Τριήμερο δράσεων για την αυτοδιαχείριση του εργοστασίου
Σε μια σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα κίνηση προβήκαμε οι εργαζόμενοι και οι απολυμένοι της εταιρείας ξυλείας «Παπαδόπουλος – Παγούρας» στην Ημαθία.
Περίπου 7 χρόνια αντιμετωπίζαμε τη σκληρή τακτική των εργοδοτών να μη μας πληρώνουν ή να μας πληρώνουν ελάχιστα έναντι, ώστε να είμαστε αιχμάλωτοι και εγκλωβισμένοι στις ορέξεις τους. Παλιά μου τέχνη κόσκινο τα (αδίστακτα) αφεντικά, όλα τα αφεντικά σε όλα τα μέρη της Γης. Γνωστή η τακτική τους: πληρωμές έναντι, αίτηση κήρυξης πτώχευσης της εταιρείας, άρνηση να φανούν συνεπείς απέναντι στις οφειλόμενες και ληξιπρόθεσμες οφειλές και απαιτήσεις προς το προσωπικό, παρόλο που και οι ίδιοι επίσημα τις αναγνώρισαν!
Μολονότι το Πρωτοδικείο αποφάσισε οι εργοδότες να μην πουλήσουν τίποτε από την περιουσία της εταιρείας, τα αφεντικά ξεκίνησαν να πουλάνε το μηχανολογικό εξοπλισμό, αλλοιώνοντας την περιουσία της εταιρείας, κατασπαράσσοντας το καμάρι μας, τη ζωή μας… Και ξανά υποσχέσεις για πληρωμές, αν σταματήσουμε τις αγωγές, και ξανά προσβολές, εκμεταλλευόμενοι τον χρόνο που κερδίζουν από το αίτημα της πτώχευσης το οποίο καταθέτουν, αναβάλλουν, ματαιώνουν και ξανά επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία.
Όποιος εργαζόμενος τόλμησε να ζητήσει τα χρήματά του, αντιμετώπισε τις απειλές των αφεντικών, που χτυπώντας τα χέρια τους πάνω στο γραφείο, έλεγαν με τσαμπουκά: «Δεν έχω, κάνε ό,τι θες, άντε και…». Αναγκαστήκαμε να ζητιανεύουμε τα δεδουλευμένα μας και τους κόπους μιας ζωής για να θρέψουμε τις οικογένειές μας. Οι προσβολές και η απαξίωση ήταν η ανταμοιβή μας. Αδιαφορούν για την επιβίωσή μας, μας οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση επικαλούμενοι πάντα την κρίση και όχι την ανικανότητά τους.
Το αποκορύφωμα του εργοδοτικού εμπαιγμού, έρχεται το 2014 όταν εμφανίζεται κάποιος και, με αδιαφανείς διαδικασίες, αναλαμβάνει την εταιρεία ως νέος επενδυτής, διαχειριστής, οικονομικός διευθυντής, δήθεν σωτήρας, γενικός δερβέναγας, για να εξαθλιώσει την επιχείρηση δημιουργώντας χρέη, αφήνοντας απλήρωτες τις υποχρεώσεις της επιχείρησης, από το 2014 μέχρι τον Ιανουάριο του 2016. Τον αποκαλούμε “Σωτήρα”. Ούτε το όνομά του δεν μπορούμε να πούμε, αφού δεν φαίνεται πουθενά.
Αποφασίσαμε να καταλάβουμε τα μέσα παραγωγής και να λειτουργήσουμε το εργοστάσιο, χωρίς αφεντικά, και με αυτοδιαχείριση, να σηκώσουμε το μπόι μας, να ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας.
Δεν διεκδικούμε τους τίτλους ιδιοκτησίας του εργοστασίου , δεν είμαστε αφεντικά ούτε υπάλληλοι κανενός, είμαστε ομάδα χωρίς ιεραρχίες λειτουργώντας με Συνελεύσεις, αποφασίζοντας συλλογικά όλοι οι εργαζόμενοι μαζί.
Στόχος μας: η διαχείριση της παραγωγής να περάσει στα χέρια αυτών που παράγουν τον πλούτο. Να επιβάλουμε μια λύση, για την επαναλειτουργία του εργοστασίου κάτω από: Εργατικό έλεγχο της παραγωγής και αυτό-διεύθυνση μέσα από την συνέλευση των εργαζομένων, και με τον καθημερινό μας αγώνα, να καταφέρουμε να προωθήσουμε μια τέτοια λύση, ώστε όλο αυτό το εγχείρημα να είναι βιώσιμο.
Είμαστε αποφασισμένοι να ξεκινήσουμε το εργοστάσιο χωρίς αφεντικά, ως μια απάντηση στη κρίση και την εκμετάλλευση, από απλήρωτους εργάτες και σε επίσχεση εργασίας, σε ένα εργοστάσιο ξυλείας. Έχουμε καταθέσει ασφαλιστικά μέτρα, προχωρήσαμε στην κατάληψη του εργοστασίου, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα μας και όλες τις οφειλές, για τα οποία η δικαιοσύνη έχει αποφανθεί θετικά ήδη από το 2013.
Το σύνθημα μας : «Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς»
Ζητούμε από τον Δήμο Βέροιας, την Κυβέρνηση, κάθε φορέα, κάθε δημότη και δημότισσα να σταθεί στο πλάι μας, να μας στηρίξει, ώστε ο παραγωγικός κλάδος να μείνει ζωντανός, ειδικά εδώ στον Ν. Ημαθίας που καλπάζει η Ανεργία.
Καλούμε όλους τους φορείς, τις συλλογικότητες, τις οργανώσεις και τα αλληλέγγυα άτομα, που μοιράζονται τις αρχές, τις ιδέες και τους σκοπούς των “Ρομπέν”, να είναι στο πλευρό μας και να μας στηρίξουν πολιτικά, ηθικά, οικονομικά. Να αντισταθούμε όλοι μαζί σε κάθε εκστρατεία τρομοκράτησης από ασυνήθιστα ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ, της ασφάλειας και της αστυνομίας που συνέβη πρόσφατα, παρόλο που η συγκεκριμένη περίπτωση είναι εις γνώση του ΣΥΡΙΖΑ Ημαθίας, ο οποίος συμμετείχε σε Συνέλευση των εργαζομένων και των αλληλέγγυων, με πολυάριθμη αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον βουλευτή κ. Χρήστο Αντωνίου, και την Γραμματέα κα Σαράντη Βαρβάρα.
Ας φανούν συνεπείς οι κυβερνητικοί απέναντι σε ανθρώπους που διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία και τη ζωή. Αυτό το εργοστάσιο μπορεί να θρέψει δεκάδες οικογένειες, να δώσει ζωή στην Βέροια, που ρημάζει όπως κι όλη η Ημαθία.
Εκατοντάδες επιχειρήσεις στην Αργεντινή, δεκάδες επιχειρήσεις στην Ευρώπη, η ΒΙΟ.ΜΕ. και εμείς οι Ρομπέν ανοίγουμε το δρόμο. Με αυτοδιαχείριση και αγώνα με την κοινωνία των «από κάτω» μέχρι την τελική νίκη, για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης.
Η αλληλεγγύη να νικήσει!
και σε μορφή ηλεκτρονικού αρχείου: Ρομπέν-κείμενο.pdf
Σε μια σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα κίνηση προβήκαμε οι εργαζόμενοι και οι απολυμένοι της εταιρείας ξυλείας «Παπαδόπουλος – Παγούρας» στην Ημαθία.
Περίπου 7 χρόνια αντιμετωπίζαμε τη σκληρή τακτική των εργοδοτών να μη μας πληρώνουν ή να μας πληρώνουν ελάχιστα έναντι, ώστε να είμαστε αιχμάλωτοι και εγκλωβισμένοι στις ορέξεις τους. Παλιά μου τέχνη κόσκινο τα (αδίστακτα) αφεντικά, όλα τα αφεντικά σε όλα τα μέρη της Γης. Γνωστή η τακτική τους: πληρωμές έναντι, αίτηση κήρυξης πτώχευσης της εταιρείας, άρνηση να φανούν συνεπείς απέναντι στις οφειλόμενες και ληξιπρόθεσμες οφειλές και απαιτήσεις προς το προσωπικό, παρόλο που και οι ίδιοι επίσημα τις αναγνώρισαν!
Μολονότι το Πρωτοδικείο αποφάσισε οι εργοδότες να μην πουλήσουν τίποτε από την περιουσία της εταιρείας, τα αφεντικά ξεκίνησαν να πουλάνε το μηχανολογικό εξοπλισμό, αλλοιώνοντας την περιουσία της εταιρείας, κατασπαράσσοντας το καμάρι μας, τη ζωή μας… Και ξανά υποσχέσεις για πληρωμές, αν σταματήσουμε τις αγωγές, και ξανά προσβολές, εκμεταλλευόμενοι τον χρόνο που κερδίζουν από το αίτημα της πτώχευσης το οποίο καταθέτουν, αναβάλλουν, ματαιώνουν και ξανά επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία.
Όποιος εργαζόμενος τόλμησε να ζητήσει τα χρήματά του, αντιμετώπισε τις απειλές των αφεντικών, που χτυπώντας τα χέρια τους πάνω στο γραφείο, έλεγαν με τσαμπουκά: «Δεν έχω, κάνε ό,τι θες, άντε και…». Αναγκαστήκαμε να ζητιανεύουμε τα δεδουλευμένα μας και τους κόπους μιας ζωής για να θρέψουμε τις οικογένειές μας. Οι προσβολές και η απαξίωση ήταν η ανταμοιβή μας. Αδιαφορούν για την επιβίωσή μας, μας οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση επικαλούμενοι πάντα την κρίση και όχι την ανικανότητά τους.
Το αποκορύφωμα του εργοδοτικού εμπαιγμού, έρχεται το 2014 όταν εμφανίζεται κάποιος και, με αδιαφανείς διαδικασίες, αναλαμβάνει την εταιρεία ως νέος επενδυτής, διαχειριστής, οικονομικός διευθυντής, δήθεν σωτήρας, γενικός δερβέναγας, για να εξαθλιώσει την επιχείρηση δημιουργώντας χρέη, αφήνοντας απλήρωτες τις υποχρεώσεις της επιχείρησης, από το 2014 μέχρι τον Ιανουάριο του 2016. Τον αποκαλούμε “Σωτήρα”. Ούτε το όνομά του δεν μπορούμε να πούμε, αφού δεν φαίνεται πουθενά.
Αποφασίσαμε να καταλάβουμε τα μέσα παραγωγής και να λειτουργήσουμε το εργοστάσιο, χωρίς αφεντικά, και με αυτοδιαχείριση, να σηκώσουμε το μπόι μας, να ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας.
Δεν διεκδικούμε τους τίτλους ιδιοκτησίας του εργοστασίου , δεν είμαστε αφεντικά ούτε υπάλληλοι κανενός, είμαστε ομάδα χωρίς ιεραρχίες λειτουργώντας με Συνελεύσεις, αποφασίζοντας συλλογικά όλοι οι εργαζόμενοι μαζί.
Στόχος μας: η διαχείριση της παραγωγής να περάσει στα χέρια αυτών που παράγουν τον πλούτο. Να επιβάλουμε μια λύση, για την επαναλειτουργία του εργοστασίου κάτω από: Εργατικό έλεγχο της παραγωγής και αυτό-διεύθυνση μέσα από την συνέλευση των εργαζομένων, και με τον καθημερινό μας αγώνα, να καταφέρουμε να προωθήσουμε μια τέτοια λύση, ώστε όλο αυτό το εγχείρημα να είναι βιώσιμο.
Είμαστε αποφασισμένοι να ξεκινήσουμε το εργοστάσιο χωρίς αφεντικά, ως μια απάντηση στη κρίση και την εκμετάλλευση, από απλήρωτους εργάτες και σε επίσχεση εργασίας, σε ένα εργοστάσιο ξυλείας. Έχουμε καταθέσει ασφαλιστικά μέτρα, προχωρήσαμε στην κατάληψη του εργοστασίου, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα μας και όλες τις οφειλές, για τα οποία η δικαιοσύνη έχει αποφανθεί θετικά ήδη από το 2013.
Το σύνθημα μας : «Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς»
Ζητούμε από τον Δήμο Βέροιας, την Κυβέρνηση, κάθε φορέα, κάθε δημότη και δημότισσα να σταθεί στο πλάι μας, να μας στηρίξει, ώστε ο παραγωγικός κλάδος να μείνει ζωντανός, ειδικά εδώ στον Ν. Ημαθίας που καλπάζει η Ανεργία.
Καλούμε όλους τους φορείς, τις συλλογικότητες, τις οργανώσεις και τα αλληλέγγυα άτομα, που μοιράζονται τις αρχές, τις ιδέες και τους σκοπούς των “Ρομπέν”, να είναι στο πλευρό μας και να μας στηρίξουν πολιτικά, ηθικά, οικονομικά. Να αντισταθούμε όλοι μαζί σε κάθε εκστρατεία τρομοκράτησης από ασυνήθιστα ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ, της ασφάλειας και της αστυνομίας που συνέβη πρόσφατα, παρόλο που η συγκεκριμένη περίπτωση είναι εις γνώση του ΣΥΡΙΖΑ Ημαθίας, ο οποίος συμμετείχε σε Συνέλευση των εργαζομένων και των αλληλέγγυων, με πολυάριθμη αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον βουλευτή κ. Χρήστο Αντωνίου, και την Γραμματέα κα Σαράντη Βαρβάρα.
Ας φανούν συνεπείς οι κυβερνητικοί απέναντι σε ανθρώπους που διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία και τη ζωή. Αυτό το εργοστάσιο μπορεί να θρέψει δεκάδες οικογένειες, να δώσει ζωή στην Βέροια, που ρημάζει όπως κι όλη η Ημαθία.
Εκατοντάδες επιχειρήσεις στην Αργεντινή, δεκάδες επιχειρήσεις στην Ευρώπη, η ΒΙΟ.ΜΕ. και εμείς οι Ρομπέν ανοίγουμε το δρόμο. Με αυτοδιαχείριση και αγώνα με την κοινωνία των «από κάτω» μέχρι την τελική νίκη, για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης.
Η αλληλεγγύη να νικήσει!
και σε μορφή ηλεκτρονικού αρχείου: Ρομπέν-κείμενο.pdf
RSS Feed
