Μετά τη κρίση χρεών, τα επόμενα χρόνια θα έχουμε παγκόσμια διατροφική κρίση λόγω: 1) ελέγχου παραγωγής-διανομής τροφής από μεγάλες πολυεθνικές, 2) κερδοσκοπίας στο χρηματιστήριο των δημητριακών, 3) αύξησης της ζήτησης και αλλαγής του διατροφικού μοντέλου των πολυπληθών μεσαίων τάξεων που αναπτύσσονται στη νοτιοανατολική Ασία(π.χ. Κίνα, Ινδία) και 4) λόγω κλιματικών αλλαγών που οδηγούν σε μείωση και καταστροφή της παραγωγής(αλλού καύσωνες, αλλού ξηρασίες ή πλημμύρες)
Γενικότερα: το βιομηχανοποιημένο αγροτοδιατροφικό σύστημα καταναλώνει 300 μονάδες πόρων για να παράγει 100 (ενώ τα ολοκληρωμένα οργανικά συστήματα καταναλώνουν μόνο 5 μονάδες για την παραγωγή 100 μονάδων). Η μέχρι τώρα βιομηχανική γεωργία είναι δηλαδή αντιπαραγωγική. Ταυτόχρονα το συνολικό παγκόσμιο αγροτοδιατροφικό σύστημα(παραγωγή, συντήρηση, συσκευασία, ψύξη, μεταφορές γεωργ. προϊόντων, διανομή στα σουπερμάρκετς κ.λπ.) είναι υπεύθυνο σχεδόν για το 50% του φαινομένου του «θερμοκηπίου» και άρα για τις κλιματικές αλλαγές. Και αυτό αφορά και την Ε.Ε., που υποτίθεται πρωτοστατεί στη προστασία του κλίματος και θέλει μέχρι το 2020 να μειώσει τις εκπομπές στο 20%.
Ειδικά για την Ε.Ε:
• Ο αγροτικός τομέας είναι ο μοναδικός με κοινή πολιτική(ΚΑΠ). Υπάρχει Ιδιαίτερος προϋπολογισμός(55 δισ. τα πρώτα χρόνια, 0,5% του ΑΕΠ της ΕΕ, μειούμενος στη συνέχεια). Κάθε πολίτης συνεισφέρει 2 Ε τη βδομάδα περίπου για χρηματοδότηση ΚΑΠ
• Στην ΕΕ των 27(2007): έχουμε 13 εκ. γεωργοί στα 500 εκ κατοίκους(3% στον συνολικό και 5% στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό) και 185 εκατομ. καλλιεργούμενα εκτάρια.
• Η Ε.Ε. είναι ο πρώτος μεγαλύτερος εισαγωγέας και ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας γεωργικών, αλλά με θετικό οικονομικό ισοζύγιο(εξάγει μεγαλύτερης προστιθέμενης αξίας προϊόντα διατροφής)
• 2007-2013 είχαμε: μείωση κατά 5% ανά έτος στις άμεσες ενισχύσεις(τις μεγαλύτερες από 5000 Ε), εύνοια μεγάλων αγροτικών μονάδων, κύρια της βορειοκεντρικής Ευρώπης. Τα εθνικά κράτη ενδιαφέρονται μόνο για επιδοτήσεις του πρώτου πυλώνα(στήριξη παραγωγής και τιμών εξολοκλήρου από ΕΕ) και όχι για στήριξη υπαίθρου(όπου υπάρχει συγχρηματοδότηση)
• Ελλάδα: 2000-2008 είχαμε μείωση αγροτικού εισοδήματος κατά 19,9%(ΕΕ: αύξηση 15,9% το ίδιο διάστημα), το 2009 καταβλήθηκε μόνο του 50-60% των επιδοτήσεων.
• Τα αιτήματα των εναλλακτικών αγροτικών οργανώσεων για την νέα ΚΑΠ(2013-2020): σύνδεση ενισχύσεων με κοινωνικές δράσεις και κριτήρια κοινωνικής-περιβαλλοντικής-κλιματικής προστασίας, διατήρησης βιοποικιλότητας και στήριξης μικρών ολοκληρωμένων αγροτικών μονάδων. Απαγόρευση καλλιέργειας Γ.Τ.Ο. Ανάπτυξη υπαίθρου σαν ποιοτικού χώρου διαμονής-εργασίας. Παραγωγή ποιοτικών υγιεινών προϊόντων. Σύνδεση παραγωγών καταναλωτών στα πλαίσια τοπικής αγοράς.
• Αλλά αυτά τα αιτήματα δεν πέρασαν στην νέα ΚΑΠ. Ο στόχος της θα είναι πλέον η εταιρική γεωργική παραγωγή με τραπεζικά χρηματοπιστωτικά εργαλεία(περισσότερα στο: http://www.topikopoiisi.com/3/post/2013/03/56.html )
Άρα στα πλαίσια της Ε.Ε. δεν είναι δυνατή η στροφή στη γεωργία που προτείνουμε, εκτός αν αλλάξουν σύντομα τα πράγματα, που όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Επομένως αν θέλουμε την αγροτο-οικο-γεωργία δεν θα πρέπει να στηριχθούμε στις επιδοτήσεις της Ε.Ε, αλλά στις δικές μας δυνάμεις για να πετύχουμε αυτοδυναμία. Με δικούς μας εθνικούς πόρους να στηριχθούν οι νέοι αγρότες για να στραφούν όχι σε επιλέξιμες επιδοτούμενες από την Ε.Ε. καλλιέργειες-εκτροφές, αλλά να δημιουργήσουν ομάδες παραγωγών και ολοκληρωμένα αγροκτήματα (http://topikopoiisi.blogspot.gr/2010/09/blog-post_09.html) για τη παραγωγή αγροδιατροφικών προϊόντων που θα ικανοποιούν τις διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού.
Γενικότερα: το βιομηχανοποιημένο αγροτοδιατροφικό σύστημα καταναλώνει 300 μονάδες πόρων για να παράγει 100 (ενώ τα ολοκληρωμένα οργανικά συστήματα καταναλώνουν μόνο 5 μονάδες για την παραγωγή 100 μονάδων). Η μέχρι τώρα βιομηχανική γεωργία είναι δηλαδή αντιπαραγωγική. Ταυτόχρονα το συνολικό παγκόσμιο αγροτοδιατροφικό σύστημα(παραγωγή, συντήρηση, συσκευασία, ψύξη, μεταφορές γεωργ. προϊόντων, διανομή στα σουπερμάρκετς κ.λπ.) είναι υπεύθυνο σχεδόν για το 50% του φαινομένου του «θερμοκηπίου» και άρα για τις κλιματικές αλλαγές. Και αυτό αφορά και την Ε.Ε., που υποτίθεται πρωτοστατεί στη προστασία του κλίματος και θέλει μέχρι το 2020 να μειώσει τις εκπομπές στο 20%.
Ειδικά για την Ε.Ε:
• Ο αγροτικός τομέας είναι ο μοναδικός με κοινή πολιτική(ΚΑΠ). Υπάρχει Ιδιαίτερος προϋπολογισμός(55 δισ. τα πρώτα χρόνια, 0,5% του ΑΕΠ της ΕΕ, μειούμενος στη συνέχεια). Κάθε πολίτης συνεισφέρει 2 Ε τη βδομάδα περίπου για χρηματοδότηση ΚΑΠ
• Στην ΕΕ των 27(2007): έχουμε 13 εκ. γεωργοί στα 500 εκ κατοίκους(3% στον συνολικό και 5% στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό) και 185 εκατομ. καλλιεργούμενα εκτάρια.
• Η Ε.Ε. είναι ο πρώτος μεγαλύτερος εισαγωγέας και ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας γεωργικών, αλλά με θετικό οικονομικό ισοζύγιο(εξάγει μεγαλύτερης προστιθέμενης αξίας προϊόντα διατροφής)
• 2007-2013 είχαμε: μείωση κατά 5% ανά έτος στις άμεσες ενισχύσεις(τις μεγαλύτερες από 5000 Ε), εύνοια μεγάλων αγροτικών μονάδων, κύρια της βορειοκεντρικής Ευρώπης. Τα εθνικά κράτη ενδιαφέρονται μόνο για επιδοτήσεις του πρώτου πυλώνα(στήριξη παραγωγής και τιμών εξολοκλήρου από ΕΕ) και όχι για στήριξη υπαίθρου(όπου υπάρχει συγχρηματοδότηση)
• Ελλάδα: 2000-2008 είχαμε μείωση αγροτικού εισοδήματος κατά 19,9%(ΕΕ: αύξηση 15,9% το ίδιο διάστημα), το 2009 καταβλήθηκε μόνο του 50-60% των επιδοτήσεων.
• Τα αιτήματα των εναλλακτικών αγροτικών οργανώσεων για την νέα ΚΑΠ(2013-2020): σύνδεση ενισχύσεων με κοινωνικές δράσεις και κριτήρια κοινωνικής-περιβαλλοντικής-κλιματικής προστασίας, διατήρησης βιοποικιλότητας και στήριξης μικρών ολοκληρωμένων αγροτικών μονάδων. Απαγόρευση καλλιέργειας Γ.Τ.Ο. Ανάπτυξη υπαίθρου σαν ποιοτικού χώρου διαμονής-εργασίας. Παραγωγή ποιοτικών υγιεινών προϊόντων. Σύνδεση παραγωγών καταναλωτών στα πλαίσια τοπικής αγοράς.
• Αλλά αυτά τα αιτήματα δεν πέρασαν στην νέα ΚΑΠ. Ο στόχος της θα είναι πλέον η εταιρική γεωργική παραγωγή με τραπεζικά χρηματοπιστωτικά εργαλεία(περισσότερα στο: http://www.topikopoiisi.com/3/post/2013/03/56.html )
Άρα στα πλαίσια της Ε.Ε. δεν είναι δυνατή η στροφή στη γεωργία που προτείνουμε, εκτός αν αλλάξουν σύντομα τα πράγματα, που όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Επομένως αν θέλουμε την αγροτο-οικο-γεωργία δεν θα πρέπει να στηριχθούμε στις επιδοτήσεις της Ε.Ε, αλλά στις δικές μας δυνάμεις για να πετύχουμε αυτοδυναμία. Με δικούς μας εθνικούς πόρους να στηριχθούν οι νέοι αγρότες για να στραφούν όχι σε επιλέξιμες επιδοτούμενες από την Ε.Ε. καλλιέργειες-εκτροφές, αλλά να δημιουργήσουν ομάδες παραγωγών και ολοκληρωμένα αγροκτήματα (http://topikopoiisi.blogspot.gr/2010/09/blog-post_09.html) για τη παραγωγή αγροδιατροφικών προϊόντων που θα ικανοποιούν τις διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού.