Του Γιώργου Πήττα
Τούτ' οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα, βρε
τούτ' οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα, βρε
τούτ' οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα, ουά
τι γυρεύουν τέτοιαν ώρα;
(αγνώστου, πρώτη γνωστή ερμηνεία Γ. Ιωαννίδης-Μ. Καραπιπέρης)
Θυμάμαι που λέτε, ένα παλιό ανέκδοτο σύμφωνα με το οποίο, ξαφνικά μέσα στη νύχτα κοντά σε μία λεωφόρο, τρέχουν αλλοφρόνως κάτι ζόμπι κρατώντας καρβέλια με ψωμιά. Τα βλέπει ένας περαστικός και τα ρωτάει:
-Που τρέχετε ρε παιδιά νυχτιάτικα;
Και απαντάει ένα ζόμπι λαχανιασμένο κραδαίνοντας μια μεγάλη φραντζόλα:
-Έγινε πολύνεκρο στη λεωφόρο και πάμε για παπάρες!
Ε λοιπόν, αυτή την παρεούλα των ζόμπι μου θύμισε η συνάθροιση των πολιτικών πάσης αποχρώσεως στη σύναξη διαμαρτυρίας των «ενστόλων».
Πως το έλεγε κάποτε ο Λαζόπουλος σε εκείνον τον γελοίο χαϊδεμένο χαρακτήρα… «πάμε πλατεία;»
Τώρα, να σου λοιπόν, και το «Πάμε Μπάτσοι;»
Βεβαίως, εδώ τα ζόμπι δεν κρατούν φραντζόλες, αλλά καλαθάκια, μέσα στα οποία, ως χαριτωμένες κοκκινοσκουφίτσες, με ευλάβεια βάζουν τα πολύτιμα ψηφαλάκια τους για να τρατάρουν τη γιαγιά Εξουσία.
Απαστράπτουσες δηλώσεις του εθνικού μας ναζί Ηλία Wow! Κασσιδιάρη και του έτερου Χρυσαυγίτη βαρυπεπονάτου –what’s his fucking name-δεν θυμάμαι πως τον λεν- αναψοκοκκινισμένες και κάθιδρες ατάκες του «πρέπει να χάσω κιλά Καμμένου», και, αναμενόμενος συνωστισμός από διάφορες κομματικές δευτεράντζες από όλες σχεδόν τις πτέρυγες.
Μέσα σ’ όλα, ο Σπύρος Χαλβατζής, ο οποίος δεν θα είχε πρόβλημα να συμπαρασταθεί και σε απεργία δημίων και εκτελεστών αν αυτοί, ήσαν εργαζόμενος λαός και, ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος διαρκώς διολισθαίνει σε κάτι προς Cheap-ρας καθώς όλο και πιο καθαρό είναι πως μελετά νυχθημερόν τις ιστορικές κόντρες μεταξύ Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου της περιόδου 1977-1980.
Να λοιπόν, που οι «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» έγιναν ένστολοι εργαζόμενοι για τους οποίους η πολιτική μας ηγεσία (λέμε τώρα) διαγκωνίζεται ποιος θα υπερασπιστεί τα δίκαια τους…
Η συνέχεια στο:
http://tvxs.gr/news/synergates/pame-mpatsoi-toy-giorgoy-pitta
Τούτ' οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα, βρε
τούτ' οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα, βρε
τούτ' οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα, ουά
τι γυρεύουν τέτοιαν ώρα;
(αγνώστου, πρώτη γνωστή ερμηνεία Γ. Ιωαννίδης-Μ. Καραπιπέρης)
Θυμάμαι που λέτε, ένα παλιό ανέκδοτο σύμφωνα με το οποίο, ξαφνικά μέσα στη νύχτα κοντά σε μία λεωφόρο, τρέχουν αλλοφρόνως κάτι ζόμπι κρατώντας καρβέλια με ψωμιά. Τα βλέπει ένας περαστικός και τα ρωτάει:
-Που τρέχετε ρε παιδιά νυχτιάτικα;
Και απαντάει ένα ζόμπι λαχανιασμένο κραδαίνοντας μια μεγάλη φραντζόλα:
-Έγινε πολύνεκρο στη λεωφόρο και πάμε για παπάρες!
Ε λοιπόν, αυτή την παρεούλα των ζόμπι μου θύμισε η συνάθροιση των πολιτικών πάσης αποχρώσεως στη σύναξη διαμαρτυρίας των «ενστόλων».
Πως το έλεγε κάποτε ο Λαζόπουλος σε εκείνον τον γελοίο χαϊδεμένο χαρακτήρα… «πάμε πλατεία;»
Τώρα, να σου λοιπόν, και το «Πάμε Μπάτσοι;»
Βεβαίως, εδώ τα ζόμπι δεν κρατούν φραντζόλες, αλλά καλαθάκια, μέσα στα οποία, ως χαριτωμένες κοκκινοσκουφίτσες, με ευλάβεια βάζουν τα πολύτιμα ψηφαλάκια τους για να τρατάρουν τη γιαγιά Εξουσία.
Απαστράπτουσες δηλώσεις του εθνικού μας ναζί Ηλία Wow! Κασσιδιάρη και του έτερου Χρυσαυγίτη βαρυπεπονάτου –what’s his fucking name-δεν θυμάμαι πως τον λεν- αναψοκοκκινισμένες και κάθιδρες ατάκες του «πρέπει να χάσω κιλά Καμμένου», και, αναμενόμενος συνωστισμός από διάφορες κομματικές δευτεράντζες από όλες σχεδόν τις πτέρυγες.
Μέσα σ’ όλα, ο Σπύρος Χαλβατζής, ο οποίος δεν θα είχε πρόβλημα να συμπαρασταθεί και σε απεργία δημίων και εκτελεστών αν αυτοί, ήσαν εργαζόμενος λαός και, ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος διαρκώς διολισθαίνει σε κάτι προς Cheap-ρας καθώς όλο και πιο καθαρό είναι πως μελετά νυχθημερόν τις ιστορικές κόντρες μεταξύ Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου της περιόδου 1977-1980.
Να λοιπόν, που οι «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» έγιναν ένστολοι εργαζόμενοι για τους οποίους η πολιτική μας ηγεσία (λέμε τώρα) διαγκωνίζεται ποιος θα υπερασπιστεί τα δίκαια τους…
Η συνέχεια στο:
http://tvxs.gr/news/synergates/pame-mpatsoi-toy-giorgoy-pitta
RSS Feed
