Είναι εκπληκτικό το πώς ό,τι ο άνθρωπος επιθυμεί περισσότερο είναι και αυτό που εξ ορισμού δεν μπορεί να πραγματοποιήσει. Αυτό συμβαίνει με την ειρήνη, την οποία επιθυμεί διακαώς, αλλά ζει συνεχώς σε πόλεμο είτε με τη μορφή των πολεμικών συγκρούσεων, είτε με τη μορφή των κοινωνικών συγκρούσεων, είτε με τη μορφή των συγκρούσεων της καθημερινότητας. Βέβαια, ως ειρήνη ο άνθρωπος θεωρεί κυρίως – αφελώς, κατά την άποψή μας – μόνον την απουσία πολεμικών συγκρούσεων, αλλά με λίγη σκέψη γίνεται φανερό ότι η καθημερινότητα με το αδύναμο και “ευτελές” περιεχόμενό της αποτελεί ένα σημαντικό, ίσως και το μοναδικό, αίτιο των πολέμων. Ενδιαφέρον θα ήταν να διερευνήσει κανείς διάφορους ενδογενείς και εξωγενείς λόγους της αδυναμίας για ειρήνη που αφορούν τον ίδιο τον άνθρωπο. Αυτοί οι λόγοι είναι οι εξής:...
περισσότερα
περισσότερα