Γιώργος Σταματόπουλος
Εχω διαβάσει όλα του τα βιβλία. Σπάνια συναντάς σε συγγραφέα τόσο τρυφερή και ταυτόχρονα σκληρή γραφή.
Καμωμένη λες η πένα του από το ίδιο του το δέρμα, από το ίδιο του το αίμα.
Αυτή την πένα βουτάει στον νου του και υποτυπώνει αριστουργήματα. Ακούραστος ταξιδευτής και αναγνώστης της παγκόσμιας λογοτεχνίας - και πού δεν έχει ζήσει.
Μπαρκάρισε στα δεκάξι του (μετά από προτροπή του πατέρα του!). Κατά διαστήματα έζησε στη Λατινική Αμερική, την Αμερική, την Ιαπωνία.
Για πολύ καιρό (1966-1969) στη Γαλλία, τη Γερμανία (1969-1974), την Αθήνα (1974-1981) και λίγο στο Κογκό· από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 ζει με τη σύντροφό του Μιντιλού στην Ανω Σύρο.
Οι δυο τους περιμένουν ήρεμα τον θάνατο: «Ο θάνατος έρχεται αργά, πλησιάζει, ακούω τα αχνά βήματά του», σημειώνει στον επίλογο του καινούργιου του βιβλίου «Γεώργιος Κηπιώτης» με υπότιτλο «Ενας φίλος των παιδιών».
Δεν θυμάμαι σε ποιο από τα βιβλία του έχω διαβάσει ό,τι πιο ωραίο έχει γραφεί (για τη δική μου αντίληψη) για το γυναικείο σώμα· μάλλον από το εξαιρετικό «Κείμενο Πάθος».
Θυμάμαι όταν διάβαζα το «Ρώτα τον άνεμο» του Αμερικανού συγγραφέα Τζον Φάντε (αγαπημένου του Μπουκόφσκι) σε δική του μετάφραση· μετάφραση-ποίηση και πώς αλλιώς αφού είχε συναναστραφεί με μπιτ ποιητές, ήταν στον Μάη του ’68 στο Παρίσι, πρωτοστάτησε σε καταλήψεις και κοινόβια, ίδρυσε εκδοτικό οίκο με πολλά αντεργκράουντ και περιθωριακά κείμενα.
Εντυπωσιάζει και η δοκιμιακή του γραφή, ιδίως στην ιστορία του Πλάτωνα Ροδοκανάκη, εξέχοντος Ελληνα αναρχικού του 19ου αιώνα, που έδρασε στο Μεξικό (εξάδελφου του Ροΐδη).
Μπορεί ο καθείς να διαβάσει όλα του τα βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή αφού από το 2011 ελευθέρωσε το σύνολο του έργου του στο διαδίκτυο (ούτε πνευματικά δικαιώματα και έτερα υλότροπα ούτε συγγραφικές ματαιοδοξίες· αυτάρκης και ελεύθερος).
Ας διαβάσουμε από το τελευταίο του βιβλίο:
«Γράφοντας θέλησα να αφηγηθώ όλες τις ιστορίες του κόσμου κι ακόμη όσα σκεπτόμουν και παρατηρούσα γύρω μου. Και το πάθος μου να αφουγκραστώ τη ζωή, τις ζωές των άλλων, τις σκέψεις τους τις ενδόμυχες ξεχείλιζε.
Πρόθεσή μου ήταν και είναι να αφυπνίσω, να ενσπείρω την ανησυχία, να δημιουργήσω κάποια μικρά ρήγματα στις εφησυχασμένες συνειδήσεις, να κινητοποιήσω τα νεαρά μυαλά που θα με διαβάσουν και να κάνω μαζί τους κάποιες νοερές συζητήσεις.
Και τούτο γιατί κατανόησα ότι πολλοί από εμάς ζούμε και βιώνουμε συνειδητά μόνο ένα μικρό κομμάτι της ζωής μας, ενώ από τις βαθύτερες επιθυμίες μας ένα ελάχιστο μέρος πραγματοποιείται, κι αυτό αποσπασματικά, κατακερματισμένα, μιας και ζούμε χωρίς σκέψη, ακολουθώντας σαν υπνωτισμένοι μια πορεία που δεν χαράξαμε εμείς, και το πιο βασικό, μη διαθέτοντας τον απαραίτητο χρόνο για τον εαυτό μας».
Συγγραφέας ο Τέος Ρόμβος βεβαίως (γεν. 1945, στο Κουκάκι Αθήνας).
http://www.efsyn.gr/arthro/mikra-rigmata-ston-efisyhasmo
Εχω διαβάσει όλα του τα βιβλία. Σπάνια συναντάς σε συγγραφέα τόσο τρυφερή και ταυτόχρονα σκληρή γραφή.
Καμωμένη λες η πένα του από το ίδιο του το δέρμα, από το ίδιο του το αίμα.
Αυτή την πένα βουτάει στον νου του και υποτυπώνει αριστουργήματα. Ακούραστος ταξιδευτής και αναγνώστης της παγκόσμιας λογοτεχνίας - και πού δεν έχει ζήσει.
Μπαρκάρισε στα δεκάξι του (μετά από προτροπή του πατέρα του!). Κατά διαστήματα έζησε στη Λατινική Αμερική, την Αμερική, την Ιαπωνία.
Για πολύ καιρό (1966-1969) στη Γαλλία, τη Γερμανία (1969-1974), την Αθήνα (1974-1981) και λίγο στο Κογκό· από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 ζει με τη σύντροφό του Μιντιλού στην Ανω Σύρο.
Οι δυο τους περιμένουν ήρεμα τον θάνατο: «Ο θάνατος έρχεται αργά, πλησιάζει, ακούω τα αχνά βήματά του», σημειώνει στον επίλογο του καινούργιου του βιβλίου «Γεώργιος Κηπιώτης» με υπότιτλο «Ενας φίλος των παιδιών».
Δεν θυμάμαι σε ποιο από τα βιβλία του έχω διαβάσει ό,τι πιο ωραίο έχει γραφεί (για τη δική μου αντίληψη) για το γυναικείο σώμα· μάλλον από το εξαιρετικό «Κείμενο Πάθος».
Θυμάμαι όταν διάβαζα το «Ρώτα τον άνεμο» του Αμερικανού συγγραφέα Τζον Φάντε (αγαπημένου του Μπουκόφσκι) σε δική του μετάφραση· μετάφραση-ποίηση και πώς αλλιώς αφού είχε συναναστραφεί με μπιτ ποιητές, ήταν στον Μάη του ’68 στο Παρίσι, πρωτοστάτησε σε καταλήψεις και κοινόβια, ίδρυσε εκδοτικό οίκο με πολλά αντεργκράουντ και περιθωριακά κείμενα.
Εντυπωσιάζει και η δοκιμιακή του γραφή, ιδίως στην ιστορία του Πλάτωνα Ροδοκανάκη, εξέχοντος Ελληνα αναρχικού του 19ου αιώνα, που έδρασε στο Μεξικό (εξάδελφου του Ροΐδη).
Μπορεί ο καθείς να διαβάσει όλα του τα βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή αφού από το 2011 ελευθέρωσε το σύνολο του έργου του στο διαδίκτυο (ούτε πνευματικά δικαιώματα και έτερα υλότροπα ούτε συγγραφικές ματαιοδοξίες· αυτάρκης και ελεύθερος).
Ας διαβάσουμε από το τελευταίο του βιβλίο:
«Γράφοντας θέλησα να αφηγηθώ όλες τις ιστορίες του κόσμου κι ακόμη όσα σκεπτόμουν και παρατηρούσα γύρω μου. Και το πάθος μου να αφουγκραστώ τη ζωή, τις ζωές των άλλων, τις σκέψεις τους τις ενδόμυχες ξεχείλιζε.
Πρόθεσή μου ήταν και είναι να αφυπνίσω, να ενσπείρω την ανησυχία, να δημιουργήσω κάποια μικρά ρήγματα στις εφησυχασμένες συνειδήσεις, να κινητοποιήσω τα νεαρά μυαλά που θα με διαβάσουν και να κάνω μαζί τους κάποιες νοερές συζητήσεις.
Και τούτο γιατί κατανόησα ότι πολλοί από εμάς ζούμε και βιώνουμε συνειδητά μόνο ένα μικρό κομμάτι της ζωής μας, ενώ από τις βαθύτερες επιθυμίες μας ένα ελάχιστο μέρος πραγματοποιείται, κι αυτό αποσπασματικά, κατακερματισμένα, μιας και ζούμε χωρίς σκέψη, ακολουθώντας σαν υπνωτισμένοι μια πορεία που δεν χαράξαμε εμείς, και το πιο βασικό, μη διαθέτοντας τον απαραίτητο χρόνο για τον εαυτό μας».
Συγγραφέας ο Τέος Ρόμβος βεβαίως (γεν. 1945, στο Κουκάκι Αθήνας).
http://www.efsyn.gr/arthro/mikra-rigmata-ston-efisyhasmo
RSS Feed