Ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος στη προεκλογική τους εκστρατεία καμαρώνουν για τη «σταθερότητα» που έφεραν στη χώρα και για αυτό ζητάνε και την ψήφο των Ελλήνων ψηφοφόρων-και όχι πολιτών, γιατί αν η πλειοψηφία τους ήταν πραγματικά πολίτες, δεν θα είχαν καμιά ελπίδα- για να τη συνεχίσουν.
Παρακάτω η «σταθερότητά» και η «αλήθεια» τους με αριθμούς, γιατί ίσως έτσι μόνο θα μπορέσουν να την καταλάβουν και οι ψηφοφόροι. Όχι όλοι βέβαια, γιατί δεν υπάρχει όριο στη βλακεία:
-Η απώλεια 25% του εθνικού εισοδήματος λόγω της πολιτικής της βίαιης λιτότητας.
-Τα 75 δισ. ευρώ που από το 2008 μέχρι και το τέλος του 2013 ανήλθαν οι συνολικές απώλειες καταθέσεων στην Ελλάδα λόγω της πολιτικής των Μνημονίων.
-Τα 33 δισ. ευρώ που ανήλθαν οι απώλειες χρημάτων των Ασφαλιστικών Ταμείων μέσα στο ίδιο διάστημα (μόνο από το περίφημο PSI οι απώλειες των Ταμείων ξεπέρασαν τα 12,5 δισ. ευρώ).
-Τα 63 δισ. ευρώ που όπως ομολόγησε ο κ. Στουρνάρας , αφαιμάχτηκαν από τον ελληνικό λαό ως συνέπεια των δημοσιονομικών μέτρων από το 2010 και μετά.
-Η αύξηση του ελληνικού χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ από 120% στο 175%
-Τα 6,3 εκατομμύρια του ελληνικού λαού που σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής κινούνται μεταξύ φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
-Το 1,5 εκατομμύριο των ανέργων και τα 2 εκατομμύρια των ημιάνεργων – «απασχολήσιμων».
- Τα 700.000 παιδιά που σύμφωνα με την ΟΥΝΕΣΚΟ υποσιτίζονται στην Ελλάδα.
-Το γεγονός ότι τα στοιχεία της απογραφής δείχνουν μείωση του ελληνικού πληθυσμού ως συνέπεια μιας πολιτικής που χαρακτηρίζεται «λευκή αναίμακτη γενοκτονία» του ελληνικού λαού.
- Η χώρα, τελεί υπό το αγγλικό δίκαιο, υπό την εποπτεία του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, και πορεύεται – «αξιοπρεπής» και «περήφανη»- παραιτημένη από κάθε ασυλία περί τα δημόσια και κοινά περιουσιακά της στοιχεία.
Όλα αυτά τα στοιχεία δείχνουν-με τα κριτήρια που δέχονται οι οικονομολόγοι τους-την «ευημερία» στην οποία πρόκειται να οδηγήσουν τον ελληνικό λαό, αν τους ξαναψηφίσει.
Σε αυτή την ιστοσελίδα προσπαθούμε να δημιουργήσουμε βέβαια άλλα κριτήρια, όχι για την «ευημερία», αλλά για την «ευζωία», όπως την αποκαλούμε. Και προτείνουμε όχι την «ανάπτυξη» για τη μελλοντική «ευημερία», αλλά την αποανάπτυξη για την επιδιωκόμενη από τον νέο ανθρωπολογικό τύπο ευζωία του.
Όσο για το αν τελικά δεν τα καταφέρουν οι ΣαμαροΒενιζέλοι να εκλεγούν ξανά και αναγκασθούν να παραδώσουν την εξουσία σε μια κυβέρνηση της αριστεράς:
Αυτή η κυβέρνηση δε μπορεί να παίξει στο ίδιο ταμπλώ με την «ανάπτυξη» και τις απαραίτητες «δόσεις» χρήματος από τους πιστωτές-επενδυτές του. Δεν μπορεί να υποσχεθεί μια από τα ίδια «ευημερία». Θα πρέπει να επιδιώξει την αυτοδυναμία της χώρας σε όλα τα επίπεδα, από την παραγωγή και την κατανάλωση, μέχρι την ενέργεια και τις κοινωνικές παροχές. Να επιδιώξει τη κοινωνική δικαιοσύνη, την προστασία της εργασίας και του περιβάλλοντος, τη συμμετοχή των πολιτών-με τη ουσιαστική σημασία της λέξης- στη διαμόρφωση των πολιτικών της ευζωίας τους. Να στήσει ένα θεσμικό πλαίσιο, ώστε οι αποφάσεις της να ακολουθήσουν μια διαδικασία βαθμηδόν από τα κάτω προς τα πάνω, μέσω αμεσοδημοκρατικών θεσμών.