(Τρίκαλα 21 Μαΐου 2016 και Καρδίτσα 22 Μαΐου 2016)
Γράφει ο Κώστας Λάμπος
Η σημερινή κατάσταση στον τόπο μας, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο δεν αφήνει περιθώρια ωχαδερφισμού, ατομισμού και μοιρολατρίας, γιατί η καμπάνα δεν χτυπάει μόνο για τον γείτονα, αλλά και για εμάς, για τα παιδιά μας, για το μέλλον μας, για το μέλλον της μικρής μας πατρίδας, αλλά και για το μέλλον της μοναδικής μεγάλης και κοινής μας πατρίδας, του πλανήτη Γη.
Η καμπάνα, λοιπόν, χτυπάει για όλους μας, γι αυτό είναι η ώρα να βγούμε όλοι από το ασφυκτικό καβούκι του νοσηρού Εγώ μας και να συσπειρωθούμε σ’ ένα αυτενεργό, δημιουργικό και απελευθερωτικό κοινωνικό Εμείς. Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε ο καθένας ξεχωριστά, να αλλάξουμε τα πράγματα και τις ζωές μας.
Στη θέση της άγνοιας που γίνεται μύθος, θεός, θρησκεία, ιδεολογία, εξουσία, υποταγή και του εξουσιαστικού Φόβου που γίνεται άδικος νόμος, εκμετάλλευση, μοιρολατρία, καταπίεση και σκλαβιά, που κατασπαράζει τις ζωές μας και μας αναγκάζει να γεννοβολάμε οπαδούς και νέους δούλους που θα μας αντικαταστήσουν στους βιομηχανικούς στρατούς, στους εμφύλιους και στους κατακτητικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, οφείλουμε να βάλουμε τη Γνώση, την Επίγνωση και τον αγώνα για την κοινωνική ισότητα.
Οφείλουμε να κρίνουμε πρόσωπα και πράγματα και κύρια εξουσίες και θρησκείες, εξουσιαστές και ιερατεία που μας παραμυθιάζουν πως θα μας φέρουν καλύτερες μέρες και μας οδηγούν από το κακό στο χειρότερο, που μας υπόσχονται τον υποτιθέμενο παράδεισο μετά θάνατον για να μας κάνουν τη μοναδική πραγματική ζωή μας κόλαση. Οφείλουμε να σκεφτούμε λογικά, να απαλλαγούμε από μύθους και ιδέες που ναρκώνουν το μυαλό μας και μας καταντούν άβουλους, μοιρολάτρες, δούλους και αυτόχειρες. Οφείλουμε να μάθουμε την αλήθεια για τον κόσμο, τη ζωή και την κοινωνία μας και να πάρουμε όλοι μαζί τις ζωές στα χέρια μας. Οφείλουμε τέλος να θέσουμε υπό αμφισβήτηση όλες τις υποτιθέμενες μεγάλες θρησκευτικές αλήθειες, για να ανακαλύψουμε ότι στην πραγματικότητα δεν είναι παρά κατασκευασμένα από τις απάνθρωπες εξουσίες ψέματα.
Το βιβλίο «Θεός και Κεφάλαιο. Δοκίμιο για τη σχέση θρησκείας και εξουσίας», (των εκδόσεων ΚΟΥΚΚΙΔΑ), ως ύψιστη έκφραση σεβασμού απέναντι στην ιερότητα της ζωής, της Φύσης, της ανθρωπότητας και του πολιτισμού, γνωρίζοντας τις δυσκολίες να ξεπεράσουμε μύθους και ιδεολογίες που μας φύτεψαν στο μυαλό μας, όταν δεν μπορούσαμε να κρίνουμε, να συγκρίνουμε και να επιλέξουμε, προσπαθεί να ξεκαθαρίσει αυτό το σκοτεινό τοπίο. Προσπαθεί να δείξει ποιες δυνάμεις και γιατί έπλασαν μύθους, μακριά από τη λογική και την επιστήμη και μας έκαναν οπαδούς δογμάτων, κομμάτων και συμμοριών που καλλιεργούν το μίσος, μας διαιρούν σε αντιμαχόμενες ομάδες, τάξεις, και κράτη, για να τρεφόμαστε ο ένας από τις σάρκες του άλλου με αποτέλεσμα οι δημιουργοί και οι χρήστες των σκοταδιστικών και εξουσιαστικών μύθων να πλουτίζουν σε βάρος μας καταστρέφοντας την κοινωνία, την ζωή και την Φύση.
Όμως δεν είναι αυτή η μοίρα των ανθρώπων και της ανθρωπότητας που παλεύει από καταβολής της για ένα κάθε φορά καλύτερο κόσμο, για ένα κόσμο της κοινωνικής ισότητας, τον οποίο μπορούν μόνο οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού να δημιουργήσουν και όχι ανύπαρκτοι θεοί, μεσσίες, βασιλιάδες, στρατηγοί, αρχηγοί, πλανητάρχες και τάχα ‘αριστερές, ‘επαναστατικές’ εξουσιαστικές, διαχειριστικές πρωτοπορίες που μας υπόσχονται έναν τάχα ηθικότερο καπιταλισμό.
Χωρίς εμάς, τους καθημερινούς ανθρώπους που δημιουργούμε τον κοινωνικό πλούτο και τον πολιτισμό, δεν είναι εφικτός ένας καλύτερος κόσμος, αλλά μια καπιταλιστική βαρβαρότητα που όλο και περισσότερο, όλο και ταχύτερα έρχεται κατά πάνω μας, ως ένας νέος σκοτεινός μεσαίωνας, αν βέβαια δεν αντιδράσουμε.
Έχουμε χρέος, ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί, να ξαναχτίσουμε το δημόσιο χώρο και το δημόσιο διάλογο, τη βασική προϋπόθεση για να οικοδομήσουμε το κοινωνικό μας Εμείς, την άμεση δημοκρατία, την κοινωνία των κοινών αγαθών και της καθολικής ευημερίας. Ο πλανήτης μας μπορεί να μας θρέψει όλους φτάνει να βγάλουμε από τη μέση τον απάνθρωπο και καταστροφικό καπιταλισμό των αδικιών, των ανισοτήτων και των καταστροφικών πολέμων και να οργανώσουμε τη ζωή μας στη βάση της ήπιας αποκεντρωμένης τοπικής ανάπτυξης και της δίκαιης μοιρασιάς των αγαθών και του πλούτου που παράγουμε.
Αυτοκρατορίες και δυναστείες κραταιές ήρθαν κατάστρεψαν και στο τέλος ηττήθηκαν από τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, από την εργαζόμενη ανθρωπότητα που πορεύεται σταθερά προς την αταξική κοινωνία.
Την ίδια τύχη θα έχει και ο παγκοσμιοποιημένος μανιακός καπιταλισμός Με όλους τους ‘νυχτοφύλακές’ του. Φτάνει να το αποφασίσουμε με αυτοπεποίθηση.
Γράφει ο Κώστας Λάμπος
Η σημερινή κατάσταση στον τόπο μας, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο δεν αφήνει περιθώρια ωχαδερφισμού, ατομισμού και μοιρολατρίας, γιατί η καμπάνα δεν χτυπάει μόνο για τον γείτονα, αλλά και για εμάς, για τα παιδιά μας, για το μέλλον μας, για το μέλλον της μικρής μας πατρίδας, αλλά και για το μέλλον της μοναδικής μεγάλης και κοινής μας πατρίδας, του πλανήτη Γη.
Η καμπάνα, λοιπόν, χτυπάει για όλους μας, γι αυτό είναι η ώρα να βγούμε όλοι από το ασφυκτικό καβούκι του νοσηρού Εγώ μας και να συσπειρωθούμε σ’ ένα αυτενεργό, δημιουργικό και απελευθερωτικό κοινωνικό Εμείς. Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε ο καθένας ξεχωριστά, να αλλάξουμε τα πράγματα και τις ζωές μας.
Στη θέση της άγνοιας που γίνεται μύθος, θεός, θρησκεία, ιδεολογία, εξουσία, υποταγή και του εξουσιαστικού Φόβου που γίνεται άδικος νόμος, εκμετάλλευση, μοιρολατρία, καταπίεση και σκλαβιά, που κατασπαράζει τις ζωές μας και μας αναγκάζει να γεννοβολάμε οπαδούς και νέους δούλους που θα μας αντικαταστήσουν στους βιομηχανικούς στρατούς, στους εμφύλιους και στους κατακτητικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, οφείλουμε να βάλουμε τη Γνώση, την Επίγνωση και τον αγώνα για την κοινωνική ισότητα.
Οφείλουμε να κρίνουμε πρόσωπα και πράγματα και κύρια εξουσίες και θρησκείες, εξουσιαστές και ιερατεία που μας παραμυθιάζουν πως θα μας φέρουν καλύτερες μέρες και μας οδηγούν από το κακό στο χειρότερο, που μας υπόσχονται τον υποτιθέμενο παράδεισο μετά θάνατον για να μας κάνουν τη μοναδική πραγματική ζωή μας κόλαση. Οφείλουμε να σκεφτούμε λογικά, να απαλλαγούμε από μύθους και ιδέες που ναρκώνουν το μυαλό μας και μας καταντούν άβουλους, μοιρολάτρες, δούλους και αυτόχειρες. Οφείλουμε να μάθουμε την αλήθεια για τον κόσμο, τη ζωή και την κοινωνία μας και να πάρουμε όλοι μαζί τις ζωές στα χέρια μας. Οφείλουμε τέλος να θέσουμε υπό αμφισβήτηση όλες τις υποτιθέμενες μεγάλες θρησκευτικές αλήθειες, για να ανακαλύψουμε ότι στην πραγματικότητα δεν είναι παρά κατασκευασμένα από τις απάνθρωπες εξουσίες ψέματα.
Το βιβλίο «Θεός και Κεφάλαιο. Δοκίμιο για τη σχέση θρησκείας και εξουσίας», (των εκδόσεων ΚΟΥΚΚΙΔΑ), ως ύψιστη έκφραση σεβασμού απέναντι στην ιερότητα της ζωής, της Φύσης, της ανθρωπότητας και του πολιτισμού, γνωρίζοντας τις δυσκολίες να ξεπεράσουμε μύθους και ιδεολογίες που μας φύτεψαν στο μυαλό μας, όταν δεν μπορούσαμε να κρίνουμε, να συγκρίνουμε και να επιλέξουμε, προσπαθεί να ξεκαθαρίσει αυτό το σκοτεινό τοπίο. Προσπαθεί να δείξει ποιες δυνάμεις και γιατί έπλασαν μύθους, μακριά από τη λογική και την επιστήμη και μας έκαναν οπαδούς δογμάτων, κομμάτων και συμμοριών που καλλιεργούν το μίσος, μας διαιρούν σε αντιμαχόμενες ομάδες, τάξεις, και κράτη, για να τρεφόμαστε ο ένας από τις σάρκες του άλλου με αποτέλεσμα οι δημιουργοί και οι χρήστες των σκοταδιστικών και εξουσιαστικών μύθων να πλουτίζουν σε βάρος μας καταστρέφοντας την κοινωνία, την ζωή και την Φύση.
Όμως δεν είναι αυτή η μοίρα των ανθρώπων και της ανθρωπότητας που παλεύει από καταβολής της για ένα κάθε φορά καλύτερο κόσμο, για ένα κόσμο της κοινωνικής ισότητας, τον οποίο μπορούν μόνο οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού να δημιουργήσουν και όχι ανύπαρκτοι θεοί, μεσσίες, βασιλιάδες, στρατηγοί, αρχηγοί, πλανητάρχες και τάχα ‘αριστερές, ‘επαναστατικές’ εξουσιαστικές, διαχειριστικές πρωτοπορίες που μας υπόσχονται έναν τάχα ηθικότερο καπιταλισμό.
Χωρίς εμάς, τους καθημερινούς ανθρώπους που δημιουργούμε τον κοινωνικό πλούτο και τον πολιτισμό, δεν είναι εφικτός ένας καλύτερος κόσμος, αλλά μια καπιταλιστική βαρβαρότητα που όλο και περισσότερο, όλο και ταχύτερα έρχεται κατά πάνω μας, ως ένας νέος σκοτεινός μεσαίωνας, αν βέβαια δεν αντιδράσουμε.
Έχουμε χρέος, ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί, να ξαναχτίσουμε το δημόσιο χώρο και το δημόσιο διάλογο, τη βασική προϋπόθεση για να οικοδομήσουμε το κοινωνικό μας Εμείς, την άμεση δημοκρατία, την κοινωνία των κοινών αγαθών και της καθολικής ευημερίας. Ο πλανήτης μας μπορεί να μας θρέψει όλους φτάνει να βγάλουμε από τη μέση τον απάνθρωπο και καταστροφικό καπιταλισμό των αδικιών, των ανισοτήτων και των καταστροφικών πολέμων και να οργανώσουμε τη ζωή μας στη βάση της ήπιας αποκεντρωμένης τοπικής ανάπτυξης και της δίκαιης μοιρασιάς των αγαθών και του πλούτου που παράγουμε.
Αυτοκρατορίες και δυναστείες κραταιές ήρθαν κατάστρεψαν και στο τέλος ηττήθηκαν από τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, από την εργαζόμενη ανθρωπότητα που πορεύεται σταθερά προς την αταξική κοινωνία.
Την ίδια τύχη θα έχει και ο παγκοσμιοποιημένος μανιακός καπιταλισμός Με όλους τους ‘νυχτοφύλακές’ του. Φτάνει να το αποφασίσουμε με αυτοπεποίθηση.
RSS Feed
