Πέτρος Μανταίος
Τέσσερις πέτρες, αγκωνάρια, δύο τέρματα, μια μπάλα της συμφοράς με κορδόνι ή ένα τόπι λαστιχένιο που πετούσε βυζί και αλλού το κλοτσούσες και αλλού βρισκότανε, μια αλάνα, δέκα-δώδεκα πιτσιρικάδες από αντίπαλες γειτονιές, κάποιες μανάδες με τις ποδιές να φωνάζουν: «Πότε θα διαβάσεις βρε, που να σε πάρει και να σε σηκώσει!». Η τιμή του ποδοσφαίρου. Του δικού μας ποδοσφαίρου. Οπως το παίξαμε, το πονέσαμε, το αγαπήσαμε. Κάποτε.
Αυτή η τιμή του ποδοσφαίρου, η τιμή της μνήμης και του παιχνιδιού στα χρόνια της αθωότητας, της γδαρμένης μπάλας και του γδαρμένου γόνατου στο χώμα της αλάνας… Αυτή η τιμή χάνεται κατ’ εξακολούθηση μέσα από συμπεριφορές άθλιες. Αυτή η τιμή αποτιμάται επιτηδείως σε χρήμα, δόξα, εξουσία, ασυλία, ατιμία, ανομία, στημένα παιχνίδια, παράγοντες που τους παρακαλάνε πολιτικοί, πολιτικοί που εναγκαλίζονται παράγοντες, πρόεδροι, αχυράνθρωποι, μπράβοι.
Ολο το κακό συναπάντημα. Που κάθε φορά –όταν γίνεται κάτι χοντρό, όπως η είσοδος οπλοφόρου στο γήπεδο για παράδειγμα– μας εκπλήσσει, μας εξοργίζει και μας ρίχνει απ’ τα σύννεφα, λες και είναι η πρώτη φορά.
Αυτή η τιμή, φίλοι της αντίπαλης ομάδας, ΑΕΚτζήδες, ΠΑΟΚτζήδες, Ολυμπιακοί, Παναθηναϊκοί… αθώοι μες στην κυριακάτικη προσδοκία ενός οπαδού που θέλει να νικήσει η ομάδα του, γιατί αυτό είναι ο οπαδός: ένας άνθρωπος που θέλει να νικήσει η ομάδα του, τίποτ’ άλλο· όπως κάποτε ήθελε να νικήσει η ομάδα του στην αλάνα.
Αυτή η τιμή, που είναι ιερή, επειδή προέρχεται από το πιο φτωχό, το πιο ομαδικό, το πιο λαϊκό παιχνίδι/άθλημα που γεννήθηκε ποτέ στον κόσμο. Αυτή η τιμή, που γεννήθηκε στη φτώχεια και πλούτισε τους προαγωγούς του, έχει σήμερα μεγάλη ανάγκη υποστήριξης. Το ποδόσφαιρο χάνει…
ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Να διαλυθεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο της σήψης και της διαφθοράς
Η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ως εξής:
Τα όσα διαδραματίστηκαν την Κυριακή το βράδυ στο γήπεδο της Τούμπας, με τη σοκαριστική εισβολή του ένοπλου Ιβάν Σαββίδη μαζί με τους μπράβους του στο γήπεδο, ήταν ένα ακόμα επεισόδιο στο βρώμικο οικονομικό και πολιτικό πόλεμο των προέδρων - βαρώνων του ποδοσφαίρου με διαιτητή την κυβέρνηση.
Οι δηλώσεις του Τσίπρα και της κυβέρνησης για δήθεν κάθαρση του ποδοσφαίρου δεν έχουν απολύτως καμία αξία γιατί και αυτή η κυβέρνηση τους υπηρετεί. Όλοι αυτοί οι "πρόεδροι", έχουν βαπτισθεί θεσμικοί επενδυτές από την κυβέρνηση, είναι συνομιλητές της και κλείνει μαζί τους συμφωνίες.
Ο ίδιος ο Ιβάν Σαββίδης, που πρωτοστάτησε στο εθνικιστικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης για το μακεδονικό, είναι ο επενδυτής που θα αγοράσει τον ΟΛΘ, που του χαρίστηκαν τα χρέη της ΣΕΚΑΠ, ήταν, μαζί με τον Μαρινάκη του Noor1, στο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Ο Μελισσανίδης μπορεί να μη βγάζει, ακόμα, όπλο στα γήπεδα αλλά οπλίζει τους στρατούς των οπαδών του για να ξυλοκοπούν τους κατοίκους της Φιλαδέλφειας που αντιστέκονται στα σχέδια του για το γήπεδο - δώρο της κυβέρνησης και της Περιφέρειας. Και δίπλα σ' αυτούς υπάρχουν οι υπέροχες μορφές του Αλαφούζου του ΣΚΑΙ, του Κούγια, του Μπέου...
Κανένα θεσμικό πλαίσιο δεν πρόκειται να εξυγιάνει το χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Για τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ ο μόνος νόμος είναι ο νόμος του ισχυρού.
Υπενθυμίζουμε πως το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό το 1980 πριν την είσοδο της χώρας στην τότε ΕΟΚ, ενώ τα υπόλοιπα αθλήματα έγιναν επαγγελματικά το 1992 με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και πριν την είσοδο στην ΟΝΕ.
Τέσσερις πέτρες, αγκωνάρια, δύο τέρματα, μια μπάλα της συμφοράς με κορδόνι ή ένα τόπι λαστιχένιο που πετούσε βυζί και αλλού το κλοτσούσες και αλλού βρισκότανε, μια αλάνα, δέκα-δώδεκα πιτσιρικάδες από αντίπαλες γειτονιές, κάποιες μανάδες με τις ποδιές να φωνάζουν: «Πότε θα διαβάσεις βρε, που να σε πάρει και να σε σηκώσει!». Η τιμή του ποδοσφαίρου. Του δικού μας ποδοσφαίρου. Οπως το παίξαμε, το πονέσαμε, το αγαπήσαμε. Κάποτε.
Αυτή η τιμή του ποδοσφαίρου, η τιμή της μνήμης και του παιχνιδιού στα χρόνια της αθωότητας, της γδαρμένης μπάλας και του γδαρμένου γόνατου στο χώμα της αλάνας… Αυτή η τιμή χάνεται κατ’ εξακολούθηση μέσα από συμπεριφορές άθλιες. Αυτή η τιμή αποτιμάται επιτηδείως σε χρήμα, δόξα, εξουσία, ασυλία, ατιμία, ανομία, στημένα παιχνίδια, παράγοντες που τους παρακαλάνε πολιτικοί, πολιτικοί που εναγκαλίζονται παράγοντες, πρόεδροι, αχυράνθρωποι, μπράβοι.
Ολο το κακό συναπάντημα. Που κάθε φορά –όταν γίνεται κάτι χοντρό, όπως η είσοδος οπλοφόρου στο γήπεδο για παράδειγμα– μας εκπλήσσει, μας εξοργίζει και μας ρίχνει απ’ τα σύννεφα, λες και είναι η πρώτη φορά.
Αυτή η τιμή, φίλοι της αντίπαλης ομάδας, ΑΕΚτζήδες, ΠΑΟΚτζήδες, Ολυμπιακοί, Παναθηναϊκοί… αθώοι μες στην κυριακάτικη προσδοκία ενός οπαδού που θέλει να νικήσει η ομάδα του, γιατί αυτό είναι ο οπαδός: ένας άνθρωπος που θέλει να νικήσει η ομάδα του, τίποτ’ άλλο· όπως κάποτε ήθελε να νικήσει η ομάδα του στην αλάνα.
Αυτή η τιμή, που είναι ιερή, επειδή προέρχεται από το πιο φτωχό, το πιο ομαδικό, το πιο λαϊκό παιχνίδι/άθλημα που γεννήθηκε ποτέ στον κόσμο. Αυτή η τιμή, που γεννήθηκε στη φτώχεια και πλούτισε τους προαγωγούς του, έχει σήμερα μεγάλη ανάγκη υποστήριξης. Το ποδόσφαιρο χάνει…
ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Να διαλυθεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο της σήψης και της διαφθοράς
Η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ως εξής:
Τα όσα διαδραματίστηκαν την Κυριακή το βράδυ στο γήπεδο της Τούμπας, με τη σοκαριστική εισβολή του ένοπλου Ιβάν Σαββίδη μαζί με τους μπράβους του στο γήπεδο, ήταν ένα ακόμα επεισόδιο στο βρώμικο οικονομικό και πολιτικό πόλεμο των προέδρων - βαρώνων του ποδοσφαίρου με διαιτητή την κυβέρνηση.
Οι δηλώσεις του Τσίπρα και της κυβέρνησης για δήθεν κάθαρση του ποδοσφαίρου δεν έχουν απολύτως καμία αξία γιατί και αυτή η κυβέρνηση τους υπηρετεί. Όλοι αυτοί οι "πρόεδροι", έχουν βαπτισθεί θεσμικοί επενδυτές από την κυβέρνηση, είναι συνομιλητές της και κλείνει μαζί τους συμφωνίες.
Ο ίδιος ο Ιβάν Σαββίδης, που πρωτοστάτησε στο εθνικιστικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης για το μακεδονικό, είναι ο επενδυτής που θα αγοράσει τον ΟΛΘ, που του χαρίστηκαν τα χρέη της ΣΕΚΑΠ, ήταν, μαζί με τον Μαρινάκη του Noor1, στο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Ο Μελισσανίδης μπορεί να μη βγάζει, ακόμα, όπλο στα γήπεδα αλλά οπλίζει τους στρατούς των οπαδών του για να ξυλοκοπούν τους κατοίκους της Φιλαδέλφειας που αντιστέκονται στα σχέδια του για το γήπεδο - δώρο της κυβέρνησης και της Περιφέρειας. Και δίπλα σ' αυτούς υπάρχουν οι υπέροχες μορφές του Αλαφούζου του ΣΚΑΙ, του Κούγια, του Μπέου...
Κανένα θεσμικό πλαίσιο δεν πρόκειται να εξυγιάνει το χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Για τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ ο μόνος νόμος είναι ο νόμος του ισχυρού.
Υπενθυμίζουμε πως το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό το 1980 πριν την είσοδο της χώρας στην τότε ΕΟΚ, ενώ τα υπόλοιπα αθλήματα έγιναν επαγγελματικά το 1992 με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και πριν την είσοδο στην ΟΝΕ.
- Έξω από ΕΕ-ΟΝΕ, διάλυση ΠΑΕ-ΚΑΕ-ΑΑΕ
- Να διαλυθεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο της σήψης και της διαφθοράς.
- Ερασιτεχνικός μαζικός λαϊκός αθλητισμός
RSS Feed
