Topikopoiisi
Σελίδες στα Social Media
  • Αρχική
  • Βιογραφικό
  • Θέσεις
  • Άρθρα
  • Οικο-γεωργία
  • Κοινωνική - αλληλέγγυα οικονομία
  • Εκδηλώσεις
  • Βίντεο
  • Ενδιαφέροντα Ιστολόγια
  • Εικόνες
  • Βιβλία
  • Επικοινωνία

Aπέναντι στη Kυβέρνηση

4/2/2015

0 Comments

 
Ο Σύριζα παρά που αποτελεί το 99% της νέας κυβέρνησης προτίμησε να εξαρτηθεί από τον Καμένο. Αυτό δεν ήταν καθόλου τυχαίο ούτε καν αναγκαίο. Είναι όμως ένα πρώτο άλλοθι για το επιτελείο του Τσίπρα. Αν ο Kαμένος δεν ήταν στην κυβέρνηση, ούτε ο Κοτζιάς, ούτε και ο Πανούσης θα άλλαζε κάτι στο χαρακτήρα της κυβέρνησης; Κατά τη γνώμη μας όχι. Πάλι θα επρόκειτο για μια κυβέρνηση ταξικής συνεργασίας και αυτό δεν έχει να κάνει με τη συμμετοχή κάποιων “αστών υπουργών” αλλά από τις διακηρύξεις της ίδιας της κυβέρνησης. Ο ίδιος ο Συριζα επικαλείται άλλωστε αυτή τη συνεργασία, πολλώ δε η κυβέρνησή του. Οι «αμοιβαίες επωφελείς λύσεις», η συνέχεια του κράτους, τα ναι μεν αλλά, οι μη μονομερείς ενέργειες, τα πατριωτιλίκια, οι ανησυχίες της για τα σπρεντ, το χρηματιστήριο, τους επενδυτές, όλα αυτά μαζί φυσικά με τις υποσχέσεις για το βασικό, τις απολύσεις και κάποιες ιδιωτικοποιήσεις την ορίζουν ως κυβέρνηση ταξικής συνεργασίας. Η κυβέρνηση αυτή πουθενά δεν υπόσχεται τίποτα περισσότερο από μια χρηστή διαχείριση του συστήματος. Παντού δηλώνει ότι θα σεβαστεί την αστική νομιμότητα και τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας, άρα και τη διεθνή ιμπεριαλιστική νομιμότητα. Είναι λοιπόν προφανές ότι δεν μπορεί να είναι εργαλείο κάποιου κοινωνικού μετασχηματισμού ή κάποιας σύγκρουσης με τα ιερά και τα όσια του καπιταλισμού. Ούτε μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο γιατί θα πιεστεί από τα αριστερά. Όποιος θέλει κάτι περισσότερο από τα όρια που θέτει αυτή η κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει και την ευθύνη της υλοποίησής του. Με αυτή την έννοια όσοι ζητάνε εθνικοποιήσεις, εργατικούς ελέγχους, και άλλα “σοσιαλιστικά μέτρα” όπως διαγραφή του χρέους κοκ προφανώς έχουν μπερδέψει τον Τσίπρα με τον Λένιν. Στο παρελθόν πράγματι υπήρχε η περίπτωση μια κυβέρνηση αυτού του είδους να κινηθεί πέρα από τα όρια, αλλά αυτό μπορούσε να συμβεί όσο υπήρχε μια Σοβιετική Ένωση και ένας άλλος διεθνής συσχετισμός. Το είδαμε να συμβαίνει στην Κούβα. Αλλά κάτι τέτοιο σήμερα φαντάζει τελείως εκτός πραγματικότητας. Αν συμβεί αυτό θα το δούμε τότε. Προς το παρόν πάντως δεν υπάρχει καμία τέτοια ατζέντα.

Το σύνθημα λοιπόν είναι: καμία εμπιστοσύνη στη νέα κυβέρνηση. Δεν υπάρχει περιθώριο για κοινά επωφελείς λύσεις, ούτε με την ΕΕ ούτε και με το κεφάλαιο. Είναι σίγουρο και ήδη το βλέπουμε η ιερά συμμαχία να πιέζει την κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή, αναγκάζοντάς την να συρθεί γρήγορα στις θέσεις της μέχρι που να ξεχάσει εντελώς τα περί επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους. Ήδη τα σκισίματα των μνημονίων έχουν εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο του Συριζα παρά που ο Γιούνκερ συνεχίζει να μιλάει για τη “φριχτή ρητορική των Αθηνών”. Deutsche Welle Το καθήκον εδώ δεν είναι μια ακόμα διαπίστωση για τον προδοτικό ρόλο του Συριζα. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για προδοσία, αλλά για φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής που επιδιώκει εξαρχής τον συμβιβασμό από τη ρήξη. Ο Συριζα στην κυβέρνηση επαναλαμβάνει τα γνωστά κόλπα των συνδικαλιστών του. Απειλές, αγωνιστική ρητορική και την ώρα της αναμέτρησης, αναβολή και εξαφανιζόλ. Και μετά οι γνωστές δικαιολογίες για το συσχετισμό δύναμης, τις ιφιγένειες, για την επόμενη φορά (πότε όταν νικήσουν οι Ποδέμος;), για τις δυνάμεις που δεν ήρθαν στο ραντεβού του αγώνα (ποιος ο νότος του Ρέτζι και του Ραχόι;) και άλλα τέτοια. Από την προεκλογική του καμπάνια κιόλας ο Συριζα αντί να ανεβάσει τους τόνους επικεντρώθηκε στο να καθησυχάζει τους νοικοκυραίους και την αστική τάξη ότι είναι προσηλωμένος στην παραμονή στο ευρώ και ότι στο τέλος οι εταίροι μας θα καταλάβουν το λάθος μίγμα που καταστρέφει την οικονομία.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι να περιμένει κανείς μια πιο σκληρή στάση από αυτό το επιτελείο, αλλά να του την επιβάλει ως τετελεσμένο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με παραινέσεις στην ηγεσία του, αλλά με τον ίδιο τρόπο που προσπαθεί να επιβληθεί ο αντίπαλος. Στις 16 Φλεβάρη θα συναντηθεί το Eurogroup με βασικό θέμα την Ελλάδα και την παράτασης ισχύος του μνημονίου που λήγει στις 28 του ίδιου μήνα. Μέχρι τότε οι πιέσεις θα χτυπήσουν κόκκινο. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα έχουμε και κάποιο (ή κάποια) μίνι πιστωτικό γεγονός. Το κίνημα δεν θα μπορούσε να μείνει τις μέρες αυτές με σταυρωμένα τα χέρια. Στις 15 που πέφτει Κυριακή είναι μια καλή ευκαιρία για μια επίδειξη στους δρόμους που να απαιτεί το τέλος των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων που το συνοδεύουν. Καμία υποχώρηση από τις άμεσες δεσμεύσεις για επαναφορά όλων των απολυμένων, επαναφορά του βασικού, καμία μείωση συντάξεων και επικουρικών, κανένα νέο μισθολόγιο και τέλος με την αξιολόγηση στο δημόσιο και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Σε κάθε περίπτωση και στο βαθμό που η ΕΕ επιμένει στη συνέχιση των μνημονίων το αίτημα για παύση εξυπηρέτησης αποπληρωμής των ομολόγων που λήγουν και απόδοσης των τόκων πρέπει να επανέλθει στην ημερήσια διάταξη. Όχι κουβεντούλα για τη διαγραφή του χρέους, την 4η χιλιετία που θα πάρει το ΚΚΕ την πλειοψηφία, αλλά εδώ και τώρα όπως είμαστε στάση πληρωμών, πλήρης έλεγχος του τραπεζικού συστήματος από το δημόσιο προκειμένου να αποφευχθεί κάθε κίνηση κεφαλαίων και φυγής καταθέσεων στο εξωτερικό.

Τα περιθώρια για την κυβέρνηση να ισορροπήσει πάνω σε δύο βάρκες, είναι ήδη απελπιστικά στενά. Πολύ γρήγορα θα έλθει αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα ενός καπιταλισμού που δεν εξαρτάται ακριβώς από τις πολιτικές επιλογές των εκάστοτε πολιτικών διαχειριστών αλλά από μια ύφεση που συνεχίζεται για 7η χρονιά και που δεν μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με τις παρατάσεις από τα συνεχή προγράμματα διάσωσης. Οι αδύναμοι κρίκοι της κρίσης κάνουν την εμφάνισή τους απειλητικά σε κάθε γωνιά του πλανήτη σπάζοντας όλες τις προηγούμενες ισορροπίες του διεθνούς συστήματος. Η Ελλάδα αποδεικνύεται και πάλι ένας τέτοιος κρίκος, όχι γιατί ο Συριζα προκάλεσε μια νέα πολιτική αστάθεια με τις εκλογές και την άνοδό του στην κυβέρνηση, αλλά γιατί το ίδιο το πρόγραμμα ανακύκλωσης των χρεών και παράτασης της κρίσης δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα, θέτοντας έτσι σε αμφισβήτηση ολόκληρο το ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης και συνοχής της Ε.Ε.

Πάνω σε αυτό το περιβάλλον οι εκκρεμότητες ανοίγουν ξανά και ένας νέος γύρος ταξικής αναμέτρησης είναι προ των πυλών. Οι συζητήσεις εδώ για την “αριστερή παρένθεση” και τις προβλέψεις της αποτυχίας που θα ανοίξει το δρόμο σε ακόμα πιο αντιδραστικές λύσεις είναι εκ του πονηρού και επικίνδυνες. Ας τις κάνει ο περισσός. Άλλωστε τις έχει κάνει ήδη ο πάτερ Παϊσιος. Αν υπάρχει κάποια αριστερά που θέλει να επιβεβαιωθεί με αυτό τον τρόπο είναι άξια μόνο για τα σκουπίδια. Η αριστερά δεν υπάρχει για να επιβεβαιώνεται, ούτε για να σχολιάζει αμέτοχη τις “αναπόφευκτες” εξελίξεις, δίνοντας χέρι βοηθείας στα πιο αντιδραστικά σενάρια. Υπάρχει για να παρεμβαίνει και να ανοίγει δρόμο στο δικό της σχέδιο. Ας κερδίσουμε από τώρα το χαμένο έδαφος, πέρα από εκεί που το ορίζει η σημερινή κυβέρνηση. Απέναντι στο ανέφικτο κεϋνσιανό σχέδιο και τα ζικ ζακ της κυβέρνησης, το κίνημα ας οργανώσει τους δικούς του θεσμούς κοινωνικής αυτοάμυνας. Σε οποιοδήποτε σαμποτάζ από τη μεριά του κεφαλαίου η απάντηση θα πρέπει να είναι η εθνικοποίηση και η επαναλειτουργία των επιχειρήσεων που κλείνουν κάτω από εργατικό έλεγχο και κεντρικό σχεδιασμό, ανεξάρτητα τι θα λεει ο Σταθάκης και ο Δραγασάκης. Σε αυτές τις γραμμές είναι αδύνατο να επεκταθούμε στις λεπτομέρειες ενός τέτοιου ανταγωνιστικού κοινωνικού σχεδίου. Σημασία έχει το πνεύμα και η προσπάθεια να υπάρχει ένα τέτοιο ανταγωνιστικό σχέδιο που να πάρει τη στιγμή που χρειαστεί την υπόθεση στα χέρια του. Και πάνω απ’ όλα σημασία έχει να συνειδητοποιήσουμε ότι το κεφάλαιο δεν έχει καμία όρεξη για μικροπαραχωρήσεις όπως κάποτε στο παρελθόν και ως εκ τούτου ένας αγωνιστικός συνδικαλισμός, από τα πάνω και από τα κάτω, που θα ζητάει από τα αφεντικά και το κράτος δεν πρόκειται να έχει καμία τύχη. Σε οριακές καταστάσεις με έναν καπιταλισμό να παραπαίει και με 1,5 εκατομμύριο άνεργους τα περιθώρια για αμοιβαίες υποχωρήσεις είναι ανύπαρκτα, το ίδιο και μια επιστροφή στην ταξική πάλη της εποχής του κοινωνικού συμβολαίου. Στο τέλος θα επιβληθεί αυτός που έχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο και είναι έτοιμος να το φτάσει μέχρι τέλους. Εδώ οι διαθέσεις του κόσμου δεν αρκούν για να καλύψουν το κενό. Οι διαθέσεις και οι αριστερές στροφές είναι το έδαφος. Το σχέδιο όμως είναι μια συνειδητή επιλογή από ανθρώπους πεισμένους και σίγουρους για την προοπτική που προτείνουν και που είναι και έτοιμοι να αναλάβουν την ευθύνη για αυτό

Όλο το κείμενο με τίτλο: και τώρα;  Στο:

https://avantgarde2009.wordpress.com/2015/02/02/kai-tora/

0 Comments



Leave a Reply.

    RSS Feed

    ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΕΜΠΑΣ

    Επικοινωνία: gkolempas@gmail.com


    Για να δείτε παλαιότερα άρθρα μεταφερθείτε στον παρακάτω 
    σύνδεσμο
    Αποανάπτυξη-Κοινοτισμός

    Ομιλία του Γιώργου Κολέμπα για την "αποανάπτυξη και τον κοινοτισμό" στα μέλη του Τομέα Ενέργειας του ΜΕΡΑ25
    Δείτε ένα animation για την "ευτυχία":
    https://youtu.be/e9dZQelULDk
    Uni4sse – Ημερίδα: Τα παιδία Κ.Αλ.Ο. παίζει
    https://open.tube/videos/watch/bf2fd4a2-0a89-46c2-a3fa-c69a5141a0f5?fbclid=IwAR0SDEErwdjE1xvCEalGyG15U7xjowCIOplDI7qL5N9DkJMIZhCHsmyDAro

    Ένα καταπληκτικό βίντεο για την σημερινή "καταναλωτική ευτυχία"

    Pursuit of Happiness, The Rat Race - A Short Film Animation By Steve Cutts | World King:

    https://www.youtube.com/watch?v=MZZz1XrNnO8
    Το πρόταγμα της αποανάπτυξης και η επανανοηματοδότηση της ζωής ως ζητούμενο
    https://www.youtube.com/watch?v=wactd4Y5Wk4&feature=youtu.be

    Αποανάπτυξη - Τοπικοποίηση - Κοινοτισμός
    Θέατρο Ροές - 23 Οκτωβρίου 2018
    Συζητούν:
    -Δημήτρης Αποστολάκης (Χαϊνης)
    -Γιώργος Κολέμπας
    -Δημήτρης Κορνάρος
    -Γιάννης Μπίλλας
    Δείτε το βίντεο:


    Διεθνής Συμμαχία για την Τοπικοποίηση-International Alliance for Localization (IAL)
    Η Διεθνής Συμμαχία για τον Τοπικοποίηση (IAL) είναι ένα διαπολιτισμικό δίκτυο διανοούμενων, ακτιβιστών και ΜΚΟ αφιερωμένων στην διερεύνηση ριζικά νέων οραμάτων κοινωνικής εξέλιξης. Μέχρι τώρα έχουν συνευρεθεί άτομα και ομάδες από 58 διαφορετικές χώρες.
    https://www.localfutures.org/programs/global-to-local/international-alliance-localization/

    ΠΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΤ ΧΑΝΙΩΝ: μια συζήτηση με τον Γιώργο Κολέμπα​
    ​​Μια συζήτηση στα πλαίσια της εκδήλωσης:  “Η Κοινωνική Οικονομία Αγαθό για Όλη την Κοινωνία”. 

    ​Όλη η συζήτηση εδώ
    O συγγραφέας και βιοκαλλιεργητής Γιώργος Κολέμπας στον 958fm του ΡΣΜ ...
    http://webtv.ert.gr/ert3/radiofonikes-sinentefxis/o-singrafeas-ke-viokalliergitis-giorgos-kolempas-ston-958fm-tou-rsm-tis-ert3/
    ​
    Περιμπανού "Η Κοινωνική Οικονομία Αγαθό για Όλη την Κοινωνία"
    ΕΔΩ
    "Η ΕΡΤ στην Περιφέρεια":  Συζήτηση για την Τοπικοποίηση- Αποανάπτυξη, την Αμεσοδημοκρατία, την Οικολογική Κοινωνία της Ισοκατανομής
    "Επιστροφή ... προς τα μπρος", στους 90,1 της Λάρισας
    Αντιδραστήριο της Ερτ 3: Η δύναμη της κοινότητας
    http://webtv.ert.gr/ert3/28sep2016-antidrastirio/
    ΕΡΤ3 - Θεματική συζήτηση : Αποανάπτυξη - Τοπικοποίηση:
    https://www.youtube.com/watch?v=hTzh9DooEoU&feature=c4-overview&list=UUqrgAOkMe5fpHqeebbWI-3w
    Συνεργατικές εφαρμογές ανανεώσιμων πηγών ενέργειας:
    https://www.youtube.com/watch?v=8kK8aFqO-JQ
    Ο ανθρωπολογικός τύπος της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης:
    https://www.youtube.com/watch?v=unjCjXh8gNc
    Συζήτηση: Τοπικοποίηση, κοινωνικοποίηση, αποανάπτυξη:
    http://www.dailymotion.com/video/xuld8b

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.