«Με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» περιορίζεται δραστικά ο αριθμός των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) και επιχειρήσεων (ΝΠΙΔ) της αυτοδιοίκησης και εξορθολογίζεται το καθεστώς των δημοτικών ΝΠΔΔ και επιχειρήσεων. Με το άρθρο 107 του ν. 3852 προβλέπεται ότι κάθε Δήμος μπορεί να συνιστά ή να έχει έως δυο (2) ΝΠΔΔ (ένα για τους τομείς αρμοδιοτήτων κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης και παιδείας και ένα για τους τομείς πολιτισμού, αθλητισμού και περιβάλλοντος), ενώ εφόσον διαθέτει κοινωφελή επιχείρηση τότε μπορεί να έχει έως ένα (1) νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Προβλέπεται επίσης πως κάθε Δήμος μπορεί να συνιστά ή να έχει μία κοινωφελή επιχείρηση, μία Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης – Αποχέτευσης (ΔΕΥΑ), μία επιχείρηση ειδικού σκοπού για τη λειτουργία ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού, εφόσον λειτουργεί ήδη τέτοια στους συνενούμενους δήμους και μία δημοτική ανώνυμη εταιρία του άρθρου 266 του Κ.Δ.Κ., εφόσον λειτουργεί τέτοια επιχείρηση στους συνενούμενους Δήμους. Κατά συνέπεια τα λειτουργούντα σήμερα νομικά πρόσωπα Δημοτικές των ΟΤΑ, πρέπει να συνενωθούν έτσι ώστε το είδος τους και ο αριθμός τους να προσαρμοσθούν στα οριζόμενα από το Ν.3852/2010...»[1]
Το συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι οι δήμοι μπορούν να διατηρήσουν μέχρι 4 επιχειρήσεις και μέχρι δυο νομικά πρόσωπα. Πρόκειται για διαδικασία, η οποία έχει ήδη ολοκληθωθεί κατά τη διάρκεια του 2011. Ο στόχος ήταν να μειωθεί ο αριθμός των δημοτικών επιχειρήσεων, από 6.000 που υπήρχαν πριν τον Καλλικράτη σε 1500. Με αυτό τον τρόπο αλλά και συνολικά με τη λαίλαπα των ΄΄μνημονιακών΄΄ μέτρων που σαρώνει και τους Δήμους(τελευταία απαιτούνται και συ, αυτοί εξωθούνται να αναθέτουν όλο και περισσότερες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας σε ιδιώτες και τις επιχειρήσεις τους. Εκτός και εάν σκεφθούν διαφορετικά, δηλ. εάν αποφασίσουν να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους ΄΄βάζοντας στο παιχνίδι΄΄, είτε της προσφοράς υπηρεσιών για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών των πολιτών, είτε – γιατί όχι – της παραγωγής προϊόντων, και τις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες τους. Με πιον τρόπο ; Εννοούμε με τη σύσταση εταιρειών μικτής βάσης, δηλ. με (μειοψηφική, μέγιστο έως 49%) συμμετοχή δια-δημοτική και κοινωνική (πλειοψηφική, κατ΄ελάχιστο 51%), προκειμένου τέτοιες εταιρείες να αναλαμβάνουν έργο εκεί όπου ο κρατικός τομέας (δημόσιος/δημοτικός) για πολλούς και διαφόρους λόγους έχει αποτύχει οικτρά στην Ελλάδα, όπως π.χ. στο ζήτημα της Διαχείρισης των Στερεών Αποβλήτων.
[1] Από το: http://kallikratis.ypes.gr/Contents.aspx?lang=gr&CatId=162&View=16
Το συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι οι δήμοι μπορούν να διατηρήσουν μέχρι 4 επιχειρήσεις και μέχρι δυο νομικά πρόσωπα. Πρόκειται για διαδικασία, η οποία έχει ήδη ολοκληθωθεί κατά τη διάρκεια του 2011. Ο στόχος ήταν να μειωθεί ο αριθμός των δημοτικών επιχειρήσεων, από 6.000 που υπήρχαν πριν τον Καλλικράτη σε 1500. Με αυτό τον τρόπο αλλά και συνολικά με τη λαίλαπα των ΄΄μνημονιακών΄΄ μέτρων που σαρώνει και τους Δήμους(τελευταία απαιτούνται και συ, αυτοί εξωθούνται να αναθέτουν όλο και περισσότερες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας σε ιδιώτες και τις επιχειρήσεις τους. Εκτός και εάν σκεφθούν διαφορετικά, δηλ. εάν αποφασίσουν να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους ΄΄βάζοντας στο παιχνίδι΄΄, είτε της προσφοράς υπηρεσιών για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών των πολιτών, είτε – γιατί όχι – της παραγωγής προϊόντων, και τις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες τους. Με πιον τρόπο ; Εννοούμε με τη σύσταση εταιρειών μικτής βάσης, δηλ. με (μειοψηφική, μέγιστο έως 49%) συμμετοχή δια-δημοτική και κοινωνική (πλειοψηφική, κατ΄ελάχιστο 51%), προκειμένου τέτοιες εταιρείες να αναλαμβάνουν έργο εκεί όπου ο κρατικός τομέας (δημόσιος/δημοτικός) για πολλούς και διαφόρους λόγους έχει αποτύχει οικτρά στην Ελλάδα, όπως π.χ. στο ζήτημα της Διαχείρισης των Στερεών Αποβλήτων.
[1] Από το: http://kallikratis.ypes.gr/Contents.aspx?lang=gr&CatId=162&View=16
RSS Feed
