Συνέντευξη του Πέτρου Μπαστέα (μέλος της γραμματείας του ΣΕΚΕΣ για Δημόσια ΕΥΔΑΠ) στην εφημερίδα ΞEKINHMA σε σχέση με τις τελευταίες εξελίξεις πάνω στο θέμα της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ.
(Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα ΞΕΚΙΝΗΜΑ στις 16/11/2017)
Το Σαββατοκύριακο 18 και 19 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Βόλο η 4η πανελλαδική συνάντηση της Πανελλαδικής Συμμαχίας για το Νερό. Το βασικό θέμα της συνάντησης είναι το πώς μπορεί να συντονιστεί ένα μαζικό κίνημα αντίστασης στην προωθούμενη, από την κυβέρνηση και τους θεσμούς, εμπορευματοποίηση – ιδιωτικοποίηση του νερού.
Η εφαρμογή της Κοινής Υπουργικής Απόφασης για την κοστολόγηση-τιμολόγηση των υπηρεσιών ύδατος θα επιφέρει μεγάλες αυξήσεις στους λογαριασμούς ενώ μετατρέπει το νερό σε μπόρευμα. Επιπλέον η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ έχουν υπαχθεί στο Υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων με σκοπό την πώλησή τους.
Ακολουθεί συνέντευξη του Πέτρου Μπαστέα (μέλος της γραμματείας του ΣΕΚΕΣ για Δημόσια ΕΥΔΑΠ) σε σχέση με τις τελευταίες εξελίξεις πάνω στο θέμα της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ.
Από τη στιγμή που ο κύριος στόχος του Υπερταμείου είναι αποκλειστικά και μόνο η κερδοφορία για την αποπληρωμή του χρέους και τη χρηματοδότηση των επενδύσεων (δηλαδή των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων) είναι σίγουρο ότι και η ΕΥΔΑΠ θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο.
Αυτό όμως που πρέπει εδώ να σημειωθεί, είναι ότι η σημερινή διοίκηση της ΕΥΔΑΠ, κάνει ότι μπορεί για να διαμορφώσει από τώρα τη λειτουργία της εταιρείας στα πρότυπα που απαιτεί το ιδιωτικό Υπερταμείο.
Έτσι έχουμε: αποκλειστικό προσανατολισμό της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας της ΕΥΔΑΠ στην κερδοφορία και την διανομή υψηλών μερισμάτων. Κατάργηση στην πράξη τους δικαιώματος της ελεύθερης πρόσβασης στο νερό με αθρόες διακοπές υδροδότησης λόγω οφειλών, κυρίως στους οικονομικά πιο αδύνατους. Ιδιωτικοποίηση – εργολαβοποίηση μεγάλου τμήματος των υπηρεσιών της. Προσανατολισμό των επενδύσεων όχι σε βελτίωση των υποδομών αλλά σε συμπράξεις με ελληνικές ή ξένες εταιρείες (Γαλλία, Ισραήλ) στους τομείς της καταμέτρησης (υδρόμετρα), πληροφορικής, τεχνογνωσίας κ.α. Αύξηση του μη μόνιμου προσωπικού (εργολαβικοί, ατομικές συμβάσεις, εργολάβοι, ορισμένου χρόνου, παροχή υπηρεσιών κ.λ.π.).
Κι ακόμα, προσπάθεια ενσωμάτωσης του συνδικαλιστικού κινήματος με βασικό στόχο να περάσει χωρίς κλυδωνισμούς η καθήλωση του μισθολογικού κόστους. Υπηρεσιακό οργανόγραμμα «τέρας» που θα «παράγει» υπηρεσιακά στελέχη πειθήνια στην εκάστοτε διοίκηση.
Η «αριστερή», τάχα μου, διοίκηση αποδείχτηκε πιο αποτελεσματικά νεοφιλελεύθερη από την προηγούμενη.
Η μάχη γύρω από την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης αποχέτευσης (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΥΑ), της ενέργειας (ΔΕΗ) και των συγκοινωνιών, είναι η μάχη των μαχών.
Η μάχη του δημόσιου οφέλους των πολλών ενάντια στο ιδιωτικό κέρδος των λίγων. Η μάχη των δικαιωμάτων και της ικανοποίησης των αναγκών της κοινωνίας, ενάντια στη καπιταλιστική βαρβαρότητα της περιθωριοποίησης του ανθρώπου και της καταστροφής της φύσης που φέρνει η «ανάπτυξή» τους.
Οι εργαζόμενοι και η αριστερά, πρέπει να δώσουν την μάχη σήμερα και όχι αύριο. Αν δώσουν τη μάχη θα κερδίσουν. Αυτό δείχνει η ευρωπαϊκή και παγκόσμια εμπειρία των κινημάτων κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού.
(Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα ΞΕΚΙΝΗΜΑ στις 16/11/2017)
Το Σαββατοκύριακο 18 και 19 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Βόλο η 4η πανελλαδική συνάντηση της Πανελλαδικής Συμμαχίας για το Νερό. Το βασικό θέμα της συνάντησης είναι το πώς μπορεί να συντονιστεί ένα μαζικό κίνημα αντίστασης στην προωθούμενη, από την κυβέρνηση και τους θεσμούς, εμπορευματοποίηση – ιδιωτικοποίηση του νερού.
Η εφαρμογή της Κοινής Υπουργικής Απόφασης για την κοστολόγηση-τιμολόγηση των υπηρεσιών ύδατος θα επιφέρει μεγάλες αυξήσεις στους λογαριασμούς ενώ μετατρέπει το νερό σε μπόρευμα. Επιπλέον η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ έχουν υπαχθεί στο Υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων με σκοπό την πώλησή τους.
Ακολουθεί συνέντευξη του Πέτρου Μπαστέα (μέλος της γραμματείας του ΣΕΚΕΣ για Δημόσια ΕΥΔΑΠ) σε σχέση με τις τελευταίες εξελίξεις πάνω στο θέμα της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ.
- Σε ποιο σημείο βρίσκεται η διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ; Ποια εκτιμάς ότι θα είναι τα επόμενα βήματα της κυβέρνησης;
- Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και στα τιμολόγια;
Από τη στιγμή που ο κύριος στόχος του Υπερταμείου είναι αποκλειστικά και μόνο η κερδοφορία για την αποπληρωμή του χρέους και τη χρηματοδότηση των επενδύσεων (δηλαδή των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων) είναι σίγουρο ότι και η ΕΥΔΑΠ θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο.
Αυτό όμως που πρέπει εδώ να σημειωθεί, είναι ότι η σημερινή διοίκηση της ΕΥΔΑΠ, κάνει ότι μπορεί για να διαμορφώσει από τώρα τη λειτουργία της εταιρείας στα πρότυπα που απαιτεί το ιδιωτικό Υπερταμείο.
Έτσι έχουμε: αποκλειστικό προσανατολισμό της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας της ΕΥΔΑΠ στην κερδοφορία και την διανομή υψηλών μερισμάτων. Κατάργηση στην πράξη τους δικαιώματος της ελεύθερης πρόσβασης στο νερό με αθρόες διακοπές υδροδότησης λόγω οφειλών, κυρίως στους οικονομικά πιο αδύνατους. Ιδιωτικοποίηση – εργολαβοποίηση μεγάλου τμήματος των υπηρεσιών της. Προσανατολισμό των επενδύσεων όχι σε βελτίωση των υποδομών αλλά σε συμπράξεις με ελληνικές ή ξένες εταιρείες (Γαλλία, Ισραήλ) στους τομείς της καταμέτρησης (υδρόμετρα), πληροφορικής, τεχνογνωσίας κ.α. Αύξηση του μη μόνιμου προσωπικού (εργολαβικοί, ατομικές συμβάσεις, εργολάβοι, ορισμένου χρόνου, παροχή υπηρεσιών κ.λ.π.).
Κι ακόμα, προσπάθεια ενσωμάτωσης του συνδικαλιστικού κινήματος με βασικό στόχο να περάσει χωρίς κλυδωνισμούς η καθήλωση του μισθολογικού κόστους. Υπηρεσιακό οργανόγραμμα «τέρας» που θα «παράγει» υπηρεσιακά στελέχη πειθήνια στην εκάστοτε διοίκηση.
Η «αριστερή», τάχα μου, διοίκηση αποδείχτηκε πιο αποτελεσματικά νεοφιλελεύθερη από την προηγούμενη.
- Με ποιο τρόπο πιστεύεις ότι μπορεί να σταματήσει η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και συνολικά του νερού;
Η μάχη γύρω από την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης αποχέτευσης (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΥΑ), της ενέργειας (ΔΕΗ) και των συγκοινωνιών, είναι η μάχη των μαχών.
Η μάχη του δημόσιου οφέλους των πολλών ενάντια στο ιδιωτικό κέρδος των λίγων. Η μάχη των δικαιωμάτων και της ικανοποίησης των αναγκών της κοινωνίας, ενάντια στη καπιταλιστική βαρβαρότητα της περιθωριοποίησης του ανθρώπου και της καταστροφής της φύσης που φέρνει η «ανάπτυξή» τους.
Οι εργαζόμενοι και η αριστερά, πρέπει να δώσουν την μάχη σήμερα και όχι αύριο. Αν δώσουν τη μάχη θα κερδίσουν. Αυτό δείχνει η ευρωπαϊκή και παγκόσμια εμπειρία των κινημάτων κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού.