Γιώργος Σταματόπουλος
Πολλοί άνθρωποι λατρεύουν τα σύκα και δεν το κρύβουν· οργώνουν όλο το χωριό από τα μέσα Αυγούστου ώς τις αρχές του Σεπτέμβρη ψάχνοντας τις καλύτερες συκιές.
Τις ξεσαρκώσαμε όλες με τη βοήθεια πολλών χωριανών που μας καθοδηγούσαν.
Απληστοι εμείς, μ’ έναν γαστριμαργικά μεταφυσικό τρόπο, βγήκαμε από τα σύνορα και ξαμοληθήκαμε σε βουνά απάτητα -σε αυτοφυείς και σπάνιας ράτσας καρπούς.
Ιδρώνεις, ξεϊδρώνεις, φουσκώνεις και λαχανιάζεις αλλά δεν το βάζεις κάτω, έτσι κι αλλιώς η απόφαση έχει ληφθεί: τίποτε πέραν της απόλαυσης που προσφέρει η άγρια καρποφορία. Δεν πτοούν τα βουνά και τα λαγκάδια, οι γκρεμοί και οι δύσβατοι ανηφορικοί δρόμοι· τρεφόμαστε με το μέλι της γύρης της αναζήτησης.
Μακριά η θάλασσα και τα πανέμορφα ελληνικά νησιά, δίπλα όμως σε τοπικούς ορεινούς θεούς, ανεξάρτητους και ακομμάτιστους, ελεύθερους δηλαδή και άναρχους -έως και αναρχοαυτόνομους. Αν βιώνονται θεϊκές καταστάσεις; Βεβαίως, ό,τι κι αν σημαίνουν η ερώτηση και η απάντηση.
Η Σουλτανίνα θέλει λίγες μέρες ακόμη να ωριμάσει, αλλά είπαμε· η απληστία και η λαιμαργία για τους καρπούς του Αυγούστου δεν μας εμποδίζουν να τις πετσοκόψουμε και να τις καταβροχθίσουμε. Κορεσμός. Χαρά. Λύπη.
Οι ορεινοί αγέρηδες δροσίζουν τον πάσχοντα νου, την τάλαινα καρδιά -ευτυχώς που συμβαίνει ακόμη ετούτη η συμπαντική αναστάτωση.
Κόντευε να γεμίσει το φεγγάρι χθες κι όλοι βγήκαν να συνομιλήσουν· μερικοί και πραγματικά -με κάτι απίθανα, της στιγμής, ποιήματα και παλαιοντολογικές σχεδόν μελωδίες- χάσκακες εμείς οι υπόλοιποι αλλά συνεπείς στο ραντεβού με ένα από τα πιο όμορφα άστρα της πλησμονής και του ανέφικτου της σωματικής επαφής -κρίμα! Μεγαλώνουν εν μιά νυκτί τα καρπούζια και τα πεπόνια, τα αγγούρια και τα κολοκύθια· ακούγονται οι τριγμοί της ανάπτυξης, η έκρηξη των δροσογόνων κυττάρων -έτσι λένε όσοι ποτίζουν τα βράδια τα μποστάνια τους και δεν έχουμε λόγο να τους αμφισβητήσουμε· έχουμε χρηματίσει ακροατές (και θεατές, παρακαλώ) αυτής της μουσικής πανδαισίας των καρπών της γης που ωριμάζουν τις νύχτες, όπου οι πολλοί κοιμούνται, αδιαφορώντας για το τι θα φάνε αύριο οι ίδιοι και τα παιδιά τους.
Το καλύτερο, ίσως, πρωινό: τέσσερα καρύδια αποφλοιωμένα και ξεφλουδισμένα τρυφερά και με αγάπη. Μαυρίζουν τα δάχτυλα από τον πράσινο προστατευτικό φλοιό του καρπού, λευκαίνει εντούτοις ο οισοφάγος και πλαταίνει από ευθυμία ο ισθμός που ενώνει την κεφαλή με το σώμα της, ή το σώμα με την κεφαλή του. Στους τέσσερις αυτούς καρπούς προστίθενται και μερικά γινωμένα σύκα, λευκά ή μαύρα.
Τα δύο αυτά φρούτα είναι κοντά στο χωριό· η ερημία της επαρχίας δεν απονεκρώνει τις συκιές και τις καρυδιές -απεναντίας τις ενδυναμώνει.
Τυχεροί όσοι «διακοπεύουν» τέτοια εποχή σε τέτοια χωριά. Μετά θα ’ρθει ο αναστοχασμός και η βαθιά λύπη των καρπών...
http://www.efsyn.gr/arthro/karpoi-aygoystoy-kai-septemvri
Πολλοί άνθρωποι λατρεύουν τα σύκα και δεν το κρύβουν· οργώνουν όλο το χωριό από τα μέσα Αυγούστου ώς τις αρχές του Σεπτέμβρη ψάχνοντας τις καλύτερες συκιές.
Τις ξεσαρκώσαμε όλες με τη βοήθεια πολλών χωριανών που μας καθοδηγούσαν.
Απληστοι εμείς, μ’ έναν γαστριμαργικά μεταφυσικό τρόπο, βγήκαμε από τα σύνορα και ξαμοληθήκαμε σε βουνά απάτητα -σε αυτοφυείς και σπάνιας ράτσας καρπούς.
Ιδρώνεις, ξεϊδρώνεις, φουσκώνεις και λαχανιάζεις αλλά δεν το βάζεις κάτω, έτσι κι αλλιώς η απόφαση έχει ληφθεί: τίποτε πέραν της απόλαυσης που προσφέρει η άγρια καρποφορία. Δεν πτοούν τα βουνά και τα λαγκάδια, οι γκρεμοί και οι δύσβατοι ανηφορικοί δρόμοι· τρεφόμαστε με το μέλι της γύρης της αναζήτησης.
Μακριά η θάλασσα και τα πανέμορφα ελληνικά νησιά, δίπλα όμως σε τοπικούς ορεινούς θεούς, ανεξάρτητους και ακομμάτιστους, ελεύθερους δηλαδή και άναρχους -έως και αναρχοαυτόνομους. Αν βιώνονται θεϊκές καταστάσεις; Βεβαίως, ό,τι κι αν σημαίνουν η ερώτηση και η απάντηση.
Η Σουλτανίνα θέλει λίγες μέρες ακόμη να ωριμάσει, αλλά είπαμε· η απληστία και η λαιμαργία για τους καρπούς του Αυγούστου δεν μας εμποδίζουν να τις πετσοκόψουμε και να τις καταβροχθίσουμε. Κορεσμός. Χαρά. Λύπη.
Οι ορεινοί αγέρηδες δροσίζουν τον πάσχοντα νου, την τάλαινα καρδιά -ευτυχώς που συμβαίνει ακόμη ετούτη η συμπαντική αναστάτωση.
Κόντευε να γεμίσει το φεγγάρι χθες κι όλοι βγήκαν να συνομιλήσουν· μερικοί και πραγματικά -με κάτι απίθανα, της στιγμής, ποιήματα και παλαιοντολογικές σχεδόν μελωδίες- χάσκακες εμείς οι υπόλοιποι αλλά συνεπείς στο ραντεβού με ένα από τα πιο όμορφα άστρα της πλησμονής και του ανέφικτου της σωματικής επαφής -κρίμα! Μεγαλώνουν εν μιά νυκτί τα καρπούζια και τα πεπόνια, τα αγγούρια και τα κολοκύθια· ακούγονται οι τριγμοί της ανάπτυξης, η έκρηξη των δροσογόνων κυττάρων -έτσι λένε όσοι ποτίζουν τα βράδια τα μποστάνια τους και δεν έχουμε λόγο να τους αμφισβητήσουμε· έχουμε χρηματίσει ακροατές (και θεατές, παρακαλώ) αυτής της μουσικής πανδαισίας των καρπών της γης που ωριμάζουν τις νύχτες, όπου οι πολλοί κοιμούνται, αδιαφορώντας για το τι θα φάνε αύριο οι ίδιοι και τα παιδιά τους.
Το καλύτερο, ίσως, πρωινό: τέσσερα καρύδια αποφλοιωμένα και ξεφλουδισμένα τρυφερά και με αγάπη. Μαυρίζουν τα δάχτυλα από τον πράσινο προστατευτικό φλοιό του καρπού, λευκαίνει εντούτοις ο οισοφάγος και πλαταίνει από ευθυμία ο ισθμός που ενώνει την κεφαλή με το σώμα της, ή το σώμα με την κεφαλή του. Στους τέσσερις αυτούς καρπούς προστίθενται και μερικά γινωμένα σύκα, λευκά ή μαύρα.
Τα δύο αυτά φρούτα είναι κοντά στο χωριό· η ερημία της επαρχίας δεν απονεκρώνει τις συκιές και τις καρυδιές -απεναντίας τις ενδυναμώνει.
Τυχεροί όσοι «διακοπεύουν» τέτοια εποχή σε τέτοια χωριά. Μετά θα ’ρθει ο αναστοχασμός και η βαθιά λύπη των καρπών...
http://www.efsyn.gr/arthro/karpoi-aygoystoy-kai-septemvri
RSS Feed
