Από τον Μπέρντυ πήρα την παρακάτω πρόταση:
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις συνθηκολόγησης μιας κυβέρνησης που αναγκάστηκε να γλύψει εκεί που έφτυνε, αφού δεν είχε την στοιχειώδη πρόνοια (ή μήπως θέληση) να καταρτίσει εγκαίρως ένα εναλλακτικό σχέδιο επιβίωσης της χώρας, νοιώθω την ανάγκη να προτείνω, ελπίζω όχι απελπιστικά αργά, ένα σχέδιο, που θα ζητάει να συνδιαμορφωθεί με τα σχέδια όσων θέλουν να πάρουν τις (οικονομικές) ζωές στα χέρια τους.
Αρκεστήκαμε μέχρι τώρα στη λογική της ανάθεσης περιμένοντας από μια κυβέρνηση τι;
Να αγωνιστεί για ένα όραμα που δεν είχε ενστερνιστεί;
Να εφαρμόσει ένα σχέδιο (Β ή Γ) που δεν είχε επεξεργαστεί;
Να αντισταθεί και να έρθει σε ρήξη με κάποια καθάρματα που θεωρούσε εταίρους ή συνεταίρους και όχι νταβατζήδες που επιδίωκαν πάντα την υποταγή και μετατροπή μας σε εταίρες;
Να διεκδικήσει την ανεξαρτησία μιας χώρας που δεν την είχε ποτέ βιώσει, δεν είχε περάσει Διαφωτισμό ή Αστική Επανάσταση αλλά επέμενε να ζει με δανεικά τα οποία έτρωγε η διαφθορά του πολιτικού συστήματος και τα κυρίαρχα διαπλεκόμενα συμφέροντα της Ολιγαρχίας;
Να εκφράσει ένα λαό που ψήφιζε πάντα αυτόν που διατεινόταν ότι θα του δώσει τα πιο πολλά αλλά ξεχνούσε πολύ γρήγορα ότι δεν υπάρχουν συνήθως ανιδιοτελείς σωτήρες;
Να διαψευστεί η απαισιόδοξη θεωρία που θέλει τους ηγέτες να ξεπουλάνε τους λαούς που τους εξουσιοδοτούν εν λευκώ να τους εκπροσωπήσουν;
Και δυστυχώς τελικά επέλεξε να σταθεί αντάξια της δειλής πλευράς της φύσης αυτού του λαού που εκπροσωπεί, επιλέγοντας το φοβισμένο ναι σε όλα από ένα όχι που θα άνοιγε δρόμο στο άγνωστο.
Και ναι πιστέψαμε, γιατί έτσι μας έλεγαν, ότι αυτοί δεν θα είναι σαν τους άλλους. Και μάλλον κι αυτοί αυτό πίστευαν. Μέχρι που κατάλαβαν ότι αν δεν ξέρεις και δεν φοβάσαι να σπάσεις αυγά, δεν κάνεις ομελέτα. Ιδιαίτερα όταν δεν έχεις αποφασίσει να ρισκάρεις την πολιτική σου, και όχι μόνο, επιβίωση, επιλέγοντας να παραμείνεις αυτό που μέχρι τώρα έλεγες ότι ήσουν: υπερασπιστής των συμφερόντων του λαού σου
Και τώρα τι κάνουμε; Δεν ξέρω τι μπορούμε να κάνουμε σε πολιτικό επίπεδο, νοιώθω αδύναμος και ανεπαρκής να προτείνω λύσεις. Μπορώ μόνο να επαναδιατυπώσω κάποιες προτάσεις που νομίζω ότι πρέπει, έστω και αργά, να συνθέσουμε σε μια στρατηγική επανάκτησης της οικονομικής μας ζωής. Γιατί είτε με ευρώ, είτε χωρίς αυτό, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη του να επιβιώσουμε, αποφασίζοντας να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΗ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΟΥΜΕ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗ ΛΥΣΗ
1. Οικονομία είναι ο τρόπος που οι άνθρωποι μέσα στην κοινωνία παράγουν και ανταλλάσουν αγαθά και υπηρεσίες
2. Υπάρχουν τρεις τομείς οικονομίας: Α) Η Οικονομία της Αγοράς (ή «οι Αγορές»), όπου κυριαρχεί η αγοραία χρηματική συναλλαγή, με σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους Β) Η Οικονομία του Κράτους, όπου κυριαρχεί η λειτουργία της αναδιανομής του πλούτου, με σκοπό τη μεγιστοποίησης της ωφέλειας αυτών που το ελέγχουν και Γ) Η Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (Κ.ΑΛ.Ο), όπου κυριαρχεί η Αμοιβαιότητα, με σκοπό τη μεγιστοποίηση της ικανοποίησης των αναγκών των μελών της Κοινότητας
3. Στην σημερινή καπιταλιστική οικονομία κυριαρχεί η εμπορευματική λειτουργία μετατροπής όλων των αξιών χρήσης σε ανταλλακτικές. Ο,τιδήποτε παράγεται και προσφέρεται, αγαθό ή υπηρεσία, μετατρέπεται σε εμπόρευμα προς πώληση. Αυτό γίνεται με τη χρήση του νομίσματος που ορίζεται σαν το γενικά αποδεκτό μέσο ανταλλαγής. Το νόμισμα, στην περίπτωση μας το ευρώ, ελέγχεται από το τραπεζικό σύστημα με κορυφή της πυραμίδας την ΕΚΤ, το οποίο έτσι ελέγχει μέσω της νομισματικής πολιτικής όλη την Οικονομία και κατ’ επέκταση, σχεδόν τα πάντα.
ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟΙ (ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ) ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
1. Η Οικονομία αποτελεί τη βάση που καθορίζει τα πάντα στην πολιτική, την κοινωνία, τις ζωές μας. Όποιος ελέγχει την οικονομία ελέγχει τα πάντα. Η θέση του κάθε ανθρώπου στην οικονομία, δηλαδή ο τρόπος που επιβιώνει με βάση τη σχέση του με τα μέσα παραγωγής αλλά και την υπηρεσία που μπορεί να παρέχει, καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την θέση που παίρνει στα πάντα.
2. Ο καθένας κάνει αυτό που τον συμφέρει βάσει της οικονομικής του θέσης. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα επιδιώκει να αποσπάσει πόρους και χρήμα από την κοινωνία. Οι πολιτικοί φορείς επιδιώκουν να διαχειριστούν τη ροή αυτών και να επιβάλλουν τις πολιτικές που εκφράζουν βάσει του συσχετισμού δυνάμεων. Οι υπόλοιποι, είτε παραμένουμε θεατές των τεκταινόμενων, είτε προσπαθούμε να υπερασπιστούμε όσα μας ανήκουν. Σε κάθε περίπτωση, με το να δεχόμαστε την ανάθεση, παραχωρούμε το δικαίωμα να αποφασίζουν άλλοι για εμάς χωρίς εμάς. Και αυτό δεν αλλάζει αν δεν αποφασίζουμε να προσπαθήσουμε να πάρουμε τον έλεγχο της Οικονομίας, του τρόπου που παράγουμε και ανταλλάσσουμε αγαθά και υπηρεσίες. Για αρχή τουλάχιστον εκεί που μπορούμε.
3. Εφόσον θεωρούμε σαν κύριο στόχο την ικανοποίηση των πραγματικών ανθρώπινων αναγκών, οφείλουμε να επιλέξουμε την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία, που βασίζεται σε συνεργατικές παραγωγικές σχέσεις και δομές αλληλεγγύης. Και για να υπάρξει οφείλει να απελευθερώσει όσο το δυνατόν περισσότερους πόρους από την κυριαρχία της εμπορευματικής ανταλλαγής. Και να δημιουργήσει συνεργατικές παραγωγικές μονάδες και δίκτυα ανταλλαγών. Με μέσο τη δημιουργία ενός εναλλακτικού νομίσματος
4. Οι σχετικά ελάχιστες σήμερα παραγωγικές δομές και μεμονωμένες προσπάθειες συνεργατικής οικονομίας καλύπτουν ένα πολύ μικρό ποσοστό της Οικονομίας και απέχουν πολύ από τον στόχο της αυτάρκειας. Δραστηριοποιούνται κυρίως στον τριτογενή τομέα και στην παροχή υπηρεσιών
5. Αν φανταστούμε αυτές σαν κύτταρα οφείλουμε να οραματιστούμε και να πραγματοποιήσουμε την εξάπλωσή τους, την σύνδεσή τους σε Δίκτυα και Ιστούς που θα δημιουργήσουν ανώτερες Οργανικές Οντότητες Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας
ΟΡΙΣΤΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ(?) ΕΦΑΡΜΟΣΙΜΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ. ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ Κ.ΑΛ.Ο ΣΑΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ
1. Καταγραφή των αναγκών βιωσιμότητας: Διατροφή, Ένδυση, Στέγαση, Υγεία, Εκπαίδευση, Πολιτισμός, Δημιουργία, Διασκέδαση, Ενέργεια κλπ. Αλληλοστήριξη των Συνεταιριστικών και μεμονωμένων προσπαθειών μέσα από Δίκτυα Ανταλλαγών. Δημιουργία εναλλακτικού νομίσματος που θα επιτρέπει αυτές τις ανταλλαγές
2. Υπάρχει τεράστιος αριθμός αναξιοποίητων παραγωγικών πόρων και συντελεστών (εργασία, γη, κτίρια, εξοπλισμός). Αυτός δεν μπορεί να μετατραπεί σε παραγωγική δύναμη λόγω έλλειψης ρευστότητας του νομίσματος σαν μέσου ανταλλαγής. Αυτό μπορεί να λυθεί με δημιουργία είτε εναλλακτικού νομίσματος είτε με ηλεκτρονικό χρεωπιστωτικό σύστημα του ήδη υπάρχοντος νομίσματος που θα επανεκκινήσει την πραγματική Οικονομία. Άλλωστε οι τράπεζες, όπως αποδείχτηκε με τραγικό τρόπο, δεν κατέχουν απλά το χρήμα, κατέχουν το έλεγχο των χρηματοπιστωτικών ροών. Αφήνοντας να πραγματοποιηθούν ή να ατροφήσουν οι παραγωγικές δραστηριότητες.
3. Αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης από μεταπρατικό – παρασιτικό σε παραγωγικό. Με επαναχρησιμοποίηση του κατεστραμμένου ή εγκαταλελειμμένου παραγωγικού δυναμικού. Επανακαλλιέργεια παρατημένης γης, επαναχρησιμοποίηση και κατοίκηση παρατημένων κτιρίων και διαμερισμάτων, επαναλειτουργία παρατημένων ή μονάδων παραγωγής και παραγωγικού εξοπλισμού. Αυτό μπορεί να γίνει με παραχώρηση για μακροχρόνια περίοδο και ένταση εργασίας που υπάρχει άφθονη
4. Αλλαγή, επίσης, του μοντέλου ανάπτυξης από την, με κυριαρχία του τραπεζικού συστήματος, καταναλωτικού υπερπαραγωγικού μοντέλου σε αυτό της αειφόρου ανάπτυξης σε αρμονία με το περιβάλλον. Δεν χρειαζόμαστε την εξάρτηση από εισαγόμενα καταναλωτικά αγαθά, που μας μετέτρεψε σε αποικία χρέους, αλλά την προσπάθεια για αυτάρκεια της τοπικής οικονομίας με αμεσοδημοκρατικό έλεγχο των παραγωγικών δομών από τον λαό
5. Η αδυναμία ατομικών ή μικρών επιχειρήσεων να επιβιώσουν μπορεί να ξεπεραστεί με την συνεργασία σε συστάδες ή και συγχώνευση σε συνεταιριστικές μορφές ή που επιτυγχάνοντας οικονομίες κλίμακος μπορούν να καταστούν βιώσιμες και ανταγωνιστικές απέναντι στις μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτό μπορεί να γίνει με την κατάλληλη παροχή κινήτρων από την Για Πρώτη Φορά Αριστερά Κυβέρνηση. Μην γελάτε ρε.
6. Να δημιουργηθεί ενιαίος χώρος διαλόγου όλων των από κάτω πρωτοβουλιών και ομάδων ΚΑΛΟ που θα στηρίζονται με κατάλληλα κίνητρα για να αναλάβουν αναξιοποίητους παραγωγικούς συντελεστές
7. Αλλαγή και ενοποίηση του νομικού πλαισίου για τις ΚΟΙΝΣΕΠ σαν βασική μορφή συνεταιρισμών, κίνητρα για δευτεροβάθμιες κοινοπραξίες συνεταιρισμών και ίδρυση Υφυπουργείου ΚΑΛΟ με στόχο τον παραγωγικό μετασχηματισμό. Τι σας λέω τώρα, ε; Μάλλον είναι λίγο αργά…
8. Αξιοποίηση του τουριστικού πλούτου με δημιουργία εναλλακτικού τουρισμού που θα αποτελέσει πόλο προσέλκυσης για εκατομμύρια τουρίστες.
9. Κλπ κλπ κλπ
Δεν ξέρω τώρα αν έχουν νόημα όλα αυτά, ιδιαίτερα αν σύντομα θα είμαστε αδύναμοι να πραγματοποιήσουμε τα περισσότερα από αυτά. Αφού η αριστερή παρένθεση είναι η πιο πιθανή, δημιουργούμενη από αυτούς που την απεύχονταν. Θεωρώ όμως ότι είναι επιτακτική ανάγκη να προτείνουμε και να εφαρμόσουμε το δικό μας σχέδιο Α, Β, Γ αντί να παραμένουμε μόνο στο εποικοδόμημα της πολιτικής χωρίς να αλλάζουμε την οικονομική βάση
BIRDLAND PROMO & COMMUNICATIONS
Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση
Παναγιώτης Μούρτζης (Μπέρντυ)
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις συνθηκολόγησης μιας κυβέρνησης που αναγκάστηκε να γλύψει εκεί που έφτυνε, αφού δεν είχε την στοιχειώδη πρόνοια (ή μήπως θέληση) να καταρτίσει εγκαίρως ένα εναλλακτικό σχέδιο επιβίωσης της χώρας, νοιώθω την ανάγκη να προτείνω, ελπίζω όχι απελπιστικά αργά, ένα σχέδιο, που θα ζητάει να συνδιαμορφωθεί με τα σχέδια όσων θέλουν να πάρουν τις (οικονομικές) ζωές στα χέρια τους.
Αρκεστήκαμε μέχρι τώρα στη λογική της ανάθεσης περιμένοντας από μια κυβέρνηση τι;
Να αγωνιστεί για ένα όραμα που δεν είχε ενστερνιστεί;
Να εφαρμόσει ένα σχέδιο (Β ή Γ) που δεν είχε επεξεργαστεί;
Να αντισταθεί και να έρθει σε ρήξη με κάποια καθάρματα που θεωρούσε εταίρους ή συνεταίρους και όχι νταβατζήδες που επιδίωκαν πάντα την υποταγή και μετατροπή μας σε εταίρες;
Να διεκδικήσει την ανεξαρτησία μιας χώρας που δεν την είχε ποτέ βιώσει, δεν είχε περάσει Διαφωτισμό ή Αστική Επανάσταση αλλά επέμενε να ζει με δανεικά τα οποία έτρωγε η διαφθορά του πολιτικού συστήματος και τα κυρίαρχα διαπλεκόμενα συμφέροντα της Ολιγαρχίας;
Να εκφράσει ένα λαό που ψήφιζε πάντα αυτόν που διατεινόταν ότι θα του δώσει τα πιο πολλά αλλά ξεχνούσε πολύ γρήγορα ότι δεν υπάρχουν συνήθως ανιδιοτελείς σωτήρες;
Να διαψευστεί η απαισιόδοξη θεωρία που θέλει τους ηγέτες να ξεπουλάνε τους λαούς που τους εξουσιοδοτούν εν λευκώ να τους εκπροσωπήσουν;
Και δυστυχώς τελικά επέλεξε να σταθεί αντάξια της δειλής πλευράς της φύσης αυτού του λαού που εκπροσωπεί, επιλέγοντας το φοβισμένο ναι σε όλα από ένα όχι που θα άνοιγε δρόμο στο άγνωστο.
Και ναι πιστέψαμε, γιατί έτσι μας έλεγαν, ότι αυτοί δεν θα είναι σαν τους άλλους. Και μάλλον κι αυτοί αυτό πίστευαν. Μέχρι που κατάλαβαν ότι αν δεν ξέρεις και δεν φοβάσαι να σπάσεις αυγά, δεν κάνεις ομελέτα. Ιδιαίτερα όταν δεν έχεις αποφασίσει να ρισκάρεις την πολιτική σου, και όχι μόνο, επιβίωση, επιλέγοντας να παραμείνεις αυτό που μέχρι τώρα έλεγες ότι ήσουν: υπερασπιστής των συμφερόντων του λαού σου
Και τώρα τι κάνουμε; Δεν ξέρω τι μπορούμε να κάνουμε σε πολιτικό επίπεδο, νοιώθω αδύναμος και ανεπαρκής να προτείνω λύσεις. Μπορώ μόνο να επαναδιατυπώσω κάποιες προτάσεις που νομίζω ότι πρέπει, έστω και αργά, να συνθέσουμε σε μια στρατηγική επανάκτησης της οικονομικής μας ζωής. Γιατί είτε με ευρώ, είτε χωρίς αυτό, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη του να επιβιώσουμε, αποφασίζοντας να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΗ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΟΥΜΕ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗ ΛΥΣΗ
1. Οικονομία είναι ο τρόπος που οι άνθρωποι μέσα στην κοινωνία παράγουν και ανταλλάσουν αγαθά και υπηρεσίες
2. Υπάρχουν τρεις τομείς οικονομίας: Α) Η Οικονομία της Αγοράς (ή «οι Αγορές»), όπου κυριαρχεί η αγοραία χρηματική συναλλαγή, με σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους Β) Η Οικονομία του Κράτους, όπου κυριαρχεί η λειτουργία της αναδιανομής του πλούτου, με σκοπό τη μεγιστοποίησης της ωφέλειας αυτών που το ελέγχουν και Γ) Η Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (Κ.ΑΛ.Ο), όπου κυριαρχεί η Αμοιβαιότητα, με σκοπό τη μεγιστοποίηση της ικανοποίησης των αναγκών των μελών της Κοινότητας
3. Στην σημερινή καπιταλιστική οικονομία κυριαρχεί η εμπορευματική λειτουργία μετατροπής όλων των αξιών χρήσης σε ανταλλακτικές. Ο,τιδήποτε παράγεται και προσφέρεται, αγαθό ή υπηρεσία, μετατρέπεται σε εμπόρευμα προς πώληση. Αυτό γίνεται με τη χρήση του νομίσματος που ορίζεται σαν το γενικά αποδεκτό μέσο ανταλλαγής. Το νόμισμα, στην περίπτωση μας το ευρώ, ελέγχεται από το τραπεζικό σύστημα με κορυφή της πυραμίδας την ΕΚΤ, το οποίο έτσι ελέγχει μέσω της νομισματικής πολιτικής όλη την Οικονομία και κατ’ επέκταση, σχεδόν τα πάντα.
ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟΙ (ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ) ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
1. Η Οικονομία αποτελεί τη βάση που καθορίζει τα πάντα στην πολιτική, την κοινωνία, τις ζωές μας. Όποιος ελέγχει την οικονομία ελέγχει τα πάντα. Η θέση του κάθε ανθρώπου στην οικονομία, δηλαδή ο τρόπος που επιβιώνει με βάση τη σχέση του με τα μέσα παραγωγής αλλά και την υπηρεσία που μπορεί να παρέχει, καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την θέση που παίρνει στα πάντα.
2. Ο καθένας κάνει αυτό που τον συμφέρει βάσει της οικονομικής του θέσης. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα επιδιώκει να αποσπάσει πόρους και χρήμα από την κοινωνία. Οι πολιτικοί φορείς επιδιώκουν να διαχειριστούν τη ροή αυτών και να επιβάλλουν τις πολιτικές που εκφράζουν βάσει του συσχετισμού δυνάμεων. Οι υπόλοιποι, είτε παραμένουμε θεατές των τεκταινόμενων, είτε προσπαθούμε να υπερασπιστούμε όσα μας ανήκουν. Σε κάθε περίπτωση, με το να δεχόμαστε την ανάθεση, παραχωρούμε το δικαίωμα να αποφασίζουν άλλοι για εμάς χωρίς εμάς. Και αυτό δεν αλλάζει αν δεν αποφασίζουμε να προσπαθήσουμε να πάρουμε τον έλεγχο της Οικονομίας, του τρόπου που παράγουμε και ανταλλάσσουμε αγαθά και υπηρεσίες. Για αρχή τουλάχιστον εκεί που μπορούμε.
3. Εφόσον θεωρούμε σαν κύριο στόχο την ικανοποίηση των πραγματικών ανθρώπινων αναγκών, οφείλουμε να επιλέξουμε την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία, που βασίζεται σε συνεργατικές παραγωγικές σχέσεις και δομές αλληλεγγύης. Και για να υπάρξει οφείλει να απελευθερώσει όσο το δυνατόν περισσότερους πόρους από την κυριαρχία της εμπορευματικής ανταλλαγής. Και να δημιουργήσει συνεργατικές παραγωγικές μονάδες και δίκτυα ανταλλαγών. Με μέσο τη δημιουργία ενός εναλλακτικού νομίσματος
4. Οι σχετικά ελάχιστες σήμερα παραγωγικές δομές και μεμονωμένες προσπάθειες συνεργατικής οικονομίας καλύπτουν ένα πολύ μικρό ποσοστό της Οικονομίας και απέχουν πολύ από τον στόχο της αυτάρκειας. Δραστηριοποιούνται κυρίως στον τριτογενή τομέα και στην παροχή υπηρεσιών
5. Αν φανταστούμε αυτές σαν κύτταρα οφείλουμε να οραματιστούμε και να πραγματοποιήσουμε την εξάπλωσή τους, την σύνδεσή τους σε Δίκτυα και Ιστούς που θα δημιουργήσουν ανώτερες Οργανικές Οντότητες Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας
ΟΡΙΣΤΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ(?) ΕΦΑΡΜΟΣΙΜΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ. ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ Κ.ΑΛ.Ο ΣΑΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ
1. Καταγραφή των αναγκών βιωσιμότητας: Διατροφή, Ένδυση, Στέγαση, Υγεία, Εκπαίδευση, Πολιτισμός, Δημιουργία, Διασκέδαση, Ενέργεια κλπ. Αλληλοστήριξη των Συνεταιριστικών και μεμονωμένων προσπαθειών μέσα από Δίκτυα Ανταλλαγών. Δημιουργία εναλλακτικού νομίσματος που θα επιτρέπει αυτές τις ανταλλαγές
2. Υπάρχει τεράστιος αριθμός αναξιοποίητων παραγωγικών πόρων και συντελεστών (εργασία, γη, κτίρια, εξοπλισμός). Αυτός δεν μπορεί να μετατραπεί σε παραγωγική δύναμη λόγω έλλειψης ρευστότητας του νομίσματος σαν μέσου ανταλλαγής. Αυτό μπορεί να λυθεί με δημιουργία είτε εναλλακτικού νομίσματος είτε με ηλεκτρονικό χρεωπιστωτικό σύστημα του ήδη υπάρχοντος νομίσματος που θα επανεκκινήσει την πραγματική Οικονομία. Άλλωστε οι τράπεζες, όπως αποδείχτηκε με τραγικό τρόπο, δεν κατέχουν απλά το χρήμα, κατέχουν το έλεγχο των χρηματοπιστωτικών ροών. Αφήνοντας να πραγματοποιηθούν ή να ατροφήσουν οι παραγωγικές δραστηριότητες.
3. Αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης από μεταπρατικό – παρασιτικό σε παραγωγικό. Με επαναχρησιμοποίηση του κατεστραμμένου ή εγκαταλελειμμένου παραγωγικού δυναμικού. Επανακαλλιέργεια παρατημένης γης, επαναχρησιμοποίηση και κατοίκηση παρατημένων κτιρίων και διαμερισμάτων, επαναλειτουργία παρατημένων ή μονάδων παραγωγής και παραγωγικού εξοπλισμού. Αυτό μπορεί να γίνει με παραχώρηση για μακροχρόνια περίοδο και ένταση εργασίας που υπάρχει άφθονη
4. Αλλαγή, επίσης, του μοντέλου ανάπτυξης από την, με κυριαρχία του τραπεζικού συστήματος, καταναλωτικού υπερπαραγωγικού μοντέλου σε αυτό της αειφόρου ανάπτυξης σε αρμονία με το περιβάλλον. Δεν χρειαζόμαστε την εξάρτηση από εισαγόμενα καταναλωτικά αγαθά, που μας μετέτρεψε σε αποικία χρέους, αλλά την προσπάθεια για αυτάρκεια της τοπικής οικονομίας με αμεσοδημοκρατικό έλεγχο των παραγωγικών δομών από τον λαό
5. Η αδυναμία ατομικών ή μικρών επιχειρήσεων να επιβιώσουν μπορεί να ξεπεραστεί με την συνεργασία σε συστάδες ή και συγχώνευση σε συνεταιριστικές μορφές ή που επιτυγχάνοντας οικονομίες κλίμακος μπορούν να καταστούν βιώσιμες και ανταγωνιστικές απέναντι στις μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτό μπορεί να γίνει με την κατάλληλη παροχή κινήτρων από την Για Πρώτη Φορά Αριστερά Κυβέρνηση. Μην γελάτε ρε.
6. Να δημιουργηθεί ενιαίος χώρος διαλόγου όλων των από κάτω πρωτοβουλιών και ομάδων ΚΑΛΟ που θα στηρίζονται με κατάλληλα κίνητρα για να αναλάβουν αναξιοποίητους παραγωγικούς συντελεστές
7. Αλλαγή και ενοποίηση του νομικού πλαισίου για τις ΚΟΙΝΣΕΠ σαν βασική μορφή συνεταιρισμών, κίνητρα για δευτεροβάθμιες κοινοπραξίες συνεταιρισμών και ίδρυση Υφυπουργείου ΚΑΛΟ με στόχο τον παραγωγικό μετασχηματισμό. Τι σας λέω τώρα, ε; Μάλλον είναι λίγο αργά…
8. Αξιοποίηση του τουριστικού πλούτου με δημιουργία εναλλακτικού τουρισμού που θα αποτελέσει πόλο προσέλκυσης για εκατομμύρια τουρίστες.
9. Κλπ κλπ κλπ
Δεν ξέρω τώρα αν έχουν νόημα όλα αυτά, ιδιαίτερα αν σύντομα θα είμαστε αδύναμοι να πραγματοποιήσουμε τα περισσότερα από αυτά. Αφού η αριστερή παρένθεση είναι η πιο πιθανή, δημιουργούμενη από αυτούς που την απεύχονταν. Θεωρώ όμως ότι είναι επιτακτική ανάγκη να προτείνουμε και να εφαρμόσουμε το δικό μας σχέδιο Α, Β, Γ αντί να παραμένουμε μόνο στο εποικοδόμημα της πολιτικής χωρίς να αλλάζουμε την οικονομική βάση
BIRDLAND PROMO & COMMUNICATIONS
Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση
Παναγιώτης Μούρτζης (Μπέρντυ)
RSS Feed
