Τα προγράμματα που σχεδιάζονται κεντρικά (από το κράτος) για την κοινωνική οικονομία. Εδώ και 25 έτη, στην Ελλάδα έχουν πλήρως αποτύχει. Κοινωνικές επιχειρήσεις που είναι ζωντανές και προσφέρουν στο εθνικό εισόδημα αναπτύχθηκαν εντελώς μόνες τους, χωρίς οικονομική ή άλλη κρατική στήριξη. Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να μείνει κρυφό, δεν μπορεί να μην συνεκτιμηθεί πλέον από τις σχεδιαζόμενες πολιτικές για την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία. Aυτή είναι η προτεραιότητα που πρέπει να επισημάνουμε με παρρησία στα περιφερειακά συνέδρια.
Σήμερα εξάλλου οι διαθέσιμοι πόροι του ΕΣΠΑ, τους οποίους διαχειρίζεται το κράτος είναι μικρότεροι από κάθε άλλη προγραμματική περίοδο. Μόλις 157 εκ. ευρώ θα διατεθούν για δράσεις κοινωνικής επιχειρηματικότητας από τα τομεακά προγράμματα και από τα ΠΕΠ. Εκ των πραγμάτων, αυτός σχεδιασμός είναι αναντίστοιχος με την ρητορική περί ενίσχυσης της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.
Επειδή όμως ο σχεδιασμός δεν είναι μόνο κρατική υπόθεση, αλλά υπόθεση της τοπικής αυτοδιοίκησης και της τοπικής κοινωνίας, όπως άλλωστε υπαγορεύουν οι κοινοτικές οδηγίες, θα πρέπει εμείς οι φορείς κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Οι σχετικές πρωτοβουλίες λοιπόν πρέπει να ξεκινούν από κάτω προς τα πάνω. Ποιόν σχεδιασμό όμως; Πρέπει να μιλάμε θετικά με δείκτες παραγωγικούς. Πρέπει να ενισχυθεί η πραγματική οικονομία, η παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών.
Είναι επείγουσα η ανάγκη του δημοκρατικού σχεδιασμού από τα κάτω και καλείται η περιφερειακή και η τοπική αυτοδιοίκηση να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Eδώ λοιπόν τίθεται το θέμα της αποκέντρωσης και των αποκεντρωμένων διαχειριστικών αρχών που είναι οι Αναπτυξιακές Εταιρίες των ΟΤΑ.
· Να λάβουν πρωτοβουλίες ανοικτής διαβούλευσης με την τοπική κοινωνία, ώστε να ενισχυθεί το διανοητικό κεφάλαιο που σχετίζεται με την τοπική ανάπτυξη.
· Να διεκδικήσουν το μερίδιο που αναλογεί στις τοπικές κοινωνίες από τα κοινοτικά ταμεία.
· Να συμμαχήσουν με τις οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών και τους φορείς κοινωνικής οικονομίας.
· Να λειτουργήσουν ως περιφερειακοί κοινωνικοί εταίροι.
Οι φορείς κοινωνικής οικονομίας μπορούν να υποστηρίξουν ένα νέο ενισχυμένο ρόλο των Αναπτυξιακών Εταιριών για την εγγύτερη προς τις τοπικές κοινωνίες διαχείριση των πόρων, με βάση την κοινοτική αρχή της επικουρικότητας. Οι φορείς κοινωνικής οικονομίας καλούνται να παίξουν τον στρατηγικό τους ρόλο στην τοπική ανάπτυξη με σύμμαχο την τοπική κοινωνία.
Η ΠΕΣΚΟ καλεί τις Αναπτυξιακές Εταιρίες να συμμετάσχουν σε ανοικτή διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες και να ενισχύσουν τις συμμετοχικές διαδικασίες από τις οποίες θα προκύψουν γόνιμες συνέργειες.
Οι Δήμοι ως πολιτικοί φορείς και η ΚΕΔΕ σε πανελλαδική κλίμακα, έχουν κάθε λόγο και νομιμοποίηση να θέσουν στην πολιτική ατζέντα το ζήτημα της διεκδίκησης πόρων και αρμοδιοτήτων από το κράτος.
ΠΡΟΤΥΠΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ «Κυψέλες συνεργατισμού» http://socialactivism.gr/index.php/koinoniki-oikonomia/1315-
Συνέργειες κοινωνικών συνεταιρισμών με δήμους και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών http://www.enallaktikos.gr/ar34855el-synergeies-koinwnikwn-synetairismwn-me-dimoys-
Social Activism Αθηνών
Σήμερα εξάλλου οι διαθέσιμοι πόροι του ΕΣΠΑ, τους οποίους διαχειρίζεται το κράτος είναι μικρότεροι από κάθε άλλη προγραμματική περίοδο. Μόλις 157 εκ. ευρώ θα διατεθούν για δράσεις κοινωνικής επιχειρηματικότητας από τα τομεακά προγράμματα και από τα ΠΕΠ. Εκ των πραγμάτων, αυτός σχεδιασμός είναι αναντίστοιχος με την ρητορική περί ενίσχυσης της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.
Επειδή όμως ο σχεδιασμός δεν είναι μόνο κρατική υπόθεση, αλλά υπόθεση της τοπικής αυτοδιοίκησης και της τοπικής κοινωνίας, όπως άλλωστε υπαγορεύουν οι κοινοτικές οδηγίες, θα πρέπει εμείς οι φορείς κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Οι σχετικές πρωτοβουλίες λοιπόν πρέπει να ξεκινούν από κάτω προς τα πάνω. Ποιόν σχεδιασμό όμως; Πρέπει να μιλάμε θετικά με δείκτες παραγωγικούς. Πρέπει να ενισχυθεί η πραγματική οικονομία, η παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών.
Είναι επείγουσα η ανάγκη του δημοκρατικού σχεδιασμού από τα κάτω και καλείται η περιφερειακή και η τοπική αυτοδιοίκηση να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Eδώ λοιπόν τίθεται το θέμα της αποκέντρωσης και των αποκεντρωμένων διαχειριστικών αρχών που είναι οι Αναπτυξιακές Εταιρίες των ΟΤΑ.
· Να λάβουν πρωτοβουλίες ανοικτής διαβούλευσης με την τοπική κοινωνία, ώστε να ενισχυθεί το διανοητικό κεφάλαιο που σχετίζεται με την τοπική ανάπτυξη.
· Να διεκδικήσουν το μερίδιο που αναλογεί στις τοπικές κοινωνίες από τα κοινοτικά ταμεία.
· Να συμμαχήσουν με τις οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών και τους φορείς κοινωνικής οικονομίας.
· Να λειτουργήσουν ως περιφερειακοί κοινωνικοί εταίροι.
Οι φορείς κοινωνικής οικονομίας μπορούν να υποστηρίξουν ένα νέο ενισχυμένο ρόλο των Αναπτυξιακών Εταιριών για την εγγύτερη προς τις τοπικές κοινωνίες διαχείριση των πόρων, με βάση την κοινοτική αρχή της επικουρικότητας. Οι φορείς κοινωνικής οικονομίας καλούνται να παίξουν τον στρατηγικό τους ρόλο στην τοπική ανάπτυξη με σύμμαχο την τοπική κοινωνία.
Η ΠΕΣΚΟ καλεί τις Αναπτυξιακές Εταιρίες να συμμετάσχουν σε ανοικτή διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες και να ενισχύσουν τις συμμετοχικές διαδικασίες από τις οποίες θα προκύψουν γόνιμες συνέργειες.
Οι Δήμοι ως πολιτικοί φορείς και η ΚΕΔΕ σε πανελλαδική κλίμακα, έχουν κάθε λόγο και νομιμοποίηση να θέσουν στην πολιτική ατζέντα το ζήτημα της διεκδίκησης πόρων και αρμοδιοτήτων από το κράτος.
ΠΡΟΤΥΠΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ «Κυψέλες συνεργατισμού» http://socialactivism.gr/index.php/koinoniki-oikonomia/1315-
Συνέργειες κοινωνικών συνεταιρισμών με δήμους και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών http://www.enallaktikos.gr/ar34855el-synergeies-koinwnikwn-synetairismwn-me-dimoys-
Social Activism Αθηνών
RSS Feed
