Παρέμβαση στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής για το σχέδιο νόμου: «Εκσυγχρονισμός της Αδειοδοτικής Διαδικασίας Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας – Β’ Φάση, Aδειοδότηση Παραγωγής και Αποθήκευσης Ηλεκτρικής Ενέργειας, Πλαίσιο Ανάπτυξης Πιλοτικών Θαλάσσιων Πλωτών Φωτοβολταϊκών Σταθμών και Ειδικότερες διατάξεις για την Ενέργεια και την Προστασία του Περιβάλλοντος»
Ευχαριστούμε για την πρόσκληση!
Διευκρινίζουμε ότι η τοποθέτηση αυτή αφορά μόνο στο κείμενο που είχε τεθεί σε δημόσια διαβούλευση.
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η κυβέρνηση και με το νoμoσχέδιο αυτό, δεν προσεγγίζει το ζήτημα της ενέργειας με ενεργειακό σχεδιασμό προσαρμοσμένο στα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες της χώρας, όπως κάνουν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, αλλά συνεχίζει την αδιέξοδη πορεία των τελευταίων δεκαετιών, που θέτει σε προτεραιότητα τις επενδύσεις, και βλέπει τους πολίτες ως πελάτες ενεργειακών υπηρεσιών.
Το νομοσχέδιο προσθέτει στο σύστημα παραγωγής ενέργειας της χώρας,
Αυξάνει έτσι, ακόμα περισσότερο τα περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά κόστη της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Το γεγονός αυτό αναδεικνύει τη σπατάλη ενεργειακών πόρων που συντελείται στην «απελευθερωμένη» αγορά παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Στο νομοσχέδιο εμφανίζεται πολύ έντονα μια αντίφαση: δημιουργείται θεσμικό πλαίσιο για νέες κατηγορίες ενεργειακών έργων, για τις οποίες καθορίζονται λεπτομερώς οικονομικές και τεχνικές παράμετροι, αλλά δεν καθορίζεται οτιδήποτε σχετικό με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις τους, κάποιες από τις οποίες δεν έχουν διερευνηθεί ακόμα σε παγκόσμιο επίπεδο. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: σε ποια βάση συντάσσονται και ελέγχονται οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων γι’ αυτά τα έργα;
2. ΜΕΡΟΣ Α & Β
Σκοπός και αντικείμενο.
Εκσυγχρονισμός της αδειοδοτικής διαδικασίας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας - Β’ Φάση.
3. ΜΕΡΟΣ Γ΄
Αδειοδότηση και άσκηση των δραστηριοτήτων παραγωγής και αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας και ενσωμάτωση διατάξεων της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/944 για την παραγωγή, τη σωρευτική εκπροσώπηση και την αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας - τροποποιήσεις των Ν. 4001/2011, 4067/2012, 3468/2006, 2367/1998 ΚΑΙ 4685/2020.
Παρά τη φιλολογία περί καθυστερήσεων, σύμφωνα με τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα μεταξύ των χωρών της ΕΕ που κοινοποίησε στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού καθεστώς ενίσχυσης των σταθμών αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας.
Ωστόσο, η ΡΑΕ έχει εκδώσει, μέχρι το Δεκέμβριο 2021, άδειες παραγωγής για 181 έργα αποθήκευσης συνολικής ισχύος 14,3 GW, και συνεχίζει να εκδίδει άδειες, πριν καν καθοριστεί νομοθετικά ο ορισμός της αποθήκευσης ενέργειας και παρά το γεγονός ότι η χωροθέτηση των σταθμών αποθήκευσης αποτελεί σημαντική τεχνική παράμετρο, σε αντιδιαστολή με τυχαίες θέσεις που επιλέγονται από τους «επενδυτές» με άλλα κριτήρια.
Το νομοσχέδιο έρχεται εκ των υστέρων να καθορίσει τις προϋποθέσεις έκδοσης των αδειών αποθήκευσης και τα στοιχεία που θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψη της η ΡΑΕ προκειμένου να εκδώσει τις άδειες (άρθρο 70). Κατόπιν εορτής καθορίζεται και η ταξινόμηση των σταθμών παραγωγής ΑΠΕ και ΣΗΘΥΑ με αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας, χωρίς ή με δυνατότητα αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας που απορροφάται από το δίκτυο. (άρθρα 79-87). Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι κάτοχοι αδειών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας να πρέπει να υποβάλλουν το σύνολο των εγγράφων και στοιχείων που προβλέπονται από το νομοσχέδιο, προκειμένου οι αιτήσεις τους να επαναξιολογηθούν! (άρθρο 77 & 87).
Το νομοσχέδιο επίσης επιτρέπει την εγκατάσταση σταθμών αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας σε αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας και μάλιστα με ευμενέστερη μεταχείριση σε σχέση με τους περιορισμούς που ισχύουν για τους φωτοβολταϊκούς σταθμούς, επειδή οι σταθμοί αποθήκευσης συμπεριλαμβάνονται στις εξαιρέσεις της γενικής απαγόρευσης του άρθρου 88.
Το νομοσχέδιο σηματοδοτεί πλήρη επιφυλακτικότητα για τα αχαρτογράφητα νερά της αποθήκευσης ενέργειας, αφού επικαιροποιεί το θεσμικό πλαίσιο χορήγησης αδειών για την παραγωγή ενέργειας από ορυκτά καύσιμα που, αποκλείοντας τα στερεά καύσιμα (λιθάνθρακα και λιγνίτη), επιτρέπει την αδειοδότηση μονάδων φυσικού αερίου για 35 χρόνια και μονάδων μαζούτ και ντίζελ για 20 χρόνια, προθεσμίες που μπορούν μάλιστα να παραταθούν. (άρθρα 66 -68)
4. ΜΕΡΟΣ Δ’
Πλαίσιο ανάπτυξης πιλοτικών θαλάσσιων πλωτών φωτοβολταϊκών σταθμών.
Σχετικά με τα 10 Πιλοτικά Θαλάσσια Πλωτά Φωτοβολταϊκά, (άρθρο 89) στόχος είναι η προώθηση της τεχνολογίας σε μεγαλύτερη κλίμακα, στη βάση εκθέσεων που θα υποβάλλονται σε ετήσια βάση από τους κατόχους των έργων και θα αξιολογούνται από το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (Κ.Α.Π.Ε.).
Οι χαριστικές διατάξεις του νομοσχεδίου που περιλαμβάνουν την απαλλαγή από περιβαλλοντική αδειοδότηση, και η μη εμπλοκή καμιάς περιβαλλοντικής αρχής ούτε στην αξιολόγηση, είναι εντελώς αναιτιολόγητες και συνιστούν ένα πολύ κακό προηγούμενο.
5. ΜΕΡΟΣ Ε’
Ειδικότερες διατάξεις για την ενέργεια.
Στο Ε’ Μέρος ξεχωρίζει το γεγονός ότι χρειάστηκε να φτάσουμε το 2022 για να προβλεφθεί:
20.6.2022
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
energynetwork2020.wordpress.com - energynetwork2020@gmail.com
f/b: Δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια
Ευχαριστούμε για την πρόσκληση!
Διευκρινίζουμε ότι η τοποθέτηση αυτή αφορά μόνο στο κείμενο που είχε τεθεί σε δημόσια διαβούλευση.
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η κυβέρνηση και με το νoμoσχέδιο αυτό, δεν προσεγγίζει το ζήτημα της ενέργειας με ενεργειακό σχεδιασμό προσαρμοσμένο στα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες της χώρας, όπως κάνουν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, αλλά συνεχίζει την αδιέξοδη πορεία των τελευταίων δεκαετιών, που θέτει σε προτεραιότητα τις επενδύσεις, και βλέπει τους πολίτες ως πελάτες ενεργειακών υπηρεσιών.
Το νομοσχέδιο προσθέτει στο σύστημα παραγωγής ενέργειας της χώρας,
- ακόμα περισσότερες μονάδες ΑΠΕ,
- μια νέα κατηγορία ενεργειακών έργων, τις μονάδες αποθήκευσης ενέργειας,
- νέες μονάδες φυσικού αερίου, ντίζελ και μαζούτ, αναιρώντας τις προσδοκίες ότι τα έργα αποθήκευσης θα τις υποκαταστήσουν.
Αυξάνει έτσι, ακόμα περισσότερο τα περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά κόστη της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Το γεγονός αυτό αναδεικνύει τη σπατάλη ενεργειακών πόρων που συντελείται στην «απελευθερωμένη» αγορά παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Στο νομοσχέδιο εμφανίζεται πολύ έντονα μια αντίφαση: δημιουργείται θεσμικό πλαίσιο για νέες κατηγορίες ενεργειακών έργων, για τις οποίες καθορίζονται λεπτομερώς οικονομικές και τεχνικές παράμετροι, αλλά δεν καθορίζεται οτιδήποτε σχετικό με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις τους, κάποιες από τις οποίες δεν έχουν διερευνηθεί ακόμα σε παγκόσμιο επίπεδο. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: σε ποια βάση συντάσσονται και ελέγχονται οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων γι’ αυτά τα έργα;
2. ΜΕΡΟΣ Α & Β
Σκοπός και αντικείμενο.
Εκσυγχρονισμός της αδειοδοτικής διαδικασίας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας - Β’ Φάση.
- Εξομοιώνει τους σταθμούς αποθήκευσης ενέργειας που δεν είναι έργα ΑΠΕ, με τα έργα ΑΠΕ, ως προς τη χωροθέτησή τους σε δάση, δασικές ή άλλες εκτάσεις, αιγιαλό, παραλία και θάλασσα και επικαιροποιεί το θεσμικό πλαίσιο για αναγκαστικές απαλλοτριώσεις του γηπέδου εγκατάστασης. (άρθρο 4 & 11)
- Καθορίζει δυνατότητα περικοπών ενέργειας σε σταθμούς ΑΠΕ προκειμένου να καταστεί δυνατή η εγκατάσταση σε περισσότερους σταθμούς ΑΠΕ και ΣΗΘΥΑ. (άρθρο 10)
- Καθιερώνει ευνοϊκά μέτρα για ΟΤΑ, νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, αστικούς συνεταιρισμούς μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με τον όρο να μην μεταβιβάσουν τους σταθμούς ΑΠΕ, αλλά μόνο έως ότου τεθούν σε λειτουργία οι σταθμοί, εναποθέτοντας στην αγορά την μετέπειτα προοπτική τους. (άρθρο 6)
- Διατηρεί την τρέχουσα αδιαφανή διαδικασία για το κοινό, κατά την άδεια εγκατάστασης μέχρι και την άδεια λειτουργίας και τις προθεσμίες υλοποίησης των έργων. Η διαφάνεια αφορά μόνο σε διαπιστευμένους χρήστες (υπηρεσίες, επενδυτές). (άρθρα 17-31 & 39-41)
- Επιτρέπει τροποποιήσεις των έργων στο στάδιο της άδειας εγκατάστασης, αδιαφορώντας για την εξασφάλιση συμβατότητας με την περιβαλλοντική αδειοδότηση που έχει προηγηθεί και ειδικά σε σχέση με τα κριτήρια του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου, που προβλέπει συγκεκριμένες αποστάσεις από οικισμούς, αρχαιολογικούς χώρους, τουριστικές περιοχές, υποδομές, τοπίο, κλπ. (άρθρο 20)
- Προβλέπει δυνατότητα μεταφοράς θέσης εγκατάστασης σταθμού λόγω «Μεταβολής του νομοθετικού ή κανονιστικού πλαισίου της χωροθέτησης και περιβαλλοντικής αδειοδότησης του σταθμού». (άρθρο 24)
- Επιτρέπει την εγκατάσταση αιολικών και φωτοβολταϊκών σταθμών σε μικρές αποστάσεις από φυσικούς και τεχνητούς ταμιευτήρες πόσιμου νερού και σε προστατευόμενες με υγειονομικές διατάξεις περιοχές. (άρθρο 43 )
- Προαναγγέλλει αύξηση των γεωμετρικών χαρακτηριστικών των δασικών δρόμων. (άρθρο 51)
3. ΜΕΡΟΣ Γ΄
Αδειοδότηση και άσκηση των δραστηριοτήτων παραγωγής και αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας και ενσωμάτωση διατάξεων της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/944 για την παραγωγή, τη σωρευτική εκπροσώπηση και την αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας - τροποποιήσεις των Ν. 4001/2011, 4067/2012, 3468/2006, 2367/1998 ΚΑΙ 4685/2020.
Παρά τη φιλολογία περί καθυστερήσεων, σύμφωνα με τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα μεταξύ των χωρών της ΕΕ που κοινοποίησε στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού καθεστώς ενίσχυσης των σταθμών αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας.
Ωστόσο, η ΡΑΕ έχει εκδώσει, μέχρι το Δεκέμβριο 2021, άδειες παραγωγής για 181 έργα αποθήκευσης συνολικής ισχύος 14,3 GW, και συνεχίζει να εκδίδει άδειες, πριν καν καθοριστεί νομοθετικά ο ορισμός της αποθήκευσης ενέργειας και παρά το γεγονός ότι η χωροθέτηση των σταθμών αποθήκευσης αποτελεί σημαντική τεχνική παράμετρο, σε αντιδιαστολή με τυχαίες θέσεις που επιλέγονται από τους «επενδυτές» με άλλα κριτήρια.
Το νομοσχέδιο έρχεται εκ των υστέρων να καθορίσει τις προϋποθέσεις έκδοσης των αδειών αποθήκευσης και τα στοιχεία που θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψη της η ΡΑΕ προκειμένου να εκδώσει τις άδειες (άρθρο 70). Κατόπιν εορτής καθορίζεται και η ταξινόμηση των σταθμών παραγωγής ΑΠΕ και ΣΗΘΥΑ με αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας, χωρίς ή με δυνατότητα αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας που απορροφάται από το δίκτυο. (άρθρα 79-87). Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι κάτοχοι αδειών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας να πρέπει να υποβάλλουν το σύνολο των εγγράφων και στοιχείων που προβλέπονται από το νομοσχέδιο, προκειμένου οι αιτήσεις τους να επαναξιολογηθούν! (άρθρο 77 & 87).
Το νομοσχέδιο επίσης επιτρέπει την εγκατάσταση σταθμών αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας σε αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας και μάλιστα με ευμενέστερη μεταχείριση σε σχέση με τους περιορισμούς που ισχύουν για τους φωτοβολταϊκούς σταθμούς, επειδή οι σταθμοί αποθήκευσης συμπεριλαμβάνονται στις εξαιρέσεις της γενικής απαγόρευσης του άρθρου 88.
Το νομοσχέδιο σηματοδοτεί πλήρη επιφυλακτικότητα για τα αχαρτογράφητα νερά της αποθήκευσης ενέργειας, αφού επικαιροποιεί το θεσμικό πλαίσιο χορήγησης αδειών για την παραγωγή ενέργειας από ορυκτά καύσιμα που, αποκλείοντας τα στερεά καύσιμα (λιθάνθρακα και λιγνίτη), επιτρέπει την αδειοδότηση μονάδων φυσικού αερίου για 35 χρόνια και μονάδων μαζούτ και ντίζελ για 20 χρόνια, προθεσμίες που μπορούν μάλιστα να παραταθούν. (άρθρα 66 -68)
4. ΜΕΡΟΣ Δ’
Πλαίσιο ανάπτυξης πιλοτικών θαλάσσιων πλωτών φωτοβολταϊκών σταθμών.
Σχετικά με τα 10 Πιλοτικά Θαλάσσια Πλωτά Φωτοβολταϊκά, (άρθρο 89) στόχος είναι η προώθηση της τεχνολογίας σε μεγαλύτερη κλίμακα, στη βάση εκθέσεων που θα υποβάλλονται σε ετήσια βάση από τους κατόχους των έργων και θα αξιολογούνται από το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (Κ.Α.Π.Ε.).
Οι χαριστικές διατάξεις του νομοσχεδίου που περιλαμβάνουν την απαλλαγή από περιβαλλοντική αδειοδότηση, και η μη εμπλοκή καμιάς περιβαλλοντικής αρχής ούτε στην αξιολόγηση, είναι εντελώς αναιτιολόγητες και συνιστούν ένα πολύ κακό προηγούμενο.
5. ΜΕΡΟΣ Ε’
Ειδικότερες διατάξεις για την ενέργεια.
Στο Ε’ Μέρος ξεχωρίζει το γεγονός ότι χρειάστηκε να φτάσουμε το 2022 για να προβλεφθεί:
- διάθεση αποκλειστικού ηλεκτρικού χώρου σε νοικοκυριά, αγρότες και δευτερογενή τομέα κι αυτό γίνεται από τα περισσεύματα του ηλεκτρικού χώρου και όχι ως προτεραιότητα. (άρθρο 97)
- ότι μπορεί να γίνεται συμψηφισμός της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από σταθμούς ΑΠΕ και ΣΥΘΥΑ των ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού, με την ενέργεια που καταναλώνεται σε υποδομές δικής τους αρμοδιότητας κοινωφελούς χαρακτήρα. (άρθρο 100) Πρέπει να σημειωθεί ότι η δυνατότητα εγκατάστασης σταθμών ΑΠΕ και ΣΗΘΥΑ από την αυτοδιοίκηση α΄ και β΄ βαθμού για κάλυψη ενεργειακών αναγκών υποδομών με κοινωφελή χαρακτήρα, είχε νομοθετηθεί μόλις το 2019 με το ν. 4602/2019!
20.6.2022
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
energynetwork2020.wordpress.com - energynetwork2020@gmail.com
f/b: Δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια