Οικονομική κρίση

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΣΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:

Πως είναι δυνατόν, με τόσα τεχνικά μέσα στη διάθεσή μας, με ρομπότ και αυτοματισμούς, γνώση και δεξιότητες, να πεθαίνει ακόμη και τώρα ένας άνθρωπος κάθε δευτερόλεπτο από την πείνα (1);

Πως είναι δυνατόν να επιτρέπουμε ως πολιτισμός να πεθαίνουν περισσότερα από 10 εκατομμύρια παιδιά το χρόνο από πείνα και από αρρώστιες που θα μπορούσαν να προληφθούν, ενώ, ταυτόχρονα, μία σουίτα ξενοδοχείου για ένα βράδυ στο Ντουμπάϊ π.χ. στοιχίζει όσο το φαγητό που θα χρειαζόταν να επιβιώσουν 20.000 παιδιά και ο κάθε Ρόθτσιλντ βγάζει 5 ΔΙΣεκατομμύρια δολλάρια ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ από τόκους;

Και γιατί ΔΕ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ ΛΙΓΟ όταν αντικρύζουμε τα δικά μας, συχνά παχύσαρκα, παιδιά;

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; Εμείς, όχι κάποιοι άλλοι που τους "έχουμε ψηφίσει" ή μας "αντιπροσωπεύουν" ή μας υπόσχονται ότι όλα θα λυθούν μετά την "επανάσταση";

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Τι ΣΗΜΑΙΝΕΙ Xρηματοπιστωτική Kρίση;

Έχω διαβάσει διάφορους βαρύγδουπους ορισμούς και αναλύσεις, έχω δει άπειρες γραφικές παραστάσεις διάφορων "έγκριτων" οικονομολόγων και αναλυτών. Όμως, το καλύτερο το έχω διαβάσει σε ένα λογοτεχνικό έργο, ένα μυθιστόρημα του Τομ Ρόμπινς, δεκαετίες πριν:

"Μια κοινωνία που δοκιμάζεται από χρηματοπιστωτική κρίση είναι το αντίστοιχο μιας νοικοκυράς, η οποία:

• Έχει Αλεύρι
• Έχει Αλάτι
• Έχει Λάδι
• Έχει Νερό
• Έχει Προζύμι
• Έχει Φούρνο και Ξύλα και Σπίρτο

Αλλά, η ηλίθια, δε μπορεί να φτιάξει ψωμί και πεθαίνει από την πείνα γιατί δεν έχει ... ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ"

Όμοια, σε μια χρηματοπιστωτική κρίση, όπως σε αυτή του '29, ή της Αργεντινής, ή στην τωρινή:

• Έχουμε τις πρώτες ύλες.
• Έχουμε τα εργοστάσια.
• Έχουμε τις μηχανές.
• Έχουμε τα μεταφορικά μέσα.
• Έχουμε τους ειδικευμένους επιστήμονες και τεχνικούς και εργαζόμενους.
• Έχουμε τους ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη.

Αλλά δε χρησιμοποιούμε τίποτα απ' όλα αυτά και τα αφήνουμε να γκρεμιστούν, να σκουριάσουν και να πεθάνουν, επειδή δεν έχουμε ... ΧΡΗΜΑ.

ΕΙΜΑΣΤΕ, ως πολιτισμός εννοώ, τίποτα προσωπικό, ΗΛΙΘΙΟΙ.

Το χρήμα είναι ένα αφηρημένο σύμβολο που από υπηρέτης μας έγινε αφέντης μας.

• Δε μπορείς να φας χρήμα.
• Δε μπορείς να πιεις χρήμα.
• Δε μπορείς να κοιμηθείς μέσα στο χρήμα.
• Δε μπορείς να φυτέψεις το χρήμα περιμένοντας να βλαστήσει για να σου δώσει χρηματόφρουτα.
• Δε μπορείς να κάνεις έρωτα με το χρήμα για να βγούνε χρηματάκια.

Το χρήμα είναι ΣΥΜΒΟΛΟ. Και η τεχνητή έλλειψη αυτού του συμβόλου, παράγει την κρίση και η κρίση παράγει άνεργους και άστεγους και απελπισμένους και νεκρούς ανθρώπους και καταστροφές στο οικοσύστημα.

Βιώνουµε την τερµατική κρίση του καπιταλισµού, µας βεβαιώνει ο  Ιµµάνουελ  Βαλλερστάιν,  τ.  πρόεδρος  της Παγκόσµιας Κοινωνιολογικής Εταιρείας. Ακόµη και αν κατορθώσει ο καπιταλισµός ν’  ανοίξει,  µέσα από τρομερές καταστροφές,  έναν  νέο κύκλο συσσώρευσης, ο ισχυρός πόλος του µάλλον θα είναι η Κίνα, µας προειδοποιεί ο κοινωνικός γεωγράφος Ντέηβιντ Χάρβεϋ. Έστω και αν δεν ξέρουµε τι θα διαδεχτεί τον καπιταλισµό, ξέρουµε πάντως ότι ο καπιταλισµός τελειώνει.

Στο χέρι μας είναι να δημιουργήσουμε εμείς, τώρα, έναν κόσµο πολύ  καλύτερο.

http://astoiko.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=12&Itemid=114