Σ’ ένα όμορφο χωριό, σε μια εύφορη κοιλάδα στην καρδία της Πελοποννήσου, εκεί που κάποτε κατοικούσε ο Πάνας ο προστάτης των φυτών και των ζώων μπορούμε να ξεκινήσουμε. Χωράμε όλοι, ανεξαρτήτου χρώματος, φύλου, πολιτικής και θρησκευτικής τοποθέτησης. Μόνο να πιστέψουμε στην δύναμη μας και έχουμε αρκετή. Να κατορθώσουμε το ακατόρθωτο.
Σε μια μεγάλη πόλη η ανθρώπινη επαφή είναι αδύνατη πολλές φορές, ο χρόνος λιγοστός, η δυνατότητα προσέγγισης δύσκολη και η προκατάληψη μεγάλη. Εκμετάλλευση, συνάδελφοι προβληματικοί, περιβάλλον ανθυγιεινό, ανασφάλεια, αβεβαιότητα για το μέλλον.
Χάνουμε ατελείωτες ώρες εγκλωβισμένοι σε κάποια διασταύρωση ή κρεμασμένοι σε κάποια χειρολαβή για να πάμε στην δουλειά που τις περισσότερες φορές δεν μας αρέσει και την κάνουμε υποχρεωτικά γιατί έχουμε ανάγκη τα χρήματα.
Η πόλη δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα σήμερα στον άνθρωπο, εκτός από προβλήματα. Ο αέρας λιγοστός και μολυσμένος, τα σπίτια κλουβιά, οι δρόμοι απροσπέλαστοι, μια συνεχής βοή. Μια αδιάκοπη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ο πλανήτης νοσεί και δεν αντέχει άλλο την ανθρώπινη παραφροσύνη και απληστία. Όμως μπορούμε να τον προστατέψουμε και να τον παραδώσουμε καλύτερο στις επόμενες γενιές.
Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια κοινότητα που θα σέβεται ο ένας τον άλλον, θα εκτιμά ο ένας τον άλλον, θα κατανοεί ο ένας τον άλλον, θα βοηθά ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί να σεβόμαστε τον χώρο που βρήκαμε και που δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε.
Θα είναι μια κοινότητα που θα μαθαίνουμε να συνεργαζόμαστε, να επικοινωνούμε, να ανταλλάσουμε γνώμες και ιδέες. Θα είναι ένα φυτώριο που θα ανθίζει η δημιουργία και η ευγενής άμιλλα. Θα είναι ένας χώρος που ο εγωισμός θα υποχωρεί και τα ανθρώπινα πάθη θα θεραπεύονται.
Σε ένα χωριό θα γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, θα μπορεί να γνωρίζει ο καθένας τον χαρακτήρα του άλλου, τις ιδιαιτερότητες, τα τυχόν προβλήματα του, τα ενδιαφέροντα του. Θα νοιώθει ασφαλής γιατί ο διπλανός του θα είναι δικός του άνθρωπος και θα μπορεί να τον εμπιστευτεί.
Ελάτε λοιπόν να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στον εαυτό μας και στην κοινωνία. Ας ξεκινήσουμε καλλιεργώντας την γη, παράγοντας βιολογικά προϊόντα, δημιουργώντας ανθρώπινους χώρους και κατοικίες, ανακυκλώνοντας υλικά όπως το ξύλο το κεραμίδι, την πέτρα και ότι άλλο θεωρεί ο καταναλωτισμός ξεπερασμένο και εκτός μόδας. Να μεταδίδει ο καθένας στον άλλον τις γνώσεις του με ανιδιοτέλεια. Με την εργασία μας, χωρίς κατώτερους και ανώτερους, προϊστάμενους και υφιστάμενους, αφέντες και δούλους, με αρχηγό το όνειρο για μια ανθρώπινη κοινωνία ας ξεκινήσουμε. Είμαστε καταδικασμένοι να τα καταφέρουμε. Γιατί μπορούμε, γιατί το αξίζουμε, γιατί δεν πάει άλλο.
Δάφνη Αχαίας
Σε μια μεγάλη πόλη η ανθρώπινη επαφή είναι αδύνατη πολλές φορές, ο χρόνος λιγοστός, η δυνατότητα προσέγγισης δύσκολη και η προκατάληψη μεγάλη. Εκμετάλλευση, συνάδελφοι προβληματικοί, περιβάλλον ανθυγιεινό, ανασφάλεια, αβεβαιότητα για το μέλλον.
Χάνουμε ατελείωτες ώρες εγκλωβισμένοι σε κάποια διασταύρωση ή κρεμασμένοι σε κάποια χειρολαβή για να πάμε στην δουλειά που τις περισσότερες φορές δεν μας αρέσει και την κάνουμε υποχρεωτικά γιατί έχουμε ανάγκη τα χρήματα.
Η πόλη δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα σήμερα στον άνθρωπο, εκτός από προβλήματα. Ο αέρας λιγοστός και μολυσμένος, τα σπίτια κλουβιά, οι δρόμοι απροσπέλαστοι, μια συνεχής βοή. Μια αδιάκοπη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ο πλανήτης νοσεί και δεν αντέχει άλλο την ανθρώπινη παραφροσύνη και απληστία. Όμως μπορούμε να τον προστατέψουμε και να τον παραδώσουμε καλύτερο στις επόμενες γενιές.
Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια κοινότητα που θα σέβεται ο ένας τον άλλον, θα εκτιμά ο ένας τον άλλον, θα κατανοεί ο ένας τον άλλον, θα βοηθά ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί να σεβόμαστε τον χώρο που βρήκαμε και που δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε.
Θα είναι μια κοινότητα που θα μαθαίνουμε να συνεργαζόμαστε, να επικοινωνούμε, να ανταλλάσουμε γνώμες και ιδέες. Θα είναι ένα φυτώριο που θα ανθίζει η δημιουργία και η ευγενής άμιλλα. Θα είναι ένας χώρος που ο εγωισμός θα υποχωρεί και τα ανθρώπινα πάθη θα θεραπεύονται.
Σε ένα χωριό θα γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, θα μπορεί να γνωρίζει ο καθένας τον χαρακτήρα του άλλου, τις ιδιαιτερότητες, τα τυχόν προβλήματα του, τα ενδιαφέροντα του. Θα νοιώθει ασφαλής γιατί ο διπλανός του θα είναι δικός του άνθρωπος και θα μπορεί να τον εμπιστευτεί.
Ελάτε λοιπόν να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στον εαυτό μας και στην κοινωνία. Ας ξεκινήσουμε καλλιεργώντας την γη, παράγοντας βιολογικά προϊόντα, δημιουργώντας ανθρώπινους χώρους και κατοικίες, ανακυκλώνοντας υλικά όπως το ξύλο το κεραμίδι, την πέτρα και ότι άλλο θεωρεί ο καταναλωτισμός ξεπερασμένο και εκτός μόδας. Να μεταδίδει ο καθένας στον άλλον τις γνώσεις του με ανιδιοτέλεια. Με την εργασία μας, χωρίς κατώτερους και ανώτερους, προϊστάμενους και υφιστάμενους, αφέντες και δούλους, με αρχηγό το όνειρο για μια ανθρώπινη κοινωνία ας ξεκινήσουμε. Είμαστε καταδικασμένοι να τα καταφέρουμε. Γιατί μπορούμε, γιατί το αξίζουμε, γιατί δεν πάει άλλο.
Δάφνη Αχαίας
RSS Feed