Στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, πραγματοποιείται τα τελευταία 25 χρόνια (μετά την κατάρρευση της Σοβιετ. Ένωσης) μια ανηλεής και ληστρική επίθεση από τις καπιταλιστικές μητροπόλεις της Δύση, με στόχο τον πλήρη πολιτικό έλεγχο της περιοχής αυτής, προκειμένου να εκμεταλλευτούν τον ενεργειακό ορυκτό πλούτο που είναι πρωταρχικής σημασίας για τον έλεγχο ολόκληρου του πλανήτη. Στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, επιχειρείται η μεταβολή της κοινωνικής οργάνωσης και των πολιτιστικών δομών των χωρών της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας, για την εγκαθίδρυση των βασικών δομών λειτουργίας του καπιταλισμού: έθνος – κράτος, δημοκρατία, κοινοβούλιο, κόμματα, εκλογές, ψηφοφόροι κ.λ.π. Οι μεταβολές αυτές βέβαια δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν ειρηνικά και με τη συναίνεση των πληθυσμών των χωρών αυτών.
Έτσι λοιπόν οι μυστικές υπηρεσίες που είναι οι επίσημοι εκφραστές τη δυτικής πολιτικής, έχουν αναλάβει να υποδαυλίσουν μια πολύπλοκη χαοτική κατάσταση πολεμικών συγκρούσεων, η οποία δίνει το άλλοθι της στρατιωτικής επέμβασης. Επιπρόσθετα, με καταιγιστική προπαγάνδα με όλα τα μέσα και προς όλες τις κατευθύνσεις, δημιουργείται η «κοινή γνώμη» στη Δύση περί των αιτίων της επέμβασης (π.χ καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιώματα, δικτατορίες) «νομιμοποιώντας» με αυτόν τον τρόπο και εμφανίζοντάς την ως αξίωμα (βλ. Γιουγκοσλαβία). Αναπόφευκτη συνέπεια είναι τα μαζικά κύματα προσφύγων προς τις δυτικές μητροπόλεις που προορίζονται να απορροφηθούν στην παραγωγή για να μειωθεί το κόστος, ώστε να επιτευχθεί η οικονομική ανασυγκρότηση της Δύσης και να μπορέσει έτσι να ανταγωνιστεί τις αναδυόμενες ασιατικές οικονομίες. Επίσης, οι πρόσφυγες χρησιμοποιούνται και για ιδεολογικούς σκοπούς: αφού αυτοί έρχονται εδώ να βρουν τη «Γη της Επαγγελίας», σημαίνει ότι εδώ υπάρχει ευμάρεια, άρα δεν υπάρχει λόγος κοινωνικών διαμαρτυριών και διεκδικήσεων («Μη μιλάς. Σκάσε και κάτσε στα αυγά σου»). Ο απλός εργαζόμενος και ιδίως ο μικροαστός βλαξ ποτέ δεν θα καταλάβει, χασμώμενος στην χαύνωση της κατανάλωσης, ότι ο πρόσφυγας είναι μια από τις προϋποθέσεις του σύγχρονου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής (Βλέπε παλαιότερα το δουλεμπόριο στις Η.Π.Α.), του οποίου θύματα είναι και οι δύο.
Ιδιαίτερα η «μυθολογία» των αντιθέσεων μεταξύ ανατολ. Χριστιανισμού – Ισλάμ με στόχο την υποδαύλιση του θρησκευτικού φανατισμού είναι εντελώς ανιστόρητη. Η ιστορία μας δείχνει ότι οι δύο θρησκείες, έχουν μακραίωνη συμβίωση με μεγάλες περιόδους διαρκούς ειρήνης στην περιοχή της Ανατολ. Μεσογείου, σε καθεστώς αυτοκρατορίας. Μέχρι πριν 200 χρόνια στις απαρχές της ιμπεριαλιστικής εξόδου της Ευρώπης, ένα συνονθύλευμα εθνοτήτων, φυλών, θρησκειών κατόρθωνε και συμβίωνε ειρηνικά με εμφανή στοιχεία κοινοτισμού (θεσμός κοινοτήτων), αυτάρκειας αγαθών, δεμένοι με τη γη και τη φύση, με κοινωνική ελευθερία και αναρχία (π.χ. πλήθος αιρέσεων).
Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι πρόσφυγες βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με εμάς, όλοι κολασμένοι είμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο, αθύρματα του στυγνού και απάνθρωπου καπιταλισμού. Η μόνη απάντηση που έχουμε απέναντι στην επίθεση του πιο βάρβαρου ολοκληρωτισμού στην ιστορία της ανθρωπότητας, είναι η αλληλεγγύη των λαών, η αλληλοβοήθεια, η αυτοοργάνωση, η αυτοδιαχείριση και η αυτοκυβέρνηση. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις οποιαδήποτε βοήθεια προς τους πρόσφυγες νοηματοδοτεί τη συνέχεια της ιστορίας της Ανατολικής Μεσογείου.
Αυτόνομη Αγορά Βόλου
Έτσι λοιπόν οι μυστικές υπηρεσίες που είναι οι επίσημοι εκφραστές τη δυτικής πολιτικής, έχουν αναλάβει να υποδαυλίσουν μια πολύπλοκη χαοτική κατάσταση πολεμικών συγκρούσεων, η οποία δίνει το άλλοθι της στρατιωτικής επέμβασης. Επιπρόσθετα, με καταιγιστική προπαγάνδα με όλα τα μέσα και προς όλες τις κατευθύνσεις, δημιουργείται η «κοινή γνώμη» στη Δύση περί των αιτίων της επέμβασης (π.χ καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιώματα, δικτατορίες) «νομιμοποιώντας» με αυτόν τον τρόπο και εμφανίζοντάς την ως αξίωμα (βλ. Γιουγκοσλαβία). Αναπόφευκτη συνέπεια είναι τα μαζικά κύματα προσφύγων προς τις δυτικές μητροπόλεις που προορίζονται να απορροφηθούν στην παραγωγή για να μειωθεί το κόστος, ώστε να επιτευχθεί η οικονομική ανασυγκρότηση της Δύσης και να μπορέσει έτσι να ανταγωνιστεί τις αναδυόμενες ασιατικές οικονομίες. Επίσης, οι πρόσφυγες χρησιμοποιούνται και για ιδεολογικούς σκοπούς: αφού αυτοί έρχονται εδώ να βρουν τη «Γη της Επαγγελίας», σημαίνει ότι εδώ υπάρχει ευμάρεια, άρα δεν υπάρχει λόγος κοινωνικών διαμαρτυριών και διεκδικήσεων («Μη μιλάς. Σκάσε και κάτσε στα αυγά σου»). Ο απλός εργαζόμενος και ιδίως ο μικροαστός βλαξ ποτέ δεν θα καταλάβει, χασμώμενος στην χαύνωση της κατανάλωσης, ότι ο πρόσφυγας είναι μια από τις προϋποθέσεις του σύγχρονου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής (Βλέπε παλαιότερα το δουλεμπόριο στις Η.Π.Α.), του οποίου θύματα είναι και οι δύο.
Ιδιαίτερα η «μυθολογία» των αντιθέσεων μεταξύ ανατολ. Χριστιανισμού – Ισλάμ με στόχο την υποδαύλιση του θρησκευτικού φανατισμού είναι εντελώς ανιστόρητη. Η ιστορία μας δείχνει ότι οι δύο θρησκείες, έχουν μακραίωνη συμβίωση με μεγάλες περιόδους διαρκούς ειρήνης στην περιοχή της Ανατολ. Μεσογείου, σε καθεστώς αυτοκρατορίας. Μέχρι πριν 200 χρόνια στις απαρχές της ιμπεριαλιστικής εξόδου της Ευρώπης, ένα συνονθύλευμα εθνοτήτων, φυλών, θρησκειών κατόρθωνε και συμβίωνε ειρηνικά με εμφανή στοιχεία κοινοτισμού (θεσμός κοινοτήτων), αυτάρκειας αγαθών, δεμένοι με τη γη και τη φύση, με κοινωνική ελευθερία και αναρχία (π.χ. πλήθος αιρέσεων).
Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι πρόσφυγες βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με εμάς, όλοι κολασμένοι είμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο, αθύρματα του στυγνού και απάνθρωπου καπιταλισμού. Η μόνη απάντηση που έχουμε απέναντι στην επίθεση του πιο βάρβαρου ολοκληρωτισμού στην ιστορία της ανθρωπότητας, είναι η αλληλεγγύη των λαών, η αλληλοβοήθεια, η αυτοοργάνωση, η αυτοδιαχείριση και η αυτοκυβέρνηση. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις οποιαδήποτε βοήθεια προς τους πρόσφυγες νοηματοδοτεί τη συνέχεια της ιστορίας της Ανατολικής Μεσογείου.
Αυτόνομη Αγορά Βόλου
RSS Feed
