Με την εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ για το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη ανοίγει μια νέα σελίδα στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλευτισμού.
Το ΚΚΕ υιοθετώντας τις πιο τρομολαγνικές προπαγανδιστικές τεχνικές των νεοφιλελευθερων κομμάτων αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής για το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή:
«Στην περίπτωση αλλαγής νομίσματος στη χώρα μας, το λαϊκό εισόδημα θα εξανεμιστεί μέσω της υποτίμησης του νέου νομίσματος, της αισχροκέρδειας, της ραγδαίας πτώσης της αγοραστικής δύναμης, καθώς και μέσω της μεγάλης ανατίμησης των εισαγόμενων εμπορευμάτων, στα οποία στηρίζεται όχι μόνο η κατανάλωση αλλά και η βιομηχανία. Επίσης, θα χτυπηθεί και ένα μεγάλο μέρος αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, δανειοληπτών. Το μεγάλο κεφάλαιο είναι αυτό που θα βγει και σε αυτήν την περίπτωση κερδισμένο. Ιδιαίτερα μάλιστα ορισμένα τμήματα του κεφαλαίου θα βγουν ωφελημένα, γι’ αυτό και στήριξαν και στηρίζουν άμεσα ή έμμεσα την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη»
Οι θέσεις αυτές αποτελούν ένα ποιοτικό άλμα από την τοποθέτηση που έλεγε «τι ευρώ, τι δραχμή» και η οποία εντασσόταν σε μια γενικότερη μεσσιανική λογική (μέχρι να καταλάβουμε τα ανάκτορα και να έρθει η λαοκρατία δεν έχει και ιδιαίτερο νόημα να δίνουμε μάχες για τη βελτίωση της ισορροπίας μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας μέσα στους θεσμούς του καπιταλιστικού συστήματος).
Με τις νέες του θέσεις το ΚΚΕ ταυτίζεται φραστικά με το λόμπι του ευρώ θεωρώντας ότι η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα θα είναι απόλυτα καταστροφική.
Όλα τα επιχειρήματα που παρουσιάζονται έχουν καταρριφθεί από πρόσφατες μελέτες (όπως αυτή του ΕΔΕΚΟΠ ή των πρωτοβουλιών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΛΑΕ), και δεν έχει σημασία να τα παραθέσουμε εδώ.
Σημασία έχει ότι για πρώτη φορά το σύνολο των κομμάτων που βρίσκονται στη βουλή απορρίπτουν ένα αίτημα, που σύμφωνα με αρκετές δημοσκοπήσεις είναι πλέον κυρίαρχο στην ελληνική κοινωνία. Από την αριστερά του ΚΚΕ και την αντιδραστική σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη νεοφιλελεύθερη δεξιά της ΝΔ και την ναζιστική Χρυσή Αυγή όλοι, για τους δικούς τους, διαφορετικούς λόγους, επιθυμούν την παραμονή στο ευρώ – σε πείσμα του κλίματος που επικρατεί στους δρόμους.
Πρόκειται για μια κομβική στιγμή του ελληνικού κοινοβουλευτικού συστήματος, το οποίο δεν ενδιαφέρεται ούτε προσχηματικά να αντιπροσωπεύει τις θέσεις του ελληνικού λαού.
Η κατάσταση αυτή θα οδηγήσει αναπόδραστα σε εκρηκτικές και καταιγιστικές εξελίξεις οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν θετικά χαρακτηριστικά (με τη μορφή κοινωνικών εκρήξεων τύπου Δεκέμβρη 2008) ή να πάρουν μια ακραία αντιδραστική μορφή.
Το παράδειγμα της Βρετανίας και της Γαλλίας, όπου ο υγιής ευρωσκεπτικισμός ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού παραχωρήθηκε από την αριστερά στην νεοφασιστική δεξιά, θα πρέπει να μας ανησυχεί. Η περίπτωση της Ελλάδας όμως αποτελούσε εξαίρεση καθώς η αντίσταση στις πολιτικές της ΕΕ είχε πάντα προοδευτικά και δημοκρατικά χαρακτηριστικά και βαθιές ρίζες στους κοινωνικούς αγώνες – γεγονός που μας δίνει τη δυνατότητα να αισιοδοξούμε.
Οι εξελίξεις θα είναι σίγουρα ενδιαφέρουσες. Τουλάχιστον πέφτουν και οι τελευταίες μάσκες στο σύνολο της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Άρης Χατζηστεφάνου
Το ΚΚΕ υιοθετώντας τις πιο τρομολαγνικές προπαγανδιστικές τεχνικές των νεοφιλελευθερων κομμάτων αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής για το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή:
«Στην περίπτωση αλλαγής νομίσματος στη χώρα μας, το λαϊκό εισόδημα θα εξανεμιστεί μέσω της υποτίμησης του νέου νομίσματος, της αισχροκέρδειας, της ραγδαίας πτώσης της αγοραστικής δύναμης, καθώς και μέσω της μεγάλης ανατίμησης των εισαγόμενων εμπορευμάτων, στα οποία στηρίζεται όχι μόνο η κατανάλωση αλλά και η βιομηχανία. Επίσης, θα χτυπηθεί και ένα μεγάλο μέρος αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, δανειοληπτών. Το μεγάλο κεφάλαιο είναι αυτό που θα βγει και σε αυτήν την περίπτωση κερδισμένο. Ιδιαίτερα μάλιστα ορισμένα τμήματα του κεφαλαίου θα βγουν ωφελημένα, γι’ αυτό και στήριξαν και στηρίζουν άμεσα ή έμμεσα την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη»
Οι θέσεις αυτές αποτελούν ένα ποιοτικό άλμα από την τοποθέτηση που έλεγε «τι ευρώ, τι δραχμή» και η οποία εντασσόταν σε μια γενικότερη μεσσιανική λογική (μέχρι να καταλάβουμε τα ανάκτορα και να έρθει η λαοκρατία δεν έχει και ιδιαίτερο νόημα να δίνουμε μάχες για τη βελτίωση της ισορροπίας μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας μέσα στους θεσμούς του καπιταλιστικού συστήματος).
Με τις νέες του θέσεις το ΚΚΕ ταυτίζεται φραστικά με το λόμπι του ευρώ θεωρώντας ότι η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα θα είναι απόλυτα καταστροφική.
Όλα τα επιχειρήματα που παρουσιάζονται έχουν καταρριφθεί από πρόσφατες μελέτες (όπως αυτή του ΕΔΕΚΟΠ ή των πρωτοβουλιών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΛΑΕ), και δεν έχει σημασία να τα παραθέσουμε εδώ.
Σημασία έχει ότι για πρώτη φορά το σύνολο των κομμάτων που βρίσκονται στη βουλή απορρίπτουν ένα αίτημα, που σύμφωνα με αρκετές δημοσκοπήσεις είναι πλέον κυρίαρχο στην ελληνική κοινωνία. Από την αριστερά του ΚΚΕ και την αντιδραστική σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη νεοφιλελεύθερη δεξιά της ΝΔ και την ναζιστική Χρυσή Αυγή όλοι, για τους δικούς τους, διαφορετικούς λόγους, επιθυμούν την παραμονή στο ευρώ – σε πείσμα του κλίματος που επικρατεί στους δρόμους.
Πρόκειται για μια κομβική στιγμή του ελληνικού κοινοβουλευτικού συστήματος, το οποίο δεν ενδιαφέρεται ούτε προσχηματικά να αντιπροσωπεύει τις θέσεις του ελληνικού λαού.
Η κατάσταση αυτή θα οδηγήσει αναπόδραστα σε εκρηκτικές και καταιγιστικές εξελίξεις οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν θετικά χαρακτηριστικά (με τη μορφή κοινωνικών εκρήξεων τύπου Δεκέμβρη 2008) ή να πάρουν μια ακραία αντιδραστική μορφή.
Το παράδειγμα της Βρετανίας και της Γαλλίας, όπου ο υγιής ευρωσκεπτικισμός ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού παραχωρήθηκε από την αριστερά στην νεοφασιστική δεξιά, θα πρέπει να μας ανησυχεί. Η περίπτωση της Ελλάδας όμως αποτελούσε εξαίρεση καθώς η αντίσταση στις πολιτικές της ΕΕ είχε πάντα προοδευτικά και δημοκρατικά χαρακτηριστικά και βαθιές ρίζες στους κοινωνικούς αγώνες – γεγονός που μας δίνει τη δυνατότητα να αισιοδοξούμε.
Οι εξελίξεις θα είναι σίγουρα ενδιαφέρουσες. Τουλάχιστον πέφτουν και οι τελευταίες μάσκες στο σύνολο της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Άρης Χατζηστεφάνου
RSS Feed
