[το παγκόσμιο αστικό σύστημα οργανώνεται σε δίκτυ : Νέα Οικονομία]
Η μεγαλούπολη είναι το αστικό φαινόμενο του αιώνα και έχει ιδιαίτερη σημασία στην παγκόσμια διαδικασία της αστικοποίησης.
Οι μεγαλουπόλεις ορίζονται ως μητροπόλεις υψηλής πυκνότητας με πληθυσμό πάνω από 10 εκατομμύρια κατοίκους (Mertins 1992). [πάνω από 5 εκατομμύρια (Bronger 1996), περισσότεροι από 8 εκατομμύρια (UN 1987)]. Επιπλέον, οι οικισμοί αυτοί έχουν ένα ελάχιστο επίπεδο πυκνότητας πληθυσμού (τουλάχιστον 2.000 person/χλμ2). Άλλοι ορισμοί περιλαμβάνουν μόνο τις πόλεις με ένα μόνο κυρίαρχο κέντρο (Bronger 1996, Kraas 2003).
-Το 1950 ο κόσμος είχε μόνο 4 πόλεις με πληθυσμό περισσότερο από 5 εκατ. κατοίκους
-μέχρι το 1985 είχε ήδη 28
-το 2000 είχε 39 πόλεις
-Το 2015 υπάρχουν σχεδόν 60 μεγαλουπόλεις παγκοσμίως.
Οι μεγαλουπόλεις έχουν συχνά περισσότερα κοινά η μία με την άλλη παρά με την ενδοχώρα της χώρας που ανήκουν.
Αλλά οι μεγαλουπόλεις δεν είναι μόνο στριμωγμένοι τόποι. Μερικές μπορεί να οριστούν ως παγκόσμιοι κόμβοι και χώροι δράσης. Αναμφισβήτητα οι μεγαλουπόλεις χαρακτηρίζονται ως οικονομικά δραστήριες περιοχές και κομβικά σημεία στο δίκτυο της παγκοσμιοποίησης. Πολλές μεγαλουπόλεις αποκαλούνται πόλεις “πρωτευούσης σημασίας” λόγω του υψηλού επιπέδου «λειτουργικής υπεροχής» (κυρίαρχη θέση, υπερ-συγκέντρωση των πιο σημαντικών λειτουργιών στον οικονομικό, πολιτιστικό και πολιτικό-διοικητικό τομέα). Αλλά, κατά κανόνα, οι μεγαλουπόλεις στις αναπτυσσόμενες χώρες τελικά δεν παίζουν σημαντικό πολιτικό και οικονομικό ρόλο στο παγκόσμιο αστικό σύστημα (Bronger 2004, Kraas 2003) (Bronger 2004, Kraas 2003).
Οι μεγαλουπόλεις είναι επίσης παγκόσμιες περιοχές κινδύνου και ιδίως αποδεικνύονται ιδιαίτερα ευάλωτες σε κρίσεις και καταστροφές. Οι απειλές μπορούν να προκύψουν από περιβαλλοντικούς κινδύνους, όπως σεισμούς, καταιγίδες, πλημμύρες, κατολισθήσεις, πυρκαγιές και ξηρασία, καθώς και από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας παγκοσμίως. Ανθρωπογενείς κίνδυνοι που επίσης απειλούν αυτές τις μεγάλες πόλεις είναι η ρύπανση του αέρα (συμπεριλαμβανομένης της ηχορύπανσης), των υδάτων και του εδάφους, ατυχήματα, πυρκαγιές, βιομηχανικές εκρήξεις, ασθένειες και επιδημίες, κοινωνικο-οικονομικές κρίσεις, πολιτικές ταραχές και τρομοκρατικές επιθέσεις. Ένα επίσης ιδιαίτερο πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι οι υφιστάμενες διοικητικές και οργανωτικές δομές τους δεν έχουν σχεδιαστεί για την κλίμακα στην οποία οι πόλεις έχουν εν τω μεταξύ φθάσει (Kraas 2003).
Παγκόσμιες Πόλεις, Κοσμικές Πόλεις [Νέα Οικονομία]
Οι παγκόσμιες πόλεις ή κοσμικές πόλεις είναι παγκόσμια κέντρα ελέγχου και κομβικά σημεία της παγκόσμιας οικονομίας. Χρησιμεύουν ως δίκτυα συντονισμού, ελέγχου και παγκόσμιας εμπειρίας, όπως οι εγκαταστάσεις παραγωγής των υπηρεσιών στα κέντρα διοίκησης (διεθνικών επιχειρήσεων – TNC). Είναι επίσης κέντρα επεξεργασίας πληροφοριών και ελέγχου, κέντρα πληροφόρησης, και έχουν διεθνές κύρος στους πολιτιστικούς και πολιτικούς τομείς, καθώς και στον κόσμο της τέχνης.
Οι κοσμικές πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, το Τόκιο, το Λονδίνο αλλά και το Λος Άντζελες, το Παρίσι, η Μόσχα, το Σεούλ και το Σάο Πάολο διαθέτουν γεωγραφική συγκέντρωση των διαφόρων παγκόσμιων δραστηριοτήτων ελέγχου και είναι οι κινητήριες δυνάμεις της παγκόσμιας οικονομίας ως κέντρα ελέγχου, εντολών, καθώς και διαχείρισης σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι τα κομβικά σημεία που κατέχουν από κοινού την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Οι παγκόσμιες πόλεις υπάρχουν ανεξάρτητα από την τοποθεσία της πόλης(Bronger 2004, Kraas 2007, Sassen 1991).
Επτά χαρακτηριστικά μιας παγκόσμιας πόλης:
-Βάση για τα κέντρα διοίκησης των διακρατικών επιχειρήσεων (TNCs)
-Σημαντικό οικονομικό κέντρο
-Κέντρο του τομέα της ταχείας ανάπτυξης των υπηρεσιών με προσανατολισμό τις επιχειρήσεις
-Τόπος των διεθνών οργανισμών
-Σημαντικό κομβικό σημείο των μεταφορών και της κυκλοφορίας
-Κέντρο της βιομηχανικής παραγωγής
-Πόλη με σημαντικό πληθυσμό
Οι περισσότερες από τις λεγόμενες παγκόσμιες ή κοσμικές πόλεις βρίσκονται μέσα στην παγκόσμια τριάδα (Βόρεια Αμερική, Ευρώπη και Ασία). Εκτός των «τεσσάρων μεγάλων», οι περισσότερες από τις παγκόσμιες πόλεις έχουν μόνον εν μέρει παγκόσμιες λειτουργίες διοίκησης και θα μπορούσαν επομένως να ονομάζονται παγκόσμιες πόλεις υπό κάποιους όρους. Έχουν παγκόσμιες λειτουργίες μόνο σε ορισμένους τομείς της οικονομίας και του πολιτισμού. Το Λος Άντζελες, η μητρόπολη της μεγάλης οθόνης, για παράδειγμα, οφείλει την υψηλόβαθμη θέση της κατά κύριο λόγο με τη σημασία της ως ένα από τα πιο σημαντικά αεροδρόμια και ναυτιλιακά κέντρα του κόσμου (Bronger 2004).
Οι τέσσερις κοσμικές πόλεις: Νέα Υόρκη, Παρίσι, Τόκιο και Λονδίνο
Κυριολεκτικά, οι παγκόσμιες πόλεις ή «κέντρα διοίκησης διεθνούς κύρους«, «παγκόσμιες πόλεις με εκτελεστικά καθήκοντα» είναι μόνο οι «τέσσερεις μεγάλες»: Νέα Υόρκη, Παρίσι, Τόκιο και Λονδίνο.
Αυτές οι πόλεις αποτελούν το κλειδί για την παγκοσμιοποίηση. Οι παγκόσμιες αστικές οικονομίες βασίζονται σε προηγμένες υπηρεσίες προς τους παραγωγούς, όπως η χρηματοδότηση, οι τραπεζικές συναλλαγές, ασφαλιστικές εταιρίες, το δίκαιο, η παροχή συμβουλών διαχείρισης, η διαφήμιση και άλλες υπηρεσίες. Η τεχνολογική επανάσταση κατέστησαν δυνατόν, αυτές τις ταχείες διασυνδέσεις και επικοινωνία.
Οι πόλεις που έχουν μετατραπεί σε κέντρα παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας:
Οικονομικά: Φρανκφούρτη, Χονγκ Κονγκ, Άμστερνταμ, Σιγκαπούρη, Σάο Πάολο, Σανγκάη
Μεταφορές: Dubai, Rotterdam
Πληροφοριακές τεχνολογίες: Bangalore, Seattle, Silicon Valley (UN-HABITAT 2001)
Πηγή
Η μεγαλούπολη είναι το αστικό φαινόμενο του αιώνα και έχει ιδιαίτερη σημασία στην παγκόσμια διαδικασία της αστικοποίησης.
Οι μεγαλουπόλεις ορίζονται ως μητροπόλεις υψηλής πυκνότητας με πληθυσμό πάνω από 10 εκατομμύρια κατοίκους (Mertins 1992). [πάνω από 5 εκατομμύρια (Bronger 1996), περισσότεροι από 8 εκατομμύρια (UN 1987)]. Επιπλέον, οι οικισμοί αυτοί έχουν ένα ελάχιστο επίπεδο πυκνότητας πληθυσμού (τουλάχιστον 2.000 person/χλμ2). Άλλοι ορισμοί περιλαμβάνουν μόνο τις πόλεις με ένα μόνο κυρίαρχο κέντρο (Bronger 1996, Kraas 2003).
-Το 1950 ο κόσμος είχε μόνο 4 πόλεις με πληθυσμό περισσότερο από 5 εκατ. κατοίκους
-μέχρι το 1985 είχε ήδη 28
-το 2000 είχε 39 πόλεις
-Το 2015 υπάρχουν σχεδόν 60 μεγαλουπόλεις παγκοσμίως.
Οι μεγαλουπόλεις έχουν συχνά περισσότερα κοινά η μία με την άλλη παρά με την ενδοχώρα της χώρας που ανήκουν.
Αλλά οι μεγαλουπόλεις δεν είναι μόνο στριμωγμένοι τόποι. Μερικές μπορεί να οριστούν ως παγκόσμιοι κόμβοι και χώροι δράσης. Αναμφισβήτητα οι μεγαλουπόλεις χαρακτηρίζονται ως οικονομικά δραστήριες περιοχές και κομβικά σημεία στο δίκτυο της παγκοσμιοποίησης. Πολλές μεγαλουπόλεις αποκαλούνται πόλεις “πρωτευούσης σημασίας” λόγω του υψηλού επιπέδου «λειτουργικής υπεροχής» (κυρίαρχη θέση, υπερ-συγκέντρωση των πιο σημαντικών λειτουργιών στον οικονομικό, πολιτιστικό και πολιτικό-διοικητικό τομέα). Αλλά, κατά κανόνα, οι μεγαλουπόλεις στις αναπτυσσόμενες χώρες τελικά δεν παίζουν σημαντικό πολιτικό και οικονομικό ρόλο στο παγκόσμιο αστικό σύστημα (Bronger 2004, Kraas 2003) (Bronger 2004, Kraas 2003).
Οι μεγαλουπόλεις είναι επίσης παγκόσμιες περιοχές κινδύνου και ιδίως αποδεικνύονται ιδιαίτερα ευάλωτες σε κρίσεις και καταστροφές. Οι απειλές μπορούν να προκύψουν από περιβαλλοντικούς κινδύνους, όπως σεισμούς, καταιγίδες, πλημμύρες, κατολισθήσεις, πυρκαγιές και ξηρασία, καθώς και από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας παγκοσμίως. Ανθρωπογενείς κίνδυνοι που επίσης απειλούν αυτές τις μεγάλες πόλεις είναι η ρύπανση του αέρα (συμπεριλαμβανομένης της ηχορύπανσης), των υδάτων και του εδάφους, ατυχήματα, πυρκαγιές, βιομηχανικές εκρήξεις, ασθένειες και επιδημίες, κοινωνικο-οικονομικές κρίσεις, πολιτικές ταραχές και τρομοκρατικές επιθέσεις. Ένα επίσης ιδιαίτερο πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι οι υφιστάμενες διοικητικές και οργανωτικές δομές τους δεν έχουν σχεδιαστεί για την κλίμακα στην οποία οι πόλεις έχουν εν τω μεταξύ φθάσει (Kraas 2003).
Παγκόσμιες Πόλεις, Κοσμικές Πόλεις [Νέα Οικονομία]
Οι παγκόσμιες πόλεις ή κοσμικές πόλεις είναι παγκόσμια κέντρα ελέγχου και κομβικά σημεία της παγκόσμιας οικονομίας. Χρησιμεύουν ως δίκτυα συντονισμού, ελέγχου και παγκόσμιας εμπειρίας, όπως οι εγκαταστάσεις παραγωγής των υπηρεσιών στα κέντρα διοίκησης (διεθνικών επιχειρήσεων – TNC). Είναι επίσης κέντρα επεξεργασίας πληροφοριών και ελέγχου, κέντρα πληροφόρησης, και έχουν διεθνές κύρος στους πολιτιστικούς και πολιτικούς τομείς, καθώς και στον κόσμο της τέχνης.
Οι κοσμικές πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, το Τόκιο, το Λονδίνο αλλά και το Λος Άντζελες, το Παρίσι, η Μόσχα, το Σεούλ και το Σάο Πάολο διαθέτουν γεωγραφική συγκέντρωση των διαφόρων παγκόσμιων δραστηριοτήτων ελέγχου και είναι οι κινητήριες δυνάμεις της παγκόσμιας οικονομίας ως κέντρα ελέγχου, εντολών, καθώς και διαχείρισης σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι τα κομβικά σημεία που κατέχουν από κοινού την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Οι παγκόσμιες πόλεις υπάρχουν ανεξάρτητα από την τοποθεσία της πόλης(Bronger 2004, Kraas 2007, Sassen 1991).
Επτά χαρακτηριστικά μιας παγκόσμιας πόλης:
-Βάση για τα κέντρα διοίκησης των διακρατικών επιχειρήσεων (TNCs)
-Σημαντικό οικονομικό κέντρο
-Κέντρο του τομέα της ταχείας ανάπτυξης των υπηρεσιών με προσανατολισμό τις επιχειρήσεις
-Τόπος των διεθνών οργανισμών
-Σημαντικό κομβικό σημείο των μεταφορών και της κυκλοφορίας
-Κέντρο της βιομηχανικής παραγωγής
-Πόλη με σημαντικό πληθυσμό
Οι περισσότερες από τις λεγόμενες παγκόσμιες ή κοσμικές πόλεις βρίσκονται μέσα στην παγκόσμια τριάδα (Βόρεια Αμερική, Ευρώπη και Ασία). Εκτός των «τεσσάρων μεγάλων», οι περισσότερες από τις παγκόσμιες πόλεις έχουν μόνον εν μέρει παγκόσμιες λειτουργίες διοίκησης και θα μπορούσαν επομένως να ονομάζονται παγκόσμιες πόλεις υπό κάποιους όρους. Έχουν παγκόσμιες λειτουργίες μόνο σε ορισμένους τομείς της οικονομίας και του πολιτισμού. Το Λος Άντζελες, η μητρόπολη της μεγάλης οθόνης, για παράδειγμα, οφείλει την υψηλόβαθμη θέση της κατά κύριο λόγο με τη σημασία της ως ένα από τα πιο σημαντικά αεροδρόμια και ναυτιλιακά κέντρα του κόσμου (Bronger 2004).
Οι τέσσερις κοσμικές πόλεις: Νέα Υόρκη, Παρίσι, Τόκιο και Λονδίνο
Κυριολεκτικά, οι παγκόσμιες πόλεις ή «κέντρα διοίκησης διεθνούς κύρους«, «παγκόσμιες πόλεις με εκτελεστικά καθήκοντα» είναι μόνο οι «τέσσερεις μεγάλες»: Νέα Υόρκη, Παρίσι, Τόκιο και Λονδίνο.
Αυτές οι πόλεις αποτελούν το κλειδί για την παγκοσμιοποίηση. Οι παγκόσμιες αστικές οικονομίες βασίζονται σε προηγμένες υπηρεσίες προς τους παραγωγούς, όπως η χρηματοδότηση, οι τραπεζικές συναλλαγές, ασφαλιστικές εταιρίες, το δίκαιο, η παροχή συμβουλών διαχείρισης, η διαφήμιση και άλλες υπηρεσίες. Η τεχνολογική επανάσταση κατέστησαν δυνατόν, αυτές τις ταχείες διασυνδέσεις και επικοινωνία.
Οι πόλεις που έχουν μετατραπεί σε κέντρα παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας:
Οικονομικά: Φρανκφούρτη, Χονγκ Κονγκ, Άμστερνταμ, Σιγκαπούρη, Σάο Πάολο, Σανγκάη
Μεταφορές: Dubai, Rotterdam
Πληροφοριακές τεχνολογίες: Bangalore, Seattle, Silicon Valley (UN-HABITAT 2001)
Πηγή
RSS Feed
