκειες επιθέσεις (Κοντονής, λ.χ.).
Βαλλόμενοι πανταχόθεν από την κατακραυγή του κόσμου και μη έχοντας την απαραίτητη ψυχραιμία ξεπέφτουν σε λεκτικές υπερβολές και μελοδραματικές αντιφάσεις (ο Δρίτσας π.χ., ήθελε τον ΣΥΡΙΖΑ να διαδηλώνει έξω και μέσα στο Ειρηνοδικείο, ο Κυρίτσης, στον ίδιο τόνο, δυσφορούσε για την εγκληματική, όπως τη χαρακτήρισε, ρίψη χημικών σε κλειστό χώρο).
Ο άκαπνος Παπαδημούλης ωρύεται για την πώληση οβίδων στη Σαουδική Αραβία, όπως και ο Φίλης. Η αρχαία σοφία θυμίζει ότι ενίοις το σιγάν κρείττον του λαλείν (για μερικούς είναι καλύτερα να σωπαίνουν παρά να μιλούν). Να μιλούν ξέρουν αλλά δεν ξέρουν τι λένε (λαλείν μεν οίδασιν, τι δε λαλούσιν ουκ αισθάνονται).
Ας μην είμαστε αχάριστοι -μπορεί οι άνθρωποι να κουβαλάνε μέσα τους μεγάλο πόνο, να δονούνται από ανθρωπιστικά μηνύματα, αλλά τι να κάνουν, δεσμεύονται από τα τρισκατάρατα μνημόνια που οι ίδιοι υπέγραψαν (για το καλό της χώρας και λοιπά, να μην ξανάρθουν τα λαμόγια και οι ολετήρες στην εξουσία, τα γνωστά).
Για την αυτεξούσια όμως και αγέρωχη πραγματικότητα μιλάνε τα έργα και δεν έχει σημασία πώς νιώθει κανείς. Ουδείς ό νοείς μεν οίδε, ό δε ποιείς βλέπει (ο άλλος δεν ξέρει τις σκέψεις σου, μόνο βλέπει τις πράξεις σου), επιμένουν οι παλιοί σοφοί.
Και ας μην ξεχνούν οι όχι και τόσο αγαπητοί πια κυβερνώντες ότι σήμερα βρίσκονται στην εξουσία, αύριο, όμως, δεν ξέρουν τι μπορεί να τους ξημερώσει· τα ανθρώπινα έχουν πολλές ανατροπές (τα θνητά πάντα μεταβολάς πολλάς έχει).
Επρεπε να το ξέρουν (πιθανώς να μην τους ενδιαφέρει) ότι ο πλούτος και η δύναμη γεννάνε αλαζονεία και απληστία (τις ενδυναμώνουν) και ότι η έπαρση είναι το μέγιστο κακό στους ανθρώπους (ύβρις κακόν μέγιστον ανθρώποις). Ψιλά γράμματα για τους ανθρώπους τούτης της κυβέρνησης.
Το άλλο με την Ευρωπαϊκή Ενωση; Πήρε λέει απόφαση να κηρυχθεί εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων στα αντιδημοκρατικά καθεστώτα. Λοιπόν, χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι.
Λες και είναι δεσμευτική η απόφαση, λες και είναι η πρώτη φορά -τέτοιες αποφάσεις έχουν πάρει σωρό ώς τώρα (τουλάχιστον τέσσερις)· όλες έχουν πάει στον κάλαθο των αχρήστων. Ρίχνουν στάχτη για λίγο στα μάτια του πόπολου και η «δουλειά» συνεχίζεται. Εχουν μάθει καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι οι υπερασπιζόμενοι το «πολιτικώς ορθόν».
Είναι γεγονός ότι έχουν χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια οι κυβερνώντες στις περιπτώσεις (περιπτώσεις!) των οβίδων και των πλειστηριασμών.
Με τους τελευταίους δεν έχουν «καθαρίσει» και είναι σίγουρο ότι θα τα βρουν μπαστούνια -ίσως να είναι η απαρχή μιας οδυνηρής και απροσδόκητης γι’ αυτούς εξέλιξης, ειδικά μετά τη ρίψη χημικών και την απαγόρευση εισόδου στην αίθουσα όπου εκτελούνται οι πλειστηριασμοί (εκτελώντας εν ψυχρώ τους φτωχούς δανειολήπτες -και ας αφήσουν κατά μέρος τις εξυπνάδες ότι οι διαμαρτυρόμενοι προστατεύουν τάχα τα λαμόγια και ότι προστατεύεται δήθεν η πρώτη κατοικία).
Αν δεν ζητήσει συγγνώμη ή δεν παραιτηθεί κάποιος «αρμόδιος» ανευθυνοϋπεύθυνος η καταιγίδα που ξέσπασε δεν θα κοπάσει.
http://www.efsyn.gr/arthro/i-kataigida
Σπάνια οι πολιτικοί ζητούν συγγνώμη για τις όποιες αστοχίες τους ή για τα κραυγαλέα ατοπήματά τους. Εσχάτως έχουν ξεσαλώσει και αντί συγγνώμης προβαίνουν σε ανοίκειες επιθέσεις (Κοντονής, λ.χ.).
Βαλλόμενοι πανταχόθεν από την κατακραυγή του κόσμου και μη έχοντας την απαραίτητη ψυχραιμία ξεπέφτουν σε λεκτικές υπερβολές και μελοδραματικές αντιφάσεις (ο Δρίτσας π.χ., ήθελε τον ΣΥΡΙΖΑ να διαδηλώνει έξω και μέσα στο Ειρηνοδικείο, ο Κυρίτσης, στον ίδιο τόνο, δυσφορούσε για την εγκληματική, όπως τη χαρακτήρισε, ρίψη χημικών σε κλειστό χώρο).
Ο άκαπνος Παπαδημούλης ωρύεται για την πώληση οβίδων στη Σαουδική Αραβία, όπως και ο Φίλης. Η αρχαία σοφία θυμίζει ότι ενίοις το σιγάν κρείττον του λαλείν (για μερικούς είναι καλύτερα να σωπαίνουν παρά να μιλούν). Να μιλούν ξέρουν αλλά δεν ξέρουν τι λένε (λαλείν μεν οίδασιν, τι δε λαλούσιν ουκ αισθάνονται).
Ας μην είμαστε αχάριστοι -μπορεί οι άνθρωποι να κουβαλάνε μέσα τους μεγάλο πόνο, να δονούνται από ανθρωπιστικά μηνύματα, αλλά τι να κάνουν, δεσμεύονται από τα τρισκατάρατα μνημόνια που οι ίδιοι υπέγραψαν (για το καλό της χώρας και λοιπά, να μην ξανάρθουν τα λαμόγια και οι ολετήρες στην εξουσία, τα γνωστά).
Για την αυτεξούσια όμως και αγέρωχη πραγματικότητα μιλάνε τα έργα και δεν έχει σημασία πώς νιώθει κανείς. Ουδείς ό νοείς μεν οίδε, ό δε ποιείς βλέπει (ο άλλος δεν ξέρει τις σκέψεις σου, μόνο βλέπει τις πράξεις σου), επιμένουν οι παλιοί σοφοί.
Και ας μην ξεχνούν οι όχι και τόσο αγαπητοί πια κυβερνώντες ότι σήμερα βρίσκονται στην εξουσία, αύριο, όμως, δεν ξέρουν τι μπορεί να τους ξημερώσει· τα ανθρώπινα έχουν πολλές ανατροπές (τα θνητά πάντα μεταβολάς πολλάς έχει).
Επρεπε να το ξέρουν (πιθανώς να μην τους ενδιαφέρει) ότι ο πλούτος και η δύναμη γεννάνε αλαζονεία και απληστία (τις ενδυναμώνουν) και ότι η έπαρση είναι το μέγιστο κακό στους ανθρώπους (ύβρις κακόν μέγιστον ανθρώποις). Ψιλά γράμματα για τους ανθρώπους τούτης της κυβέρνησης.
Το άλλο με την Ευρωπαϊκή Ενωση; Πήρε λέει απόφαση να κηρυχθεί εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων στα αντιδημοκρατικά καθεστώτα. Λοιπόν, χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι.
Λες και είναι δεσμευτική η απόφαση, λες και είναι η πρώτη φορά -τέτοιες αποφάσεις έχουν πάρει σωρό ώς τώρα (τουλάχιστον τέσσερις)· όλες έχουν πάει στον κάλαθο των αχρήστων. Ρίχνουν στάχτη για λίγο στα μάτια του πόπολου και η «δουλειά» συνεχίζεται. Εχουν μάθει καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι οι υπερασπιζόμενοι το «πολιτικώς ορθόν».
Είναι γεγονός ότι έχουν χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια οι κυβερνώντες στις περιπτώσεις (περιπτώσεις!) των οβίδων και των πλειστηριασμών.
Με τους τελευταίους δεν έχουν «καθαρίσει» και είναι σίγουρο ότι θα τα βρουν μπαστούνια -ίσως να είναι η απαρχή μιας οδυνηρής και απροσδόκητης γι’ αυτούς εξέλιξης, ειδικά μετά τη ρίψη χημικών και την απαγόρευση εισόδου στην αίθουσα όπου εκτελούνται οι πλειστηριασμοί (εκτελώντας εν ψυχρώ τους φτωχούς δανειολήπτες -και ας αφήσουν κατά μέρος τις εξυπνάδες ότι οι διαμαρτυρόμενοι προστατεύουν τάχα τα λαμόγια και ότι προστατεύεται δήθεν η πρώτη κατοικία).
Αν δεν ζητήσει συγγνώμη ή δεν παραιτηθεί κάποιος «αρμόδιος» ανευθυνοϋπεύθυνος η καταιγίδα που ξέσπασε δεν θα κοπάσει.
http://www.efsyn.gr/arthro/i-kataigida
RSS Feed
