Αφήγηση ζωής

Με λένε Όφφα Χαλίλ Μοχάμαντ και γεννήθηκα στο Χαλέπι της Συρίας από πατέρα Κούρδο και μάνα Σύρια, δώδεκα αδέρφια ήμασταν. Από μικρή μου άρεσε να ζωγραφίζω κι έτσι όταν τέλειωσα τη βασική εκπαίδευση άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα στη σχολή Καλών Τεχνών, στο Πανεπιστήμιο. Μέναμε στο ίδιο σπίτι με την αδερφή μου την Τζιχάντ, εγώ, μετά τη σχολή, μαγείρευα, έκανα δουλειές γιατί εκείνη από το πρωί ως το βράδυ ήταν στο Νοσοκομείο Παίδων, δούλευε σαν νοσοκόμα κι αυτό το  έκανε μέχρι το Νοέμβρη του 14 που οι ΙΣΙΣ έριξαν βόμβα στο νοσοκομείο. Σκοτώθηκαν τέσσερις φίλοι της μπροστά στα μάτια της, το κτίριο έπεσε. Μέναμε, βλέπεις, στο Shabh Maksoud, μια περιοχή που την ήθελαν, χτύπησαν σχολείο, σκότωσαν παιδιά, 100 ρουκέτες σε μια μέρα, αφήσαμε το σπίτι μας γρήγορα, χωρίς τα ρούχα μας, τα κινητά, τα χαρτιά, τους πίνακες, τα εργαλεία μου. Ο φόβος του θανάτου σε κάνει να μην σκέφτεσαι απλά θέλεις να σωθείς, να μην βλέπεις, να μην ακούς. Για δυό μήνες μας φιλοξένησε η άλλη αδερφή μας στο Ashrafiya, στο Χαλέπι. Τολμηρή η Τζιχάν, ξαναγύρισε στη γειτονιά να πάρει τα χρήματα της αλλά όσα είχε και δεν είχε της τα έκλεψαν οι στρατιώτες με την απειλή μαχαιριού, δίπλα της είχαν κρεμάσει σεντόνια και πίσω από τα σεντόνια γινόταν σφαγή.
…
http://www.aplotaria.gr/offa/
​

---