Η ιστορία ενός Αυστριακού τουρίστα που έγινε κατ' επιλογήν Μανιάτης, οργάνωσε την πρώτη βιολογική καλλιέργεια στην Ελλάδα και σήμερα συνεργάζεται με 500 ελληνικές οικογένειες και εξάγει το λάδι από τις ελιές τους σε Ευρώπη, Ασία και Αμερική!
Ο Φριτς, ο Φριτζέας του Πύργου Λεύκτρου της Δυτικής Μάνης, είναι όχι απλά ένα άνθρωπος της Μάνης, αλλά ο μεγαλύτερος εργοδότης της περιοχής αυτήν τη στιγμή. Με 40 εργαζόμενους στην επιχείρησή του, αλλά –κυρίως- με πάνω από 500 οικογένειες, παραγωγούς ελιάς, να συνεργάζονται σχεδόν αποκλειστικά μαζί του για την παρασκευή και διάθεση του λαδιού τους, είναι ένας θρύλος για τη Μάνη.
Ηρθε στη Μάνη ως τουρίστας
Η επιχείρηση «Φρίντριχ Μπλάουελ» εγγράφηκε επίσημα στην Καλαμάτα το 1980. O Φριτς, ο οποίος είχε μετακομίσει στη Μάνη από τη δεκαετία του 70, έκανε κάτι επαναστατικό για την περιοχή: από τη στιγμή που είδε το ελαιόλαδο αυτής της ασυνήθιστα καλής ποιότητας να κατευθύνεται στην Ιταλία σε μεγάλα σιλό, κάθισε και άρχισε να γεμίζει ελαιόλαδο ένα - ένα μπουκάλι με το χέρι. Αυτή η κίνηση προκάλεσε σύντομα την αληθινά απίστευτη υποστήριξη των κατοίκων του χωριού και πολύ σύντομα μια μικρή επιχείρηση εξελίχθηκε...
Η σύζυγός του Μπούργκη σύντομα ανέλαβε κι εκείνη ενεργό δράση και η μικρή επιχείρηση άκμασε. Το εμπορικό σήμα "Mani®" εισήχθη σύντομα μετά από αυτό και οι Μπλάουελ έφεραν στην Ελλάδα εκείνο που τότε θεωρήθηκε σαν μια εξ ολοκλήρου νέα έννοια: οργανωμένη βιολογική καλλιέργεια.
Η ιστορία του Φριτς Μπλάουελ
Καλοκαίρι του 1978. Μια παρέα φίλων από τη Βιέννη φθάνει στη Μάνη. Σκοπός τους να ξεκινήσουν μια νέα ζωή.
Γοητεύονται από την περιοχή και τους ανθρώπους της και αποφασίζουν να εγκατασταθούν μόνιμα αγοράζοντας μάλιστα και ένα παλιό μισοερειπωμένο πετρόχτιστο σπίτι. Μεταξύ τους και ο 26χρονος φοιτητής της Ιατρικής Φρίτζ Μπλάουελ.
Γνώστης των γεύσεων, αφού οι γονείς του διατηρούν ξενοδοχείο και εστιατόριο στη Βιέννη, ξετρελάθηκε με τη φρεσκάδα του ελαιόλαδου, όπως άλλωστε και οι δικοί του, όταν πήραν τα πρώτα δείγματα.
Από γιατρός στη Βιέννη, κάτοικος Μάνης
Το δίλημμα Ιατρική ή Μάνη ξεπεράστηκε γρήγορα «σκέφτηκα καλύτερα να μείνω εδώ και να ζήσω εγώ υγιεινά, παρά να πάω στην πόλη και να κάνω καλά αυτούς που αρρωσταίνουν» έλεγε σε συνέντευξή του. Τα πρώτα χρόνια η ζωή του Φρίτζ δε διέφερε σε τίποτα από τη ζωή του ντόπιου Μανιάτη. Δούλεψε μεροκάματο στο λιομάζεμα, σε ελαιοτριβεία, μάζευε χόρτα, απέκτησε μια κατσίκα και μια γαϊδουρίτσα και κάθε βράδυ στο καφενείο μοιραζόταν τα προβλήματα και τις αγωνίες των συγχωριανών του.
«Στη Μάνη με δυο πράγματα μπορείς να ασχοληθείς ή με τις πέτρες ή με το λάδι, εγώ διάλεξα το δεύτερο».
Στο μεταξύ μετά δύο περίπου χρόνια ήρθε και η άδεια της εξαγωγής. Η πρώτη του εξαγωγή, πριν ακόμα πάρει την άδεια, έγινε κρυφά μεταφέροντας 10 τενεκέδες των 17 κιλών στην Αυστρία. Στη Γιουγκοσλαβία παραλίγο να χαλάσει η δουλειά, αφού οι Γιουγκοσλάβοι υποψιάστηκαν ότι μπορεί να μεταφέρει εκρηκτικά.
Το ξεκίνημα
Μια κανάτα και μερικά μπουκάλια, τα οποία γέμιζε μόνος του, ήταν στην αρχή η επιχείρηση. Βέβαια, υπήρχε μια βάση στην Αυστρία όπου κάποιοι είχαν δοκιμάσει το μανιάτικο λάδι και είχαν ενθουσιαστεί. "Το πρώτο λάδι δεν ήταν βιολογικό, αλλά ξεκίνησα να πουλάω σε μαγαζιά με τάση προς την οικολογική διατροφή. Δε γνώριζα ακόμη τη βιολογική καλλιέργεια, μου φάνηκε όμως η καλλιέργεια στη Μάνη πολύ καθαρή. Ακόμη τότε οι αγρότες έριχναν φουσκιά, ενώ δε ράντιζαν τόσο πολύ. Όμως μπαίνοντας η Ελλάδα στην ΕΟΚ άρχισε έντονα η χρήση των επιδοτούμενων χημικών λιπασμάτων. Έκανα έναν υπολογισμό και διαπίστωσα ότι για κάθε κιλό λάδι έριχνα δύο κιλά λίπασμα, ακόμη ράντιζαν με μαλάθιο. Είπα τότε ότι δεν μπορεί εγώ να πουλάω το λάδι σαν φυσικό προϊόν».
«Οι συγχωριανοί μου δε με είδαν ανταγωνιστικά, με είδαν σαν ένα άτομο που κατάλαβε την αξία του λαδιού και πονούσε όπως και αυτοί να βλέπει να φεύγει με βυτία το λάδι για την Ιταλία και να βαφτίζεται Ιταλικό. Έμεινα στο χωριό, πήγαινα στο καφενείο, συζητούσαμε για όλα τα προβλήματα, όλα ήρθαν σαν μια φυσιολογική εξέλιξη. Οι Μανιάτες είδαν ότι θα δώσω εγώ στο λάδι τους ένα όνομα, ότι σέβομαι τις παραδόσεις, τους ανθρώπους, όλα τα πράγματα που υπήρχαν εκεί. Αυτοί είχαν το καλό λάδι, τα καλά ελαιοτριβεία, τα καλά χωράφια, την καθαρή φύση, τα χίλια πράγματα που δεν πληρώνονται με τίποτα και εγώ είχα το κλειδί για την προώθησή του. Με την ευκαιρία αυτής της συνέντευξης θα ήθελα να σημειώσω τη σημαντική συμβολή της γυναίκας μου σε αυτή την προσπάθεια αλλά και αρκετών ανθρώπων που στα πρώτα μου βήματα στάθηκαν δίπλα μου, άνθρωποι από τη Μάνη και την Καλαμάτα. Τους ευχαριστώ πολύ».. Η επαφή του Φρίτζ και η καλή του σχέση με τους Μανιάτες βοήθησε στο πέρασμα από τη συμβατική στη βιολογική καλλιέργεια.
Σήμερα έχει μίνι-βιομηχανία
Σήμερα η επιχείρηση του Φριτζ Μπλάουελ στεγάζεται σε ένα κτίριο 1000 τετραγωνικών μέτρων στον Πύργο Λεύκτρου και απασχολεί 40 εργαζόμενους. Περιλαμβάνει μια αυτόματη γραμμή Τυποποίησης και μια ημιαυτόματη καθώς και τα γραφεία. Πέντε άτομα φροντίζουν τους βιολογικούς παραγωγούς παρέχοντάς τους πλήρη υποστήριξη. Στο πρόγραμμα υπάρχουν γύρω στους 300 παραγωγούς με συμβόλαιο, 200 από τη Μεσσηνία και 100 από τη Λακωνία, και στις καλές χρονιές η παραγωγή ελαιόλαδου φθάνει στους 400 τόνους. ...
Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό σε έξτρα παρθένο λάδι διεθνώς και Κορωνέικη ελιά
«Όταν ξεκίνησα το ελληνικό λάδι, δεν το ήξερε κανείς. Τώρα τα πράγματα σιγά - σιγά αλλάζουν. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσπάθεια και υποστήριξη, αφού οι άλλοι δεν κοιμούνται, ιδιαίτερα οι Ισπανοί».
Σήμερα το μανιάτικο λάδι και οι ελιές Καλαμών, εξάγονται στην Αυστρία, στη Γερμανία, στην Ελβετία και στην Αμερική, ενώ στην Ελλάδα το λάδι διανέμεται σε σπίτια μέσω παραγγελιών. Όσο για την τιμή, το μανιάτικο λάδι στην Ευρώπη πωλείται από 5 - 12 ευρώ το μισό λίτρο.
Ο Φρίτζ Μπλάουελ κατάφερε ό,τι τόσα χρόνια δεν κατάφεραν οι Έλληνες, να κάνει γνωστό το Μεσσηνιακό ελαιόλαδο στην Ευρώπη και στην Αμερική, αλλά και να αυξήσει το εισόδημα εκατοντάδων καλλιεργητών.
Ας ελπίσουμε ότι το παράδειγμά του θα το ακολουθήσουν και άλλοι, που οργανωμένοι σε ομάδες παραγωγών, σε συνεταιρισμούς νέας μορφής(που θα λειτουργούν όχι με Διοικητικά συμβούλια, αλλά με συνέλευση των μελών), θα κάνουν πάλι το αγροτικό επάγγελμα βιώσιμο, αποφεύγοντας τους μεσάζοντες και παράγοντας και προωθώντας υγειινά προϊόντα διατροφής για τον πληθυσμό
Πηγή
RSS Feed
