ΘΩΜΑΣ ΧΑΛΙΓΙΑΝΝΗΣ - ΜΑΡΙΟΛΑ.

Σήκω, Μαριόλα μ', απ' τη γη κι από το μαύρο χώμα,
Μαριώ - Μαριόλα μου.
 Κι από το μαύρο χώμα, ψυχή, καρδούλα μου.
Με τι χεράκια η μαύρη να σ'κωθώ, χεράκια ν' ακουμπήσω,
Μαριώ - Μαριόλα μου,
 Χεράκια ν' ακουμπήσω, ψυχή, καρδούλα μου.
 Κάμε τα νύχια σου τσαπιά, τις απαλάμες φτυάρια,
Μαριώ - Μαριόλα μου,
τις απαλάμες φτυάρια, ψυχή, καρδούλα μου.
 Ρίξε το χώμα από μεριά, τις πέτρες 'πο την άλλη,
Μαριώ - Μαριόλα μου,
τις πέτρες 'πο την άλλη, ψυχή, καρδούλα μου.
 Κι έβγα, Μαριόλα μ', να σε ιδώ,
Μαριώ - Μαριόλα μου,
κι άπλωσε το χεράκι σου και πιάσε το δικό μου.
Το μνήμα μ' εχορτάριασε κι έλα να βοτανίσεις,
Μαριώ - Μαριόλα μου,
κι έλα να βοτανίσεις, ψυχή, καρδούλα μου.
Να χύσεις μαύρα δάκρυα, ίσως και μ' αναστήσεις,
Μαριώ - Μαριόλα μου,
ίσως και μ' αναστήσεις, ψυχή, καρδούλα μου..)  
 Σαν γνήσιο Δημοτικό τραγούδι (Μοιρολόι) έχει υποστεί και αλλαγές με τα χρόνια . Στον Παρακάλαμο για παράδειγμα το τελευταίο τετράστιχο έχει ακουσθεί και έτσι:
Κι αφήστε μου παράθυρο ,
Μαριώ - Μαριόλα μου,
Να βλέπω τα παιδάκια μου .
Που κλαίν μεσ τα σοκάκια ,
Μαριώ - Μαριόλα μου,
Που κλαίν μεσ τα σοκάκια, ψυχή, καρδούλα μου..

Ακούστε το μοιρολόι-τραγωδία στο:
https://www.youtube.com/watch?v=3jJJ2xhijpI
​