Το περίγραμμα ενός τέτοιου μεταβατικού προγράμματος, το οποίο θα πρέπει να εμπλουτισθεί και να ολοκληρωθεί με μια διαδικασία επαφής και ανάδρασης των τοπικών Παρεμβάσεων Πολιτών με τους πολίτες της κάθε περιοχής( για τη περιοχή της Θεσσαλίας για παράδειγμα) προτείνεται ως εξής:
i) Στο οικονομικό:
Ø Στήριξη των δίκαιων οικονομικών αιτημάτων των κάθε είδους εργαζομένων, παραγωγών, αγροτών ,ανέργων, συνταξιούχων κ.λ.π., θυμάτων της παγκοσμιοποιημένης αγοράς(συμμετοχή σε αντίστοιχες πορείες, συγκεντρώσεις, δημόσιες συζητήσεις και δραστηριότητες πολιτικής ανυπακοής) .Ειδικότερα: αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις δημοτικών λειτουργιών, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τις απολύσεις στους Δήμους κάθε περιοχής .Πληρωμή των απλήρωτων εργαζόμενων.
Ø Διεκδίκηση για μεταφορά πόρων από την κεντρική στην τοπική αυτοδιοίκηση (οικονομική ενίσχυση των τοπικών δήμων από τον κρατικό προϋπολογισμό) και ανάλογη αυξημένη αρμοδιότητά της για τη διαχείρισή τους, με στόχο τη δραστική αύξηση της οικονομικής αυτοδυναμίας κάθε περιοχής με προσανατολισμό τις κοινωνικές παροχές
Ø Διαμόρφωση προϋπολογισμών στη βάση των τοπικών αναγκών, που καθορίζονται σε συνοικιακές και τοπικές συνελεύσεις
Ø Στήριξη της τοπικής παραγωγής(ποιοτικά προϊόντα, ΠΟΠ, οικοτεχνίας, βιολογικά κ.λ.π.),με κατάλληλη διαχείριση των πόρων. Αναβίωση της τοπικής οικονομίας σαν διέξοδο στη χρόνια οικονομική κρίση της κάθε περιοχής, με καμπάνιες στήριξης των τοπικών προϊόντων, των μικρών καταστημάτων, που τα προωθούν, κόντρα στα πολυκαταστήματα της παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Απόκρουση της εισόδου των μεταλλαγμένων και για κατανάλωση και για καλλιέργεια. Καμπάνια ενημέρωσης των «καταναλωτών» και των αγροτών της περιοχής καθώς και των αρτοποιών-ζαχαροπλαστών και των παραγωγών που πιθανά χρησιμοποιούν γ.τ. συστατικά στα προϊόντα τους. Πίεση στις Νομαρχίες ή στις Περιφέρειες να στελεχώσουν και να εξοπλίσουν κατάλληλη υπηρεσία για τον έλεγχο των προϊόντων στα ράφια ως προς την περιεκτικότητά τους σε γ.τ.ο. και των σπορομερίδων που διακινούνται για καλλιέργεια στην περιοχή τους.
Ø H εργασία και φυσικοί πόροι θα πρέπει να διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο συμβατό με τις τοπικές κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνθήκες τοπικό παραγωγικό σύστημα Η οικονομική δραστηριότητα θα εξαρτάται κυρίως από το ανθρώπινο δυναμικό. Συνεπώς η Τ.Α οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες αναστροφής της κατεύθυνσης της φθηνής εργασίας σε εκείνη που αναγνωρίζει την εργασία ως πρωταγωνιστή, με κύριο μοχλό την διάχυση ανοικτών διοικητικών μοντέλων συμμετοχής και αυτοδιαχείρισης και την ενδοεπιχειρησιακή κατάρτιση γι αυτό. Να ενισχύσει συνεταιριστικές πρωτοβουλίες. Να υλοποιήσει αυστηρό χωροθετικό σχεδιασμό, με ένταξη των οχληρών δραστηριοτήτων στις ΒΙΠΕ, οι οποίες θα πρέπει να μετασχηματισθούν σε Βιομηχανικά Οικοσυστήματα (όπου τα απόβλητα και απορρίμματα των επιχειρήσεων αξιοποιούνται από άλλες). Κάθετη ολοκλήρωση των παραγωγικών δραστηριοτήτων , από την πρωτογενή παραγωγή (αγροτική, κτηνοτροφία κλπ.) μέχρι τον τριτογενή τομέα (αγροτουρισμός, διακίνηση)..
Ø Στην περιφέρεια και τον ύπαιθρο χώρο, η ανάπτυξη μοντέλων πολυκαλλιέργειας-πολυδραστηριότητας θα μειώσει τον οικονομικό κίνδυνο για τις παραγωγές και θα ενισχύσει τη διασύνδεση των παραγωγικών δραστηριοτήτων . Στήριξη των κάθε είδους τοπικών παραγωγών στη μετατροπή των κτημάτων τους και των χώρων παραγωγής τους σε επισκέψιμους από καταναλωτές και ενδιαφερόμενους με απευθείας διάθεση των προϊόντων τους. Το τοπικό εισόδημα μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά μέσα από την προώθηση ομάδων παραγωγών και μη κερδοσκοπικών εταιρειών λαϊκής βάσης στους τομείς των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας( ΑΠΕ: και στη τεχνογνωσία και στις εγκαταστάσεις και στη παραγωγή ενέργειας ) και των Μεταφορών . Αντίσταση στην αλλαγή της χρήσης γης(να μην μπορούν να οικοδομούνται τα πρώην κτήματα εκτός αν πρόκειται για μόνιμη εγκατάσταση ή για βελτίωση της προηγούμενης δραστηριότητας σε αυτά) κ.λ.π., στα πλαίσια της στρατηγικής συγκράτησης των κατοίκων στην περιφέρεια . Όχι μόνο καταπολέμησης της αστυφιλίας, αλλά επιδίωξη της επιστροφής μέρους των κατοίκων της πόλης, που θα μπορούν να ενταχθούν σε αυτές τις δραστηριότητες, ώστε να αναζωογονηθεί και η επαρχία.
Ø Ειδικότερα για τον πρωτογενή τομέα :
1. Κέντρο Υποστήριξης της Βιολογικής, Φυσικής και Παραδοσιακής παραγωγής σε κάθε περιοχή
2. Ειδικότητα Βιολογικής Γεωργίας στις Γεωπονικές Σχολές των τοπικών Πανεπιστημίων.
3. Στα ΤΕΕ αντίστοιχες ειδικότητες Βιολ. Γεωργίας
4. Συνεταιρισμοί (ιδιαίτερα γυναικείοι)και δίκτυα μεταποίησης, εμπορίας και προώθησης τοπικών προϊόντων καθώς και δίκτυα ανταλλαγών προϊόντων, υπηρεσιών, εργασιών και εξοπλισμού
5 . Ανάπτυξης της επωνυμίας των τοπικών προϊόντων
Ø Στήριξη κοινοτικού-δημοτικού τομέα οικονομίας: η Τ.Α. μπορεί να βοηθήσει προωθώντας και θέτοντας πόρους στη διάθεση συλλογικών δομών εργασίας, με τη μορφή κοινωνικών επιχειρήσεων(συνδυασμός αμειβόμενης εργασίας για ανέργους – εξειδικευμένης από υπαλλήλους του δήμου –εθελοντικής εργασίας από εθελοντές που μαζί με τους υπαλλήλους παίζουν το ρόλο του “εμψυχωτή”), για τη δημιουργία των αντίστοιχων χώρων παραγωγής και παροχής υπηρεσιών(π.χ. εργαστηρίων επαναχρησιμοποίησης ηλεκτρικών – ηλεκτρονικών ειδών, επίπλων, ρούχων, κομποστοποίησης -λιπασματοποίησης οργανικών αποβλήτων, μεταποιητηρίων γεωργικών προϊόντων, απασχόλησης παιδιών ,ανταλλαγής ειδών από «δεύτερο χέρι»,γραφείων «συνταξιδιωτών» , οργάνωση γραφείου-συνεργείου από άνεργους αρχιτέκτονες-οικοδόμους για κατασκευή-μετατροπή βιοκλιματικών κτιρίων, συνεργείων για τη δημιουργία «πράσινων στεγών» και «ηλιακών στεγών»,ομάδων «καλλιεργητών του σαββατοκύριακου και του ελεύθερου χρόνου» με τη διάθεση κτημάτων προς καλλιέργεια ειδών διατροφής από το δήμο(λαχανόκηποι στις παρυφές των τοπικών πόλεων), καταρχήν για τα ίδια τα μέλη και στη συνέχεια για διάθεση στη τοπική αγορά ,για εξασφάλιση και εισοδήματος κ.λ.π. Ειδική περίπτωση: αυτοδιαχειριζόμενα συνεργεία και όχι ιδιώτες εργολάβοι να αναλαμβάνουν συγκεκριμένες εργασίες του δήμου ). Όλες αυτές οι δομές μπορούν να δημιουργήσουν τοπικά συστήματα ανταλλαγών με δικό τους εσωτερικό νόμισμα και να φθάσουν μέχρι τη δημιουργία δημοτικών μονάδων παραγωγής και κατανάλωσης, που η ιδιοκτησία και ο έλεγχος θα ανήκει συλλογικά στους πολίτες που χρηματοδοτούν το στήσιμό τους, ακόμη και πιστωτικών ενώσεων Όταν και εφόσον καταληφθεί από κάποια Παρέμβαση Πολιτών μια τοπική αρχή, αυτές οι μονάδες θα μπορούν να χρηματοδοτηθούν από τους τοπικούς πόρους Οι υπάρχουσες ή οι υπό δημιουργία δημοτικές επιχειρήσεις να εντάσσονται στον δημοτικό τομέα οικονομίας με στόχο τη χρηματοδότηση προγράμματος κοινωνικών δαπανών για την κάλυψη βασικών αναγκών των πολιτών, με τη μορφή βασικού εισοδήματος .
ii) Στην κατοικία:
Έχουμε κατ αρχήν την προσπάθεια για εξασφάλιση κατοικίας για όλους /όλες, χωρίς αποκλεισμένους, άστεγους κ.λ.π., πράγμα που συνδέεται με το 1) και την εξασφάλιση εργασίας και εισοδήματος από όλους /όλες
Μετά απαιτείται :
Ø Πρόγραμμα εξοικονόμησης ενέργειας και χρήσης ήπιων μορφών της(στα πλαίσια της υποχρέωσης της χώρας για μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου) στα ήδη υπάρχοντα κτίρια, ξεκινώντας από τα δημοτικά και τα δημόσια, ιδιαίτερα από τα σχολεία.(π.χ. φυσικό αέριο και βιοαέριο για οικιακές χρήσεις, οικονομικές λάμπες, ταράτσες με φωτοβολταϊκά, κάλυψη των νότιων πλευρών των κτιρίων με φυλλοβόλα αναρριχητικά και δένδρα, ώστε το καλοκαίρι να δροσίζονται τα κτίρια και όπου δυνατόν ,θερμοκήπια στη νότια πλευρά για θερμική άνεση το χειμώνα και αποφυγή των ενεργοβόρων κλιματιστικών). Βιοκλιματικός σχεδιασμός των νέων κτιρίων και μείωση των συντελεστών δόμησης κ.λ.π.
Ø Δράση για βελτίωση της ποιότητας του αέρα που αναπνέουμε με ουσιαστική παρέμβαση στις πηγές των ρύπων, είτε αυτές είναι οι κεντρικές θερμάνσεις των κτιρίων, είτε οι οικοδομικές δραστηριότητες των υπηρεσιών και των ιδιωτών, είτε οι βιομηχανίες, είτε η αυτοκίνηση και η δημόσια συγκοινωνία .Η παρέμβαση μπορεί να πάρει διάφορες μορφές τις οποίες αποφασίζουν οι πολίτες με πρωταγωνιστές τους άμεσα θιγόμενους κάθε φορά.
Ø Καμπάνιες για ουσιαστική καθαριότητα, με μείωση της παραγωγής σκουπιδιών από τους πολίτες- καταναλωτές και τις επιχειρήσεις(ανακυκλώσιμες συσκευασίες, μείωση των πλαστικών και κατάργηση ειδικά της πλαστ. σακούλας, μείωση της κατανάλωσης προϊόντων μιας χρήσης κ.λ.π.), με διαλογή ,ανακύκλωση, κομποστοποίηση και σωστή διαχείριση των αναπόφευκτων σκουπιδιών. Βελτιστοποίηση λειτουργίας των Βιολογικών Καθαρισμών των πολεοδομικών συγκροτημάτων(π.χ. χρήση της τεχνολογίας των «ενεργών μικροοργανισμών» και εφαρμογή προωθημένων συστημάτων αποχέτευσης στα Δημοτικά Διαμερίσματα.
Προώθηση :
1. μικρών βιολογικών σε κάθε οικισμό στην περιφέρεια με κοινές υποδομές υποστήριξης
2. ανάπτυξη της επανάχρησης (ανακύκλωσης) νερού
3. δίκτυο (πολύ) μικρών υδροηλεκτρικών και ταμιευτήρων (συμβάλλει και στην πυροπροστασία)
4. Μονάδες αξιοποίησης αποβλήτων ελαιοτριβείων και κτηνοτροφικών μονάδων, με δίκτυο συλλογής
5. Αξιοποίηση βιομάζας δίχως την εντατικοποίηση της άρδευσης (όχι π.χ. υδροβόρα ενεργειακά φυτά)
Ø Δραστηριότητες για «επιστροφή της φύσης» στην πόλη, μάχες για ελεύθερους κοινόχρηστους χώρους και επέκταση του πράσινου με πάρκα ανά γειτονιά και δεντροφυτεμένες πλατείες, παιδικές χαρές και αποκεντρωμένα κέντρα νεότητας. .Ειδική περίπτωση για φροντίδα αποτελούν τα ποτάμια των πόλεων και των κατοικημένων περιοχών, τα οποία πρέπει να επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση, αν είναι δυνατόν, ώστε να παίζουν το ρόλο των αέρινων διαδρόμων και να μην γίνουν αιτία καταστροφών κάποια στιγμή. Φροντίδα ιδιαίτερη για τις παραλίες, που εκτός από καθαρές θα πρέπει να είναι έτσι οργανωμένες, ώστε να μην έχουμε ατυχήματα και πνιγμούς, ιδίως με παιδιά.
Ø Καμπάνιες με στόχο την ευαισθητοποίηση των ίδιων των πολιτών ως προς την μείωση της ηχορύπανσης ,της λήψης κοινά αποδεκτών μέτρων, ώστε να απολαμβάνουν και την ησυχία, περιοχές που είναι ιδιαίτερα επιβαρημένες από τους διάφορους θορύβους
Πολύ σημαντικό είναι, κάποια μέλη των παρεμβάσεων πολιτών(όσα έχουν την οικονομική δυνατότητα) να προχωρήσουν σε παραδειγματική εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στα σπίτια τους, όπως επίσης σε πρωτοβουλίες βιοκλιματικών εφαρμογών στις κατοικίες τους.
iii) Στη διατροφή:
Η φυσική και υγιεινή τροφή αφορά ένα μικρό μέρος του πληθυσμού, όχι κατ ανάγκην «πλούσιου», αλλά «συνειδητού» (με την έννοια ότι προτιμούν την ποιότητα παρά την ποσότητα), που όμως από την μια αντιμετωπίζει το πρόβλημα της έλλειψής της(καλλιεργείται ή εκτρέφεται σε μικρό μέρος της συνολικής γεωργικής έκτασης της χώρας) και από την άλλη των υψηλότερων τιμών της. Εδώ το ζήτημα έχει να κάνει με την στήριξη και επέκταση της βιολογικής γεωργίας, που αν γενικευθεί θα μπορέσει να απαντήσει όχι μόνο στο πρόβλημα της έλλειψης και της σχετικής ακρίβειας, αλλά θα μπορέσει να θρέψει όλο τον πληθυσμό και γενικότερα να αναζωογονήσει την επαρχία , να μειώσει την ανεργία και να βοηθήσει στην αλλαγή της νοοτροπίας ,ώστε να στραφούμε προς την ποιότητα και να μη προσκολλάμε στην ποσότητα. Βασικά λοιπόν σημεία του προγράμματος εδώ είναι:
Ø Στήριξη των αιτημάτων των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για μεγαλύτερα εισοδήματα και των συνταξιούχων για μεγαλύτερες συντάξεις.
Ø Μποϋκοτάζ των ακριβών και των υποβαθμισμένων ποιοτικά προϊόντων των μεγάλων εταιρειών καθώς και των μεταλλαγμένων στα μεγάλα σουπερμάρκετς. Απαίτηση από τις Νομαρχίες να οργανώσουν ειδική υπηρεσία που θα μας εξασφαλίζει όχι μόνο από την είσοδο των μεταλλαγμένων αλλά και από την επιβάρυνση των λαχανικών και των άλλων ειδών διατροφής από τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα .
Ø Όχι στα πτηνοτροφικά προϊόντα από μεγάλες αποστειρωμένες πτηνοτροφικές μονάδες που με τα αντιβιοτικά που περιέχουν μας διαλύουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα( στήριξη προϊόντων οικόσιτων πουλερικών) Προώθηση της αντίληψης ότι η ποιότητα της τροφής αφορά στην υγεία μας και στην ίδια την ποιότητα της ζωής μας και άρα αξίζει περισσότερης προσοχής . Όχι στην ταχυφαγία , ναι στην αναζήτηση ποιοτικής τροφής και στην μεσογειακή δίαιτα.
Ø Στήριξη των τοπικών ποιοτικών προϊόντων και ιδιαίτερα βιολογικών. Λαϊκές αγορές με ασφαλή ελεγμένα προϊόντα από τους ίδιους τους παραγωγούς Οργάνωση αυτοδιαχειριζόμενης λαϊκής αγοράς βιολογικών προϊόντων σε βασικές συνοικίες κάθε τοπικής πόλης.
Ø Οργάνωση Καμπάνιας για στροφή προς ένα νέο μοντέλο ζωής, που δεν θα στηρίζεται στην κατανάλωση, αλλά στη δημιουργία, στην αυτοεκπαίδευση και αυτοβελτίωση ,στην αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη με προτροπή των πολιτών να παράγουν (υλικά και πνευματικά), όσο γίνεται περισσότερο για τον εαυτό τους και τους γύρω τους (π.χ συλλογικοί ή οικογενειακοί μπαχτσέδες, παρατημένα κτήματα στα χωριά κ.λ.π.) κάνοντας ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών.
Ø Ποιοτικά είδη διατροφής στα κυλικεία των σχολείων και των πανεπιστημίων με αυτοδιαχείρισή τους από τη σχολική κοινότητα και τους φοιτητές αντίστοιχα.
vi) Στην υγεία:
Η βιολογική κρίση και η διαχείριση της ασθένειας από ένα ιατροφαρμακευτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα σήμερα, έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο το ιατρικό σύστημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Στη χώρα μας τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του αδιεξόδου είναι το γεγονός ότι αν κάποιος κατορθώσει να μπει σε νοσοκομείο σήμερα, κινδυνεύει περισσότερο να πεθάνει από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, παρά από την ίδια την ασθένειά του. Οι δαπάνες ωφελούν λίγους και όχι το σύνολο των πολιτών, γιατί έχουν σα στόχο την εξαγωγή κέρδους από το σύμπλεγμα και όχι τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων.
Από την πλευρά της κοινοτίστικης κοινωνίας το ζήτημα θα πρέπει να αντιμετωπισθεί εντελώς διαφορετικά. Πέρα από τη βελτίωση των συνθηκών ζωής(όχι μόλυνση, όχι ανισότητες, όχι ψυχολογικές εντάσεις), η ιατρική της θα πρέπει να στηριχθεί σε αντιδιαμετρικά αντίθετες αρχές από αυτές της σημερινής συμβατικής, όπως[1]:
· Η ασθένεια δεν υπάρχει, δεν είναι μοιραία ούτε αναπόφευκτη. Υπάρχει μόνο ο ασθενής και σε αυτόν θα πρέπει να επικεντρωθεί η θεραπεία. Αυτή συνίσταται στην αποκατάσταση της ισορροπίας στη ζωή του ασθενούς, αφού τα συμπτώματα της «ασθένειας» είναι οι ορατές ενδείξεις μιας σωματικής ή ψυχικής ανισορροπίας(που είναι μη ορατή).
· Όταν εμφανίζονται τα συμπτώματα, έχουμε τα πρώτα σημάδια της αποκατάστασης της ισορροπίας από το ίδιο το σώμα, άρα θα πρέπει να ερμηνεύονται σαν αρχή της θεραπείας και σαν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει στη συνέχεια η αποθεραπεία. Αυτή θα αποσκοπεί στο να παρέχει στον οργανισμό πρόσθετη ενέργεια(αν δεν έχει βέβαια το σώμα την απαραίτητη ενέργεια για την διαδικασία της θεραπείας, εξαντλείται με την προσπάθεια και μπορεί να καταρρεύσει αν δεν βοηθηθεί), ώστε να επιταχύνει την έκφραση των συμπτωμάτων και όχι να τα εξαφανίσει( αυτό κάνουν π.χ. η Ομοιοπαθητική, ο Βελονισμός, η οστεοπαθητική κ.λ.π.)
· Ο γενετικός μας χάρτης απεικονίζει όλες τις ψυχοσωματικές αλλαγές που βιώνουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, πέρα από τη γενετική μας κληρονομιά. Αντανακλά την κατάσταση της υγείας και δεν είναι η υγεία αποτέλεσμα της γενετικής αιτιοκρατίας. Η αντικατάσταση «παθογόνων» γονιδίων με «υγιή» δεν εξαφανίζουν την ασθένεια, απλά «σβήνουν τη μνήμη ενός γεγονότος», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι «σβήνει και το γεγονός». Το ίδιο και με την αφαίρεση «άρρωστων» οργάνων, τα οποία στην ουσία είναι σημεία εκδήλωσης της αρρώστιας, μέσα από τα οποία προσπαθεί να εκφραστεί η διαδικασία της θεραπείας και όχι η αιτία της αρρώστιας. Αν δεν βρεθεί και λυθεί αυτή η αιτία, απλώς αφαιρείται ένα σημείο εκδήλωσής της με αποτέλεσμα να βρει στη συνέχεια άλλο σημείο, συνήθως γειτονικό, για να εκφρασθεί.
· Επειδή «η ασθένεια είναι η λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των εσωτερικών συγκρούσεων και ανισορροπιών»(επεξεργαζόμενος τις πραγματικές ή φανταστικές ή συμβολικές πληροφορίες ξεκινά ένα πρόγραμμα βιολογικών διαδικασιών[2] για επιβίωση, που φαίνεται από τα συμπτώματα), πολλά μπορεί να κάνει ο καθένας για να θεραπευθεί. Αρκεί να αλλάζει συνήθειες και συμπεριφορές, τους τρόπους σκέψης, τη συναισθηματική ζωή του(να εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του, να τολμά αντιπαραθέσεις με σεβασμό στους άλλους, να αναγνωρίζει την πραγματικότητα όπως είναι και να προσαρμόζει προς αυτήν τις πράξεις του, να τελειώνει και να επιλύει τις συναισθηματικές του εκκρεμότητες με τους άλλους, να συγχωρεί κ.λ.π) και να μην εξαρτάται πάντα από τους θεραπευτές, οι οποίοι εξ αντικειμένου βρίσκονται σε θέση εξουσίας απέναντί του.
Με στόχο την παραπάνω κατεύθυνση για την αντιμετώπιση της ατομικής και κοινωνικής υγείας, το κομμουναλιστικό κίνημα θα μπορούσε να ξεκινήσει με:
Ø Προώθηση του αιτήματος για βελτιωμένη δημόσια υγεία στοχεύοντας κατ αρχάς στη βελτίωση των περιβαλλοντικών παραγόντων που την επιβαρύνουν και στην εξασφάλιση του απαραίτητου χρόνου για την βιολογική μας αναπαραγωγή και ανανέωση. Αναφερθήκαμε στην ποιότητα του αέρα και της τροφής, θα πρέπει να ασχοληθούμε και με την ποιότητα του πόσιμου νερού. Είναι απαραίτητες πολιτικές που θα εξασφαλίζουν την πρόσβαση όλων των πολιτών στο ποιοτικό νερό .Αυτό συνδέεται με την ανανέωση των δικτύων, ώστε να μην χάνεται το νερό, με καμπάνιες μείωσης της αλόγιστης χρήσης του, με επεκτεινόμενη χρήση ανακυκλωμένου νερού(από την επεξεργασία των υγρών αποβλήτων) για πότισμα και καθάρισμα με προστασία των πηγών, των υδροφόρων στρωμάτων και των συνδεόμενων με αυτά οικοσυστημάτων
Ø Εντοπισμός των διάφορων τοξικών υλικών της καθημερινής χρήσης (π.χ. τοξικά χρώματα, μονώσεις, παρασιτοκτόνα κ.λ.π.) στους χώρους διαμονής και εργασίας, ευαισθητοποίηση των πολιτών για μη χρήση τους και μέτρα που μπορεί να φθάνουν μέχρι απαγόρευσή τους από την τοπική αρχή.
Ø Προώθηση συστήματος αγωγής υγείας με βασικό άξονα την πρόληψη. Υγεία σημαίνει ισορροπία και μέσα και έξω από μας.
Ø Βελτίωση των συνθηκών νοσοκομειακής περίθαλψης(επαναπροσδιορισμός του νοσοκομειακού συστήματος και από άποψη θέσης και από άποψη εξοπλισμών και προσωπικού ,καθώς και των μεθόδων περίθαλψης)[3]
Ø Αναγνώριση των εναλλακτικών μορφών ιατρικής και δημιουργία κέντρων εναλλακτικών θεραπειών.
v) Στην εκπαίδευση:
Τα τελευταία χρόνια το κράτος ενισχύει τα ταξικά χαρακτηριστικά της εκπαιδευτικής διαδικασίας, προωθεί την εμπορευματοποίησή της, που ευνοεί τους «έχοντες» και υποβαθμίζει την ποιότητά της για τους πολλούς «μη κατέχοντες», οι γόνοι των οποίων, το μόνο που πρέπει να αποκομίζουν από το σχολείο είναι η αποδοχή αυτής της κατάστασης: η γνώση είναι δύναμη και πρέπει να μείνει στα χέρια των κυρίαρχων και αυτών που τους υπηρετούν. H παιδεία και η εκπαίδευση στην κοινοτικοποιημένη κοινωνία, θα πρέπει να γίνει μέσο ισοκατανομής της εξουσίας και μέσο προώθησης των αξιών της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης-κοινοτικοποίησης. Ένα μέσο διεύρυνσης της συλλογικής και ατομικής συνείδησης και εξέλιξης, προς όφελος της κοινότητας, αλλά και του ατόμου. Η μορφή που θα παίρνει κάθε φορά θα αποφασίζεται από τις μελλοντικές δημοτικές συνελεύσεις των πολιτών και θα προωθείται από το αντίστοιχο συμβούλιο εκπαίδευσης. Γενικά πάντως θα πρέπει να παρέχεται στους πολίτες δια βίου και δωρεάν. Θα έχει σα στόχο να κατανοήσουν το κόσμο από τη μια και από την άλλη να αποκτήσουν τα γνωστικά εργαλεία για να φέρνουν σε πέρας κάθε δραστηριότητα που θα επιλέγουν, ώστε να συνεισφέρουν στις συλλογικές προσπάθειες της κοινότητάς τους για την κάλυψη των βασικών της αναγκών. Θα πρέπει να δίνει εξίσου βάρος στην επιστήμη και στην αισθητική αντίληψη-ευαισθησία. Πιο συγκεκριμένα η εκπαίδευση, ιδιαίτερα της νέας γενιάς, θα :
1. προάγει τις αξίες της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, της ποικιλομορφίας, της αυτοδιαχείρισης, της κοινωνικής και ατομικής αυτονομίας
2. ενθαρρύνει τους εκπαιδευόμενους να ανακαλύπτουν, να εξερευνούν και να ικανοποιούν τις δυνατότητες και προοπτικές τους, να σκέφτονται ολιστικά(αναλυτικά-συνθετικά), να επιχειρηματολογούν και να αξιολογούν με κριτήριο την πράξη, να συνεργάζονται σε συλλογικές εργασίες, να μαθαίνουν από τους ήδη έμπειρους σε ένα θέμα, να μη διαχωρίζουν την διανοητική και χειρωνακτική εργασία κ.λ.π.
3. δημιουργεί νέους εκπαιδευτικούς θεσμούς κατά βάση αυτοδιαχειριζόμενους. Οι σπουδαστές μαζί με τους εκπαιδευτές-διδάσκοντες, σε συνελεύσεις αποφασίζουν ισότιμα το πρόγραμμα σπουδών, τους χώρους και τη μορφή της εκπαίδευσης. Επικρατούν μη ιεραρχικές σχέσεις, όπου οι σπουδαστές μαθαίνουν απο τους διδάσκοντες και αντίστροφα. Οι διδάσκοντες δεν θα είναι μόνο «διδάσκαλοι», αλλά θα ασκούν ένα σύνολο δραστηριοτήτων και πρακτικών. Το κύρος κάποιου επιβεβαιώνεται απο τη γνώση-πείρα που θα έχει για μια δραστηριότητα ή ένα θέμα και όχι απο κάποιο δίπλωμα. Ο κάθε θεσμός θα στηρίζεται βασικά στην αυτοπειθαρχία και αυτοαξιολόγηση. Κρίσιμο σημείο θα είναι το αν οι θεσμοί αυτοί θα πάρουν τη μορφή του σημερινού μαζικού σχολείου ή θα υπάρξει «αποσχολειοποίηση» με τη μορφή «εκπαιδευτικών ομάδων» [4](«πρωτοβάθμιων» για το υποχρεωτικό στάδιο, «δευτεροβάθμιων» για ημιειδικευμένη εκπαίδευση και «τριτοβάθμιων» για εξειδικευμένη γνώση).
Σε κάποιες χώρες η εκπαίδευση είναι ήδη στα χέρια της Τ.Α., βέβαια μόνο διοικητικά και κάθε άλλο παρά χειραφετιτική είναι. Στη χώρα μας η απαίτηση να περάσει η εκπαίδευση στην Τ.Α. θα μπορούσε να συνδεθεί με το αίτημα για μια χειραφετιτική εκπαίδευση και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να λειτουργήσει προς τη κατεύθυνση του κοινοτισμού.
Πέρα από τα αμυντικά αιτήματα για δωρεάν 12χρονη εκπαίδευση, για αξιολόγηση με στόχο την αυτογνωσία και όχι το πέρασμα σε ανώτερη βαθμίδα, για δίκαιη αμοιβή των δασκάλων και καθηγητών κ.λ.π., μια δημοτική ή περιφερειακή Παρέμβαση Πολιτών θα πρέπει να δίνει μάχη και τοπικά για αναστροφή αυτής της κατάστασης. Για αυτό είναι αναγκαία:
Ø Η «αντιγνώση» (δηλ. η γνώση που αμφισβητεί αυτή την κατάσταση) και ειδικά η τοπική γνώση πρέπει να έχει ιδιαίτερη θέση στο πρόγραμμα. Η μετάδοσή της ,όχι μόνο με τη μορφή παραδοσιακών «μαθημάτων» και όχι μόνο από τους επαγγελματίες εκπαιδευτικούς ,αλλά και από τους παραγωγούς (αυτής της γνώσης) στους χώρους τους (π.χ. τοπική ιστορία από τους υπεύθυνους μουσείων στα Μουσεία και τους αρχαιολόγους στους αρχαιολογικούς χώρους , από τους τοπικούς τεχνίτες στα εργαστήριά τους ,από τους γεωργούς και ιδιαίτερα τους Βιοκαλλιεργητές στα κτήματά τους κ.λ.π.) …
Σύνδεση δηλ. των σχολείων με την τοπική ζωή…
Ø Ενίσχυση της υλικοτεχνικής υποδομής των τοπικών σχολείων: φωτοτυπικά, υπολογιστές, προγέκτορες, εργαστήρια ,βιβλιοθήκες σε αντίστοιχες αίθουσες, όπου οι μαθητές στα κενά τους, στα διαλείμματα, ή όποτε τους δίνεται η ευκαιρία, με τη βοήθεια κατάλληλου υπεύθυνου καθηγητή-δασκάλου να ανατρέχουν σε πηγές για τις εργασίες τους . Ηχητικές εγκαταστάσεις για συναυλίες κ.λ.π. Διαμόρφωση ειδικής αίθουσας σε «στέκι» μαθητών στα Γυμνάσια-Λύκεια, τη διαχείριση του οποίου αναλαμβάνουν οι ίδιοι οι μαθητές μαζί με καθηγητές που το θέλουν, για «ριλάξ»(επιτραπέζια παιχνίδια, πινγκ-πονγκ, ποδοσφαιράκι, Ίντερνετ κ.λ.π.) στα μεγάλα διαλείμματα και τα κενά.
Ø Όχι «σχολεία φυλακές» με λουκέτα και κάγκελα, αλλά ανοιχτά με υπεύθυνους διαχειριστές και φύλακες των κτιριακών εγκαταστάσεων(Χάουσμάϊστερς), ευχάριστα για τους μαθητές και δασκάλους-καθηγητές .Μετατροπή των κτιρίων σε βιοκλιματικά για εξοικονόμηση ενέργειας, μη τοξικά υλικά κ.λ.π. Σχολικοί κήποι-αφαίρεση της ασφάλτου στις αυλές και παγκάκια , κυλικεία με υγιεινά είδη διατροφής την διαχείριση των οποίων αναλαμβάνει η σχολική κοινότητα με τον Χάουσμάϊστερ. Δημιουργία αθλητικών και πολιτιστικών προγραμμάτων(αθλητικές, κινηματογραφικές, οπτικοακουστικές, θεατρικές, χορευτικές κ.λ.π. ομάδες στα σχολεία). Απομάκρυνση των κεραιών κινητής τηλεφωνίας από περιοχές κοντά στα σχολεία και όχι χρήση κινητών από μαθητές(μέχρι τα 18 έχει αποδειχθεί ότι είναι επικίνδυνα για τον εγκέφαλό τους) - καθηγητές- δασκάλους στο χώρο του σχολείου. Τα σταθερά τηλέφωνα(και καρτοτηλέφωνα) εξυπηρετούν πολύ καλά όλους.
Ø Άνοιγμα των σχολείων για εξωσχολικές δραστηριότητες μετά τη λήξη των μαθημάτων(πολιτιστικές κ.λ.π. εκδηλώσεις από τη σχολική κοινότητα προς τη τοπική κοινωνία, ενημερώσεις- σεμινάρια-μαθήματα από διάφορους ενδιαφερόμενους τοπικούς αντίστοιχους φορείς κ.λ.π.).
Ø Ειδική μέριμνα για την ενίσχυση της συμμετοχής των νέων μεταναστών στην εκπαιδευτική διαδικασία(π.χ. δημιουργία τάξεων υποδοχής για την εκμάθηση της Έλλην. Γλώσσας, ειδική αντιμετώπιση και ψυχολογική στήριξη αυτών όπως και των δύσκολων περιπτώσεων των υπόλοιπων παιδιών)
Ø Προώθηση της άμεσης δημοκρατίας στο χώρο των σχολείων, με λειτουργία της σχολικής κοινότητας(καθηγητές-δάσκαλοι, μαθητές, γονείς),που θα αποφασίζει για τα θέματα λειτουργίας του σχολείου.
Ø Ειδική μέριμνα για τα δημοτικά Νηπιαγωγεία και Παιδικούς Σταθμούς(τα τελευταία πιθανά να μη χρειάζονται, αν θεσμοθετηθεί αμοιβή εργασίας για τη φροντίδα των παιδιών, όπως επίσης και των ηλικιωμένων, στο σπίτι)
Ø Γενικά δημιουργία μιας διαδικασίας ιδιαίτερου καθορισμού και εκτέλεσης ενός Προϋπολογισμού για τη Νεολαία ,με συμμετοχή των ίδιων των νέων, άνω των 16 ετών.
Ø Όσον αφορά στο πανεπιστήμιο: είναι ο προνομιακός χώρος ,όπου μπορούν να προωθηθούν οι καινούργιες ιδέες για την κοινωνική οργάνωση της μετά την ανάπτυξη εποχής. Σε επαφή με την πανεπιστημιακή κοινότητα ,μπορούν να οργανωθούν τα πρώτα ψήγματά της στο χώρο του πανεπιστημίου .
Ø Γενικότερα: η προοπτική του να ανατεθεί η εκπαίδευση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, πιθανά να αποδειχθεί ευνοϊκότερη για τη δράση μας, μιας και η μερική τουλάχιστον αλλαγή της, είναι πιο εύκολη τοπικά παρά σε εθνικό επίπεδο(φαντασθείτε να «παρθεί» ένας Δήμος από την Παρέμβαση).
vi) Στη Μετακίνηση και επικοινωνία:
Η βασική κατεύθυνση εδώ είναι ένας πολιτισμός της κινητικότητας και όχι της Κυκλοφορίας. Περιλαμβάνει:
Ø Καμπάνιες μείωσης της αυτοκίνησης (π.χ. μείωση του ποσοστού των μετακινήσεων με ιδιωτικό όχημα ενός ατόμου και προώθηση των ομαδικών μετακινήσεων με δημιουργία τηλεφωνικού κέντρου και σταθμού ,όπου θα δηλώνουν κάθε φορά τη συγκεκριμένη μετακίνησή τους οι οδηγοί και οι ταξιδιώτες την αντίστοιχη επιθυμία για ταξίδι, ώστε να είναι δυνατή η οργάνωση κοινών ταξιδιών με συμμετοχή όλων στα έξοδα μετακίνησης)
Ø Προώθηση των δημόσιων-δημοτικών μέσων μετακίνησης με ταυτόχρονη βελτίωσή τους(αντιρρυπαντική τεχνολογία και καύσιμα με ταυτόχρονη χρήση προχωρημένων μεθόδων ελέγχου των εκπομπών σε όλα τα λεωφορεία και ταξί, δίκτυο μεταφοράς, μείωση εισιτηρίων κ.λ.π.).
Ø Δημιουργία δικτύου για το ποδήλατο με οργάνωση της πόλης σε τρία επίπεδα: στο επίπεδο του πολεοδομικού σχεδιασμού, στο επίπεδο των παρεμβάσεων στο κύριο οδικό δίκτυο και στο επίπεδο των σημείων αλλαγής μέσου μετακίνησης(βασικά στα σημεία εισόδου στην πόλη, όπου όσοι θα μπαίνουν στην πόλη με ιδιωτικό όχημα να μπορούν να παρκάρουν το όχημά τους και να δανείζονται κατάλληλα ποδήλατα για την αντίστοιχη μετακίνησή τους στο κέντρο της πόλης).
Ø Μείωση των οδικών μεταφορών εμπορευμάτων ,ιδίως με βαρέα οχήματα υπέρ της αύξησης των αντίστοιχων σιδηροδρομικών μεταφορών ,με ταυτόχρονη ανασυγκρότησή τους.
vii) Στη δημιουργία, αυτοεξέλιξη, συντροφικότητα, αλληλεγγύη και στον πολιτισμό:
Είναι βασικά πνευματικές ανάγκες , που δεν ικανοποιούνται με την κατανάλωση εμπορευμάτων, όμως χρειάζεται για αυτό να διατίθενται δημόσιοι και δημοτικοί πόροι και μέσα διότι η πόλη-κοινότητα πρέπει να ενισχύει:
Ø Την κάθε είδους ερασιτεχνική δημιουργία των πολιτών της είτε αυτή αφορά στις διάφορες τέχνες, είτε στον πολιτισμό, είτε στον αθλητισμό. Η δημιουργία σε αυτούς τους τομείς δεν μπορεί να αφορά μόνο σε κάποιες επαγγελματικές ή προνομιακές ομάδες και φορείς. Ειδική περίπτωση: να στηρίξει την πολιτιστική έκφραση των μεταναστών.
Ø Την συνεχή πνευματική ανάπτυξη των πολιτών της, θέτοντας στη διάθεσή τους από βιβλιοθήκες και τράπεζες πληροφοριών ,μέχρι και κέντρα αυτοανάπτυξης, αυτογνωσίας και αυτοέκφρασης.
Ø Την ανάπτυξη της αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών της, ιδίως της νέας γενιάς προς τους «απόμαχους» και συνταξιούχους, που μετά από μια ζωή μισθωτής εργασίας σήμερα, μπαίνουν στο περιθώριο με πενιχρές συντάξεις. Η λεγόμενη τρίτη ηλικία μπορεί να προσφέρει πολλά ακόμα στην κοινότητα, αρκεί να μη τη βάζει στο περιθώριο και να την εντάσσει οργανικά στη δομή της, δίνοντάς της ενεργό αντίστοιχο ρόλο, ανάλογα με τις ανάγκες της και τις ατομικές δυνατότητες και επιλογές των ατόμων της γ ηλικίας(π.χ. ενασχόληση με την προσχολική ηλικία, ενασχόληση σε δημοτικούς κήπους ή μπαχτσέδες για παραγωγή σημαντικού μέρους της τροφής κ.λ.π.). Πρέπει λοιπόν να πάρει μέτρα και να αναπτύξει το αίσθημα της συντροφικότητας, να αναβιώσει την κοινοτίστικη αντίληψη, να ενισχύσει τον εθελοντισμό σε αντίθεση με την ιδιώτευση, τον ατομικισμό-απομονωτισμό και τον φόβο του «άλλου». Αυτό μπορεί να προωθείται καλύτερα με την οργάνωση εργαστηρίων για κάθε είδους επισκευές με τη βοήθεια κοινόχρηστων εργαλείων και μηχανών, με την οργάνωση κοινόχρηστων εργαστηρίων για είδη οικοτεχνίας, από οινοποιεία μέχρι εργαστήρια επεξεργασίας φρούτων, ή αποξηραντήρια, κεραμοποιεία κ.λ.π., στη βάση κοινοτήτων συνεργασίας και ανταλλαγών. Με την οργάνωση αυτοδιαχειριζόμενων μέσων επικοινωνίας[5](εντύπων και ηλεκτρονικών)
[1] « Η γλώσσα της θεραπείας: η ιστορία μιας επανάστασης στην ιατρική επιστήμη» του Jean-Jacques CREVECOEUR
[2] Ας πάρουμε το παράδειγμα του καρκίνου του στομάχου: τι μπορεί να έχει συμβεί πριν; Είναι πιθανό να βιώνεται από το συγκεκριμένο άρρωστο άτομο μια έντονη σύγκρουση στη σχέση του με ένα άλλο άτομο και να μη έχει μπορέσει να εκφράσει όλη τη δυσαρέσκειά του. Ο εγκέφαλός του, που εκλαμβάνει σαν πραγματική πληροφορία ό,τι λέει και σκέφτεται(π.χ. «αυτό δεν θα του το συγχωρήσω ποτέ, δεν μπορώ να το χωνέψω με τίποτε»),μπορεί να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων(δηλ. καρκινικών) για να χωνέψει αυτό που δεν μπορεί και να το συνεχίζει όσο θα λαμβάνει αυτή τη συμβολική πληροφορία. Το αποτέλεσμα θα είναι η διάγνωση κάποια στιγμή του καρκίνου του στομάχου, αφού η υπερβολική ικανότητα πέψης θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε πόνους και θα έχει αναπτυχθεί στα τοιχώματα του στομάχου ένα μεγάλο σύνολο από αυτά τα υπερκύτταρα.
[3] Αντιμετώπιση ιδιαίτερα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, που σήμερα αποτελούν σημαντικότατη αιτία θανάτων στα νοσοκομεία, με καλύτερες τεχνικές καθαριότητας και ορθολογική χρήση των αντιβιοτικών. Γιατί το 70% των νοσοκομειακών λοιμώξεων είναι ανθεκτικές στα υπάρχοντα αντιβιοτικά, ακριβώς γιατί υπάρχει υπερβολική χρήση τους, που οφείλεται βέβαια στην πολιτική των φαρμακευτικών εταιρειών και του ιατρικού συστήματος.
[4] Θα έχουν πολύ λιγη σχέση με τις σημερινές τρεις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Οι «πρωτοβάθμιες» θα αποτελούνται απο μαθητές π.χ. μεταξύ 6 και 15 χρόνων
[5] Επειδή η τοπική κοινωνία «θα σκέφτεται παγκόσμια και θα οργανώνεται τοπικά», θα είναι και μια κοινωνία που θα στηρίζεται πολύ στην πληροφορία. Το πώς θα μεταδίδεται η πληροφορία θα είναι αποφασιστικό για την κατεύθυνση του κοινοτισμού. Οι ειδήσεις, η ανάλυση των γεγονότων των δυνατοτήτων και των τάσεων θα είναι αποφασιστικής σημασίας. Δεν θα πρέπει να πάρουν τη μορφή προπαγάνδας και ιδεολογικής ομοιομορφίας, ούτε να προωθούν τις διαφημίσεις. Τα τοπικά ΜΜΕ θα πρέπει να στηρίζονται σε αυτοδιαχειριζόμενη διαδικασία αποφάσεων με συμβούλια εργαζομένων σε αυτά, θα ερευνούν και θα συγκεντρώνουν στοιχεία, θα αξιολογούν και θα κρίνουν τις πληροφορίες-ειδήσεις με βάση τα κριτήρια που θα έχουν αυτοθεσμίσει, θα διαθέτουν χώρο και πόρους για να ακούγονται και απόψεις μειοψηφικές.
i) Στο οικονομικό:
Ø Στήριξη των δίκαιων οικονομικών αιτημάτων των κάθε είδους εργαζομένων, παραγωγών, αγροτών ,ανέργων, συνταξιούχων κ.λ.π., θυμάτων της παγκοσμιοποιημένης αγοράς(συμμετοχή σε αντίστοιχες πορείες, συγκεντρώσεις, δημόσιες συζητήσεις και δραστηριότητες πολιτικής ανυπακοής) .Ειδικότερα: αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις δημοτικών λειτουργιών, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τις απολύσεις στους Δήμους κάθε περιοχής .Πληρωμή των απλήρωτων εργαζόμενων.
Ø Διεκδίκηση για μεταφορά πόρων από την κεντρική στην τοπική αυτοδιοίκηση (οικονομική ενίσχυση των τοπικών δήμων από τον κρατικό προϋπολογισμό) και ανάλογη αυξημένη αρμοδιότητά της για τη διαχείρισή τους, με στόχο τη δραστική αύξηση της οικονομικής αυτοδυναμίας κάθε περιοχής με προσανατολισμό τις κοινωνικές παροχές
Ø Διαμόρφωση προϋπολογισμών στη βάση των τοπικών αναγκών, που καθορίζονται σε συνοικιακές και τοπικές συνελεύσεις
Ø Στήριξη της τοπικής παραγωγής(ποιοτικά προϊόντα, ΠΟΠ, οικοτεχνίας, βιολογικά κ.λ.π.),με κατάλληλη διαχείριση των πόρων. Αναβίωση της τοπικής οικονομίας σαν διέξοδο στη χρόνια οικονομική κρίση της κάθε περιοχής, με καμπάνιες στήριξης των τοπικών προϊόντων, των μικρών καταστημάτων, που τα προωθούν, κόντρα στα πολυκαταστήματα της παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Απόκρουση της εισόδου των μεταλλαγμένων και για κατανάλωση και για καλλιέργεια. Καμπάνια ενημέρωσης των «καταναλωτών» και των αγροτών της περιοχής καθώς και των αρτοποιών-ζαχαροπλαστών και των παραγωγών που πιθανά χρησιμοποιούν γ.τ. συστατικά στα προϊόντα τους. Πίεση στις Νομαρχίες ή στις Περιφέρειες να στελεχώσουν και να εξοπλίσουν κατάλληλη υπηρεσία για τον έλεγχο των προϊόντων στα ράφια ως προς την περιεκτικότητά τους σε γ.τ.ο. και των σπορομερίδων που διακινούνται για καλλιέργεια στην περιοχή τους.
Ø H εργασία και φυσικοί πόροι θα πρέπει να διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο συμβατό με τις τοπικές κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνθήκες τοπικό παραγωγικό σύστημα Η οικονομική δραστηριότητα θα εξαρτάται κυρίως από το ανθρώπινο δυναμικό. Συνεπώς η Τ.Α οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες αναστροφής της κατεύθυνσης της φθηνής εργασίας σε εκείνη που αναγνωρίζει την εργασία ως πρωταγωνιστή, με κύριο μοχλό την διάχυση ανοικτών διοικητικών μοντέλων συμμετοχής και αυτοδιαχείρισης και την ενδοεπιχειρησιακή κατάρτιση γι αυτό. Να ενισχύσει συνεταιριστικές πρωτοβουλίες. Να υλοποιήσει αυστηρό χωροθετικό σχεδιασμό, με ένταξη των οχληρών δραστηριοτήτων στις ΒΙΠΕ, οι οποίες θα πρέπει να μετασχηματισθούν σε Βιομηχανικά Οικοσυστήματα (όπου τα απόβλητα και απορρίμματα των επιχειρήσεων αξιοποιούνται από άλλες). Κάθετη ολοκλήρωση των παραγωγικών δραστηριοτήτων , από την πρωτογενή παραγωγή (αγροτική, κτηνοτροφία κλπ.) μέχρι τον τριτογενή τομέα (αγροτουρισμός, διακίνηση)..
Ø Στην περιφέρεια και τον ύπαιθρο χώρο, η ανάπτυξη μοντέλων πολυκαλλιέργειας-πολυδραστηριότητας θα μειώσει τον οικονομικό κίνδυνο για τις παραγωγές και θα ενισχύσει τη διασύνδεση των παραγωγικών δραστηριοτήτων . Στήριξη των κάθε είδους τοπικών παραγωγών στη μετατροπή των κτημάτων τους και των χώρων παραγωγής τους σε επισκέψιμους από καταναλωτές και ενδιαφερόμενους με απευθείας διάθεση των προϊόντων τους. Το τοπικό εισόδημα μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά μέσα από την προώθηση ομάδων παραγωγών και μη κερδοσκοπικών εταιρειών λαϊκής βάσης στους τομείς των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας( ΑΠΕ: και στη τεχνογνωσία και στις εγκαταστάσεις και στη παραγωγή ενέργειας ) και των Μεταφορών . Αντίσταση στην αλλαγή της χρήσης γης(να μην μπορούν να οικοδομούνται τα πρώην κτήματα εκτός αν πρόκειται για μόνιμη εγκατάσταση ή για βελτίωση της προηγούμενης δραστηριότητας σε αυτά) κ.λ.π., στα πλαίσια της στρατηγικής συγκράτησης των κατοίκων στην περιφέρεια . Όχι μόνο καταπολέμησης της αστυφιλίας, αλλά επιδίωξη της επιστροφής μέρους των κατοίκων της πόλης, που θα μπορούν να ενταχθούν σε αυτές τις δραστηριότητες, ώστε να αναζωογονηθεί και η επαρχία.
Ø Ειδικότερα για τον πρωτογενή τομέα :
1. Κέντρο Υποστήριξης της Βιολογικής, Φυσικής και Παραδοσιακής παραγωγής σε κάθε περιοχή
2. Ειδικότητα Βιολογικής Γεωργίας στις Γεωπονικές Σχολές των τοπικών Πανεπιστημίων.
3. Στα ΤΕΕ αντίστοιχες ειδικότητες Βιολ. Γεωργίας
4. Συνεταιρισμοί (ιδιαίτερα γυναικείοι)και δίκτυα μεταποίησης, εμπορίας και προώθησης τοπικών προϊόντων καθώς και δίκτυα ανταλλαγών προϊόντων, υπηρεσιών, εργασιών και εξοπλισμού
5 . Ανάπτυξης της επωνυμίας των τοπικών προϊόντων
Ø Στήριξη κοινοτικού-δημοτικού τομέα οικονομίας: η Τ.Α. μπορεί να βοηθήσει προωθώντας και θέτοντας πόρους στη διάθεση συλλογικών δομών εργασίας, με τη μορφή κοινωνικών επιχειρήσεων(συνδυασμός αμειβόμενης εργασίας για ανέργους – εξειδικευμένης από υπαλλήλους του δήμου –εθελοντικής εργασίας από εθελοντές που μαζί με τους υπαλλήλους παίζουν το ρόλο του “εμψυχωτή”), για τη δημιουργία των αντίστοιχων χώρων παραγωγής και παροχής υπηρεσιών(π.χ. εργαστηρίων επαναχρησιμοποίησης ηλεκτρικών – ηλεκτρονικών ειδών, επίπλων, ρούχων, κομποστοποίησης -λιπασματοποίησης οργανικών αποβλήτων, μεταποιητηρίων γεωργικών προϊόντων, απασχόλησης παιδιών ,ανταλλαγής ειδών από «δεύτερο χέρι»,γραφείων «συνταξιδιωτών» , οργάνωση γραφείου-συνεργείου από άνεργους αρχιτέκτονες-οικοδόμους για κατασκευή-μετατροπή βιοκλιματικών κτιρίων, συνεργείων για τη δημιουργία «πράσινων στεγών» και «ηλιακών στεγών»,ομάδων «καλλιεργητών του σαββατοκύριακου και του ελεύθερου χρόνου» με τη διάθεση κτημάτων προς καλλιέργεια ειδών διατροφής από το δήμο(λαχανόκηποι στις παρυφές των τοπικών πόλεων), καταρχήν για τα ίδια τα μέλη και στη συνέχεια για διάθεση στη τοπική αγορά ,για εξασφάλιση και εισοδήματος κ.λ.π. Ειδική περίπτωση: αυτοδιαχειριζόμενα συνεργεία και όχι ιδιώτες εργολάβοι να αναλαμβάνουν συγκεκριμένες εργασίες του δήμου ). Όλες αυτές οι δομές μπορούν να δημιουργήσουν τοπικά συστήματα ανταλλαγών με δικό τους εσωτερικό νόμισμα και να φθάσουν μέχρι τη δημιουργία δημοτικών μονάδων παραγωγής και κατανάλωσης, που η ιδιοκτησία και ο έλεγχος θα ανήκει συλλογικά στους πολίτες που χρηματοδοτούν το στήσιμό τους, ακόμη και πιστωτικών ενώσεων Όταν και εφόσον καταληφθεί από κάποια Παρέμβαση Πολιτών μια τοπική αρχή, αυτές οι μονάδες θα μπορούν να χρηματοδοτηθούν από τους τοπικούς πόρους Οι υπάρχουσες ή οι υπό δημιουργία δημοτικές επιχειρήσεις να εντάσσονται στον δημοτικό τομέα οικονομίας με στόχο τη χρηματοδότηση προγράμματος κοινωνικών δαπανών για την κάλυψη βασικών αναγκών των πολιτών, με τη μορφή βασικού εισοδήματος .
ii) Στην κατοικία:
Έχουμε κατ αρχήν την προσπάθεια για εξασφάλιση κατοικίας για όλους /όλες, χωρίς αποκλεισμένους, άστεγους κ.λ.π., πράγμα που συνδέεται με το 1) και την εξασφάλιση εργασίας και εισοδήματος από όλους /όλες
Μετά απαιτείται :
Ø Πρόγραμμα εξοικονόμησης ενέργειας και χρήσης ήπιων μορφών της(στα πλαίσια της υποχρέωσης της χώρας για μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου) στα ήδη υπάρχοντα κτίρια, ξεκινώντας από τα δημοτικά και τα δημόσια, ιδιαίτερα από τα σχολεία.(π.χ. φυσικό αέριο και βιοαέριο για οικιακές χρήσεις, οικονομικές λάμπες, ταράτσες με φωτοβολταϊκά, κάλυψη των νότιων πλευρών των κτιρίων με φυλλοβόλα αναρριχητικά και δένδρα, ώστε το καλοκαίρι να δροσίζονται τα κτίρια και όπου δυνατόν ,θερμοκήπια στη νότια πλευρά για θερμική άνεση το χειμώνα και αποφυγή των ενεργοβόρων κλιματιστικών). Βιοκλιματικός σχεδιασμός των νέων κτιρίων και μείωση των συντελεστών δόμησης κ.λ.π.
Ø Δράση για βελτίωση της ποιότητας του αέρα που αναπνέουμε με ουσιαστική παρέμβαση στις πηγές των ρύπων, είτε αυτές είναι οι κεντρικές θερμάνσεις των κτιρίων, είτε οι οικοδομικές δραστηριότητες των υπηρεσιών και των ιδιωτών, είτε οι βιομηχανίες, είτε η αυτοκίνηση και η δημόσια συγκοινωνία .Η παρέμβαση μπορεί να πάρει διάφορες μορφές τις οποίες αποφασίζουν οι πολίτες με πρωταγωνιστές τους άμεσα θιγόμενους κάθε φορά.
Ø Καμπάνιες για ουσιαστική καθαριότητα, με μείωση της παραγωγής σκουπιδιών από τους πολίτες- καταναλωτές και τις επιχειρήσεις(ανακυκλώσιμες συσκευασίες, μείωση των πλαστικών και κατάργηση ειδικά της πλαστ. σακούλας, μείωση της κατανάλωσης προϊόντων μιας χρήσης κ.λ.π.), με διαλογή ,ανακύκλωση, κομποστοποίηση και σωστή διαχείριση των αναπόφευκτων σκουπιδιών. Βελτιστοποίηση λειτουργίας των Βιολογικών Καθαρισμών των πολεοδομικών συγκροτημάτων(π.χ. χρήση της τεχνολογίας των «ενεργών μικροοργανισμών» και εφαρμογή προωθημένων συστημάτων αποχέτευσης στα Δημοτικά Διαμερίσματα.
Προώθηση :
1. μικρών βιολογικών σε κάθε οικισμό στην περιφέρεια με κοινές υποδομές υποστήριξης
2. ανάπτυξη της επανάχρησης (ανακύκλωσης) νερού
3. δίκτυο (πολύ) μικρών υδροηλεκτρικών και ταμιευτήρων (συμβάλλει και στην πυροπροστασία)
4. Μονάδες αξιοποίησης αποβλήτων ελαιοτριβείων και κτηνοτροφικών μονάδων, με δίκτυο συλλογής
5. Αξιοποίηση βιομάζας δίχως την εντατικοποίηση της άρδευσης (όχι π.χ. υδροβόρα ενεργειακά φυτά)
Ø Δραστηριότητες για «επιστροφή της φύσης» στην πόλη, μάχες για ελεύθερους κοινόχρηστους χώρους και επέκταση του πράσινου με πάρκα ανά γειτονιά και δεντροφυτεμένες πλατείες, παιδικές χαρές και αποκεντρωμένα κέντρα νεότητας. .Ειδική περίπτωση για φροντίδα αποτελούν τα ποτάμια των πόλεων και των κατοικημένων περιοχών, τα οποία πρέπει να επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση, αν είναι δυνατόν, ώστε να παίζουν το ρόλο των αέρινων διαδρόμων και να μην γίνουν αιτία καταστροφών κάποια στιγμή. Φροντίδα ιδιαίτερη για τις παραλίες, που εκτός από καθαρές θα πρέπει να είναι έτσι οργανωμένες, ώστε να μην έχουμε ατυχήματα και πνιγμούς, ιδίως με παιδιά.
Ø Καμπάνιες με στόχο την ευαισθητοποίηση των ίδιων των πολιτών ως προς την μείωση της ηχορύπανσης ,της λήψης κοινά αποδεκτών μέτρων, ώστε να απολαμβάνουν και την ησυχία, περιοχές που είναι ιδιαίτερα επιβαρημένες από τους διάφορους θορύβους
Πολύ σημαντικό είναι, κάποια μέλη των παρεμβάσεων πολιτών(όσα έχουν την οικονομική δυνατότητα) να προχωρήσουν σε παραδειγματική εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στα σπίτια τους, όπως επίσης σε πρωτοβουλίες βιοκλιματικών εφαρμογών στις κατοικίες τους.
iii) Στη διατροφή:
Η φυσική και υγιεινή τροφή αφορά ένα μικρό μέρος του πληθυσμού, όχι κατ ανάγκην «πλούσιου», αλλά «συνειδητού» (με την έννοια ότι προτιμούν την ποιότητα παρά την ποσότητα), που όμως από την μια αντιμετωπίζει το πρόβλημα της έλλειψής της(καλλιεργείται ή εκτρέφεται σε μικρό μέρος της συνολικής γεωργικής έκτασης της χώρας) και από την άλλη των υψηλότερων τιμών της. Εδώ το ζήτημα έχει να κάνει με την στήριξη και επέκταση της βιολογικής γεωργίας, που αν γενικευθεί θα μπορέσει να απαντήσει όχι μόνο στο πρόβλημα της έλλειψης και της σχετικής ακρίβειας, αλλά θα μπορέσει να θρέψει όλο τον πληθυσμό και γενικότερα να αναζωογονήσει την επαρχία , να μειώσει την ανεργία και να βοηθήσει στην αλλαγή της νοοτροπίας ,ώστε να στραφούμε προς την ποιότητα και να μη προσκολλάμε στην ποσότητα. Βασικά λοιπόν σημεία του προγράμματος εδώ είναι:
Ø Στήριξη των αιτημάτων των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για μεγαλύτερα εισοδήματα και των συνταξιούχων για μεγαλύτερες συντάξεις.
Ø Μποϋκοτάζ των ακριβών και των υποβαθμισμένων ποιοτικά προϊόντων των μεγάλων εταιρειών καθώς και των μεταλλαγμένων στα μεγάλα σουπερμάρκετς. Απαίτηση από τις Νομαρχίες να οργανώσουν ειδική υπηρεσία που θα μας εξασφαλίζει όχι μόνο από την είσοδο των μεταλλαγμένων αλλά και από την επιβάρυνση των λαχανικών και των άλλων ειδών διατροφής από τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα .
Ø Όχι στα πτηνοτροφικά προϊόντα από μεγάλες αποστειρωμένες πτηνοτροφικές μονάδες που με τα αντιβιοτικά που περιέχουν μας διαλύουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα( στήριξη προϊόντων οικόσιτων πουλερικών) Προώθηση της αντίληψης ότι η ποιότητα της τροφής αφορά στην υγεία μας και στην ίδια την ποιότητα της ζωής μας και άρα αξίζει περισσότερης προσοχής . Όχι στην ταχυφαγία , ναι στην αναζήτηση ποιοτικής τροφής και στην μεσογειακή δίαιτα.
Ø Στήριξη των τοπικών ποιοτικών προϊόντων και ιδιαίτερα βιολογικών. Λαϊκές αγορές με ασφαλή ελεγμένα προϊόντα από τους ίδιους τους παραγωγούς Οργάνωση αυτοδιαχειριζόμενης λαϊκής αγοράς βιολογικών προϊόντων σε βασικές συνοικίες κάθε τοπικής πόλης.
Ø Οργάνωση Καμπάνιας για στροφή προς ένα νέο μοντέλο ζωής, που δεν θα στηρίζεται στην κατανάλωση, αλλά στη δημιουργία, στην αυτοεκπαίδευση και αυτοβελτίωση ,στην αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη με προτροπή των πολιτών να παράγουν (υλικά και πνευματικά), όσο γίνεται περισσότερο για τον εαυτό τους και τους γύρω τους (π.χ συλλογικοί ή οικογενειακοί μπαχτσέδες, παρατημένα κτήματα στα χωριά κ.λ.π.) κάνοντας ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών.
Ø Ποιοτικά είδη διατροφής στα κυλικεία των σχολείων και των πανεπιστημίων με αυτοδιαχείρισή τους από τη σχολική κοινότητα και τους φοιτητές αντίστοιχα.
vi) Στην υγεία:
Η βιολογική κρίση και η διαχείριση της ασθένειας από ένα ιατροφαρμακευτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα σήμερα, έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο το ιατρικό σύστημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Στη χώρα μας τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του αδιεξόδου είναι το γεγονός ότι αν κάποιος κατορθώσει να μπει σε νοσοκομείο σήμερα, κινδυνεύει περισσότερο να πεθάνει από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, παρά από την ίδια την ασθένειά του. Οι δαπάνες ωφελούν λίγους και όχι το σύνολο των πολιτών, γιατί έχουν σα στόχο την εξαγωγή κέρδους από το σύμπλεγμα και όχι τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων.
Από την πλευρά της κοινοτίστικης κοινωνίας το ζήτημα θα πρέπει να αντιμετωπισθεί εντελώς διαφορετικά. Πέρα από τη βελτίωση των συνθηκών ζωής(όχι μόλυνση, όχι ανισότητες, όχι ψυχολογικές εντάσεις), η ιατρική της θα πρέπει να στηριχθεί σε αντιδιαμετρικά αντίθετες αρχές από αυτές της σημερινής συμβατικής, όπως[1]:
· Η ασθένεια δεν υπάρχει, δεν είναι μοιραία ούτε αναπόφευκτη. Υπάρχει μόνο ο ασθενής και σε αυτόν θα πρέπει να επικεντρωθεί η θεραπεία. Αυτή συνίσταται στην αποκατάσταση της ισορροπίας στη ζωή του ασθενούς, αφού τα συμπτώματα της «ασθένειας» είναι οι ορατές ενδείξεις μιας σωματικής ή ψυχικής ανισορροπίας(που είναι μη ορατή).
· Όταν εμφανίζονται τα συμπτώματα, έχουμε τα πρώτα σημάδια της αποκατάστασης της ισορροπίας από το ίδιο το σώμα, άρα θα πρέπει να ερμηνεύονται σαν αρχή της θεραπείας και σαν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει στη συνέχεια η αποθεραπεία. Αυτή θα αποσκοπεί στο να παρέχει στον οργανισμό πρόσθετη ενέργεια(αν δεν έχει βέβαια το σώμα την απαραίτητη ενέργεια για την διαδικασία της θεραπείας, εξαντλείται με την προσπάθεια και μπορεί να καταρρεύσει αν δεν βοηθηθεί), ώστε να επιταχύνει την έκφραση των συμπτωμάτων και όχι να τα εξαφανίσει( αυτό κάνουν π.χ. η Ομοιοπαθητική, ο Βελονισμός, η οστεοπαθητική κ.λ.π.)
· Ο γενετικός μας χάρτης απεικονίζει όλες τις ψυχοσωματικές αλλαγές που βιώνουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, πέρα από τη γενετική μας κληρονομιά. Αντανακλά την κατάσταση της υγείας και δεν είναι η υγεία αποτέλεσμα της γενετικής αιτιοκρατίας. Η αντικατάσταση «παθογόνων» γονιδίων με «υγιή» δεν εξαφανίζουν την ασθένεια, απλά «σβήνουν τη μνήμη ενός γεγονότος», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι «σβήνει και το γεγονός». Το ίδιο και με την αφαίρεση «άρρωστων» οργάνων, τα οποία στην ουσία είναι σημεία εκδήλωσης της αρρώστιας, μέσα από τα οποία προσπαθεί να εκφραστεί η διαδικασία της θεραπείας και όχι η αιτία της αρρώστιας. Αν δεν βρεθεί και λυθεί αυτή η αιτία, απλώς αφαιρείται ένα σημείο εκδήλωσής της με αποτέλεσμα να βρει στη συνέχεια άλλο σημείο, συνήθως γειτονικό, για να εκφρασθεί.
· Επειδή «η ασθένεια είναι η λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των εσωτερικών συγκρούσεων και ανισορροπιών»(επεξεργαζόμενος τις πραγματικές ή φανταστικές ή συμβολικές πληροφορίες ξεκινά ένα πρόγραμμα βιολογικών διαδικασιών[2] για επιβίωση, που φαίνεται από τα συμπτώματα), πολλά μπορεί να κάνει ο καθένας για να θεραπευθεί. Αρκεί να αλλάζει συνήθειες και συμπεριφορές, τους τρόπους σκέψης, τη συναισθηματική ζωή του(να εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του, να τολμά αντιπαραθέσεις με σεβασμό στους άλλους, να αναγνωρίζει την πραγματικότητα όπως είναι και να προσαρμόζει προς αυτήν τις πράξεις του, να τελειώνει και να επιλύει τις συναισθηματικές του εκκρεμότητες με τους άλλους, να συγχωρεί κ.λ.π) και να μην εξαρτάται πάντα από τους θεραπευτές, οι οποίοι εξ αντικειμένου βρίσκονται σε θέση εξουσίας απέναντί του.
Με στόχο την παραπάνω κατεύθυνση για την αντιμετώπιση της ατομικής και κοινωνικής υγείας, το κομμουναλιστικό κίνημα θα μπορούσε να ξεκινήσει με:
Ø Προώθηση του αιτήματος για βελτιωμένη δημόσια υγεία στοχεύοντας κατ αρχάς στη βελτίωση των περιβαλλοντικών παραγόντων που την επιβαρύνουν και στην εξασφάλιση του απαραίτητου χρόνου για την βιολογική μας αναπαραγωγή και ανανέωση. Αναφερθήκαμε στην ποιότητα του αέρα και της τροφής, θα πρέπει να ασχοληθούμε και με την ποιότητα του πόσιμου νερού. Είναι απαραίτητες πολιτικές που θα εξασφαλίζουν την πρόσβαση όλων των πολιτών στο ποιοτικό νερό .Αυτό συνδέεται με την ανανέωση των δικτύων, ώστε να μην χάνεται το νερό, με καμπάνιες μείωσης της αλόγιστης χρήσης του, με επεκτεινόμενη χρήση ανακυκλωμένου νερού(από την επεξεργασία των υγρών αποβλήτων) για πότισμα και καθάρισμα με προστασία των πηγών, των υδροφόρων στρωμάτων και των συνδεόμενων με αυτά οικοσυστημάτων
Ø Εντοπισμός των διάφορων τοξικών υλικών της καθημερινής χρήσης (π.χ. τοξικά χρώματα, μονώσεις, παρασιτοκτόνα κ.λ.π.) στους χώρους διαμονής και εργασίας, ευαισθητοποίηση των πολιτών για μη χρήση τους και μέτρα που μπορεί να φθάνουν μέχρι απαγόρευσή τους από την τοπική αρχή.
Ø Προώθηση συστήματος αγωγής υγείας με βασικό άξονα την πρόληψη. Υγεία σημαίνει ισορροπία και μέσα και έξω από μας.
Ø Βελτίωση των συνθηκών νοσοκομειακής περίθαλψης(επαναπροσδιορισμός του νοσοκομειακού συστήματος και από άποψη θέσης και από άποψη εξοπλισμών και προσωπικού ,καθώς και των μεθόδων περίθαλψης)[3]
Ø Αναγνώριση των εναλλακτικών μορφών ιατρικής και δημιουργία κέντρων εναλλακτικών θεραπειών.
v) Στην εκπαίδευση:
Τα τελευταία χρόνια το κράτος ενισχύει τα ταξικά χαρακτηριστικά της εκπαιδευτικής διαδικασίας, προωθεί την εμπορευματοποίησή της, που ευνοεί τους «έχοντες» και υποβαθμίζει την ποιότητά της για τους πολλούς «μη κατέχοντες», οι γόνοι των οποίων, το μόνο που πρέπει να αποκομίζουν από το σχολείο είναι η αποδοχή αυτής της κατάστασης: η γνώση είναι δύναμη και πρέπει να μείνει στα χέρια των κυρίαρχων και αυτών που τους υπηρετούν. H παιδεία και η εκπαίδευση στην κοινοτικοποιημένη κοινωνία, θα πρέπει να γίνει μέσο ισοκατανομής της εξουσίας και μέσο προώθησης των αξιών της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης-κοινοτικοποίησης. Ένα μέσο διεύρυνσης της συλλογικής και ατομικής συνείδησης και εξέλιξης, προς όφελος της κοινότητας, αλλά και του ατόμου. Η μορφή που θα παίρνει κάθε φορά θα αποφασίζεται από τις μελλοντικές δημοτικές συνελεύσεις των πολιτών και θα προωθείται από το αντίστοιχο συμβούλιο εκπαίδευσης. Γενικά πάντως θα πρέπει να παρέχεται στους πολίτες δια βίου και δωρεάν. Θα έχει σα στόχο να κατανοήσουν το κόσμο από τη μια και από την άλλη να αποκτήσουν τα γνωστικά εργαλεία για να φέρνουν σε πέρας κάθε δραστηριότητα που θα επιλέγουν, ώστε να συνεισφέρουν στις συλλογικές προσπάθειες της κοινότητάς τους για την κάλυψη των βασικών της αναγκών. Θα πρέπει να δίνει εξίσου βάρος στην επιστήμη και στην αισθητική αντίληψη-ευαισθησία. Πιο συγκεκριμένα η εκπαίδευση, ιδιαίτερα της νέας γενιάς, θα :
1. προάγει τις αξίες της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, της ποικιλομορφίας, της αυτοδιαχείρισης, της κοινωνικής και ατομικής αυτονομίας
2. ενθαρρύνει τους εκπαιδευόμενους να ανακαλύπτουν, να εξερευνούν και να ικανοποιούν τις δυνατότητες και προοπτικές τους, να σκέφτονται ολιστικά(αναλυτικά-συνθετικά), να επιχειρηματολογούν και να αξιολογούν με κριτήριο την πράξη, να συνεργάζονται σε συλλογικές εργασίες, να μαθαίνουν από τους ήδη έμπειρους σε ένα θέμα, να μη διαχωρίζουν την διανοητική και χειρωνακτική εργασία κ.λ.π.
3. δημιουργεί νέους εκπαιδευτικούς θεσμούς κατά βάση αυτοδιαχειριζόμενους. Οι σπουδαστές μαζί με τους εκπαιδευτές-διδάσκοντες, σε συνελεύσεις αποφασίζουν ισότιμα το πρόγραμμα σπουδών, τους χώρους και τη μορφή της εκπαίδευσης. Επικρατούν μη ιεραρχικές σχέσεις, όπου οι σπουδαστές μαθαίνουν απο τους διδάσκοντες και αντίστροφα. Οι διδάσκοντες δεν θα είναι μόνο «διδάσκαλοι», αλλά θα ασκούν ένα σύνολο δραστηριοτήτων και πρακτικών. Το κύρος κάποιου επιβεβαιώνεται απο τη γνώση-πείρα που θα έχει για μια δραστηριότητα ή ένα θέμα και όχι απο κάποιο δίπλωμα. Ο κάθε θεσμός θα στηρίζεται βασικά στην αυτοπειθαρχία και αυτοαξιολόγηση. Κρίσιμο σημείο θα είναι το αν οι θεσμοί αυτοί θα πάρουν τη μορφή του σημερινού μαζικού σχολείου ή θα υπάρξει «αποσχολειοποίηση» με τη μορφή «εκπαιδευτικών ομάδων» [4](«πρωτοβάθμιων» για το υποχρεωτικό στάδιο, «δευτεροβάθμιων» για ημιειδικευμένη εκπαίδευση και «τριτοβάθμιων» για εξειδικευμένη γνώση).
Σε κάποιες χώρες η εκπαίδευση είναι ήδη στα χέρια της Τ.Α., βέβαια μόνο διοικητικά και κάθε άλλο παρά χειραφετιτική είναι. Στη χώρα μας η απαίτηση να περάσει η εκπαίδευση στην Τ.Α. θα μπορούσε να συνδεθεί με το αίτημα για μια χειραφετιτική εκπαίδευση και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να λειτουργήσει προς τη κατεύθυνση του κοινοτισμού.
Πέρα από τα αμυντικά αιτήματα για δωρεάν 12χρονη εκπαίδευση, για αξιολόγηση με στόχο την αυτογνωσία και όχι το πέρασμα σε ανώτερη βαθμίδα, για δίκαιη αμοιβή των δασκάλων και καθηγητών κ.λ.π., μια δημοτική ή περιφερειακή Παρέμβαση Πολιτών θα πρέπει να δίνει μάχη και τοπικά για αναστροφή αυτής της κατάστασης. Για αυτό είναι αναγκαία:
Ø Η «αντιγνώση» (δηλ. η γνώση που αμφισβητεί αυτή την κατάσταση) και ειδικά η τοπική γνώση πρέπει να έχει ιδιαίτερη θέση στο πρόγραμμα. Η μετάδοσή της ,όχι μόνο με τη μορφή παραδοσιακών «μαθημάτων» και όχι μόνο από τους επαγγελματίες εκπαιδευτικούς ,αλλά και από τους παραγωγούς (αυτής της γνώσης) στους χώρους τους (π.χ. τοπική ιστορία από τους υπεύθυνους μουσείων στα Μουσεία και τους αρχαιολόγους στους αρχαιολογικούς χώρους , από τους τοπικούς τεχνίτες στα εργαστήριά τους ,από τους γεωργούς και ιδιαίτερα τους Βιοκαλλιεργητές στα κτήματά τους κ.λ.π.) …
Σύνδεση δηλ. των σχολείων με την τοπική ζωή…
Ø Ενίσχυση της υλικοτεχνικής υποδομής των τοπικών σχολείων: φωτοτυπικά, υπολογιστές, προγέκτορες, εργαστήρια ,βιβλιοθήκες σε αντίστοιχες αίθουσες, όπου οι μαθητές στα κενά τους, στα διαλείμματα, ή όποτε τους δίνεται η ευκαιρία, με τη βοήθεια κατάλληλου υπεύθυνου καθηγητή-δασκάλου να ανατρέχουν σε πηγές για τις εργασίες τους . Ηχητικές εγκαταστάσεις για συναυλίες κ.λ.π. Διαμόρφωση ειδικής αίθουσας σε «στέκι» μαθητών στα Γυμνάσια-Λύκεια, τη διαχείριση του οποίου αναλαμβάνουν οι ίδιοι οι μαθητές μαζί με καθηγητές που το θέλουν, για «ριλάξ»(επιτραπέζια παιχνίδια, πινγκ-πονγκ, ποδοσφαιράκι, Ίντερνετ κ.λ.π.) στα μεγάλα διαλείμματα και τα κενά.
Ø Όχι «σχολεία φυλακές» με λουκέτα και κάγκελα, αλλά ανοιχτά με υπεύθυνους διαχειριστές και φύλακες των κτιριακών εγκαταστάσεων(Χάουσμάϊστερς), ευχάριστα για τους μαθητές και δασκάλους-καθηγητές .Μετατροπή των κτιρίων σε βιοκλιματικά για εξοικονόμηση ενέργειας, μη τοξικά υλικά κ.λ.π. Σχολικοί κήποι-αφαίρεση της ασφάλτου στις αυλές και παγκάκια , κυλικεία με υγιεινά είδη διατροφής την διαχείριση των οποίων αναλαμβάνει η σχολική κοινότητα με τον Χάουσμάϊστερ. Δημιουργία αθλητικών και πολιτιστικών προγραμμάτων(αθλητικές, κινηματογραφικές, οπτικοακουστικές, θεατρικές, χορευτικές κ.λ.π. ομάδες στα σχολεία). Απομάκρυνση των κεραιών κινητής τηλεφωνίας από περιοχές κοντά στα σχολεία και όχι χρήση κινητών από μαθητές(μέχρι τα 18 έχει αποδειχθεί ότι είναι επικίνδυνα για τον εγκέφαλό τους) - καθηγητές- δασκάλους στο χώρο του σχολείου. Τα σταθερά τηλέφωνα(και καρτοτηλέφωνα) εξυπηρετούν πολύ καλά όλους.
Ø Άνοιγμα των σχολείων για εξωσχολικές δραστηριότητες μετά τη λήξη των μαθημάτων(πολιτιστικές κ.λ.π. εκδηλώσεις από τη σχολική κοινότητα προς τη τοπική κοινωνία, ενημερώσεις- σεμινάρια-μαθήματα από διάφορους ενδιαφερόμενους τοπικούς αντίστοιχους φορείς κ.λ.π.).
Ø Ειδική μέριμνα για την ενίσχυση της συμμετοχής των νέων μεταναστών στην εκπαιδευτική διαδικασία(π.χ. δημιουργία τάξεων υποδοχής για την εκμάθηση της Έλλην. Γλώσσας, ειδική αντιμετώπιση και ψυχολογική στήριξη αυτών όπως και των δύσκολων περιπτώσεων των υπόλοιπων παιδιών)
Ø Προώθηση της άμεσης δημοκρατίας στο χώρο των σχολείων, με λειτουργία της σχολικής κοινότητας(καθηγητές-δάσκαλοι, μαθητές, γονείς),που θα αποφασίζει για τα θέματα λειτουργίας του σχολείου.
Ø Ειδική μέριμνα για τα δημοτικά Νηπιαγωγεία και Παιδικούς Σταθμούς(τα τελευταία πιθανά να μη χρειάζονται, αν θεσμοθετηθεί αμοιβή εργασίας για τη φροντίδα των παιδιών, όπως επίσης και των ηλικιωμένων, στο σπίτι)
Ø Γενικά δημιουργία μιας διαδικασίας ιδιαίτερου καθορισμού και εκτέλεσης ενός Προϋπολογισμού για τη Νεολαία ,με συμμετοχή των ίδιων των νέων, άνω των 16 ετών.
Ø Όσον αφορά στο πανεπιστήμιο: είναι ο προνομιακός χώρος ,όπου μπορούν να προωθηθούν οι καινούργιες ιδέες για την κοινωνική οργάνωση της μετά την ανάπτυξη εποχής. Σε επαφή με την πανεπιστημιακή κοινότητα ,μπορούν να οργανωθούν τα πρώτα ψήγματά της στο χώρο του πανεπιστημίου .
Ø Γενικότερα: η προοπτική του να ανατεθεί η εκπαίδευση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, πιθανά να αποδειχθεί ευνοϊκότερη για τη δράση μας, μιας και η μερική τουλάχιστον αλλαγή της, είναι πιο εύκολη τοπικά παρά σε εθνικό επίπεδο(φαντασθείτε να «παρθεί» ένας Δήμος από την Παρέμβαση).
vi) Στη Μετακίνηση και επικοινωνία:
Η βασική κατεύθυνση εδώ είναι ένας πολιτισμός της κινητικότητας και όχι της Κυκλοφορίας. Περιλαμβάνει:
Ø Καμπάνιες μείωσης της αυτοκίνησης (π.χ. μείωση του ποσοστού των μετακινήσεων με ιδιωτικό όχημα ενός ατόμου και προώθηση των ομαδικών μετακινήσεων με δημιουργία τηλεφωνικού κέντρου και σταθμού ,όπου θα δηλώνουν κάθε φορά τη συγκεκριμένη μετακίνησή τους οι οδηγοί και οι ταξιδιώτες την αντίστοιχη επιθυμία για ταξίδι, ώστε να είναι δυνατή η οργάνωση κοινών ταξιδιών με συμμετοχή όλων στα έξοδα μετακίνησης)
Ø Προώθηση των δημόσιων-δημοτικών μέσων μετακίνησης με ταυτόχρονη βελτίωσή τους(αντιρρυπαντική τεχνολογία και καύσιμα με ταυτόχρονη χρήση προχωρημένων μεθόδων ελέγχου των εκπομπών σε όλα τα λεωφορεία και ταξί, δίκτυο μεταφοράς, μείωση εισιτηρίων κ.λ.π.).
Ø Δημιουργία δικτύου για το ποδήλατο με οργάνωση της πόλης σε τρία επίπεδα: στο επίπεδο του πολεοδομικού σχεδιασμού, στο επίπεδο των παρεμβάσεων στο κύριο οδικό δίκτυο και στο επίπεδο των σημείων αλλαγής μέσου μετακίνησης(βασικά στα σημεία εισόδου στην πόλη, όπου όσοι θα μπαίνουν στην πόλη με ιδιωτικό όχημα να μπορούν να παρκάρουν το όχημά τους και να δανείζονται κατάλληλα ποδήλατα για την αντίστοιχη μετακίνησή τους στο κέντρο της πόλης).
Ø Μείωση των οδικών μεταφορών εμπορευμάτων ,ιδίως με βαρέα οχήματα υπέρ της αύξησης των αντίστοιχων σιδηροδρομικών μεταφορών ,με ταυτόχρονη ανασυγκρότησή τους.
vii) Στη δημιουργία, αυτοεξέλιξη, συντροφικότητα, αλληλεγγύη και στον πολιτισμό:
Είναι βασικά πνευματικές ανάγκες , που δεν ικανοποιούνται με την κατανάλωση εμπορευμάτων, όμως χρειάζεται για αυτό να διατίθενται δημόσιοι και δημοτικοί πόροι και μέσα διότι η πόλη-κοινότητα πρέπει να ενισχύει:
Ø Την κάθε είδους ερασιτεχνική δημιουργία των πολιτών της είτε αυτή αφορά στις διάφορες τέχνες, είτε στον πολιτισμό, είτε στον αθλητισμό. Η δημιουργία σε αυτούς τους τομείς δεν μπορεί να αφορά μόνο σε κάποιες επαγγελματικές ή προνομιακές ομάδες και φορείς. Ειδική περίπτωση: να στηρίξει την πολιτιστική έκφραση των μεταναστών.
Ø Την συνεχή πνευματική ανάπτυξη των πολιτών της, θέτοντας στη διάθεσή τους από βιβλιοθήκες και τράπεζες πληροφοριών ,μέχρι και κέντρα αυτοανάπτυξης, αυτογνωσίας και αυτοέκφρασης.
Ø Την ανάπτυξη της αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών της, ιδίως της νέας γενιάς προς τους «απόμαχους» και συνταξιούχους, που μετά από μια ζωή μισθωτής εργασίας σήμερα, μπαίνουν στο περιθώριο με πενιχρές συντάξεις. Η λεγόμενη τρίτη ηλικία μπορεί να προσφέρει πολλά ακόμα στην κοινότητα, αρκεί να μη τη βάζει στο περιθώριο και να την εντάσσει οργανικά στη δομή της, δίνοντάς της ενεργό αντίστοιχο ρόλο, ανάλογα με τις ανάγκες της και τις ατομικές δυνατότητες και επιλογές των ατόμων της γ ηλικίας(π.χ. ενασχόληση με την προσχολική ηλικία, ενασχόληση σε δημοτικούς κήπους ή μπαχτσέδες για παραγωγή σημαντικού μέρους της τροφής κ.λ.π.). Πρέπει λοιπόν να πάρει μέτρα και να αναπτύξει το αίσθημα της συντροφικότητας, να αναβιώσει την κοινοτίστικη αντίληψη, να ενισχύσει τον εθελοντισμό σε αντίθεση με την ιδιώτευση, τον ατομικισμό-απομονωτισμό και τον φόβο του «άλλου». Αυτό μπορεί να προωθείται καλύτερα με την οργάνωση εργαστηρίων για κάθε είδους επισκευές με τη βοήθεια κοινόχρηστων εργαλείων και μηχανών, με την οργάνωση κοινόχρηστων εργαστηρίων για είδη οικοτεχνίας, από οινοποιεία μέχρι εργαστήρια επεξεργασίας φρούτων, ή αποξηραντήρια, κεραμοποιεία κ.λ.π., στη βάση κοινοτήτων συνεργασίας και ανταλλαγών. Με την οργάνωση αυτοδιαχειριζόμενων μέσων επικοινωνίας[5](εντύπων και ηλεκτρονικών)
[1] « Η γλώσσα της θεραπείας: η ιστορία μιας επανάστασης στην ιατρική επιστήμη» του Jean-Jacques CREVECOEUR
[2] Ας πάρουμε το παράδειγμα του καρκίνου του στομάχου: τι μπορεί να έχει συμβεί πριν; Είναι πιθανό να βιώνεται από το συγκεκριμένο άρρωστο άτομο μια έντονη σύγκρουση στη σχέση του με ένα άλλο άτομο και να μη έχει μπορέσει να εκφράσει όλη τη δυσαρέσκειά του. Ο εγκέφαλός του, που εκλαμβάνει σαν πραγματική πληροφορία ό,τι λέει και σκέφτεται(π.χ. «αυτό δεν θα του το συγχωρήσω ποτέ, δεν μπορώ να το χωνέψω με τίποτε»),μπορεί να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων(δηλ. καρκινικών) για να χωνέψει αυτό που δεν μπορεί και να το συνεχίζει όσο θα λαμβάνει αυτή τη συμβολική πληροφορία. Το αποτέλεσμα θα είναι η διάγνωση κάποια στιγμή του καρκίνου του στομάχου, αφού η υπερβολική ικανότητα πέψης θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε πόνους και θα έχει αναπτυχθεί στα τοιχώματα του στομάχου ένα μεγάλο σύνολο από αυτά τα υπερκύτταρα.
[3] Αντιμετώπιση ιδιαίτερα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, που σήμερα αποτελούν σημαντικότατη αιτία θανάτων στα νοσοκομεία, με καλύτερες τεχνικές καθαριότητας και ορθολογική χρήση των αντιβιοτικών. Γιατί το 70% των νοσοκομειακών λοιμώξεων είναι ανθεκτικές στα υπάρχοντα αντιβιοτικά, ακριβώς γιατί υπάρχει υπερβολική χρήση τους, που οφείλεται βέβαια στην πολιτική των φαρμακευτικών εταιρειών και του ιατρικού συστήματος.
[4] Θα έχουν πολύ λιγη σχέση με τις σημερινές τρεις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Οι «πρωτοβάθμιες» θα αποτελούνται απο μαθητές π.χ. μεταξύ 6 και 15 χρόνων
[5] Επειδή η τοπική κοινωνία «θα σκέφτεται παγκόσμια και θα οργανώνεται τοπικά», θα είναι και μια κοινωνία που θα στηρίζεται πολύ στην πληροφορία. Το πώς θα μεταδίδεται η πληροφορία θα είναι αποφασιστικό για την κατεύθυνση του κοινοτισμού. Οι ειδήσεις, η ανάλυση των γεγονότων των δυνατοτήτων και των τάσεων θα είναι αποφασιστικής σημασίας. Δεν θα πρέπει να πάρουν τη μορφή προπαγάνδας και ιδεολογικής ομοιομορφίας, ούτε να προωθούν τις διαφημίσεις. Τα τοπικά ΜΜΕ θα πρέπει να στηρίζονται σε αυτοδιαχειριζόμενη διαδικασία αποφάσεων με συμβούλια εργαζομένων σε αυτά, θα ερευνούν και θα συγκεντρώνουν στοιχεία, θα αξιολογούν και θα κρίνουν τις πληροφορίες-ειδήσεις με βάση τα κριτήρια που θα έχουν αυτοθεσμίσει, θα διαθέτουν χώρο και πόρους για να ακούγονται και απόψεις μειοψηφικές.
RSS Feed
