Από τον Frank Schumann
Υπάρχουν πολλά νησιά και ατόλες στον Ειρηνικό. Η ύπαρξή τους απειλείται από την άνοδο της στάθμης των ωκεανών. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από τις βιομηχανικές χώρες. Οι κάτοικοι έχουν ερωτηθεί τόσο λίγο όσο και όταν οι αποικιοκρατικές δυνάμεις ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία δοκίμασαν εκεί τα πυρηνικά τους όπλα. Τώρα μια τέταρτη πρώην αποικιακή δύναμη έχει προστεθεί: η Ιαπωνία. Δεν δοκιμάζει πυρηνικά όπλα, αλλά σχεδιάζει να ρίξει στη θάλασσα το νερό ψύξης που έχει συσσωρευτεί μετά την καταστροφή του πυρηνικού σταθμού στη Φουκουσίμα. Οι αντιδραστήρες που καταστράφηκαν τότε έχουν ψυχθεί από το 2011. Εν τω μεταξύ, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο τόνοι ραδιενεργά μολυσμένου νερού έχουν συγκεντρωθεί σε δεξαμενές στις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Η ενεργειακή εταιρεία TEPCO αποφάσισε να απορρίψει τη ραδιενεργό λάσπη στη θάλασσα. Για να γίνει αυτό, θέλουν να ανοίξουν μια σήραγγα μήκους χιλιομέτρων.
Η κυβέρνηση του Τόκιο έδωσε την ευλογία της. Εξάλλου, το υλικό που ακτινοβολεί ραδιενέργεια θα φιλτραριστεί και θα αραιωθεί, και όλα αυτά θα είναι εντελώς ακίνδυνα, λένε. Υπάρχει επιστημονική εμπειρογνωμοσύνη, για παράδειγμα από τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ), η οποία επιβεβαιώνει ότι δεν θα υπάρξει βλάβη στο περιβάλλον ή στους ανθρώπους.
Τότε γιατί, σύμφωνα με τη λογική, 140. 000 λίτρα μολυσμένων λυμάτων αποθηκεύονται καθημερινά σε δεξαμενές επί δώδεκα χρόνια και δεν απορρίπτονται αμέσως στη θάλασσα;
Το γεγονός είναι ότι αυτό το νερό ψύξης περιέχει τρίτιο, μια ραδιενεργή μορφή υδρογόνου που δεν μπορεί να φιλτραριστεί ή να αραιωθεί. Έχει χρόνο ημιζωής λίγο πάνω από δώδεκα χρόνια. Μόνο μετά από περίπου εκατό χρόνια θα έχει διασπαστεί σε σημείο που δεν θα εκπέμπει περισσότερη ακτινοβολία από ό,τι μας περιβάλλει στο φυσικό περιβάλλον. Εν ολίγοις, το υλικό στις δεξαμενές θα πρέπει να παραμείνει εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να πιστοποιηθεί ότι είναι ακίνδυνο. Έτσι, η Ιαπωνία δεν θέλει να περιμένει τόσο πολύ. Στον καπιταλισμό, ο χρόνος είναι πάντα χρήμα.
Οι αλιείς στις γειτονικές χώρες φοβούνται για τα προς το ζην. Ακόμη και αν το νερό δεν προκαλούσε άμεση ζημιά στη χλωρίδα και την πανίδα (πράγμα αμφίβολο), αυτό θα είχε συνέπειες. Όπως γνωρίζουμε από την Ιαπωνία. Οι αγρότες και οι ψαράδες από τη περιοχή της Φουκουσίμα δεν μπορούν να διαθέτουν τα προϊόντα τους από την καταστροφή του 2011. Ό,τι προέρχεται από την περιοχή αυτή δεν μπορεί πλέον να πωληθεί. Αυτό είναι πιθανό να συμβεί στο μέλλον σε όλους τους αλιείς που ρίχνουν τα δίχτυα τους στη Θάλασσα της Ιαπωνίας, την Κίτρινη Θάλασσα και τη Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας, και φυσικά σε εκείνους των δεκαοκτώ νησιωτικών κρατών που έχουν ενωθεί για να σχηματίσουν το Φόρουμ των Νησιών του Ειρηνικού (PIF: Pacific Island Forum).
Γιατί "ο καταναλωτής" τείνει πάντα να ρωτάει για την προέλευση των προϊόντων. Μύδια, φύκια, ψάρια και άλλα θαλάσσια πλάσματα από αυτές τις περιοχές θα φέρουν το σημάδι του Κάιν: Προσοχή, μολυσμένα! Ο μισός τόνος που αλιεύεται και μεταποιείται παγκοσμίως προέρχεται από την περιοχή αυτή .
Οι εκπρόσωποι του Φόρουμ των Νησιών του Ειρηνικού διαπραγματεύονται με το Τόκιο εδώ και μήνες. Χωρίς αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η φασιστική επιτιθέμενη Ιαπωνία είχε καταστρέψει πολλά νησιά, ότι τα νησιά αυτά ήταν στη συνέχεια θύματα του Ψυχρού Πολέμου και ότι σύντομα μπορεί να κινδυνεύσουν να βυθιστούν, δεν συγκίνησε ιδιαίτερα το Τόκιο. Με τον συνήθη καπιταλιστικό τρόπο διακυβέρνησης, αγνοεί κάθε αντίρρηση. Οι διαμαρτυρίες του ίδιου του πληθυσμού της, της Νότιας Κορέας, της Κίνας και της Ταϊβάν έμειναν επίσης αναπάντητες.
Από τις 19 έως τις 21 Μαΐου, η σύνοδος κορυφής της G7 θα πραγματοποιηθεί στην Ιαπωνία. Στη Χιροσίμα, όπου οι ΗΠΑ πυροδότησαν την πρώτη ατομική βόμβα πάνω από κατοικημένη πόλη τον Αύγουστο του 1945. Στρατιωτικά περιττό, έγκλημα πολέμου. Από πολιτική άποψη, ωστόσο, ήταν μια επίδειξη δύναμης έναντι του παλιού και μελλοντικού εχθρού, με τον οποίο οι ΗΠΑ εξακολουθούσαν να είναι σύμμαχοι. Το προγραμματισμένο πλάνο για την απόρριψη του μολυσμένου νερού της Φουκουσίμα αποτελεί επίσης μια επίδειξη. Προς τους γείτονες καθώς και προς τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό μπορεί αρχικά να είναι μια αυτοκρατορική χειρονομία από την πλευρά της Ιαπωνίας, αλλά μάλλον είναι απολύτως και προς το συμφέρον της ηγετικής δύναμης του δυτικού κόσμου. Η Ουάσινγκτον θέλει να κυριαρχήσει στον Ειρηνικό για να κινηθεί εναντίον της Κίνας. Γι' αυτό, χρειάζεται συμμάχους υποτελείς.
Μετάφραση του άρθρου: Γιώργος Κολέμπας
πηγή
Υπάρχουν πολλά νησιά και ατόλες στον Ειρηνικό. Η ύπαρξή τους απειλείται από την άνοδο της στάθμης των ωκεανών. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από τις βιομηχανικές χώρες. Οι κάτοικοι έχουν ερωτηθεί τόσο λίγο όσο και όταν οι αποικιοκρατικές δυνάμεις ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία δοκίμασαν εκεί τα πυρηνικά τους όπλα. Τώρα μια τέταρτη πρώην αποικιακή δύναμη έχει προστεθεί: η Ιαπωνία. Δεν δοκιμάζει πυρηνικά όπλα, αλλά σχεδιάζει να ρίξει στη θάλασσα το νερό ψύξης που έχει συσσωρευτεί μετά την καταστροφή του πυρηνικού σταθμού στη Φουκουσίμα. Οι αντιδραστήρες που καταστράφηκαν τότε έχουν ψυχθεί από το 2011. Εν τω μεταξύ, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο τόνοι ραδιενεργά μολυσμένου νερού έχουν συγκεντρωθεί σε δεξαμενές στις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Η ενεργειακή εταιρεία TEPCO αποφάσισε να απορρίψει τη ραδιενεργό λάσπη στη θάλασσα. Για να γίνει αυτό, θέλουν να ανοίξουν μια σήραγγα μήκους χιλιομέτρων.
Η κυβέρνηση του Τόκιο έδωσε την ευλογία της. Εξάλλου, το υλικό που ακτινοβολεί ραδιενέργεια θα φιλτραριστεί και θα αραιωθεί, και όλα αυτά θα είναι εντελώς ακίνδυνα, λένε. Υπάρχει επιστημονική εμπειρογνωμοσύνη, για παράδειγμα από τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ), η οποία επιβεβαιώνει ότι δεν θα υπάρξει βλάβη στο περιβάλλον ή στους ανθρώπους.
Τότε γιατί, σύμφωνα με τη λογική, 140. 000 λίτρα μολυσμένων λυμάτων αποθηκεύονται καθημερινά σε δεξαμενές επί δώδεκα χρόνια και δεν απορρίπτονται αμέσως στη θάλασσα;
Το γεγονός είναι ότι αυτό το νερό ψύξης περιέχει τρίτιο, μια ραδιενεργή μορφή υδρογόνου που δεν μπορεί να φιλτραριστεί ή να αραιωθεί. Έχει χρόνο ημιζωής λίγο πάνω από δώδεκα χρόνια. Μόνο μετά από περίπου εκατό χρόνια θα έχει διασπαστεί σε σημείο που δεν θα εκπέμπει περισσότερη ακτινοβολία από ό,τι μας περιβάλλει στο φυσικό περιβάλλον. Εν ολίγοις, το υλικό στις δεξαμενές θα πρέπει να παραμείνει εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να πιστοποιηθεί ότι είναι ακίνδυνο. Έτσι, η Ιαπωνία δεν θέλει να περιμένει τόσο πολύ. Στον καπιταλισμό, ο χρόνος είναι πάντα χρήμα.
Οι αλιείς στις γειτονικές χώρες φοβούνται για τα προς το ζην. Ακόμη και αν το νερό δεν προκαλούσε άμεση ζημιά στη χλωρίδα και την πανίδα (πράγμα αμφίβολο), αυτό θα είχε συνέπειες. Όπως γνωρίζουμε από την Ιαπωνία. Οι αγρότες και οι ψαράδες από τη περιοχή της Φουκουσίμα δεν μπορούν να διαθέτουν τα προϊόντα τους από την καταστροφή του 2011. Ό,τι προέρχεται από την περιοχή αυτή δεν μπορεί πλέον να πωληθεί. Αυτό είναι πιθανό να συμβεί στο μέλλον σε όλους τους αλιείς που ρίχνουν τα δίχτυα τους στη Θάλασσα της Ιαπωνίας, την Κίτρινη Θάλασσα και τη Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας, και φυσικά σε εκείνους των δεκαοκτώ νησιωτικών κρατών που έχουν ενωθεί για να σχηματίσουν το Φόρουμ των Νησιών του Ειρηνικού (PIF: Pacific Island Forum).
Γιατί "ο καταναλωτής" τείνει πάντα να ρωτάει για την προέλευση των προϊόντων. Μύδια, φύκια, ψάρια και άλλα θαλάσσια πλάσματα από αυτές τις περιοχές θα φέρουν το σημάδι του Κάιν: Προσοχή, μολυσμένα! Ο μισός τόνος που αλιεύεται και μεταποιείται παγκοσμίως προέρχεται από την περιοχή αυτή .
Οι εκπρόσωποι του Φόρουμ των Νησιών του Ειρηνικού διαπραγματεύονται με το Τόκιο εδώ και μήνες. Χωρίς αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η φασιστική επιτιθέμενη Ιαπωνία είχε καταστρέψει πολλά νησιά, ότι τα νησιά αυτά ήταν στη συνέχεια θύματα του Ψυχρού Πολέμου και ότι σύντομα μπορεί να κινδυνεύσουν να βυθιστούν, δεν συγκίνησε ιδιαίτερα το Τόκιο. Με τον συνήθη καπιταλιστικό τρόπο διακυβέρνησης, αγνοεί κάθε αντίρρηση. Οι διαμαρτυρίες του ίδιου του πληθυσμού της, της Νότιας Κορέας, της Κίνας και της Ταϊβάν έμειναν επίσης αναπάντητες.
Από τις 19 έως τις 21 Μαΐου, η σύνοδος κορυφής της G7 θα πραγματοποιηθεί στην Ιαπωνία. Στη Χιροσίμα, όπου οι ΗΠΑ πυροδότησαν την πρώτη ατομική βόμβα πάνω από κατοικημένη πόλη τον Αύγουστο του 1945. Στρατιωτικά περιττό, έγκλημα πολέμου. Από πολιτική άποψη, ωστόσο, ήταν μια επίδειξη δύναμης έναντι του παλιού και μελλοντικού εχθρού, με τον οποίο οι ΗΠΑ εξακολουθούσαν να είναι σύμμαχοι. Το προγραμματισμένο πλάνο για την απόρριψη του μολυσμένου νερού της Φουκουσίμα αποτελεί επίσης μια επίδειξη. Προς τους γείτονες καθώς και προς τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό μπορεί αρχικά να είναι μια αυτοκρατορική χειρονομία από την πλευρά της Ιαπωνίας, αλλά μάλλον είναι απολύτως και προς το συμφέρον της ηγετικής δύναμης του δυτικού κόσμου. Η Ουάσινγκτον θέλει να κυριαρχήσει στον Ειρηνικό για να κινηθεί εναντίον της Κίνας. Γι' αυτό, χρειάζεται συμμάχους υποτελείς.
Μετάφραση του άρθρου: Γιώργος Κολέμπας
πηγή
RSS Feed
