Η οργάνωση της καθημερινής ζωής θα έχει σα στόχο την αυτοδραστηριοποίηση, την αυτοδιαχείρηση και τον αυτοέλεγχο από το άτομο-πολίτη στις σχέσεις με τη κοινότητάς του, είτε πρόκειται για την οικογένεια, είτε για το σχολείο, είτε για τη συνεργατική ή το συνεταιρισμό του, είτε τη γειτονιά κ.ο.κ. Ο τρόπος οργάνωσης της καθημερινής ζωής θα είναι κοινοτικός, γιατί έτσι εξασφαλίζεται η αποτελεσματικότερη ικανοποίηση των βασικών καθημερινών ανθρώπινων αναγκών, η μείωση της σπατάλης, η ψυχολογική στήριξη και η εξέλιξη του ατόμου, το ξεπέρασμα της μοναξιάς και της μιζέριας της εξατομικευμένης ζωής. Η δόμηση των κτιρίων θα εξυπηρετεί αυτόν τον κοινοτικό τρόπο ζωής(π.χ. κοινές τραπεζαρίες, χώροι συγκεντρώσεων κ.λπ.) και την υγιεινή και ευχάριστη διαμονή(βιοκλιματική αρχιτεκτονική). Η γειτονιά είναι ο βασικός χώρος κοινών δραστηριοτήτων(π.χ. ανακύκλωσης και κομποστοποίησης, οργανικών κήπων κ.λ.π.) και συνευρέσεων( π.χ συνελεύσεων εκδηλώσεων, ανταλλαγών χωρίς χρήμα ή μικροαγορών κ.λ.π) και γενικά της κοινοτικής ζωής, στα πλαίσια ευρύτερων κοινοτήτων.
Η μεγαλούπολη πρέπει να διαλυθεί. Η αποκέντρωση πρέπει να αναδειχθεί σαν τον κύριο άξονα οργάνωσης της ζωής και διαμονής. Οι αποκεντρωμένες κοινότητες που ενοποιούν τα βασικά χαρακτηριστικά της αστικής και αγροτικής ζωής, που συνδυάζουν τα καλύτερα χαρακτηριστικά της αρχαίας ελληνικής πόλεως και του μεσαιωνικού δήμου, στη βάσει των νέων οικολογικών αντιλήψεων και των οικοτεχνολογιών, θα αντικαταστήσουν τις σημερινές αστικές πόλεις.[1]
Οι κοινότητες αυτές θα εντάσσονται αρμονικά στο περιβάλλον συνδυάζοντας τις ανθρώπινες ανάγκες με αυτές της φύσης, θα ενοποιούν τη μεταποίηση με την γεωργία, την πνευματική με την χειρονακτική εργασία, την ατομικότητα με την συλλογικότητα. Υπάρχει εκείνη η τεχνολογία σήμερα που επιτρέπει στην ανθρωπότητα να ανοικοδομήσει τη ζωή στην πόλη σύμφωνα με το παραπάνω νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Έτσι η πόλη θα είναι κάτι παραπάνω από τη σημερινή πόλη της επιχείρησης παροχής υπηρεσιών και της γραφειοκρατίας, της διάλυσης της ζωής, του κοινωνικού πολέμου και της προσωπικής βίας, της ανασφάλειας της μοναξιάς και της μιζέριας.
[1] Αρχίζει να έχει πλατειά απήχηση αυτή η άποψη:«Σε λίγα χρόνια θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση: πόλεις- τέρατα σαν την Αθήνα θα εγκαταλείπονται ή θα γκρεμίζονται. Καινούργια κτήρια, βιοκλιματικά, πάρκα και ελεύθεροι χώροι, μέσα μαζικής μεταφοράς και (λίγα) αυτοκίνητα με αέριο υδρογόνο ή ηλιακή ενέργεια, εξοστρακισμός της μεγάλης μάστιγας του θορύβου και απεξάρτηση από τα φρικώδη air conditioning…» Γ. Τριάντης Ελευθεροτυπία 27/6/2007.
Η μεγαλούπολη πρέπει να διαλυθεί. Η αποκέντρωση πρέπει να αναδειχθεί σαν τον κύριο άξονα οργάνωσης της ζωής και διαμονής. Οι αποκεντρωμένες κοινότητες που ενοποιούν τα βασικά χαρακτηριστικά της αστικής και αγροτικής ζωής, που συνδυάζουν τα καλύτερα χαρακτηριστικά της αρχαίας ελληνικής πόλεως και του μεσαιωνικού δήμου, στη βάσει των νέων οικολογικών αντιλήψεων και των οικοτεχνολογιών, θα αντικαταστήσουν τις σημερινές αστικές πόλεις.[1]
Οι κοινότητες αυτές θα εντάσσονται αρμονικά στο περιβάλλον συνδυάζοντας τις ανθρώπινες ανάγκες με αυτές της φύσης, θα ενοποιούν τη μεταποίηση με την γεωργία, την πνευματική με την χειρονακτική εργασία, την ατομικότητα με την συλλογικότητα. Υπάρχει εκείνη η τεχνολογία σήμερα που επιτρέπει στην ανθρωπότητα να ανοικοδομήσει τη ζωή στην πόλη σύμφωνα με το παραπάνω νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Έτσι η πόλη θα είναι κάτι παραπάνω από τη σημερινή πόλη της επιχείρησης παροχής υπηρεσιών και της γραφειοκρατίας, της διάλυσης της ζωής, του κοινωνικού πολέμου και της προσωπικής βίας, της ανασφάλειας της μοναξιάς και της μιζέριας.
[1] Αρχίζει να έχει πλατειά απήχηση αυτή η άποψη:«Σε λίγα χρόνια θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση: πόλεις- τέρατα σαν την Αθήνα θα εγκαταλείπονται ή θα γκρεμίζονται. Καινούργια κτήρια, βιοκλιματικά, πάρκα και ελεύθεροι χώροι, μέσα μαζικής μεταφοράς και (λίγα) αυτοκίνητα με αέριο υδρογόνο ή ηλιακή ενέργεια, εξοστρακισμός της μεγάλης μάστιγας του θορύβου και απεξάρτηση από τα φρικώδη air conditioning…» Γ. Τριάντης Ελευθεροτυπία 27/6/2007.
RSS Feed
